مکان‌های متروکه‌ای که ارزش دیدن دارند (قسمت اول)

صدیقه شجاعی
صدیقه شجاعی پنجشنبه، ۱۲ دی ۱۳۹۸ ساعت ۱۵:۰۰
مکان‌های متروکه‌ای که ارزش دیدن دارند (قسمت اول)

برای آن دسته از افرادی که به‌دنبال بازدید از جاذبه‌های مطرح و متداول نیستند، شاید مکان‌های متروکه‌ای که در گوشه‌وکنار دنیا وجود دارند، بتواند آن‌ها را به وجد بیاورد.

حس‌وحال ترسناک و جذابی در مورد مکان‌های متروکه وجود دارد؛ فرقی نمی‌کند که قبرستان قطار در بولیوی باشد، یا ایستگاه مترو آرت ‌دکو در نیویورک، یا روستایی که در تپه‌های شنی ساحل نامیبیا پنهان شده است، هر یک از این مکان‌های متروکه بخشی از تاریخ هستند که در همان زمان متوقف شده‌اند. این مکان‌های مسحورکننده در گوشه‌وکنار دنیا با وجود شیشه‌های شکسته و گرد و غبار، همچنان زیبا هستند و به‌وضوح نشان می‌دهند که در گذشته چه شکوهی داشته‌اند. در این مقاله از کجارو، تعدادی از این مکان‌ها را به شما معرفی خواهیم کرد.

کلیسای مرغ، ماگلانگ، اندونزی

کلیسای مرغ

اگر روزی به جنگل‌های جاوه مرکزی در اندونزی سر زدید، شاید گذرتان به کلیسای مخروبه‌ای بیفتد که هم جذاب و هم عجیب است.

کلیسای Gereja Ayam با نام «کلیسای مرغ» نیز شناخته می‌شود، جالب است بدانید که معمار آن قصد داشته این کیسا به‌شکل یک کبوتر باشد و در نهایت به‌شکل مرغ شده است! کلیسای مذکور در دهه‌ی ۱۹۹۰ افتتاح شد و هم عبادتگاهی برای همه مذاهب و هم محلی برای هدایت بود؛ متأسفانه با توجه به هزینه‌ی هنگفت ساخت آن، این ساختمان در سال ۲۰۰۰ به حال خود رها شد.

کلیسای مرغ، به‌لطف نقاشی‌های دیواری که زینت‌بخش فضای داخلی شده‌اند، چشم‌انداز خارق‌العاده‌اش به جنگل اطراف (تماشای آن از طریق منقار مرغ امکان‌پذیر است) و حتی کافه‌ی کوچکی که در نزدیکی پرهای دم مرغ، خوراکی‌های خوشمزه می‌فروشد، این روزها به یک جاذبه‌ی گردشگری تبدیل شده است.

تیاندوچنگ، هانگژو، چین

تیاندوچنگ چین

منطقه‌ی تیاندوچنگ در چین، یک ماکت مینیاتوری از پایتخت فرانسه است که حدوداً ۴۰ دقیقه با هانگژو فاصله دارد.

منطقه‌ی تیاندوچنگ در چین، یک ماکت مینیاتوری از پایتخت فرانسه است 

این توسعه‌ی جاه‌طلبانه در سال ۲۰۰۷ ساخته شد، اما حتی با وجود جاذبه‌هایی نظیر برج ایفل به ارتفاع ۹۱ متر و شانزلیزه شکست خورد. متأسفانه، تلاش چین برای بازآفرینی شهر نور، بیشتر از آنکه جایی رومانتیک خلق کند، به محلی متروکه و رعب‌آور تبدیل شد. این شهر برای زندگی ۱۰ هزار نفر ساخته شد، اما فقط چند هزار نفر باقی مانده‌اند و خیابان‌ها عملاً خالی است، به‌جز تعدادی عروسی که برای گرفتن عکس‌های عروسی در پاریس، به این منطقه می‌آیند.

زندان رومو، استونی

زندان رومو استونی

از میان تمام مکان‌های زیر آب در سراسر جهان، زندان رومو که نیمی از آن در زیر آب قرار دارد، شاید ترسناک‌ترین باشد. این زندان توسط اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد و در دهه ۱۹۴۰ مملو از زندانی‌ بود، جایی که آن‌ها مجبور به کار در معدن سنگ آهک در همان نزدیکی بودند. پس از استقلال استونی در سال ۱۹۹۱، این زندان به حال خود رها و عدم نظارت باعث شد که معدن به‌سرعت با آب پر شود. زندان رومو اکنون جاذبه‌ی معروفی است، به‌خصوص بین غواص‌هایی که دوست دارند به کاوش در ساختمان‌ها و تجهیزات معدن‌کاری در زیر آب بپردازند.

