- chevron_right کجارو
- chevron_right مجله گردشگری
- chevron_right اخبار
- chevron_right جاذبهها
- chevron_right راهنمای سفر
- افزودن مکان
پارک جمشیدیه با وسعتی در حدود ۱۰ هکتار در شمال تهران قرار دارد. این تفرجگاه دلنشین با امکانات خوبی که در دل خود دارد، توانسته است تا شرایط تفریح یک روز تعطیل را برای پایتختنشینان مهیا کند. وجود درختان کهنسال، این بوستان را به یکی از ریههای شهر تهران تبدیل کرده است. امروز به بوستان جمشیدیه، یکی از بوستان و پارک های تهران سری زدهایم تا با آن بیشتر آشنا شویم.
پارک جمشیدیه که در منطقه یک و ناحیه چهار تهران و در بخشی از اراضی باغهای دولو ساخته شده است، روزگاری متعلق به خاندان دولو بود. این خاندان در دوره قاجار میزیست.
بوستانی که امروزه به آن «پارک جمشیدیه» میگویند، در واقع متعلق به فردی به نام جمشید دولو قاجار بوده است. املاک زیادی در تهران به نام طایفه دولو، از مشهورترین خانوادههای وابسته به قاجار، سند خورده بود. در شناسنامه تاریخی پارک جمشیدیه نیز نام جمشید دولو قاجار بهعنوان مالک زمین این بوستان ثبت شده است، مالکی که ملک ۶۹ هزار مترمربعی خود را به فرح پهلوی بخشید.
در ابتدا قرار بود بنای یک سرای سالمندان در این ملک طرحریزی شود؛ اما این تصمیم هرگز به اجرا در نیامد و به سود احداث پارک عمومی و استفاده همگانی از صحنه کنار رفت. در سال ۱۳۵۶، این منطقه شمایل یک پارک عمومی را پیدا کرد و به یکی از جاذبههای گردشگری و جاهای دیدنی تهران تبدیل شد.
بوستان جمشیدیه از بدو تأسیس، دو بار بازسازی شده است و در سال ۱۳۷۴، ۱۶ هکتار به وسعت آن افزوده شد که قسمت الحاقی به پاس ۳۰ سال رنج شاعر نامدار در سرایش شاهنامه، به نام «فردوسی» مزین شد؛ بوستان سنگی فردوسی با ابتکاراتی که برای احداث آن به کار رفته، از نظر جذب توریست با پارک اصلی در رقابت است.
در واقع آنچه امروز بهعنوان بوستان جمشیدیه میشناسیم، در طول سالها دچار تغییرات شده؛ اما طراحی اصلی آن را کامران طباطبایی دیبا انجام داده است. وی در ۱۴ اسفند ۱۳۱۵ در تهران متولد شد و در سال ۱۳۳۵، تحصیل را در رشته معماری دانشگاه هاروارد، در شهر واشینگتن دی.سی آغاز کرد. او نقاش، شهرساز و معمار نوگرا و صاحب سبک ایرانی است که بناهای زیبا و ماندگاری همچون موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگسرای نیاوران و فرهنگسرای دانشجو، پارک شفق و... را در کارنامه خود دارد.
با ورود به فضای بوستان جمشیدیه هجوم هوای خنک و پاکیزه را به درون ریههای خود احساس میکنیم. اینجا دیگر از دود و ماشین خبری نیست. تا چشم کار میکند، درخت است و گل. نغمه پرندگان با صدای شرشر آب درهم آمیختهاند و سمفونی دل پذیری را به وجود آوردهاند.
قرارگیری کوه، رودخانه و آبشار در فضایی جنگلی مجموعه زیبایی را به وجود آورده است؛ بهطوری که کوهنوردان بسیاری از این مسیر برای صعود به کلکچال استفاده کنند. وجود پلهها و عبور از کفپوشهای ناهموار سنگی که تداعیکننده جادههای جنگلی است، تجربهای دلچسب و فراموشنشدنی را رقم میزند.
وجود دریاچهای زیبا بههمراه آبنماهای گوناگون طراوت دلپذیری به محیط بخشیده است. دیدن بازی ماهیها و مرغابی های بازیگوش در این برکه میتواند ساعتها نگاه گردشگران را مجذوب خود کند.
این بوستان از امکانات گوناگونی چون آلاچیق، آبشار، کافههای گوناگون، آبنما، سرویسهای بهداشتی، رستوران و فضایی برای نگهداری پرندگان برخوردار است. وجود تندیسهای متعدد با طرحهای مفهومی و انتزاعی در نقاط مختلف پارک، زیبایی و جذابیت فضا را دو چندان کرده است.
