طرز تهیه قورمه سبزی و انواع آن در شهرهای مختلف ایران
در مجموعه غذاهای محلی ایران، با دستور پخت غذاهای لذیذ به شهرهای کشورمان، ایران سفر می‌کنیم. امروز می‌خواهیم شما را با انواع خورش قورمه در ایران آشنا کنیم.
دلتان یک غذای متفاوت و محلی می‌خواهد؟ نمی‌دانید برای ناهار یا شام چه‌چیزی درست کنید؟ به مزه‌کردن غذاهای شهرهای دیگر ایران علاقه‌مند هستید؟ به آشپزخانه بروید و با طبخ یک غذای مجلسی جدید، یک مهمانی حسابی به راه بیندازید.
کجارو قصد دارد با انتشار دستور پخت غذاهای متنوع ایرانی و محلی، شما را راهی سفری به گوشه گوشه ایران کند. خورش قورمه یا قورمه سبزی، غذایی مشهور و پرطرفدار در میان ایرانیان است و درمناطق مختلف کشور با دستور پخت‌های متنوعی، طبخ می‌شود. در ادامه مشهورترین انواع خورش قورمه را به شما معرفی خواهیم کرد و طرز تهیه دو قورمه به نام‌های قورمه شورباسی آذری و قورمه سبزی بوشهری را در اختیار شما خواهیم گذاشت.
قورمه سبزی یا خورش سبزی، یکی از غذاهای ملی کشور ایران است که معمولا با برنج سرو می‌شود. این غذای سنتی از سبزی قورمه، لوبیا (قرمز، چیتی، چشم‌بلبلی)، پیاز و گوشت قرمز تشکیل می‌شود. سبزی خورش نیز معمولا از ترکیب متنوعی از سبزیجات از جمله تره، جعفری، شنبلیله، گشنیز، اسفناج یا برگ چغندر تشکیل می‌شود.
این خورش با نمک، فلفل و لیمو امانی در نهایت مزه‌دار می‌شود. طبخ خورش قورمهسبزی به زمانی طولانی نیاز دارد، زیرا هرچقدر این خورش بیشتر بپزد، بیشتر جا خواهد افتاد و طعم لذیذتری به خود خواهد گرفت.
آنچه در این مقاله خواهید خواند:
- تاریخچه قورمه سبزی
- انواع قورمه و قورمه سبزی
- مواد لازم برای قورما شورباسی آذربایجان
- مواد لازم برای قورمه سبزی بوشهری
- نکات مهم در طبخ قورمه سبزی
- فواید قورمه سبزی
- طعم قورمه سبزی
تاریخچه قورمه و قورمه سبزی
قورمه سبزی، یک خوراک ملی ایرانی به شمار می‌آید و در همه نقاط ایران از محبوبیت بسیاری برخوردار است. قدمت این خورش به ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ سال قبل بر‌می‌گردد.
آریایی‌ها اولین افرادی بودند که با قورمه‌کردن گوشت، روشی جدید برای نگهداری از آن در تمام فصول سال به وجود آوردند. آن‌ها گوشت را به‌اندازه کوچک خرد می‌کردند و سپس گوشت خردشده را می‌پختند. آن‌ها یک کیسه با استفاده از شکم گوسفند که دارای چربی فراوان است تهیه می‌کردند تا گوشت پخته‌شده را در درون آن بریزند. زمانی که گوشت خشک می‌شد، روی آن، یک لایه چربی می‌بست و مانند کنسرو از ورود میکروب و انواع باکتری‌ها به درون گوشت جلوگیری می‌کرد.
اقوامی که در مکان‌های ثابت سکونت داشتند، گوشت‌های خردشده را داخل کوزه‌ای می‌ریختند که درب آن با دنبه گوسفند پوشانده شده بود. آن‌ها این کوزه‌ها را داخل سردآب‌خانه‌های خود نگهداری می‌کردند. اقوام عشایر و کوچ‌نشین‌ها که در محل ثابتی ساکن نبودند، در چنین مواقعی بلافاصله گوشت را خوراک قورمه می‌کردند و در کیسه‌های چربی می‌ریختند تا بتوانند در مواقع دیگر نیز از آن‌ها استفاده کنند.