پریپیات، اوکراین

پریپیات اوکراین

پریپیات، شهری بود که در فاجعه‌ی اتمی چرنوبیل در سال ۱۹۸۶ به‌شدت تحت‌تاثیر قرار گرفت؛ چراکه این حادثه مقادیر زیادی اشعه‌ی رادیواکتیو ساطع کرد و ساکنان منطقه‌ چاره‌ای جز فرار نداشتند. این منقطه در حال حاضر یکی از شناخته‌شده‌ترین مکان‌های متروکه جهان به شمار می‌رود که علت این موضوع بیشتر به‌ آثار به‌جامانده از آن دوران برمی‌گردد، نظیر اسباب‌بازی‌های موجود در مدرسه، ساعت‌هایی که درست در زمان وقوع حادثه از کار افتاده‌اند و شهربازی معروفش که تخریب‌ شده است. این مکان به‌حدی شهرت یافت که اوکراین تصمیم گرفت آن را به یک جاذبه‌ی گردشگری تبدیل کند.

هاتووان، جزیره‌ شنگشان، چین

هاتووان چین

روستای هاتووان در ۱۴۰ کیلومتری جنوب‌شرق شانگهای، زمانی یک روستای ماهیگیری پررونق بود که برای چندین دهه خالی از سکنه شده است، هرچند که خیلی به شهر ارواح شباهت ندارد، زیرا به‌جای اینکه مملو از خاک و آوار باشد، ساختمان‌های آن به‌طور کامل با چمن‌ها و پیچک‌های رعب‌آور پوشیده شده‌ و چشم‌انداز سبزرنگی به وجود آورده‌اند که بسیار دیدنی و شگفت‌انگیز است تا ترسناک و رعب‌آور. با اینکه اکثر ساکنان این روستا، در دهه‌ی ۱۹۹۰ آن را به امید آینده‌ای بهتر ترک کردند؛ اما هنوز هم تعداد کمی از آن‌ها در این محل زندگی می‌کنند و به گردشگران و عکاسان کنجکاو، آب می‌فروشند.

خانه‌های گنبدی، مارکو آیلند، فلوریدا

خانه‌های گنبدی فلوریدا

خانه‌های گنبدی در سال ۱۹۸۱ و در سواحل مارکو آیلند در فلوریدا ساخته شد، سازه‌هایی که قرار بود در مقابل طوفان‌های شدید مقاوم باشد. این خانه‌ها با ظاهر عجیب‌وغریب‌شان در واقع زاییده‌ی یک سرمایه‌دار نفت بود که آن‌ها را به‌عنوان خانه‌ای سازگار با محیط‌زیست برای گذراندن تعطیلات خانوادگی خود ساخت؛ اما هوای نامساعد و خطوط ساحلی در حال فرسایش باعث شدند که آب، این خانه‌های گنبدی را دربر بگیرد و آن‌ها را غیرمسکونی کند. هیچ برنامه‌ای برای استفاده‌ی مسکونی از این سازه‌های آینده‌نگرانه وجود ندارد، با این حال ساخت افسانه‌هایی درباره‌ی اینکه از کجا آمده‌اند و برای چه هدفی استفاده می‌شدند، می‌تواند جالب و سرگرم‌کننده باشد.

برج‌های دریایی مائونسل، انگلیس

برج‌های دریایی مائونسل انگلیس

با دیدن برج‌های دریایی مائونسل در انگلیس شاید فکر کنید که اقتباسی از فیلم اچ جی ولز هستند؛ اما این برج‌های فلزی غول‌پیکر در ورودی رودخانه‌ی تیمز در واقع به‌منظور محافظت از کشور در برابر حملات هوایی آلمان در طول جنگ جهانی دوم ساخته شدند. برج‌های مذکور در دهه‌ی ۱۹۵۰ از رده خارج شدند و در دهه‌های بعدی توسط اپراتورهای سیستم رادیویی دزدان دریایی مورد استفاده بودند. امروزه یکی از برج‌های نزدیک‌تر به‌عنوان شاهزاده‌نشین سیلند (ریزکشوری کوچک) اداره می‌شود، هرچند سایر برج‌ها را می‌توان با خیال راحت از داخل قایق دیدن کرد یا در روزهایی که هوا صاف است، امکان تماشای آن‌ها از ساحل Shoebury East وجود دارد.