این بوستان برای فرهنگدوستان نیز فرصتی مهیا کرده است تا از نگارستان و آمفیتئاتر آن استفاده کنند و در کنار بهرهگیری از طبیعت به فعالیتهای فرهنگی بپردازند.
پس از طی حدود ۶۰۰ پله به فضای زیبایی میرسیم که نگاهمان را مجذوب خود میکند. این بوستان موزهای سنگی است که در آن سنگها در اشکال گوناگون تغییر شکل یافتهاند و باغ وحشی سنگی را پیش چشمانمان به نمایش میگذارند. بوستان سنگی را میتوان فرزند پارک جمشیدیه دانست که بهعنوان یکی از جالبترین دیدنی های استان تهران، با امکانات مناسب میزبان گردشگران بسیاری از نقاط مختلف ایران و جهان است.
در حوالی این موزه سنگی نیز دشت کوچکی قرار دارد که چوپانان در آن به چرای دامهای خود میپردازند. صحنهای که شاید کمتر کسی بتواند در میان این شهر مدرن از دیدن آن لذت نبرد و شگفتزده نشود.
اگر خوششانس باشید، میتوانید در کنار استفاده از محیط و فضای سبز این بوستان از نمایشگاههای موقتی که گه گاهی در آن برگزار میشود، دیدن کنید. در این نمایشگاهها میتوانید از دیدن صنایع دستی هنرمندان لذت ببرید و با خرید از آنها، یک یادگاری ارزشمند برای خود تهیه کنید.
منظره این شهر بزرگ با انبوه ساختمانهای گوناگون که در کنار هم قد برافراشتهاند، میتواند تصویر زیبایی باشد که تماشای آن را از ارتفاعات بوستان جمشیدیه به شما پیشنهاد میکنیم.
گونههای بسیار زیادی از گیاهان در این بوستان زندگی میکنند و سخاوتمندانه وظیفه پاکیزگی هوای آلوده تهران را به دوش میکشند. نارون، چنار، سرو، بلوط، زبان گنجشک، افرای سیاه و درختان میوه چون بادام، سیب، زردآلو و گلابی از درختانی است که در این بوستان فرصت رشد و نمو یافتهاند.
بیش از ۶۰ گونه پرنده نیز در این بوستان شناسایی شدهاند که در لابهلای شاخ و برگ درختان زندگی میکنند. همراه داشتن یک کتاب راهنما و دوربین دو چشمی فرصت مناسبی است تا در این باغ مصفا به پرندهنگری بپردازید و با گونههای مختلف این ساکنان زیبا از نزدیک آشنا شوید.
پارک جمشیدیه در انتهای خیابان شهید باهنر (نیاوران)، انتهای خیابان فیضیه و امیدوار واقع شده است.
بوستان جمشیدیه دارای چهار در ورودی است. کلکچال در شمال این بوستان قرار دارد و از جنوب به باغهای دولو منتهی میشود. از شرق به خیابان جمشیدیه و از غرب به جاده کلکچال متصل میشود.
برای رسیدن به پارک جمشیدیه، باید ابتدا خود را به میدان تجریش برسانید. برای این کار میتوانید در ایستگاه مترو تجریش در خط یک مترو از ایستگاه خارج شوید یا با اتوبوسهای تندرو (BRT) مسیر میدان راهآهن-تجریش و تاکسیهایی استفاده کنید که از سراسر شهر به میدان تجریش میروند. از میدان تجریش نیز میتوانید با تاکسیهایی که از سمت میدان قدس به پارک جمشیدیه میروند، به پارک برسید. همچنین در خیابان نیاوران میتوانید از خیابان فیضیه و امیدوار به پارک جمشیدیه برسید.
این بوستان در هر فصلی زیبایی خودش را دارد؛ اما فرصت دیدن آن را در دو فصل پاییز و بهار از دست ندهید. سرسبزی و طراوت درختان سر به فلک کشیده در بهار هوش از سر هر بینندهای میبرد و رنگارنگی پاییز تصویری بهیادماندنی را از این بوستان در ذهنتان بهجای خواهد گذاشت.
آیا شما هم قبلا در این پارک حضور داشتهاید؟ نظرات و تجربیات خود را با کجارو و خوانندگان ما در میان بگذارید.
نویسنده: علیرضا کیخا/بازنویسی: سعیده خلیلیصفا