جالب است بدانید که در گذشته‌های نه‌چندان دور، مثلا حدود ۱۵۰ سال قبل در زمانی که برق، یخچال و فریزر در دسترس مردم نبود، در اکثر اقلیم‌ها گوشت گوسفند را به همین صورت نگهداری می‌کردند. در حال حاضر نیز در برخی از روستاهای دورافتاده سیستان و بلوچستان و در میان کوچ‌نشینان، این روش همچنان کاربرد دارد.
قورمه‌ای که از گوشت تازه دام همراه با چربی حیوانی و نمک دانه درشت فراوان پخته می‌شد، بسیار چرب و مقوی بود. علاوه بر این، وقتی این گوشت‌های قورمه برای زمان طولانی، گاه چند ماهه در داخل مشک یا کوزه باقی می‌ماندند، طراوت و تازگی خود را از دست می‌دادند. به همین علت، سبزی‌های متنوع و خوشبو در کنار قورمه‌ها داخل قابلمه‌ها ریخته شدند تا روی آتش بپزند. این اولین قدم برای اختراع غذایی ملی و نمادی جهانی بود.
ترکیبات سبزی خورش قورمهسبزی، بسته به هر منطقه متفاوت است، اگرچه نوع سبزی‌های به‌کار رفته و قدمت این خورش در کنار برنج در این خوراک نشان می‌دهد که احتمالا خاستگاه اصلی این خورش در مناطق شمالی کشور، به‌خصوص استان گیلان باشد.
طبق نظریه‌ای دیگر، خورش قورمهسبزی در بین عشایری که به کار دام‌پروری مشغول بودند، ابداع شد. آن‌ها با ذبح گوسفندان و خردکردن گوشت و جداسازی چربی آن، برای تهیه روغن حیوانی، ماده اصلی تشکیل‌دهنده این خورش را آماده می‌کردند و با اضافه‌کردن سبزیجات کوهی و گرد لیمو، قورمهسبزی را می‌پختند.
اول آذرماه را به نام روز جهانی قورمه سبزی نام‌گذاری کرده‌اند که تقریبا سه روز پس از روز شکرگزاری در غرب است. واژه قورمه از کلمه ترکی «کاوورماک» (kavurmak) به‌معنای «آرام‌پز» می‌آید و سبزی در زبان فارسی به ترکیب گیاهان مخصوصی اشاره دارد.
انواع قورمه و قورمه سبزی
۱. قورمه سبزی سنتی و اصیل تهرانی
در تهیه قورمهسبزی سنتی و اصیل معمولا از لوبیا قرمز، گوشت سردست با مغز ران بدون استخوان گوسفندی، روغن حیوانی یا نباتی و سبزی خورش تهیه می‌شود. سبزی خورش متشکل از تره و جعفری به نسبت برابر و مقدار کمی شنبلیله است. برای طبخ این خورش، در ابتدا پیاز و گوشت با هم تفت داده می‌شوند. پس از نیم‌پز کردن گوشت و لوبیا، سبزی کاملا خردشده و سرخ‌شده به آن افزوده می‌شود و خورش روی حرارت ملایم گاز، جا می‌افتد.
۲. قورمه سبزی بوشهری
تفاوت قورمهسبزی بوشهری با نسخه تهرانی آن در سبزی قورمه است. سبزی قورمه بوشهری متشکل از تره، جعفری، گشنیز و کمی شوید و مقدار کمی شنبلیله است. در طبخ این نسخه از قورمه سبزی از گرد لیمو امانی استفاده می‌شود تا خورش رنگ تیره‌تری به خود بگیرد.
