حصارکشی در سکوت کامل | تئاتر شهر را محصور کردند

 طرح حصارکشی تئاتر شهر با وجود مخالفت‌های گسترده در حال اجراست. به‌تازگی نیز برای اجرای این طرح، دورتادور تئاتر شهر را با دیوارهای سفید محصور کردند تا پشت این دیوارها طرحی که جزییات و مشخصاتش را اعلام نکرده‌اند، اجرایی شود.

 تصاویری که روز چهارشنبه ۱۸ بهمن ماه از وضعیت محوطه تئاتر شهر گرفته شده، دیوار سفیدی را نشان می‌دهد که دورتادور تئاترشهر کشیده شده تا طرح پرحاشیه حصارکشی تئاتر شهر پشت این دیوارهای سفید اجرایی شود. طرحی که از زمان فضاسازی رسانه‌ای برای آن با مخالفت گسترده مواجه بود؛ اما مدیران تئاتر شهر و شهرداری تهران بدون توجه به این مخالفت‌ها قصد دارند یکی از عرصه‌های عمومی شهر تهران را از بین ببرند.

محمد مهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، روز دوم دی ماه ۱۴۰۲ در مراسمی کلنگ احداث حریم هنری تئاتر شهر را بر زمین زد. مراسمی که بدون حضور هنرمندان برجسته تئاتر برگزار شد تا منویات وزارت ارشاد برای تحدید یکی از مهمترین فضاهای عمومی شهر تهران با چالش روبه‌رو نشود.

رضا کیانیان، هنرمند سرشناس نیز به‌تازگی در جلسه‌ای درباره طرح حصارکشی دور تئاترشهر، ضمن اعلام مخالفت با این طرح، گفت:

از من برای مراسم کلنگ‌زنی دعوت شده بود، من گفتم نمی‌آیم چون منِ تئاتری از این اتفاق خبری نداشتم و نقش زینت‌المجالس را نمی‌خواهم داشته باشم، طرحی که با نگاه مردم شکل می‌گیرد، طرح دموکراتیک است نه طرحی که با نگاه به رئیس طراحی می‌شود.

هرچند وزارت ارشاد و مجموعه تئاترشهر تهران می‌کوشند با دستاویز کردن وضعیت نامناسب این روزهای محوطه اطراف پارک دانشجو و در گزارش‌ها و مصاحبه‌های هماهنگ، طرح حصارکشی تئاترشهر را دغدغه و مطالبه جامعه تئاتر معرفی کنند، اما مشخص است که جامعه تئاتر ایران معنی حصارکشی دور یکی از سرشناس‌ترین بناهای شهر تهران را می‌فهمند و بدنه تئاتر با وجود سختی‌های ناشی از شرایط تئاتر شهر با این طرح همراه نشده است.

تحدید فضای عمومی شهر با نیت نامعلوم

منتقدان طرح حصارکشی تئاترشهر همواره بر حل مشکلات ایجاد شده در اطراف این مجموعه تاکید دارند؛ اما حصارکشی را راهکاری برای حل این معضل نمی‌دانند. بابک شکوفی، معمار و فعال حوزه شهری پیش از این درباره طرح حصارکشی دور تئاتر شهر به کجارو گفته بود:

محصور کردن محوطه اطراف تئاترشهر از مضرترین و اشتباه‌ترین طرح‌های شهر تهران در سال‌های اخیر است. این طرح هم از لحاظ معماری و هم از لحاظ شهرسازی یک فاجعه محسوب می‌شود. از لحاظ شهرسازی باید بدانیم که تئاترشهر در کنار دو تا از مهم‌ترین محورهای شهر تهران قرار دارد و بخشی از هویت این شهر و یک فضای همگانی مهم شهری است. تئاترشهر و محوطه پیرامونی آن یکی از مهمترین میدانگاه‌های شهری شهر تهران است و محصور کردن آن را باید اقدامی ضد مردمی دانست. فضای همگانی شهری جزوی از حقوق عمومی شهروندان نسبت به شهر محسوب می‌شود و سلب امکان استفاده شهروندان از یک فضای عمومی، سلب یک حق مدنی است.

بهروز مرباغی، عضو انجمن معماری ایران نیز از ابتدا با مطرح شدن چنین طرحی مخالف بوده است. او نیز پیش از این به کجارو گفته بود:

به‌طور کلی با هر نوع تعیین حریم برای فضاهای عمومی به‌ویژه فضاهای فرهنگی مخالفم. مردم هرچه بیشتر با فضای فرهنگی در ارتباط باشند، بهتر است. هر نوع اتفاقی که سبب جدایی مردم شهر با یک فضای عمومی و فرهنگی شود، رویکرد اشتباهی است. پیش از این حتی معتقد بودم ساخت ایستگاه مترو به جهت دسترسی آسان‌تر به تئاتر شهر اتفاق خوبی خواهد بود. در معماری معروف است که پشت هر دیواری، معضلی قرار خواهد داشت و هرچه شهر شفاف‌تر باشد، امنیت بیشتری جریان دارد. اگر مشکلاتی در اطراف بنای تئاترشهر وجود دارد، همین مشکلات در کنار تالارها، سینماها و محوطه‌های فرهنگی دیگر شهر هم وجود دارد و محصور ساختن راه‌حل این ماجرا نیست.

بی‌توجهی به اعتراض شهروندان تهران

مخالفت با حصارکشی تئاتر شهر همچنین منجر به راه‌اندازی کارزاری اعتراضی خطاب به شهردار تهران و وزیر ارشاد شده است؛ کارزاری که تاکنون ۵,۰۰۰ امضا از اهالی شهر تهران گرفته و از دو مقام مسئول خواسته است تا حصارکشی را متوقف کنند. با این وجود، به نظر می‌رسد مجموعه وزارت ارشاد و تئاترشهر بدون توجه به اعتراضات گسترده به حصارکشی و هرگونه مداخله کالبدی در اطراف تئاتر شهر، به پروژه خود ادامه می‌دهند؛ پروژه‌ای که حق شهروندان از عرصه‌های عمومی شهر را سلب می‌کند و یکی از پر رفت و آمدترین محوطه شهری شهر تهران را پس از مداخلات گوناگونی که صورت گرفته، این بار به روی شهروندان خواهد بست تا پرونده حضور مردم در کنار ساختمان تئاتر شهر بسته  و این محوطه خاطره‌انگیز و مهم تبدیل به ملک شخصی وزارت ارشاد شود.

_{عکس‌ها از فریدون برومندی}