انفجار گردشگری در هند و تبدیل شدن به چهارمین بازار بزرگ جهانی

پیش‌بینی سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) برای سال ۲۰۱۶، صرف هزینه حدود ۲۶۱ میلیارد دلار برای سفر در خارج از کشور بود؛ اما این مبلغ حدود یک پنجم هزینه‌ای بود که گردشگران بین‌المللی کردند. عادات سفر چینی‌ها در حال تغییر دادن جهان است. قشر متوسط پادشاهی میانه (کشور چین) با آمار ۱۴۵ میلیون سفر به خارج از کشور در سال در حال حرکت و خرج کردن است؛ چیزی بیشتر از تمام کشورها.

در جنوب چین، کشور رو به رشد هند و طبقه متوسط (۲۵۰ میلیون نفر از جوانان جمعیت ۱٫۳ میلیارد نفری هند دارای تلفن هوشمند هستند)، شروع به رقابت با همتای منطقه‌ای خود کرده است. در کمتر از ۱۰ سال، شورای جهانی سفر و گردشگری انتظار دارد که هند تبدیل به چهارمین قطب اقتصادی سفر و گردشگری پس از چین، ایالات متحده آمریکا و آلمان بشود.

البته در حال حاضر مسافران بیشتری نسبت به گذشته به هند می‌روند. دو دهه قبل حدود ۲٫۴ میلیون نفر توریست بین‌المللی در سال به هند سفر می‌کرد؛ این مقدار در سال ۲۰۱۷، پنج برابر شد و راز انفجار اصلی در سفرهای داخلی نهفته است. حدود ۹۰ درصد مسافران در هند، هندی هستند.

در سه سال گذشته، محبوب‌ترین مقصد گردشگری در میان آن‌ها، ایالت تامیل نادو (state of Tamil Nadu) در جنوبی‌ترین بخش هند به دلیل وجود اشتیاق مسافران برای بازدید از معابد، بوده است.

صنعت گردشگری در این شبه قاره، بیش از ۲۳۰ میلیون دلار درآمد تولید کرده که در مقایسه با تولید ۲۰۹ میلیون دلار در سال ۲۰۱۶، پیشرفت قابل توجهی داشته است. این کشور وسیع گزینه‌های زیادی برای ارائه دادن به علاقه‌مندان دارد؛ ۳۶ مکان میراث جهانی و ۱۰۳ پارک ملی بعلاوه تاج محل در آگرا، دژهای روی تپه راجستان، شهر مقدس بنارس (Varanasi) و بقیه جاذبه‌های میان کوه‌های هیمالیا و سواحل گوا.

به تمام جاذبه‌های ذکر شده، جنگل‌هایی پر از حیات وحش و حیواناتی چون ببرها، فیل‌ها و آخرین شیرهای آسیایی را اضافه کنید. هیچ کشوری به این اندازه مناسب نیست که فرصت گرفتن بازار سفر ماجراجویانه را داشته باشد و انتظار می‌رود که تا سال ۲۰۲۳، به درآمد ۱٫۳ میلیارد دلاری در سال برسد.

همانطور که شواهد و تجربیات در بارسلون، ونیز و دوبرونیک نشان می‌دهند، رشد بدون بررسی و آمادگی می‌تواند ذینفعان را در مناطق حساس توسط هجوم جمعیت گردشگران، تهدید کند. در هند، هواپیماهای پنج شرکت هواپیمایی منطقه‌ای که بودجه آن‌ها با حمایت یارانه‌های دولتی و انگیزه‌های مالیاتی تامین می‌شود، سال گذشته در ۱۰۰ مسیر طولانی شروع به پرواز کردند و این موضوع به شهروندان هندی انگیزه خوبی داد.

زیبایی طبیعی کشور هند بخشی از کمپین بازاریابی آن است و حیات وحش یکی از تاثیرگذارترین جاذبه‌های آن به شمار می‌آید.

اما چامانوالا (Chamanwala) در مورد یکی از نگرانی‌ها با صدایی آرام می‌گوید که زیرساخت‌های ضعیف کشور و سیستم دیوان سالاری ارتجاعی ممکن است باعث شود برخی از مناطق مهم، آنچه که باعث خاص شدن آن‌ها می‌شود را به سرعت از دست بدهند، قبل از اینکه حتی به پتانسیل خود برسند.

در برخی از مناطق، زیستگاه‌های ببرها، دیگر ببری ندارند و سافاری‌های در طبیعت به علت شلوغ بودن و حجم زیاد گردشگران دیگر لذت بخش نیست و بیشتر از هدف شکار، تفنگ در این مکان‌ها وجود دارد.