۳. قورما شورباسی آذری
قورما شورباسی یکی از غذاهای محلی استان آذربایجان شرقی است. این غذا از ترکیب موادی چون گوشت قورمه‌شده گوسفند، پیاز، دنبه و چربی گوسفند، تخم‌مرغ، سیب‌زمینی، فلفل قرمز، لپه، زعفران، نمک، رب گوجه‌فرنگی و ادویه بومی طبخ می‌شود. آشپزهای این استان از نوعی سبزی محلی به نام کالش نیز در طبخ این غذای اصیل ایرانی نیز استفاده می‌کنند. سبزی کالش شبیه به پیازچه است و حالت روغنی دارد. این نوع سبزی معمولا در فصل سرما در این منطقه یافت می‌شود.
قورما شورباسی آذری بیشتر شبیه به آبگوشت است. برای سرو، آب آن را داخل کاسه می‌ریزند و در آن، نان تیلیت می‌کنند و خود خوراک را نیز با نان می‌خورند.
۴. قورمه سبزی آذربایجان
سبزی قورمه سبزی آذربایجانی متشکل از جعفری، گشنیز، برگ اسفناج و ترخون است و شنبلیله از آن حذف شده است. در طبخ این نسخه از قورمهسبزی از گوشت گوسفندی، لوبیا چشم‌بلبلی، آبغوره و پیاز استفاده می‌کنند. همچنین در بعضی مناطق آذربایجان، سبزی قورمه را سرخ نمی‌کنند.
۵. قورمه سبزی خراسانی
در قورمهسبزی خراسانی، حضور لوبیای چشم‌بلبلی بسیار بیشتر از گوشت به چشم می‌خورد و بقیه مواد داخل آن با قورمه سبزی سنتی یکی است.
۶. قورمه سبزی دامغانی
در قورمه سبزی دامغانی به‌جای لوبیا از لپه استفاده می‌شود و اهالی دامغان به این غذا «قورمه لپه» می‌گویند و اگر گوشت در خانه نباشد از مرغ استفاده می‌کنند. این نسخه از قورمهسبزی، ترش‌تر از دیگر نسخه‌ها است. در طبخ قورمهسبزی دامغانی از آبغوره استفاده می‌شود و حضور لیمو امانی، واجب به نظر نمی‌رسد.
محلی‌های قدیمی این منطقه می‌گویند در گذشته، لوبیا در دامغان در دسترس نبوده است و به همین علت برای پخت قورمه سبزی از لپه استفاده می‌شده است.
۷. قورمه سبزی گیلکی
اگر فکر می‌کنید قورمه سبزی گیلکی شبیه به دیگر نسخه‌های این غذا است، اشتباه می‌کنید. گیلانی‌ها معتقد هستند که قورمهسبزی بدون چند تکه بادمجان سرخ‌شده، نباید سر سفره آورده شود. بادمجان معمولا در چند دقیقه آخر به خورش اضافه می‌شود و همراه با قورمهسبزی چند غل می‌خورد. در واقع، ذائقه مردم گیلان و علاقه آن‌ها به طعم بادمجان، سبب شده است تا به قورمه سبزی، بادمجان اضافه کنند.
۸. آبگوشت قورمه سبزی همدانی
آبگوشت قورمه سبزی، ترکیبی از دو غذای محبوب آبگوشت و قورمهسبزی است که در آشپزی همدانی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. این غذا با سبزی قورمه پخته می‌شود و در نهایت به آن تخم‌مرغ اضافه می‌کنند. آبگوشت قورمهسبزی همراه با ماست سرو می‌شود. این نسخه از قورمه سبزی به خاطر چربی گوشت آبگوشتی، غذایی چرب به شمار می‌آید.
۹. قورمه سبزی سبزواری
سبزی قورمه سبزی سبزواری، متشکل از تره، جعفری، گشنیز، اسفناج و شنبلیله است. این نسخه از قرمه‌سبزی با لوبیای قرمز، رب نارنج، لیمو امانی، گوشت گوسفندی و پیاز طبخ می‌شود.
