گردشگری سیاه: بهشتی که به خاک و خون کشیده شد

در کشور سنگاپور و در کنار کرانه‌های شرقی دریا، ساحلی زیبا و دلفریب آرمیده است، جایی که بازدیدکنندگان می‌توانند از تماشای آسمان نیلگون، سبزی باطراوت طبیعت و خروش امواج آبی لذت ببرند، اما در پس این زیبایی روزهایی تلخ و خونبار نهفته است. سیاهی آن روزها به اندازه‌ای است که این ساحل را به عنوان یکی از مقاصد دنیای گردشگری سیاه مطرح کرده است. هرچند باید اذعان نمود در کنار این ظلمت برخاسته از اعمال وحشیانه‌ی نوع بشر، پدیده‌های ماورایی نیز به میدان آمده و این ساحل را در دنیای گردشگری وحشت نیز به شهرت رسانده‌اند. در واقع این ساحل زیبا را باید محل تلاقی دو دنیای گردشگری سیاه و وحشت دانست. سخن کوتاه کرده و از شما دعوت می‌کنیم با کجارو و دنیای گردشگری سیاه همراه باشید تا سری به این ساحل مرموز بزنیم.

در سال ۱۹۴۲ و در میانه‌ی جنگ جهانی دوم، نیروی نظامی کشور ژاپن در مسیر اشغال کشورهای همسایه به سمت کلنی بریتانیایی سنگاپور حرکت کرده و سرانجام آن را به اشغال خود درآورد. این مسئله تأثیری ناخوشایند بر سرنوشت مردان، زنان و کودکانی داشت که موفق به فرار نشده و در جهنم ساخته شده توسط نظامیان ژاپنی به دام افتادند. اسیر شدن در کمپ‌های اسرای جنگی یکی از دستاوردهای آنها بود که با آزار و اذیت و حتی شکنجه‌ی زندانیان، خاطره‌ای تلخ را از ایام اشغال این کشور در اذهان مردم باقی گذاشت.

گرسنگی، ضرب و شتم، پرهیز از ارائه دارو و خدمات درمانی و البنه عدم برخورداری از بهداشت کافی بسیاری را وادار کرد که به دنبال راهی برای فرار از شرایط موجود باشند. اما برای آن دسته که امیدشان نقش بر آب شده و موفق به فرار نمی‌شدند، اوضاع به مراتب بدتر شده و مجازات مرگ، سریع و وحشیانه از راه می‌رسید.

اما ارتش ژاپن به تدریج قربانیان تازه‌ای را به فهرست خود اضافه کرده و بعد از اسرای جنگی، شروع به آزار بومیان سنگاپوری نمود. در این میان افرادی که متهم به کمک رسانی به سربازان خارجی شده یا رفتارهای ضد ژاپنی از خود نشان داده بودند، به سرعت به مرگ محکوم می‌شدند. در راستای این اعمال وحشیانه، این اعدام‌ها اغلب در ساحلی صورت گرفت که امروزه به نام «ساحل تسخیر شده چَنی» (Changi) شناخته می‌شود، چرا که ظاهرا ارواح این افراد بی‌گناه هنوز هم در حال پرسه زدن در این ساحل بوده و به دنبال توضیحی برای مرگ ناگهانی و خشونت بار خود می‌گردند.

در ادامه‌ی راهی که آلمان نازی در پیش گرفت، رویدادی مشابه در سنگاپور رخ داد که با واژه‌ « سوک چین» (Sook Ching) توصیف می‌شود که معنای آن «تطهیر کردن با پاکسازی» است. لغتی که شاید کشتار هزاران چینی بی‌گناه در کلنی بریتانیایی سنگاپور را توضیح دهد. 

در تاریخ پانزدهم ماه فوریه سال ۱۹۴۲، سنگاپور به دست ارتش ژاپن افتاد. سه روز بعد ژاپنی‌ها شروع به جمع آوری چینی‌های محلی ساکن سنگاپور کردند، با این استدلال که این افراد رفتارهای ضد ژاپنی داشته یا نسبت به انگلستان حس همدردی دارند. برای تقریباً یک ماه این کشتار در مکان‌های مختلف این کشور ادامه داشت. یکی از اولین مکان‌ها که شاهد اجرای اعدام‌های گسترده بود، این ساحل زیبا بود که پاکی‌اش با لکه‌های خون افراد بیگناه از بین رفت. اما کسانی که به این ساحل آورده می‌شدند را اغلب افراد مرتبط با کشور انگلستان، مردانی دارای خالکوبی و افراد چینی بودند که از کشور خود به مالزی و سنگاپور مهاجرت کرده بودند.

آن گونه که از شواهد برمی‌آید، دست کم ۶۶ مرد را به ساحل آورده، کنار دریا به ردیف کرده و سپس گردن زدند. سربازان ژاپنی با افتخار از این سرهای قطع شده که روی شن‌ها افتاده بودند عکاسی کردند و سپس بی‌رحمانه اجساد را در همان وضعیت رها کردند تا خانواده‌های داغداری که به دنبال تدفین عزیزان خود بودند، رنج و سختی بیشتری را تحمل کنند. اما این همه ماجرا نبود، در فاصله نه چندان دوری از این منطقه گروهی دیگر نیز به استقبال مرگ رفتند. نظامیان آنها را با قایقی کوچک به دریا برده و در آنجا آنها را به داخل آب انداختند و همچنان که در حال دست و پا زدن بودند، به سوی آنها آتش گشودند. 

