روستایی در ایران که اهالی آن با قایق تردد می‌کنند

فاطمه حکمت شعار سه شنبه، ۹ آبان ۱۴۰۲ ساعت ۲۲:۰۳

روستایی در ایران که اهالی آن با قایق تردد می‌کنند

روستای واریان در کرج را تنها روستای آبی ایران معرفی می‌کنند که راه ارتباطی آن نیز تنها از طریق آب امکان‌پذیر است.

جایی در استان البرز و در مسیر کرج به چالوس، روستایی وجود دارد که به تنها روستای آبی ایران مشهور است. واریان چون نگین سبزی در حلقه کوه‌های اطراف می‌درخشد و انعکاس این طبیعت سبز و کوهستان در آرامش آب دریاچه سد کرج، بسیار زیبا و تماشایی است.

واریان در ابتدا به ‌همراه دو روستای رزکان و کوشک‌بالا، در بستر دریاچه سد امیرکبیر قرار داشت؛ اما پس از ساخت سد، ساکنان آن به مناطق بالاتر کوچ کردند و اکنون، تنها راه ارتباطی آنان، گذر از دریاچه سد کرج است. مسیر آبی از یک سو و قانون حاکم بر واریان از سوی دیگر، باعث شده است که ورود هرگونه وسیله نقلیه اعم از ماشین، موتور یا دوچرخه به این روستا ممنوع شود. از این جهت، روستای واریان، آب و هوای بسیار پاک و تمیزی دارد و از جمله زیباترین روستاهای ایران در استان البرز شناخته می‌شود.

در لغت‌نامه دهخدا نیز به نام واریان چنین اشاره شده است:

واریان، نام دهی است از دهستان ارنگه کرج از شهرستان تهران، واقع در ۲۵ هزار گزی شمال شرقی کرج و کنار جاده کرج به چالوس در دره رود کرج. ناحیه‌ای است سردسیر و دارای ۱,۰۶۸ تن سکنه است. آب آن از رود کرج و چشمه سار تامین می‌شود و محصول آن غلات و میوه و لبنیات و عسل و دارای باغ‌های میوه است. شغل اهالی زراعت و گله‌داری و کرباس‌بافی و گیوه‌سازی است. دارای دبستان و راه ماشین‌رو است.

تاریخچه این روستای منحصربه‌فرد را به دو دوره پیش و پس از احداث سد تقسیم می‌کنند. پیش از احداث سد کرج، واریان با حدود ۵۰۰ خانوار، در بستر فعلی دریاچه قرار داشت؛ اما بخش زیادی از آن، با ساخت سد به زیر آب رفت. در واقع، نقل است که روستای فعلی واریان، علاوه بر باغ‌ها و زمین‌های زراعی بسیار، از امکانات شهری برخوردار بود و خودروها نیز به‌سادگی در آن تردد می‌کردند.

پس از احداث سد کرج اما، تعدادی از باغ‌های واریان در حاشیه شرقی سد قرار گرفتند و تنها راه دسترسی به این باغ‌ها، استفاده از قایق بود. این اراضی در واقع، روستای فعلی داریان را تشکیل می‌دهد.

از سوی دیگر، بنا بر گفته‌های موجود، از زمانی که سنگ بنای سد کرج را در سال ۱۳۳۴ خورشیدی گذاشتند، برای سهولت در عبور و مرور اهالی باقی‌مانده به جاده اصلی، قایقی در نظر گرفتند. در سال ۱۳۵۹ خورشیدی نیز سازمان آب و فاضلاب تهران موظف شد تا پلی برای اتصال روستا به جاده اصلی بنا کند؛ که هیچ‌گاه اتفاق نیفتاد.

از این جهت، قایق به تنها وسیله تردد در این منطقه تبدیل شد و موقعیت خاص واریان، آب و هوای بسیار مطبوع و طبیعت بکر، کشاورزی و دامپروری آن را نیز رونق بخشید. با این وجود، بیشتر ساکنان قدیم این روستا، اکنون در کرج و حوالی آن زندگی می‌کنند و تنها گاهی به روستا رفت و آمد دارند. تعداد ساکنان واریان بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ خورشیدی، به حدود ۱۵ خانوار رسیده است.

برای ورود یا دیدار از روستای بکر واریان نیز حتما باید مجوز مخصوص داشت و اعطای این مجوز، منوط به یکی از شرایط زیر است:

داشتن خانه یا ملکی در واریان
مهمان بودن یا به اصطلاح، دریافت کارت دعوت از یکی از اهالی واریان
کسب مجوز ورود به روستا با هماهنگی قبلی

در گذشته، هتلی در واریان و در مجاورت سد کرج وجود داشت که علاوه بر اقامت مسافران، به محلی برای تفریح و ورزش‌های آبی چون قایقرانی، اسکی روی آب، غواصی، ماهیگیری و... تبدیل شده بود؛ اما مشکلات زیست محیطی، فاضلاب هتل و به تبع آن، خطر آلودگی و مسمومیت آب سد، باعث تخریب هتل واریان پس از چند سال فعالیت شد.