۱۰. قورمه سبزی خوزستان
در برخی از نقاط خوزستان، هنگام اضافه‌كردن سبزی به خورش، ۱ یا ۲ عدد فلفل سبز تند را با چنگال، شكاف كوچكی می‌دهند و در خورش می‌اندازند.
۱۱. قورمه سبزی شیرازی
قورمهسبزی شیرازی متشکل از گوشت ماهیچه گوسفندی، پیاز، سیر، شنبلیله خشک، سبزی قورمه، سیب‌زمینی، لیمو امانی و لوبیا قرمز است. این خورش را معمولا با نمک، فلفل، ادویه کاری (هل، میخک، گشنیز، زردچوبه، دارچین، فلفل، گل سرخ)، آبغوره یا آب نارنج مزه‌دار می‌کنند.
شیرازی‌ها به سیب‌زمینی داخل خورش، «آلو» می‌گویند و معتقد هستند که وجود آن در قورمهسبزی بسیار حیاتی است، زیرا باعث جا افتادن بهتر خورش می‌شود و ارزش غذایی آن را هم زیاد می‌کند. سبزی قورمهسبزی شیرازی، متشکل از تره، جعفری، گشنیز، شوید، اسفناج یا برگ چغندر (یا حتی هر دو)، شنبلیله و سیر سبز است.
مواد لازم برای قورما شورباسی آذربایجان
برای ۴ نفر
- ۲۰۰ گرم سبزی محلی کالش یا پیاز پوست‌کنده و خردشده
- ۴ تکه بزرگ گوشت قورما (حدود ۲۰۰ گرم)
- ۱۰۰ گرم روغن حیوانی یا دنبه گوشت قورما
- ۱ فنجان لپه
- ۲ عدد سیب‌زمینی متوسط پوست‌کنده و ۴ قاچ‌شده
- ۲ عدد تخم‌مرغ
- نصف تا ۱ قاشق غذاخوری رب گوجه‌فرنگی
- آب به مقدار لازم
- نمک، فلفل قرمز، زردچوبه به میزان لازم
- ترشیجات، سبزی خوردن یا ماست برای سرو
- نان بربری یا سنگک برای سرو
دستور پخت قورما شورباسی آذربایجان
۱. لپه را از چند ساعت قبل خیس کنید.
۲. گوشت قورما و روغن حیوانی یا دنبه را داخل قابلمه مسی یا آلومینیومی بریزید. سپس سبزی خردشده کالش را به قابلمه اضافه کنید.
۳. گوشت و سبزی کالش را روی شعله ملایم کمی تفت بدهید و کمی زردچوبه به آن بیفزایید تا روغن حیوانی یا دنبه قورما ذوب شود و سبزی کمی تفت بخورد.
۴. لپه از قبل خیس‌شده را آبکش کنید و داخل قابلمه بریزید.
۵. کمی نمک و آب را داخل قابلمه بریزید و روی حرارت ملایم قرار دهید تا لپه و گوشت بپزند.
۶. پس از پخت لپه، سیب‌زمینی‌ها را به قابلمه بیفزایید. سپس رب را داخل مقدار کمی آب حل کنید و داخل قابلمه بریزید و اجازه دهید تا خوراک روی حرارت ملایم کاملا بپزد. در همین حین، کمی فلفل قرمز طبق مزاج خود به خوراک اضافه کنید.
۷. پس از پخت سیب‌زمینی، نصف استکان آب خنک به قابلمه اضافه کنید تا شوربا از جوشیدن باز بایستد.
۸. تخم‌مرغ را درون آب قابلمه بشکنید و اجازه دهید تا کاملا بپزد. توجه کنید که تا تخم‌مرغ نپخته است، نباید شوربا را هم زد. در ضمن اگر تخم‌مرغ را در آب در حال جوش بیندازید، تخم‌مرغ به‌صورت دون‌دون درخواهد آمد و به‌صورت یک‌جا پخته نخواهد شد.
۹. بعد از پخت تخم‌مرغ، قورما شورباسی آماده است.