کلیسای City Methodist، گری، ایندیانا

کلیسایCity Methodist ایندیانا

شهر گری در ایندیانا به‌خاطر اینکه زادگاه مایکل جکسون بوده و همین طور برای لوکیشن فیلم مرد موسیقی استفاده شده، مشهور است؛ اما این همه ماجرا نیست و یکی از زیباترین، ترسناک‌ترین، متروکه‌ترین کلیساهای این کشور نیز در این شهر قرار دارد.

شهر گری در ایندیانا، زادگاه مایکل جکسون بوده است

کلیسای City Methodist در سال ۱۹۲۶ با پول اهدایی شرکت فولاد یو اس استیل ساخته شد که یک کلیسای شگفت‌انگیز ۹ طبقه با معماری گوتیک، ستون‌های سنگی و پنجره‌هایی با شیشه‌های رنگی بود. طی چند دهه‌ی بعد، صنعت فولاد رو به زوال گذاشت و جمعیت شهر گری کاهش یافت و کلیسای مذکور در نهایت در سال ۱۹۷۵ تعطیل شد. سازه‌ی این کلیسا در حال فروریختن است، اما هنوز هم زیبا به نظر می‌رسد و مکان محبوبی برای کارگردان‌ها به شمار می‌شود، به‌طوری که شاید در فیلم‌هایی نظیر کابوس در خیابان الم و تبدیل‌شوندگان: نیمه تاریک ماه، این کلیسا را دیده باشید.

گورستان قطار بزرگ، اویونی، بولیوی

گورستان قطار بزرگ بولیوی

اویونی را عمدتاً به‌خاطر دریاچه‌های قرمز و نمک‌زارهایش می‌شناسند، اما این منطقه‌ یک جاذبه‌ی گردشگری غیرمعمول به نام گورستان متروکه‌ی قطارهای قدیمی نیز دارد. در اوایل قرن نوزدهم، برنامه‌هایی برای گسترش شبکه‌ی حمل‌ونقل اویونی و ایجاد مسیرهای ریلی بیشتر در این شهر در نظر گرفته شد، اما این پروژه به‌دلیل مشکلات فنی و درگیری با مردم بومی محلی سرانجامی نداشت. هرچند این قطارها برای انتقال مواد معدنی به شهرهای بندری در اقیانوس آرام مورد استفاده قرار گرفتند، اما این مواد معدنی در دهه‌ی ۱۹۴۰ به پایان رسید و به این ترتیب کارگران معدن شهر را ترک کردند و تجهیزات آن‌ها در بیابان رها شد. از آن موقع، گذر زمان و بادهای شور، قطارها را پوساند و نتیجه‌ی آن گورستان قطار بزرگ شد که امروزه شاهد آن هستیم.

پونی‌هنج، لینکلن، ماساچوست

پونی‌هنج ماساچوست

پونی‌هنج در لینکلن ماساچوست شامل مجموعه‌ای از اسب‌های کوتاه پلاستیکی و اسب‌های راکینگ است که در فاصله‌ی ۲۲ کیلومتری از غرب بوستون قرار دارند. اولین اسب‌های کوتاه حدود سال ۲۰۱۰ در این منطقه پدیدار شدند و در طی سال‌ها، این مجموعه رشد چشمگیری داشته است و مرتباً به‌شکل دایره‌ و ردیفی چیده می‌شوند. اما اولین اسب چطور ظاهر شد؟ چه کسی اسب‌های دیگر را اضافه می‌کند و چیدمان آن‌ها را انجام می‌دهد؟ آیا وقتی ما خوابیده‌ایم، این اسب‌ها زنده می‌شوند؟ هیچ‌کس پاسخ این سؤالات را نمی‌داند.

کلمانسکوپ، نامیبیا

کلمانسکوپ نامیبیا

شاید امروزه با نگاه‌کردن به شهر کلمانسکوپ فکرش را هم نکنید که روزگاری در سال ۱۹۰۸ محلی برای استخراج الماس بوده است.

کلمانسکوپ به‌خاطر خانه‌های مملو از شن و رعب‌آورش شهرت دارد 

اما زمانی که ساکنان بی‌وفای این منطقه، الماس بیشتری در جنوب کلمانسکوپ پیدا کردند، اینجا را ترک کردند و به این ترتیب شهر مذکور به‌سرعت به شهر ارواح تبدیل شد. در حال حاضر این شهر به‌خاطر خانه‌های مملو از شن و رعب‌آورش شهرت دارد و در فیلم‌های سینمایی نظیر دیو گردوخاک (۱۹۹۳) و پادشاه زنده است (۲۰۰۰) نیز استفاده شده است.