برای سربازان بریتانیا و استرالیایی که در اردوگاه‌های جنگی به اسارت گرفته شده بودند، فرار کردن هدف اصلی بود. اما اگر فرار غیر ممکن به نظر می‌رسید، خرابکاری در اولویت بعدی قرار داشت. به عنوان مثال یک گروه که موفق به فرار از اردوگاه شده و خود را به فرودگاه رساندند موفق به کشف هواپیماهای در صف بازدید و رسیدگی شدند. هدفی مناسب برای خرابکاری که با پیدا شدن شیشه‌های اسید سولفوریک جذابیت بیشتری پیدا کرد، آنها بعد از اتمام کار دوباره به اردوگاه خود بازگشتند. در همان زمان بمب افکن‌های B29 آمریکا در حال پرواز بر فراز سنگاپور بودند و مشخص است که ژاپن نیز در نظر داشت با هواپیماهای خود در مقابل آنها مانور دهد و اینجا بود که پرده از این خرابکاری برداشته شد.

از آنجایی که غیر قابل باور بود که سربازان از اردوگاه فرار و دوباره به زندان خود بازگشته باشند، ژاپنی‌ها به سرعت به دنبال مقصر دیگری گشته و بدون هیچ مدرکی کارگران محلی را به عنوان مجرم معرفی کردند. آنها این مردمان بیگناه را به ساحل آورده و بعد از دو روز شکنجه، تمامی آنها را اعدام کردند. البته از آنجایی که زمین گرد است و بازتاب اعمال ما بالاخره دیر یا زود به خود ما بازمی‌گردد، کسانی که مرتکب این جنایات خشونت بار شده و افراد بیگناه را شکنجه و به قتل رساندند نیز مدتی بعد از این اتفاقات به سرنوشتی مشابه دچار شدند. 

بعد از بمباران اتمی دو شهر هیروشیما و ناکازاکی، جنگ بالاخره به پایان خود نزدیک شده و ورق برگشت. اکنون نوبت ژاپنی‌ها بود که به جرم جنایات جنگی محاکمه شوند و اولین نفر در این مسیر «ژنرال فوکویی» (Fukuyei) بود که متهم به اعدام دو سرباز استرالیایی و دو سرباز بریتانیایی شده و در همان ساحل به دار مجازات آویخته شد. «آدمیرال هارا» (Hara) دیگر نظامی ژاپنی بود که به مرگ محکوم شده و حکم اعدامش در این ساحل اجرا شد. او به همراه ۵ سرباز ژاپنی دیگر به دلیل کشتار ۹ سرباز اهل کشور برمه، مجرم شناخته شده بود.

امروزه بازدیدکنندگان این ساحل زیبا از رخدادهای عجیب و غیر قابل توضیحی خبر می‌دهند که باعث شکل‌گیری این تصور شده‌اند که این ساحل در تسخیر افرادی است که در آنجا و به شکلی وحشیانه به قتل رسیده و اکنون نیز تمایلی به ترک این مکان ندارند.

صدای ناله، گریه و فریادهایی که شب هنگام و بدون منبع مشخص به گوش می‌رسند، ناله‌های زنانی که گویی به دنبال اجساد بدون سر شوهران خود به آنجا آمده‌اند. عده‌ای می‌گویند شب هنگام سرهای قطع شده را حین بالا و پایین رفتن روی امواج دریا مشاهده کردند و حتی بعضی اشاره می‌کنند که سرها در هوا شناور بودند. از سوی دیگر مردم از بدن‌های بدون سری صحبت می‌کنند که در سواحل پرسه زده و کورمال کورمال در جستجوی سرهای قطع شده خود هستند. شاید آنها قادر به ترک این مکان نیستند، چرا که جسم فانی‌شان کامل نیست.

بعضی از مردم ادعا می‌کنند که قطرات خون ناگهان از هیچ کجا ظاهر شده و روی شن‌های ساحلی خودنمایی می‌کند و عده‌ای می‌گویند حین قدم زدن در ساحل شاهد بازتکرار صحنه‌های اعدام بوده‌اند. اما چرا این ارواح رنج کشیده حاضر به ترک این مکان و این جهان نیستند؟

مردم محلی سنگاپور بر این باورند که این قربانیان بیگناه هنوز هم از عاملان مرگ خود خشمگین هستند و از بی‌عدالتی صورت گرفته علیه خود ناخشنود هستند و تا مجازات تمام دست اندرکاران این جنایات آرام نخواهند گرفت.

موقعیت ساحل چنی روی نقشه

امیدوارم از مطالعه‌ی این مطلب و همراهی با ما لذت برده باشید. طاعات و عبادات شما عزیزان مقبول درگاه حق.