کشف شواهدی از طوفان‌های خورشیدی ۲۷۰۰ سال قبل در الواح باستانی آشوری

یک تیم پژوهشی از دانشگاه تسوکوبا ژاپن به‌منظور شناسایی طوفان‌های خورشیدی که احتمالاً در فاصله‌ی سال‌های ۶۷۹ تا ۶۵۵ پیش از میلاد اتفاق افتاده‌اند، مشاهدات الواح باستانی را که راجع به آسمان‌های قرمز غیرطبیعی بودند، با داده‌های ایزوتوپ پرتوزا تلفیق کردند. این روش شاید کمکی به ستاره‌شناسان مدرن باشد تا در آینده بتوانند شراره‌های خورشیدی یا فوران‌های تاج خورشیدی را که احتمالاً به دستگاه‌های الکترونیکی زمینی و ماهواره‌ای آسیب می‌زنند، پیش‌بینی کنند.

انسان‌ها از همان آغاز بشریت به کنکاش در آسمان مشغول بوده‌اند. برخی از مشاهدات ستاره‌شناسان آشوری و بابلی که بیش از دو هزار سال قدمت دارند، به‌شکل الواح میخی به‌جا مانده‌اند. این الواح گلی مستطیلی حاوی پیام‌هایی از دانشمندان متخصص به پادشاهانی هستند که به آن‌ها مأموریت داده بودند تا اجرام آسمانی از جمله ستاره‌های دنباله‌دار، شهاب سنگ‌ها و حرکت سیارات را مشخص و مشاهدات نجومی خود را ارائه کنند. 

تیمی به سرپرستی دانشگاه تسوکوبا، سه مورد از این الواح که به درخشش قرمزرنگ غیرطبیعی در آسمان اشاره کرده بودند را با غلظت کربن ۱۴ در حلقه‌های درختان تطبیق و نشان داده‌اند که مطالب این الواح چگونه شواهدی از وقوع طوفان‌های مغناطیسی خورشیدی به حساب می‌آیند. مشاهدات این الواح گلی حدود ۲۷۰۰ سال در شهر بابل و شهر آشوری نینوا اتفاق افتاده‌ و هر دو آن‌ها به‌طور هم‌زمان در کتاب انجیل ذکر شده‌اند. به‌عنوان مثال روی یکی از الواح آمده‌ است:

رنگ قرمز، آسمان را پوشاند.

در حالی که در لوح دیگر، «ابر قرمز» ذکر شده است. این موارد احتمالاً به پدیده‌ای اشاره دارند که در دنیای امروز به آن «قوس‌های قرمز شفق قطبی پایدار» (stable auroral red arcs) گفته می‌شود و شامل پرتوهای ساطع‌شده از الکترون‌های موجود در اتم‌های اکسیژن اتمسفر است که تحت‌تاثیر میدان‌های مغناطیسی شدید قرار گرفته‌اند. ما معمولا شفق قطبی را به عرض جغرافیایی شمال زمین محدود می‌کنیم، اما در طول دوره‌های فعالیت مغناطیسی شدید، مشابه زمان فوران تاج خورشیدی، احتمالاً شفق قطبی در بخش‌های جنوبی‌تر نیز مشاهده شده است. علاوه بر این، با توجه به تغییراتی که با گذر زمان در میدان مغناطیسی زمین اتفاق افتاده، خاورمیانه در این دوره‌ از تاریخ به قطب‌ ژئومغناطیسی نزدیک‌تر بوده است. یاسویوکی میتسوما (Yasuyuki Mitsuma) از نویسندگان این پروژهش می‌گوید:

اگرچه تاریخ دقیق مشاهدات مشخص نیست، اما با علم به اینکه کدام‌یک از ستاره‌شناسان در چه زمانی فعال بوده‌اند، توانستیم دوره‌ی تاریخی آن را محدودتر کنیم.

با توجه به نمونه‌های حلقه‌ی درختان، در این دوره افزایش قابل‌توجهی در رادیواکتیو کربن ۱۴ زمین اتفاق افتاده که با افزایش فعالیت خورشیدی ارتباط داشته است. میتسوما ادامه می‌دهد:

این یافته‌ها به ما کمک می‌کند تا تاریخ فعالیت خورشید را به یک قرن پیش‌تر از تاریخچه‌ی موجود ببریم. پژوهش مذکور می‌تواند به ما در پیش‌بینی طوفان‌های مغناطیسی خورشیدی آینده کمک کند، طوفان‌هایی که شاید به ماهواره‌ها و سایر فضاپیماها آسیب بزند.