مکان‌های متروکه‌ای که ارزش دیدن دارند (قسمت دوم)

مطالعه قسمت اول

مکان‌های متروکه، جذابیت‌های خودشان را دارند و به ما نشان می‌دهند که در صورت عدم‌حضور مداوم انسان‌ها در یک مکان چه اتفاقی می‌افتد و چه سرنوشتی احتمالاً در انتظار مکان‌هایی است که عاشق آن‌ها هستیم و دائماً از آن‌ها دیدن می‌کنیم.

در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۳۸، قریب به ۲۰۰ میلیون دلار مس از معادن کنکات در آلاسکا استخراج شد، ‌شهری معدنی که بیمارستان، زمین‌ اسکیت‌بازی و تنیس، سالن‌های پذیرایی، رستوران، هتل، استخر و فروشگاه‌های مجلل و پر نور داشت. هرچند که اکنون اکثر این ساختمان‌ها برای حدود ۶۰ سال است که خالی از سکنه شده‌اند و اوضاع برخی از آن‌ها به‌حدی بد است که نمی‌توان کاری برای آن‌ها کرد؛ با این همه هنوز هم بسیار زیبا و دوست‌داشتنی به نظر می‌رسند. خدمات پارک ملی در سال ۱۹۹۸ مالکیت بسیاری از ساختمان‌ها و زمین‌های کنکات را به دست آورد. مرکز بازدید کنکات از روز یادبود تا روز کارگر باز است و امکان اجاره‌ی سالن تفریحات برای رویدادهای مختلف وجود دارد.

در دهه‌ی ۱۹۲۰، ساختمان El Hotel del Salto به‌عنوان یک عمارت مدرن ساخته شد، سازه‌ای که می‌توانست باعث حیرت گتسبی نیز شود. از آن زمان تاکنون، این سازه‌ی صخره‌ای، چندین تغییر اساسی را به خود دیده است؛ به‌طوری که در دهه‌ی ۱۹۵۰ به هتل ۱۸ طبقه‌ی El Hotel del Salto تبدیل شد، اما مدت کوتاهی نگذشته بود که متروکه شد و به این ترتیب دست‌مایه‌ی داستان‌ها و قصه‌های ارواح و شبح‌ها شد. همین اواخر بود که این سازه به‌عنوان موزه‌ی آبشار Tequendama فعالیت خود را از سر گرفت.

به مدرن‌ترین شهر ارواح که تاکنون دیده‌اید، خوش آمدید. «کنگباشی» در شهر اوردوس چین واقع شده است و قرار بود منطقه‌‌ای مسکونی به مساحت ۳۳۶ کیلومتر مربع برای اسکان حدود یک میلیون نفر باشد. کار ساخت شهری آینده‌نگرانه در درون شهری دیگر در سال ۲۰۰۳ آغاز شد؛ اما مقامات شهر برای تجهیز این آپارتمان‌های فوق‌العاده گران به مشکل خوردند و موقعیت بیابانی و دورافتاده‌ی آن نیز مزید بر علت شد. با دیدن این شهر شاید فکر کنید که برای یکی از فیلم‌های ریدلی اسکات ساخته شده و بعد از پایان فیلم‌برداری به‌طور کامل به حال خود رها شده است. بازدیدکنندگان هنوز هم می‌توانند از این منطقه بازدید کنند و در چیدمان‌های هنری و ساختمان‌هایی که به‌طرزی باورنکردنی دست‌نخورده مانده‌اند، گشت بزنند.

اگر شما هم مشتاق سفر به چین و بازدید از شهر کنگباشی هستید، می‌توانید به کمک کجارو قیمت تور چین آژانس‌های مسافرتی مختلف را با یکدیگر مقایسه کنید و تور موردنظرتان را با پایین‌ترین قیمت از آژانس‌های همکار کجارو بخرید.

نیروگاه برق IM در سال ۱۹۲۱ ساخته شد و به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین نیروگاه‌های سوخت زغال‌سنگ در بلژیک مورد استفاده بود؛ به‌طوری که برج خنک‌کننده‌ی عظیم آن می‌توانست در روزهای اوج خود، تا ۱,۸۱۶ متر مکعب آب را در دقیقه خنک کند. اما این نیروگاه بزرگ، آلودگی زیادی تولید می‌کرد؛ به‌طوری که فقط همین نیروگاه مسئول تولید ۱۰ درصد از کل دی‌اکسید کربن در کشور بلژیک بود. با اعتراض سازمان غیردولتی صلح سبز، این مکان در سال ۲۰۰۷ بسته شد. با اینکه نیروگاه مذکور دیگر برقی تولید نمی‌کند؛ اما برج‌های متروکه‌ی آن همچنان چشم‌اندازی زیبا و در عین حال رعب‌آور دارند.

