کوچینگ؛ نگین شرق آسیا (قسمت اول)
شهرکوچینگ در جزیره بورنئو یکی از شهرهای دیدنی آسیا است که روز به روز بیشتر مورد توجه گردشگران قرار میگیرد. با کجارو همراه باشید تا با جاذبههای کوچینگ آشنا شوید.
دقیقا چند سال پیش بود که شهر «پنانگ» (Penang) به سرعت به یکی از محبوبترین مقاصد گردشگری آسیا تبدیل شد و حالا بسیاری از مردم آن را ممکن است به اسم مروارید شرق بشناسند. حالا اتفاقی مشابه برای شهر کمتر شناخته شده کوچینگ، شهری در کنار رودخانه و مرکز استان ساراواک در جزیره بورنئو مالزی رخ داده است و چند سالی است که در مرکز توجه گردشگران قرار گرفته است.
کوچینگ در زبان مالایی به معنای گربه است ولی اینکه چرا و چگونه این شهر کوچینگ نامگذاری شده است دقیقا مشخص نیست و نظریههای بسیاری پیرامون آن مطرح است و قطعا در گذشته تاریخی این شهر ریشه خواهد داشت.
در واقع این شهر توسط «جیمز بروک» (James Brook) ، اولین فرمانروای حکومت «وایت راجاس» (White Rajahs) که حدود یک قرن بر ساراواک حکومت میکردند ساخته شد و شکل گرفت.
کوچینگ تا ۲۰ سال پیش یک محل ناشناخته و دورافتادهای بود که گردشگران به سختی میتوانستند در طی مسیر پر فراز و نشیبشان به سمت جنگلهای انبوه و پارکهای ملی برنئو آن را پیدا کنند.
در سفر به این شهر اولین چیزی که به چشم میآید شهری آرام ، بدون ترافیک و نه چندان شلوغ و بدون ساختمانهای بلند است.
میراث معماری کوچینگ با اینکه تحت حفاظت یونیسکو نیستند ولی بیار خوب حفظ شدهاند.
در خیابانهای کوچینگ همیشه غذاهای خیابانی لذیذ به چشم میخورد، ولی رستورانهای بزرگ و کوچک بسیاری نیز پیدا خواهید کرد. برای اقامت هم گزینههای بسیار خوب و متنوعی از بوتیک هتلها و هتلهای ۵ ستاره تا هاستلهای ارزان قیمت پیش رو دارید. مردم مهماننواز و خونگرم این شهر همیشه مشتاق میزبانی از گردشگران هستند.
در کوچینگ کجاها بریم ؟
شهر زیبای کوچینگ به دلیل همجواری با رودخانه ساراواک شهرت بیشتری دارد. پیادهروی کنار رودخانه و لذت بردن از غروب زیبای خورشید یکی از تجربههای بینظیر سفر به کوچینگ است.
در آن سوی رودخانه یک کامپان مالاییایی (کامپان در اصطلاح محلی به دهکدههای قدیمی در جنوب شرق آسیا گفته میشود.) است که کاخ وایت راجا و ساختمان فورتمارقریتا قرار دارند و هردوی این بناها که زمانی مرکز قدرت حکومتهای وقت بودند تحت تاثیر ساختمان بزرگ و نوساز پارلمان که به سبک سورآل و شبیه به سفینه فضایی و طلایی رنگ ساخته شده است قرار گرفتهاند.
شما میتواند با یک هزینه ناچیز یک گشت آبی با قایقهای حصیری محلی که به اسم سمپن (Sampan) در منطقه شناخته میشوند داشته باشید.
در مقابل زندان قدیمی که اکنون به یک رستوران مدرن تبدیل شد است جواهری قرار دارد که مربوط به دوران مستعمرگی انگلیس است. بنای دادگاه که متعلق به قرن ۱۹ است و کنون به یک مرکز فرهنگی تبدیل شده است. این ساختمان پشت خانه هنروسرگرمی چینی پنانگ بوهمین (Penang Buhemin) قرار گرفته است.
در نزدیکی رودخانه، خیابان بازار اصلی با فروشگاههای بسیاری در دو طرف خیابان که عمدتا صنایع دستس محلی را در معرض فروش گذاشتهاند قرار دارد.
در کوچههای پشتی خیابان میتوانید معابد چینی، کافههای مختلف، غذاهای خیابانی و کارگاههای آهنگری، قالیبافی، پینهدوزی و خیاطی را ببینید. در بازدید از کوچینگ، موزه ساراواک جایی است که به هیچ عنوان دیدن آن را نباید از دست بدهید. این موزه که در سال ۱۸۹۱ گشایش یافته است مجموعهای نفیس و گرانبها از جانوران بومی و قبایل بومی جنگلهای بورنئو است.
طراح محلی «جاکولین فنگ» (Jacqueline Fong) یک کارگاه بوتیک دستدوزههای تانوتی به کمک بافندههای جوان تاسیس کرده استکه لباسهای ابریشمی «سنگکت» (Sangket) که نوعی لباس محلی است را به همراه شال و کیفهای تهیه شده از این پارچهها را عرضه میکند.
با ورود به این شهر قطعا متوجه خواهید شد که اکثر مردم دارای تتو هستند. تتو کردن بدن و صورت بخشی جدا نشدنی از فرهنگ مردم این منطقه است. امروزه بیش از ۲۰ مرکز طراحی تتو در این شهر وجود دارد که به روشهای سنتی و یا با دستگاههای مدن به مشتریان خود خدمات میدهند.
اگر قصد دارید که با زندگی مردم محلی بیشتر آشنا شوید بهتر است در دوره های آموزش آشپزی «بامبو» (Bumbu) شرکت کنید. «جوزف جیسین» (Joseph Jissin) مدرس این دورهها که از قبیله «بیدایو» (Bidayuh) است شرکتکنندگان را به گروههای کوچک تقسیم کرده و با خود به بازار محلی میبرد تا مواد مورد نیاز را که از جنگلهای بورنئو آمدهاند مثل سرخسها، آناناسها، دانههای رنگارنگ مالینجائو و برگهای معطر پاندانوس ( گیاهی معطر که در غذاهای جنوب شرق آسیا بسیار استفاده میشود) و سپس هرکدام از شاگردان زیر نظر او یاد میگیرند چگونه غذاهای محلی را طبخ و سرو کنند.
با کجارو همراه باشید تا در قسمت دوم مقاله بیشتر با جاذبه های این شهر زیبا آشنا شوید.
دیدگاه