ثبت ملی لاوه لاوه

«عبدالمالک شنبه‌زاده» مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ایلام گفت:

در اجرای ماده ۱۲ کنوانسیون بین‌المللی حفظ میراث فرهنگی ناملموس، قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون مذکور مصوب سال ۱۳۸۴ مجلس شورای اسلامی و آیین‌نامه اجرایی آن و ماده ۲ قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی کشور مصوب ۱۳۶۷ مجلس شورای اسلامی موضوع میراث فرهنگی ناملموس «زبان لکی» و «لالایی لکی» (لاوه‌لاوه) در فهرست آثار ملی ناملموس کشور به ثبت رسیده است.

او درباره زبان لکی عنوان کرد:

زبان لکی زبان طوایف لک ایران و از زبان‌های ایرانی شاخه شمال غربی رایج در مناطق غرب ایران است ساختار اصلی دستوری و افعال لکی «همانند دیگر لهجه‌های کردی» در زمره زبان‌های شمال غربی ایرانی قرار می‌گیرد. زبان لکی شبیه به کردی و از لری متفاوت است.

شنبه زاده افزود:

حوزه گسترش گویش لکی، بخش بیرانوند یا هرو در شرق لرستان با ایل بزرگ بیرانوند، شهرستان سلسله یا الشتر در شمال شرقی، شهرستان دلفان یا نورآباد لرستان در شمال غربی، شهرستان‌های سیروان و چرداول، هلیلان وزردلان وبیجنوند وداجیوند دره‌شهر و شهرستان آبدانان در استان ایلام، حوزه ماهی‌دشت در کرمانشاه و جنوب استان همدان و بخش‌هایی دیگر از طوایف لک در کردستان عراق، کرکوک و خانقین سکونت دارند.

وی در تشریح لالایی گفت:

لالایی از جمله آوازهایی است که چون نگینی بر تارک ادبیات شفاهی می‌درخشد. زمانی که کودک تنها مجذوب چهره و رفتار و حرکات مادر می‌شود، بی آنکه درکی درست از گفتار مادر داشته باشد، مادر با تغییر «تون» صدا و چهره و گاه حرکات وجدآور و بوسیدن، کودک خود را وادار به آرامش و متوجه خود می‌کند و در گفتار خود، تمام عناصر طبیعی و ملموس را به کار می‌برد و از طبیعت و زیبایی و دلاوری و گاه آرزوهای خود می‌گوید.

او گفت که لالایی در زبان لکی لاؤه لاؤه نامیده می‌شود و شامل جملات و سخنانی در مورد اظهار محبت مادر نسبت به کودک و امید و آرزوهایی است که مادر برای جگرگوشه‌ی دلبندش آواز می‌کند معمولا اشعار لالایی ده هجایی هستند. لالایی از دیرباز تاکنون در میان لکستان وجود داشته و توسط زنان برای کودکان خردسال خوانده می‌شود.

مدیر کل میراث فرهنگی ایلام ادامه داد:

در لالایی مادران و خواهران اشعاری عاطفی و حماسی را با چندین ریتم و مقام موسیقیایی برای کودکان می‌خوانند. سرایندگان لالایی گمنام هستند و این اشعار، سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است این اشعار پر از مایه‌های عاطفی و حماسی و نیز با مضمون‌های امیدبخش همراه هستند.

زبان لکی نیز به شماره ۱۴۳۸ در تاریخ ۶ فروردین امسال در فهرست آثارملی ناملموس به ثبت رسیده است.