ماجرای تخته سنگ مرموز لندن چیست
در دیوار خیابان ۱۱۱ «کنون استریت»، در شهر لندن، کمی بالاتر از پیاده‌رو، پنجره‌ای نرده‌دار وجود دارد که شبیه پنجر‌ه‌های دکوریِ رو به آسمان است که انگار برای یک زیرزمین تعبیه شده است. در ادامه با کجارو همراه باشید.
در پس این پنجره و داخل دیواری شیشه‌ای و نیمه‌روشن، تخته سنگی عجیب وجود دارد که برخی معتقدند یکی از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین آثار به جا مانده متعلق به لندن است. اما هیچ‌کس نمی‌داند این سنگ برای چه کاری مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
مقاله مرتبط:
همه‌روزه هزاران لندنی بدون توجه به این تخته‌سنگ از اینجا عبور می‌کنند؛ تخته‌سنگی که هنوز هم پس از هزار و یا حتی دو هزار سال، درست مثل روز اولش در خیابان «کنون استریت» آرمیده است. پیشینه مرموز این سنگ، قرن‌هاست که مردم را جذب خود کرده؛ به‌طوری که حتی در آثار شکسپیر، ویلیام بلیک و دیکنز نیز می‌توان رد پایی از آن را یافت.
نام «تخته‌سنگ لندن»، برای اولین بار در نوشته‌ای مربوط به سال ۱۱۰۰ کشف شد که به‌عنوان اثری معروف از دوران میانی (قرون وسطی) لندن برجای‌مانده است. در سال ۱۴۵۰، جک کید، رهبر یک جنبش روستایی به لندن آمد و شمشیر خود را بر روی «تخته‌سنگ لندن» کشید و خود را «ارباب شهر» نامید؛ شکسپیر این واقعه را در داستان «هنری ششم، قسمت دوم» خود، به تصویر کشیده است. در دوران «ملکه الیزابت اول»، این سنگ تنها یک یادبود تلقی می‌شد اما به نوبه‌ی خود، جاذبه‌ی گردشگری نیز بود. گردشگرانی که این سنگ را دیده بودند، با توجه به پیشینه‌اش، هر یک داستان خود را از آن روایت می‌کردند. یکی از داستان‌ها بدین‌صورت بود که این سنگ توسط «شاه لود»، بنیان‌گذار افسانه‌ای لندن در این مکان قرار داده شده است تا به‌عنوان نمادی برای مرکز شهر و همین‌طور مکانی برای پرداخت بدهیِ بدهکاران باشد.
با گذشت چندین قرن، افسانه‌ها و داستان‌ها درمورد این تخته‌سنگ، پیچیده‌تر شدند. تا اوایل قرن نوزدهم، نویسندگان بسیاری بر این باور بودند که این سنگ، بخشی از محراب یک کلیسا و یا پایه‌ی یک بنای خاص است که قدمتش به دوره‌ی «مارکوس بروتوس»، از نوادگان افسانه‌ای قهرمان شهر تروا باز می‌گردد که در دوره‌ی میانه‌ی بریتانیا به بنیان‌گذار و اولین شاه بریتانیا معروف بود. برخی دیگر بر این باورند که این سنگ به عنوان عبادتگاهی برای کاهنان مورد استفاده بوده است.
معروف‌ترین داستان مربوط به این سنگ، این است که «تخته‌سنگ لندن» توسط رومی‌ها در اینجا قرار داده شده تا با استفاده از آن، فاصله‌ی تمامی مسیرهای روم به بریتانیا را اندازه‌گیری کنند. این داستان توسط یک مورخ لندنی به نام «ویلیام کامدن» روایت شده که البته هیچ مدرک تاریخی دال بر اثبات آن در دست نیست.
برخی بر این باورند که «تخته‌سنگ لندن» در ابتدا بزرگ‌تر از نسخه‌ی کنونی بوده است که زمانی در قرن هفدهم و احتمالا بر اثر آتش‌سوزی عظیم لندن در سال ۱۶۶۶ آسیب دیده و کوچک شده است. بعدها باقیمانده این سنگ به‌همراه یک گنبد کوچک که برای محافظت از آن دورش را پوشانده بود، یافت شد. تا قبل از این‌که تمهیداتی برای جلوگیری از جابجایی این سنگ اتخاذ شود، سنگ مزبور، دو بار و در سال‌های ۱۷۴۲ و ۱۷۹۸ جابجا شد. دومین باری که این سنگ جابه‌جا شد، درون محفظه‌ای سنگی در دیوار بخش جنوبی کلیسای «سِنت سوئیسان» قرار داده شد که به مدت بیش از ۱۵۰ سال و کل طول قرن نوزدهم را در آنجا باقی ماند.
در سال ۱۹۶۲، کلیسای «سنت سوئیسان» تخریب شد و «تخته‌سنگ لندن» در همان جا که اکنون در روبروی خیابان کنون واقع است، باقی ماند. ده سال بعد، «تخته‌سنگ لندن» به‌همراه محفظه‌اش به عنوان بنایی درجه ۲ در فهرست آثار باستانی کشور قرار گرفت.
بر روی لوح برنزی که در سال ۱۹۶۲ در بالای محفظه قرار گرفت، چنین نوشته شده است:
تخته‌سنگ لندن
این سنگ، بخشی از تخته‌سنگ اصلی است که اکنون در خیابان کنون به طور ثابت و استوار قرار گرفته است.
تخته‌سنگ لندن در سال ۱۷۴۲ به قسمت شمالی خیابان برده شد و در سال ۱۷۹۸ به بخش جنوبی دیوار کلیسای سنت سوئیسان انتقال یافت که از آن زمان تا زمان تخریب کلیسا در سال ۱۹۶۲ در اینجا باقی ماند.
پیشینه و هدف از ساخت این سنگ نامعلوم می‌باشد اما در سال ۱۱۸۸ در یک کتاب، اشاره‌ای به «هنری»، پسر «الوین د لاندرستن» شده است که بعدها شهردار لندن شد.
دیدگاه