بلیز، مقصدی شگفت‌انگیز و ناشناخته در آمریکای مرکزی

بلیز، یکی از دو کشور انگلیسی‌زبان آمریکای لاتین (کشور دیگر، گواتمالا است)، جاذبه‌های گردشگری فراوانی چون شگفتی‌های زیردریایی، حیات‌وحش متنوع و تماشایی، سواحل خارق‌العاده و ویرانه‌های عصر مایایی دارد، اما با این حال، طبق آمار اخیر سازمان جهانی گردشگری (UNWTO)، کمتر از ۵۰۰ هزار گردشگر در طول سال ۲۰۱۸ به این اینجا سفر کرده‌اند. جالب است بدانید که باغ وحش «کولچستر» (Colchester Zoo) در کشور انگلستان، در طول سال، گردشگر بیشتری از کل کشور بلیز به خود جذب می‌کند.

برای همین، کجارو قصد دارد در این مقاله شما را با بلیز آشنا کند و هفت دلیل برای شما بیاورد که چرا این کشور، باید مقصد سفر بعدی شما باشد.

این مقاله به‌صورت سفرنامه، توسط «بلیک شو» (Blake Snow) در مجله تلگراف نوشته شده است.

۱. تورهای جنگل

_{اولین منطقه محافظت‌شده جگوارها در جهان در بلیز، تاسیس شده است}

روزی که به جنگل «تولدو» (Toledo jungle) وارد شدم تا یک عصرگاه دل‌پذیر را با یک کشاورز کاکائو به نام «الادیو» (Eladio)، بگذرانم، درست همان روزی بود که عاشق بلیز شدم. این ماجراجویی که از دهکده «سن پدرو کلمبیا» (San Pedro Columbia) آغاز شد، بیشتر از این‌که یک تور کاکائو یا شکلات باشد، نامه‌ای عاشقانه به طبیعت، غذا، ادویه‌جات و علاج‌های درمانی بود.

الادیو به‌جای حمل‌کردن بطری‌های آب‌معدنی برای تامین آب لازم برای بدن، به‌سادگی یک نارگیل تازه را برای ما می‌برید و به‌جای تنقلات همیشگی، دانه‌های تازه کاکائو به ما می‌داد تا بجویم. یک تور جنگلی در این منطقه و سفری به «غار ببر» (Tiger Cave)، از آن دسته فعالیت‌هایی است که به‌هیچ‌وجه نباید در بلیز از دست بدهید.

_{غار ببر}

۲. غذاهای محلی تند و غیر فست‌فود

غذاهای بلیزی درست به‌اندازه غذاهای «کاجون» (Cajun) در ایالات متحده آمریکا، بی‌نظیر و منحصر‌به‌فرد هستند. غذاهای محلی این کشور، معمولا تند، خورشتی، پر از غذای دریایی و همراه با برنج و لوبیا هستند و غالبا روی آن، سس تند مشهور «ماری شارپ» (Marie Sharp)، ریخته می‌شود.

در بلیز به‌دنبال غذای ملی خورش مرغ، ماهی «دوولمی» (barracuda) گوشتی یا «استیک دریا»، « ماهی خال‌خالی شاهی» (king mackerel) با سس سرکه توت و آب‌میوه ساپادیل (soursop)، با مزه توت‌فرنگی و آناناس، بعلاوه لیمو ترش، بگردید. در سراسر کشور بلیز، هیچ رستوران فست‌فودی مانند مک‌دونالد، برگر کینگ، استارباکس یا کی‌اف‌سی وجود ندارد و برای همین، شما در اینجا به‌سمت غذاهای سالم‌تر و لذیذتر جذب خواهید شد.

۳. زندگی جزیره‌ای

_{جزیرک پرنده خندان}

بلیز، مقصدی محبوب برای علاقه‌مندان به ساحل به شمار می‌آید؛ اما در اینجا نباید انتظار رویارویی با اقامتگاه‌های شلوغ مکزیک را داشته باشید. این کشور در ۴۵۰ «کیز» کوچک جزیره‌ای خود ، یک محیط خالی از هرگونه استرس، خوش‌منظره و تماشایی را به شما پیشنهاد می‌کند. کیز (cayes) یا جزیرک، به جزیره‌های کوچک، کم‌ارتفاع و ماسه‌ای برآمده از سطح یک صخره مرجانی گفته می‌شود که در محیط‌های گرمسیری در سراسر اقیانوس آرام، اقیانوس اطلس و اقیانوس هند، از جمله در دریای کارائیب، سد بزرگ مرجانی و سد مرجانی بلیز، دیده می‌شوند.

