کدام کشورها کمترین توریست را دارند؟

نصف لذت جهانگردی به آن است که همه چیز را در مورد ماجراهای خودتان برای بقیه تعریف کنید. اما زیبایی‌های اسپانیا را به این راحتی نمی‌توان تعریف کرد. هر سال، بریتانیایی‌های زیادی به این کشور سفر می‌کنند (۸,۵۵۰,۰۰۰ نفر بر اساس آمار سازمان ملل متحد) که تعدادشان بسیار بیشتر از ملیت‌های دیگری است که به اسپانیا می‌آیند.

یونان (۲,۰۷۱,۰۰۰ بازدیدکننده)، مکزیک (۴۸۰,۰۰۰ بازدیدکننده)، یا حتی هند (۲۳۷,۰۰۰ بازدیدکننده) هم به همین‌صورت هستند. مسافران بریتانیایی حتی به کوبا، موریس، سریلانکا، آندورا، تانزانیا، بنگلادش، پرو و ایران که همگی مقصدهای عجیب و غریبی هستند هم زیاد سفر می‌کنند.

اما کشورهایی که در ادامه معرفی می‌کنیم به‌ ندرت مورد بازدید بریتانیایی‌ها قرار می‌گیرند؛ مرکز آمار سازمان ملل می‌گوید که فقط ۲۰۰۰ نفر از بریتانیایی‌ها یکی از این کشورها را به‌عنوان مقصد مسافرت خود در تعطیلات برمی‌گزینند (این تعداد برابر با ۰٫۰۰۳ درصد از تعداد کل بریتانیایی‌ها است).

مالاوی

«دریاچه‌ی مالاوی» (Malawi Lake) مهم‌ترین دلیل برای بازدید از مالاوی است. این دریاچه، با ۵۶۳ کیلومتر درازا، نهمین دریاچه‌ی بزرگ در جهان و در عین حال، سومین دریاچه‌ی بزرگ و دومین دریاچه‌ی عمیق در آفریقا است. شمار گونه‌های ماهی این دریاچه بسیار بیشتر از دریاچه‌های دیگر است، از جمله ۷۰۰ نوع از ماهی‌های سیچلاید که موجوداتی ریز، رنگارنگ و باله‌دار هستند که روی سطح آب می‌درخشند. لیوینگستون، آن را «دریاچه‌ی ستاره‌ها» می‌نامد که منظور او از ستاره‌ها، هزاران قایق ماهیگیری است که شب‌ها، روی سطح دریاچه شناور هسنند و فانوس‌های آن‌ها از ساحل دیده می‌شود.

قزاقستان

حومه‌ی پایتخت قزاقستان، آستانه  از مناطقی تشکیل شده که در واقع پاسخی از طرف این کشور به «گراند کانیون» (Grand Canyon) آمریکا است: «شارین کانیون» (Charyn Canyon). پیست اسکی «شیمبولاک» (Shymbulak) هم در همین منطقه است که فاصله‌ی آن با «آلماتی» (Almaty) فقط ۳۰ دقیقه است؛ دریاچه‌ی «کایندی» (Kaindy) با چشم‌اندازی شگفت‌انگیز هم در کوه‌های «تین‌شان» (Tien Shan) است.

ارمنستان

پایتخت ارمنستان، ایروان، یکی از قدیمی‌ترین شهرهای مسکونی جهان است که ۲۹ سال قدیمی‌تر از رم است. این شهر که با کوه‌های پوشیده از برف آرارات احاطه شده، به نام «شهر صورتی» معروف است که این نام‌گذاری به‌خاطر سنگ‌های آتشفشانی صورتی‌رنگی است که در بسیاری از ساختمان‌های این شهر استفاده شده‌اند.

این کشور، زیستگاه ۳۴۵ مورد از ۵۳۰ گونه‌های پرنده‌های اروپایی است که نقش بعضی از آن‌ها مثل شاهین‌ها، قوها و عقاب‌ها، روی سلاح‌های ارمنی‌ها حک شده است.

بوتسوانا

پارک ملی «کوبه» (Chobe) یکی از بهترین مکان‌های آفریقا برای دیدن پلنگ‌ها، شیرها و چیتاها است. زیاد بودن آن‌ها به‌خاطر سیاست‌های حفاظتی قابل‌توجه بوتسوانا است که این کشور را به یکی از بهترین مقصدهای سافاری در آفریقا تبدیل کرده است.