۱۰. برای سرو، آب آن را مانند آبگوشت از خود شوربا جدا کنید و داخل آن، نان سنگک یا بربری تیلیت کنید. خود شوربا نیز با نان یا حتی بدون نان سرو می‌شود.
۱۱. قورما شورباسی را با ترشیجات، سبزی خوردن یا ماست به سر میز بیاورید.
مواد لازم برای قورمه سبزی بوشهری
برای ۶ نفر
- ۱٫۵ کیلوگرم سبزی خورشتی (تره، جعفری، گشنیز و کمی شوید و خیلی کم شنبلیله)
- ۱٫۵ کیلوگرم گوشت تازه گوسفندی خردشده به ابعاد موردنظر برای خورش
- ۴۰۰ گرم لوبیا چشم‌بلبلی
- ۲ عدد پیاز متوسط پوست‌کنده و ریز خردشده
- ۳ تا ۴ لیوان آب
- ۱۰۰ گرم گرد لیمو امانی
- نصف فنجان آب لیموی ترش
- روغن سرخ‌کردنی به مقدار لازم
- نمک، فلفل و زردچوبه به مقدار لازم
- برنج زعفرانی برای سرو
دستور پخت قورمه سبزی بوشهری
۱. لوبیاها را به‌مدت حداقل ۳ ساعت خیس کنید.
۲. سبزی خورشتی را کاملا ریز خرد کنید.
۳. کمی روغن سرخ‌کردنی داخل یک قابلمه متوسط بریزید و آن را روی شعله متوسط گاز قرار دهید تا روغن داغ شود. سپس پیازها را داخل قابلمه بریزید و آن‌ها را تفت دهید تا کمی نرم شوند. توجه کنید که پیازها نباید به رنگ طلایی دربیایند، زیرا در غیر این صورت در حین تفت‌دادن گوشت قورمه می‌سوزند.
۴. گوشت‌های خردشده را به پیاز اضافه کنید تا سرخ شوند. کمی زردچوبه در حین سرخ‌شدن گوشت به آن بیفزایید و زمانی که رنگ گوشت تغییر کرد، ۳ تا ۴ لیوان آب داخل قابلمه بریزید و زیر گاز را زیاد کنید تا آب به جوش بیاید.
۵. آب لوبیاهای خیس‌کرده را خالی کنید و سپس آن‌ها را داخل قابلمه بریزید. شعله گاز را کم کنید تا گوشت و لوبیا به‌آرامی بپزند.
۶. در همین حین، داخل یک ماهیتابه روغن بریزید و آن را روی شعله متوسط گاز قرار دهید تا روغن داغ شود. سپس سبزی قورمه را داخل آن بریزید و کاملا سرخ کنید. سبزی قورمه بوشهری خیلی سرخ می‌شود و ظاهر خورش آن‌ها کاملا تیره است. مواظب باشید که سبزی‌ها را نسوزانید.
۷. زمانی که لوبیا و گوشت نیم‌پز شدند، سبزی سرخ‌شده را به آن‌ها اضافه کنید و اجازه دهید که خورش با شعله ملایم کاملا بپزد و جا بیفتد.
۸. در ۱۰ دقیقه آخر، گرد لیمو را به خورش اضافه کنید. در آخرین مرحله، آب لیموی ترش و کمی نمک و فلفل به خورش بیفزایید و بعد از اینکه چند جوش زد، خورش را از روی حرارت بردارید.
۹. خورش قورمهسبزی بوشهری را در کنار برنج زعفرانی سرو کنید.
نکات مهم در طبخ قورمه سبزی
- هرچه قورمهسبزی، مدت طولانی‌تری روی شعله ملایم گاز بپزد، غذای جا افتاده‌تر و خوشمزه‌تری به دست خواهد آمد. پس سعی کنید در پختن خورش قورمهسبزی زیاد عجله نکنید.
- اگر می‌خواهید قورمهسبزی شما تلخ نشود، لیمو امانی‌ها را قبل از اضافه کردن به غذا سوراخ کنید و مدتی داخل آب ولرم قرار دهید.
