چرا ایسلند از دیگر کشورها یخ وارد می‌کند؟

نام ایسلند (سرزمین یخ)، نام مناسبی برای آن نیست. در حقیقت، این کشور فوق‌العاده سبز است، به‌خصوص در فصل زیبای تابستان. جالب است بدانید تنها حدود ده درصد ایسلند با یخ، پوشانده شده است. بخش بزرگی از این مسئله به‌علت وجود جریان گرم اقیانوس اطلس شمالی است که آب‌و‌هوای این جزیره را علی‌رغم فاصله نزدیک به قطب شمال، گرم و سواحل آن را در طول زمستان، بدون یخ، نگه می‌دارد.

افسانه‌ها می‌گویند که ساکنان وایکینگ ایسلند، این نام غلط‌انداز را برای این کشور انتخاب کردند تا از مهاجرت افرادی که به‌دنبال زمین‌های جدید هستند جلوگیری کنند. آن‌ها امیدوار بودند که نام یخ، مردم را از آمدن به ایسلند و کشف اینکه جزیره آن‌ها در حقیقت، بسیار سبز و بزرگ است، منصرف کند. اما این تنها یک افسانه است. در حقیقت، ایسلند نام‌های بسیاری در گذشته داشته است.

وقتی که نادادور و وایکینگ‌های نورس (اهل اسکاندیناوی) برای اولین بار قدم به ایسلند گذاشتند، برف می‌بارید و به همین علت به آن، نام سائی‌لند (Snæland) را دادند. بعدها وقتی گورچار اسواوروسون (Garðar Svavarosson)، وایکینگ سوئدی به آنجا رسید، نام جزیره گورچار (Garðarshólmur) را بر این جزیره گذاشت. در قرن نهم، یک وایکینگ به نام فلوکی ویلگروآسون به‌دنبال جزیره گورچار رفت. وقتی که به آنجا رسید، زمستان سخت منطقه باعث مریضی وی شد. در حالی که منتظر فرا رسیدن فصل بهار بود از یک کوه بالا رفت و از دیدن فلاتی پر از توده‌های یخ شناور ناامید شد. در حقیقت، ناامیدی محض سبب شد تا وی نام ایسلند را به این کشور بدهد.

_{دریاچه یخچالی Jökulsárlón، عکس از تکستتو روبیو/فلیکر}

بنابراین یخ در ایسلند با وجود نام غلط‌اندازش، موجود نیست. مطمئنا توده‌های یخی شناوری در ایسلند وجود دارند که می‌توانید به‌صورت تئوری از آن‌ها، یخ استخراج کنید و البته یخچال‌های طبیعی که تنها با یک تبر می‌توانید آن‌ها را تکه تکه کرده و داخل لیوانتان بریزید؛ اما اگر بخواهید خشم طبیعت را برانگیزانید. یخ حتی در کشورهای پر از منابع یخی، به‌صورت مصنوعی ساخته می‌شود. ولی مسئله این است که ایسلند کشوری بسیار گران به شمار می‌آید.

ایسلند درست مانند بیشتر جزایر شمالی به‌علت آب‌و‌هوای نامطلوب و موقعیت دورافتاده به‌شدت متکی به واردات کالاهای بسیاری از جمله نفت، گندم، سبزیجات و دیگر مواد غذایی است. این یعنی که همه‌چیز در ایسلند به‌شدت گران است و متقابلا باید بدانید که مردم ایسلند، یکی از بیشترین مقدارهای دستمزد در جهان را دریافت می‌کنند. این مسئله منجر به هزینه کار بالا می‌شود. در حقیقت هرچیزی که در ایسلند تولید شود، بسیار گران تمام خواهد شد. این یک چرخه معیوب است.

آمارها نشان می‌دهند که واردات یخ از دیگر کشورها، حتی با وجود قیمت بسیار ارزان برق در این کشور به‌علت فراوانی منابع هیدروالکتریک و ژئوترمال،  ۴۰ درصد ارزان‌تر از تولید آن در ایسلند تمام می‌شود. بنابراین ایسلند هر سال، هزاران کیلوگرم یخ از نروژ، انگلستان و حتی آمریکا وارد می‌کند. این یخ به فروشگاه‌های مواد غذایی فروخته می‌شود تا گوشت و ماهی را با آن تازه نگه دارند.

_{یک چشم‌انداز منحصر به ایسلند؛ آبشار و سبزه‌زارهای بی‌شمار. عکس از لنی کی/فلیکر}

در حالی که ممکن است برخی از افراد معتقد باشند که حمل‌و‌نقل یخ میان کشورها به‌علت تولید گازهای گلخانه‌ای توسط کشتی‌ها برای محیط زیست، زیان‌آور است، نباید فراموش کرد که ایسلند در همین لحظه برای کالاهای اساسی که توان تولید آن را ندارد، مجبور به واردات از طریق کشتی‌ها می‌شود.

بنابراین منطقی به نظر می‌آید که از این سیستم حمل‌و‌نقل موجود برای واردات یخ به‌جای تلاش برای تولید آن در خانه استفاده کند. این موضوع کاملا اقتصادی است که به‌جای استفاده از برق ارزان برای تولید یخ، از آن برای عملیت‌های با نیاز بالا به برق از جمله استخراج و ذوب آلومینیوم استفاده شود. حدود یک چهارم انرژی برق تولیدشده در ایسلند به تولید آلومینیوم اختصاص داده می‌شود. ایسلند، رتبه یازدهمین تولیدکننده آلومینیوم در جهان را دارا است.

ایسلند پس از عضویت در انجمن تجارت آزاد اروپا از سال ۱۹۷۰، دارای ارتباطات تجاری آزاد با دیگر کشورهای اروپایی است. تبادل سرمایه، کارگر، کالاها و خدمات بسیاری بین ایسلند، نروژ و دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا به‌صورت آزاد می‌تواند انجام شود. این موضوع همان طور که حدس زده‌اید، شامل یخ هم می‌شود. واردات یخ به ایسلند از مالیات معاف است و همین مسئله به ارزان نگه‌داشتن قیمت‌ها کمک می‌کند.

_{یک خانه تنها در نزدیکی یخچال قطبی Eyjafjallajökull در ساحل جنوبی ایسلند. عکس از وینسنت ماشتی/فلیکر}