ازبکستان

اگر شما شیفته‌ی جاده‌ی باستانی ابریشم هستید، اما هنوز نتوانسته‌اید از ابتدا تا انتهای این جاده را از چین تا ترکیه بپیمایید، می‌توانید سه تا از مهم‌ترین شهرهای آن را در ازبکستان پیدا کنید. «خیوه» (Khiva)، «بخارا» (Bukhara) و «سمرقند» (Samarkand) توقفگاه‌های مهمی برای تاجران بودند و حالا با زحمت بسیار توانسته‌اند که به شکوه سابق خود، با همان مناره‌های پر از زرق‌و‌برق، گنبدهای خوش‌تراش و کاشی‌های مسحورکننده برگردند.

بلیز

«نایجل تیسداول» (Nigel Tisdall) پس از سفری که اوایل سال جاری و به‌خاطر «تلگراف تراول» (Telegraph Travel) به این کشور انجام داد، نوشت:

یکی از لذت‌های سفر به اینجا، خلوتی بلیز است. با اینکه کشورهای همسایه‌های آن، یعنی مکزیک و گواتمالا، به خاطر شلوغی‌شان معروف هستند، اما جاده‌های اینجا خلوت و سواحل آن پر از آرامش است و مکان‌های باستانی‌اش هم به‌طرز خوشایندی، عاری از هر جمعیتی است.

لیختن‌اشتاین

این کشور هلالی‌شکل و آلمانی‌زبان که بین اتریش و سوئیس قرار گرفته، مناظر کوهستانی بی‌نظیری دارد که مناسب پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری کوهستانی و ورزش‌های زمستانی است. قلعه قرن دوازدهمی «وادوز» (Vaduz Castle) هم در این منطقه است. یک گالری هنرهای معاصر خوب و یک موزه مربوط به پست هم در پایتخت این کشور وجود دارد.

گرجستان

این کشور که در میانه‌ی راه آسیا و اروپا قرار گرفته، ویژگی‌های زیادی را در خود جای داده است: از کوه‌های برفی گرفته تا سواحل شنی، باغ‌های انگور، شهرهای باستانی و صومعه‌هایی که به ثبت یونسکو رسیده‌اند. حتی می‌توانید در کنار کلیساهای جامع ارتدکس و روستاهای آن که گویی متعلق به زمان‌های گذشته هستند، از قهوه‌های لذیذ و کلوب‌ها و کافه‌های مختلف هم لذت ببرید که اختلافات بسیاری با فرهنگ این جامعه دارند.

«آموس چپل» (Amos Chapple)، عکاس نیوزیلندی که به خاطر استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در عکاسی معروف شده، در هفت سال گذشته بارها از این مکان بازدید کرده است. او به تلگراف‌تراول گفت:

اولین بار سال ۲۰۱۰ به این کشور رفتم و بلافاصله عاشق آن شدم؛ جای بسیار زیبا و مرموزی است. گرجستان بهشت عکاسان و آخرین جایی است که برای ماجراجویی باید به آنجا رفت.

جمهوری آذربایجان

باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان، را معمولا به خاطر معماری‌های عجیب‌وغریب و طلاهای زیادش به دبی تشبیه می‌کنند. بناهای معروف اینجا عبارت‌اند از مرکز فرهنگی حیدرعلی‌اف که توسط زاها حدید طراحی شده، برج آینه‌ای «SOCAR» و آسمان‌خراش‌های «تاور فلیم» (Tower Flame) که نمادی از ذخایر نفت و گاز آذربایجان هستند. آب‌راه ونیز کوچک هم در باکو قرار دارد که بین مغازه‌ها، رستوران‌ها و اماکن تفریحی جریان دارد و بهترین روش برای عبور از میان آن‌ها، گوندولا (قایق ونیزی) است.

موزامبیک

«کریس لیدبیتر» (Chris Leadbeater) از تلگراف‌تراول می‌گوید:

موزامبیک، به‌عنوان یک مقصد گردشگری با ۲۳۰۰ کیلومتر ساحل با استراحتگاه‌های لوکس و مدرن، روزبه‌روز در حال محبوب‌تر شدن است. اما روح واقعی موزامبیک را تنها در جزایر و گذشته این بخش آسیب‌دیده، اما بسیار زیبای آفریقای جنوبی می‌توان دید.

خانه‌های بازرگانان، کلیساها و قلعه‌های سفید اینجا به خاطر آب و‌ هوای نمکی منطقه تا سه دهه آینده فرو خواهند ریخت، اما حالا از آن‌ها به‌عنوان استودیوهای هنری، مغازه‌های کوچک و هتل‌های لوکس استفاده می‌شود که از این‌حیث، می‌توان جزیره «ایبو» (Ibo) در موزامبیک را جای خیلی خاصی دانست.