جزیره‌ی هاشیما در ژاپن که روزگاری پرجمعیت‌ترین جزیره در دنیا بود، اکنون کاملاً خالی از سکنه است.

ایستگاه مرکزی میشیگان که زمانی یک مرکز تجاری شلوغ بود، امروزه یادآوری شبح‌وار از جایگاه اقتصادی دیترویت به شمار می‌رود، هرچند که این شهر بار دیگر در مسیر پله‌های ترقی و پیشرفت قرار گرفته است. این ایستگاه پس از آنکه در سال ۱۹۱۴ به‌طور رسمی افتتاح شد، پذیرای صدها قطار بود. با این وجود، ترافیک ریلی آن کاهش یافت و پس از چندین دهه‌ تلاش، سرانجام در سال ۱۹۸۸ تعطیل شد.

منطقه‌ی خلیج هوم‌بوش زمانی یک تقاطع صنعتی در سیدنی بود که در اوایل قرن بیستم، با کشتی‌های حامل زغال‌سنگ و نفت پر می‌شد؛ اما متأسفانه آب‌های این منطقه خیلی زود آلوده و سمی شد که شاید علت آن به این همه زغال‌سنگ و نفت برمی‌گشت؛ هرچند مدت‌ها بعد و پس از رونق تجاری که به‌واسطه‌ی المپیک ۲۰۰۰ رخ داد، این مشکل برطرف شد. این منطقه در حال حاضر مسکونی است، اما هنوز هم می‌توان نشانه‌هایی از گذشته‌ی صنعتی خلیج هوم‌بوش را در آن دید. قابل‌توجه‌ترین بخش این خلیج را شاید بتوان کشتی غرق‌شده‌ی SS Ayrfield دانست که به‌خاطر رشد درختان مانگرو در روی آن، ابعاد بسیار بزرگ‌تری پیدا کرده است.

تئاتر میشیگان در سال ۱۹۲۶ در محل نخستین کارگاه هنری فورد ساخته شد و روزگاری این تئاتر هفت طبقه، یک مؤسسه‌ی باشکوه در دیترویت بود که ۴۰۰۰ صندلی و پنج میلیون دلار ارزش داشت. این تئاتر به‌دنبال رونق سالن‌های سینما در حومه‌ی شهرها و تلویزیون‌های اتاق نشیمن، در سال ۱۹۶۷ تعطیل شد. از آن زمان، این مکان برای اهداف متعددی استفاده شد تا اینکه سرانجام در اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰ به‌ پارکینگ خودروها تغییر کاربری داد. این تماشاخانه با سقفی مشابه کلیساها و نقاشی‌های دیواری مطمئناً روزهای بهتری را نیز تجربه کرده است، هرچند که از اکثر پارکینگ‌های امروزی با سازه‌های بتنی، جذاب‌تر به نظر می‌رسد.

با آغاز سال ۱۹۴۰، شرکت برق ایتالیایی Montecatini برای یکپارچه‌کردن دو دریاچه‌ی تیرول جنوبی، اقدام به ساخت سدی در این منطقه از ایتالیا کرد. با اینکه چندین روستا در این منطقه وجود داشت، اما در فرایند ساخت سد تعمداً به زیر آب رفت و تنها نشانه از روستاهای غرق‌شده، یک برج ناقوس قرن چهاردهمی است. نه‌تنها کوه‌های اطراف تیرول جنوبی، بین علاقه‌مندان کوهنوردی محبوب است، بلکه در طول زمستان که دریاچه یخ می‌زند، امکان پیاده‌روی تا مقابل برج ناقوس نیز وجود دارد.

در صورتی که دوست دارید سفری بی‌دغدغه به ایتالیا داشته باشید، بهترین و ارزان‌ترین تور ایتالیا را با کمک کجارو جستجو و خریداری کنید. در کجارو، مجموعه‌ای از بهترین تورها از معتبرترین آژانس‌های گردشگری گرد هم آمده‌اند تا به‌راحتی بتوانید با توجه به شرایط خود، مناسب‌ترین تور را خریداری کنید.

فرودگاه بین‌المللی نیکوزیا از زمان افتتاحش در سال ۱۹۳۰ تا زمانی که در سال ۱۹۷۴ متروکه شد، فرودگاهی شلوغ و موفق بود. در طول ۴۰ سال گذشته، هواپیماهای بیرون این فرودگاه زنگ زده‌اند و پیشخوان‌ها چک‌این و بخش‌های مربوط به سوارشدن مسافران با لایه‌ای از گردوغبار و فضله‌ی پرنده‌ها پوشیده شده است.