منطقه فرینج فورد (Fringe Ford) هم‌اکنون در حال برداشتن قدم‌هایی در راستای کاهش اثرات گردشگری است. این اقامتگاه که بر یک منطقه قدیمی کشت چای که توسط جنگل، احیا شده است، قرار دارد، توسط  مردم محلی اداره می‌شود تا جامعه را به عنوان یک ذینفع درگیر کند. چامانوالا  قصد دارد تا در قطعه‌های مجاور سرمایه‌گذاری کند تا با ایجاد یک مانع به رشد و حفاظت از جنگل کمک کند. وی گفت:

کم کردن رد پای انسان در محیط زیست یک ضرورت است.

وی بخشی از سود حاصل از کار خود را برای حفاظت از این ملک و این منطقه سرمایه‌گذاری کرده است.

این نگرانی‌ها بیشتر در صحرای لاداخ (Ladakh) در ارتفاعات هیمالیا در جامو و کشمیر مطرح است؛ یک منطقه در شمالی‌ترین بخش کشور که قله‌های برجسته و پلنگ برفی بومی آن، یک انفجار گردشگری ایجاد کرده است. برای سال‌های بسیاری، حضور ارتش هند از این منطقه محافظت می‌کرد، اما هم‌اکنون ۲٫۵ میلیون نفر بازدیدکننده مشتاق برای دیدن چشم‌اندازهای بدیع و لوکیشن‌های فیلم‌های بالیوود، در سال به اینجا می‌آیند.

ساخت و ساز جاده‌ای در اینجا، در منطقه‌ای با طول زیاد که از بقیه قاره جدا شده است، یک پیام جسورانه به همسایه چینی می‌دهد. جاده‌های جدید، به عنوان یکی از مهم‌ترین راه‌های ارتباطی شکسته شده در طرح راه ابریشم جدید چین (China’s Belt and Road Initiative)، یک دستورالعمل برای شهروندان است: سفر.

در سراسر هیمالیا، یخچال‌های طبیعی که از بلندترین کوه‌های جهان به علت حضور و دستکاری‌های انسانی جدا می‌شوند، ذوب شده و زمین‌های بیشتری برای توسعه در اختیار انسان‌ها قرار می‌دهند. تاکنون، بیشتر این بازار با حضور پتانسیل عظیمی برای سفرهای بین‌المللی از سمت هند بوده است.

درست در همین زمان، ۶۵۰ هتل و ویلا در منطقه‌ای تنها با ۴۳۰۰ خانه وجود دارد و حمایت از این حجم گردشگر برای این مکان، ناممکن است. صحبت‌هایی برای محدود کردن ورود مسافران رد و بدل می‌شود، اما هیچ مقررات استانداردی وجود ندارد و هیچ کس دلش نمی‌خواهد ماشین پول سازی خود را خاموش کند.

میستی دیلون، موسس گروه هیمایلن اوت بک (Himalayan Outback) که در لاداخ و هند بزرگ (greater India) تورها را برگزار می‌کند، گفت:

من واقعا امیدوار هستم که آن‌ها ظرفیت خود را افزایش ندهند.

زباله وضایعات انسانی یکی از مشکلات در هیمالیا است و بیشتر آن‌ها توسط گردشگران داخلی تولید می‌شوند. دیلون می‌گوید:

مشکل آشغال، یک نگرانی بزرگ است، زیرا گردشگری داخلی ما بخش بزرگی از آن است. افراد زیادی توریست‌ها را در حال رفتن به این مناطق برای دیدن پلنگ‌های برفی می‌بینند و با خود می‌گویند، ما چرا به دیدن آنجا نرویم؟

در همین حال، دیدن حیات وحش روز به روز مشکل‌تر می‌شود. ذوب یخچال‌های طبیعی، سرعت فرآیند بیابان زایی و فرسایش خاک در بخش غربی کوهستان هیمالیا را افزایش داده است و کوهنوردانی که در کوه‌ها پیاده‌روی می‌کنند به دره‌های آلپ فرصتی برای احیا نمی‌دهند.

دیوید سونام، یکی از شرکای صاحب اقامتگاه پلنگ برفی در دهکده لاداخ اولی (Ulley)، در اجرای یک طرح اقامتی بسیار موثر و سودمند بوده است. در این برنامه،  بخشی از هزینه هر بازدید کننده صرف محافظت از منطقه می‌شود و بومیان را نیز درگیر می‌کند.

اولی، جایی که اقامتگاه پلنگ برفی در آن واقع شده است، در مورد حفظ اثرگذاری منفی حداقلی بر محیط زیست بسیار سخت‌گیر بوده و تعداد مهمانان را به حداکثر ۲۲ نفر محدود کرده است. اما حتی در همین جا، رابطه با محیط زیست، بسیار ضعیف است.