به‌طور مثال، «جزیرک پرنده خندان» (Laughing Bird Caye) را در نظر بگیرید. تنها ساکنین این منطقه، درختان نخل، یک صخره، ماسه‌های سفید، چند منقل و یک اقامتگاه کاهگلی هستند؛ تمام آنچه برای یک روز آرامش‌بخش به آن نیاز دارید. برای دسترسی به این جزیرک، می‌توانید از یک تور قایق‌سواری از شهر «پلاچنچیا» (Placencia) در سرزمین اصلی بلیز، استفاده کنید.

۴. کوسه‌ها و جگوارها

_{صخره‌های مرجانی، یکی از جذاب‌ترین نقاط برای غواصان و طرفداران غواصی محسوب می‌شوند}

در میان تمام جزیرک‌های مسحورکننده بلیز، برخی از بهترین نقاط غواصی جهان نهفته‌اند. صخره مرجانی مشهور بلیز با ۱۸۵ مایل طول (۲۹۸ کیلومتر)، دومین سیستم صخره مرجانی بزرگ جهان به شمار می‌آید و خانه بیش از ۴۰۰ گونه ماهی از جمله، کوسه «پرستار» رام اما با ابهت، است. به جرات می‌توانم بگویم که شگفت‌انگیزترین کوسه پرستاری که تاکنون دیده‌ام، در بلیز زندگی می‌کند.

تنوع حیات‌وحش بلیز نیز، واقعا خارق‌العاده است. بازدید از «آبگیر گل تاج خروس یا کاکس کامب» (Cockscomb Basin)، اولین منطقه محافظت‌شده جگوارها در سیاره زمین را فراموش نکنید.

۵. ویرانه‌های مایا

_{بلندترین ساختمان بلیز، کماکان یک معبد مایا است}

قوم مایا به غیر از اختراع شکلات، بیش از ۱۰۰۰ معبد، فقط در کشور بلیز، بنا کردند که بسیاری از آن‌ها کماکان در حال حفاری‌شدن هستند. در واقع، بلندترین ساختمان در بلیز، هنوز  یک معبد باستانی مایا به نام «هرم کانا» (Caana pyramid) در «کاراکول» (Caracol) است.

در میان بهترین مکان‌های تاریخی که برای بازدید عموم، در دسترس هستند، می‌توان به «زونان تونیچ» (Xunantunich)، کاراکول و «لامانای» (Lamanai)، اشاره کرد.

۶. گردش در بلیز، از همیشه آسان‌تر شده است

تا همین دهه ۱۹۹۰، سفر در کشور با ماشین، چند روز طول می‌کشید و داشتن ماشین، یک ضرورت به شمار می‌آمد. البته، امروز، با تشکر از اتوبان «هوینگ برد» (Hummingbird)، حمل‌و‌نقل به‌سادگی در بیشتر نقاط کشور انجام می‌شود.

در بلیز، کماکان ممکن است گاه‌به‌گاه با مسیرهای خاکی روبه‌رو شوید، اما ترکیب جاده‌های مدرن، تورهای اتوبوس فراوان و شرکت‌های هواپیمایی تجاری کوچک مانند «تروپیک ایر» (Tropic Air) و «مایا ایرویز» (Maya Airways)، شما را به هر نقطه‌ای در بلیز می‌رساند.

۷. شما می‌توانید حسابی با محلی‌ها، گرم بگیرید

انگلیسی‌زبان بودن مردم بلیز سبب می‌شود تا بتوان به‌راحتی با آن‌ها ارتباط برقرار کرد. آن‌ها از واحد پول دلار، استقبال می‌کنند، پس اگر دلار به‌همراه دارید، نیازی به تبدیل‌کردن پول نخواهید داشت.

بلیز، بی‌شک به خاطر جذابیت‌هایش از محبوبیت بسیاری در میان مهاجران برخوردار است. در طول سفر، با مهاجران بسیاری چون یک فرد آلمانی به نام «برونو» (Bruno) که در دهه ۱۹۸۰ به اینجا نقل مکان کرده بود، یک زوج آمریکایی که در سال ۲۰۰۲ به بلیز آمده بودند و از آن پس، تصمیم گرفته بودند که در آنجا بمانند و یک مرد انگلیسی که در دهه بیست عمر خود به اینجا آمد و هیچ‌وقت، بلیز را ترک نکرد، روبه‌رو شدم، او امروز، ۷۷ سال سن دارد.

چگونه به بلیز برسیم؟

بهترین زمان سفر به بلیز، برای دوری از فصل بارانی، در ماه‌های نوامبر تا می (۱۰ آبان تا ۱۰ خرداد) است. عمده گردشگران در اینجا، آمریکایی هستند، پس سعی کنید که در زمان تعطیلات عمومی و مدارس آمریکایی‌ها به اینجا نیایید.

شرکت هواپیمایی «بریتیش ایرویز»، از فرودگاه «هیترو لندن»، با یک توقف در میامی، به شهر بلیز  پرواز می‌کند. ایرلاین «تروپیک ایر» نیز، دارای یک شبکه داخلی پرواز قابل‌اطمینان در سراسر کشور است.