خانه درختی آنپینگ در شهر تاینان تایوان، در اصل انبار بازرگانی انگلیسی‌تبار بود که امروزه به محل مخروبه‌ای در احاطه‌ی طبیعت تبدیل شده و از نظر بصری جذابیتی دوچندان پیدا کرده است. پس از اینکه انبار مذکور در قرن ۱۹ تخلیه شد، شاخه‌های یک درخت بانیان در همان نزدیکی شروع به رشد به دور دیوارهای آجری و کف‌های بتنی این سازه کرد و باعث شد که شبیه به خانه‌ای درختی شود. امروزه بازدیدکنندگان می‌توانند در ازای پرداخت چند دلار از این محوطه‌ی عجیب‌وغریب دیدن کنند، به‌خصوص که یک مسیر پیاده‌روی بالاتر از سطح زمین نیز برای تماشای بهتر این خانه فراهم شده است.

تویفلس‌برگ، یک ایستگاه شنود متروکه از زمان جنگ سرد است که درست در کنار شهر شلوغ برلین آلمان قرار دارد. این ایستگاه بر فراز تپه‌ای مصنوعی موسوم به «کوه اهریمن» با ارتفاع ۸۰ متر ساخته شده است که اساساً کوهی از آوارهای جنگ جهانی دوم بود که یک کالج نظامی نازی را استتار می‌کرد. ناسا با هدف شنود از برلین شرقی اقدام به ساخت این ایستگاه روی تپه کرد؛ هرچند پس از سقوط دیوار برلین در سال ۱۹۸۹، این سازه به حال خود رها شد. امروزه این ویرانه‌ی مملو از نقاشی‌های دیواری، مشرف به شهر برلین است و تورهای تاریخی تقریباً هر روزه در این مکان جریان دارد و امکان تماشای گنبدهای رادار و همین طور چشم‌اندازی از شهر را پیشکش بازدیدکنندگان می‌کنند.

با وجودی که شهر شوچیمیلکو به‌عنوان میراث جهانی یونسکو محسوب می‌شود، اما این منطقه بخش زیادی از شهرت خود را مدیون جزیره‌ی عروسک‌ها است.

منطقه‌ی تفریحی واروشا که زمانی مقصد ساحلی محبوبی برای چهره‌های سرشناسی نظیر بریژیت باردو بود، در زمان حمله‌ به قبرس در سال ۱۹۷۴ به حال خود رها شد. ساکنان شهر هیچ‌گاه به تفرجگاه کنار ساحل برنگشتند، جایی که فقط سه کیلومتر با منطقه حائل سازمان ملل متحد فاصله دارد و مناطق اداری یونان و ترکیه را از هم جدا می‌کند. با اینکه شهر فاماگوستا در حال حاضر شاهد سیر صعودی تعداد گردشگران است، اما واروشا از دهه‌ی ۷۰ که به‌سرعت تخلیه شد، متروکه باقی مانده است و هنوز خودروهای پارک‌شده در گاراژ‌ها و لباس‌هایی که در ویترین مغازه‌ها آویزان هستند، در آن به چشم می‌خورد. امروزه تنها بازدیدکنندگان این منطقه، اعضای ارتش ترکیه، روزنامه‌نگاران، دانشمندان و مقامات رسمی سازمان ملل هستند.

زندان قلعه‌مانند ایالت شرقی در سال ۱۸۲۹ ساخته شد و خیلی سریع وضعیت سلول‌های انفرادی را تغییر داد، به‌طوری که زندانیان به‌تنهایی زندگی و ورزش می‌کردند، غذا می‌خوردند و زمانی که زندانی، سلولش را ترک می‌کرد، یک نگهبان سر او را با روکشی می‌پوشاند تا جایی را نبیند و دیگران نیز او را نبینند. این زندان مجبور شد به‌خاطر ازدحام جمعیت، سیستم انفرادی زندان را از سال ۱۹۱۳ تا زمان تعطیل‌شدنش در سال ۱۹۷۱ کنار بگذارد؛ هرچند که نوع مجازات‌ها تخفیف نیافت و یک نمونه‌ی آن، زنجیرکردن زبان زندانی به مچ دستش بود. این زندان پس از تعطیلی، خالی بود تا اینکه در سال ۱۹۹۴ درهای خود را به روی بازدیدکنندگان کنجکاو باز کرد و اکنون در طول سال پذیرای هزاران بازدیدکننده‌ای است که برای دیدن موزه و تور ارواح، خود را به این مکان می‌‌رسانند.

مطالعه قسمت سوم