قلعه Lapalice ، لهستان

قلعه Lapalice لهستان

قلعه Lapalice در لهستان شبیه به بسیاری از قلعه‌های افسانه‌ای و شبح‌وار اروپای شرقی است. این قلعه در سال ۱۹۷۹ ساخته شد و از نظر فنی اصلاً قلعه به حساب نمی‌آید. این ساختمان بزرگ در ابتدا به‌عنوان استودیویی برای هنرمند Piotr Kazimierczak ساخته شده بود که بنا به دلایلی به استخر، سالن باله، استحکامات و ده‌ها برج احتیاج داشت. متأسفانه این هنرمند به‌خاطر نداشتن پول کافی و مجوزهای لازم برای زمین، مجبور شد پروژه‌اش را پیش از اتمام رها کند. اکنون این قلعه فقط پوسته‌ای از پروژه‌ی اصلی است که نقاشی‌های دیواری زینت‌بخش دیوارهای مخروبه‌ی آن شده‌اند.

بیمارستان Beelitz-Heilstatten، آلمان

بیمارستان آلمان

اگر با دیدن بیمارستان Beelitz-Heilstatten در آلمان فکر می‌کنید که آزاردهنده به نظر می‌رسد، خوب اشتباه نکرده‌اید. فقط کافی است نگاهی به پیشینه‌ی رعب‌آور آن بیندازید که در فاصله‌ی سال‌های ۱۸۹۸ تا ۱۹۳۰ به‌عنوان آسایشگاه بیماران مبتلا به سل استفاده می‌شد. علاوه بر این، در طول جنگ جهانی دوم نیز از مجروحان گاز خردل و مسلسل نگهداری می‌شد، از جمله سرباز جوانی به نام آدولف هیتلر. این بیمارستان در ادامه به‌عنوان یک مرکز درمانی مهم برای سربازان نازی در طول جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت و از سال ۱۹۴۵ تا سقوط دیوار برلین، یک بیمارستان نظامی برای شوروی بود. در حال حاضر، چند بخش آن برای مرکز ‌توان‌بخشی اعصاب و روان استفاده می‌شود، هرچند که اکثر این مجتمع متروکه است. بخش‌های جراحی و روان‌پزشکی، هر دو مخروبه شده‌اند و نتیجه‌ی آن چیزی شبیه به «داستان ترسناک آمریکایی: تیمارستان» شده است.

ایستگاه راه‌آهن بین‌المللی کانفرانک، اسپانیا

ایستگاه راه آهن کانفرانک اسپانیا

ایستگاه راه‌آهن بین‌المللی کانفرانک در اسپانیا، پیشینه‌ی جالبی دارد. هنگام افتتاح این ایستگاه در سال ۱۹۸۲، بزرگ‌ترین ایستگاه قطار در اروپا به شمار می‌رفت. اما فقط هشت سال از عمر این ایستگاه می‌گذشت که تحت‌تاثیر جنگ داخلی اسپانیا و تصاحب نازی‌ها در جنگ جهانی دوم قرار گرفت. ایستگاه مذکور در سالیان متمادی چندین بار بازسازی شد، هرچند که هیچ‌گاه نتوانست شکوه سابق خود را به دست آورد.

هتل Haludovo Palace، جزیره کرک، کرواسی

هتل Haludovo Palace

هتل Haludovo Palace، مطمئناً متعلق به زمان حال نیست و با اینکه طراحی و اشکال آن حس طرح‌های آینده‌نگرانه را تداعی می‌کند، اما وضعیت خرابه و متروکه‌ی آن نشان می‌دهد که به گذشته تعلق دارد. این مجموعه هتل در سال ۱۹۷۱ در جزیره‌ی کرک کرواسی به سبک متداول معماری دوره‌ی کمونیستی ساخته شد که شامل بتن نامتقارن و نماهای خشن و مدرن می‌شد و برای چندین دهه‌ی طلایی میزبان بازیگران و رهبران سرشناسی بود که برای بازدید از یوگسلاوی سابق می‌آمدند. با وقوع جنگ در دهه‌ی ۱۹۹۰، گردشگری این جزیره رو به زوال رفت و این هتل در سال ۲۰۰۱ پذیرای آخرین مهمانان خود بود، چراکه در این سال برای همیشه تعطیل شد. کازینوها، سوناها و زمین‌های تنیس این هتل به وضعیت اسفباری افتاده‌اند، با این حال گردشگران همچنان عاشق سازه‌های هتل هستند.

مطالب مرتبط:

منبع cntraveler

دیدگاه