- هرچه قورمه سبزی کم‌آب‌تر باشد، بهتر است. البته نباید خورش را خشک کنید.
- استفاده از رب گوجه‌فرنگی و لیمو امانی از ميزان رنگ سبزی خورش قورمهسبزی کم می‌کند.
- زیاد بودن شنبیله، لیمو امانی یا زیاد سرخ‌کردن سبزی قورمهسبزی می‌توانند منجر به تلخ‌شدن خورش شوند. برای گرفتن تلخی خورش قورمهسبزی می‌توانید یک قاشق رب گوجه‌فرنگی به آن اضافه کنید.
- کیفیت لیمو امانی در طبخ و تلخ‌نشدن خورش بسیار مهم است. پس اگر از کیفیت لیمو امانی خود اطمینان ندارید سعی کنید از گرد لیمو استفاده کنید.
- اگر می‌خواهید قورمهسبزی ترشی داشته باشید، در آن پودر لیمو امانی بریزید و اگر نه، لیمو امانی کامل را چند سوراخ بزنید و استفاده کنید.
- قورمهسبزی زمانی آماده سرو است که یک لایه روغن روی غذا تشکیل شود.
- سعی کنید برای سرخ‌کردن و تفت دادن از روغن کمی استفاده کنید.
- اگر در زمان سرو خورش، احساس کردید که غذا خوب جا نیفتاده است و سطح روغنی روی آن شکل نگرفته است، ۱۰ دقیقه قبل از کشیدن خورش در ظرف، ۳ یا ۴ قالب کوچک یخ به آن اضافه کنید. افزودن قالب یخ منجر به جذب روغن خورش و بالا آمدن روغن می‌شود.
- شما می‌توانید برای خوش‌طعم‌تر کردن و چرب‌تر شدن قورمهسبزی، از عصاره قلم یا چربی چرخ‌شده استفاده کنید.
نکات مربوط به سبزی قورمه
- بهتر است سبزی خورش قورمهسبزی خيلی ريز خرد شود تا خورش بهتر جا بیفتد.
- اگر سبزی قورمهسبزی را درشت خرد کنید، خورش هرچه بجوشد هم جا نمی‌افتد.
- حتی‌الامکان از سبزی تازه برای پخت قورمهسبزی استفاده کنيد؛ زیرا خورش قورمهسبزی خوشمزه‌تر و خوش‌رنگ‌تر می‌شود و ويتامين‌های موجود در سبزی بهتر حفظ می‌شوند.
- اگر می‌خواهيد سبزی قورمهسبزی را در فريزر نگهداری کنيد، بهتر است که آن را سرخ‌نشده در فريزر قرار دهید و در زمان پخت سرخ کنيد تا سالم‌تر و خوش‌رنگ‌تر باشد. بهتر است بدانید که غذا نباید با روغن مايع يخ بزند و مصرف روغن جامد برای سلامتی مضر است.
- شنبليله خورش قورمهسبزی نبايد زياد باشد، زیرا باعث تلخی خورش می‌شود.
- اضافه کردن مقدار کمی برگ کرفس خشک در بهتر شدن عطر و بوی قورمهسبزی، تاثیر بسزایی دارد.
- در برخی از نواحی شمال کشور، سبزی‌های محلی را به قورمهسبزی اضافه می‌کنند.
- نسبت سبزی‌های مختلف در قورمهسبزی بستگی به سلیقه و ذائقه هر خانواده دارد؛ اما باید بدانید که اگر تره زياد باشد طعم خورش تند می‌شود؛ اسفناج زياد به خورش، مزه خورش آلو اسفناج می‌دهد؛ شنبليله زياد خورش را تلخ مي‌کند و عطر گشنيز در خورش قورمهسبزی نبايد خيلی محسوس باشد.
- اگر در حین خردکردن، سبزی آب انداخت، آب آن را دور نریزید و به خورش اضافه کنيد.
- هنگام سرخ‌کردن سبزی قورمهسبزی، در همان ابتدا روغن را اضافه کنید و نگذاريد آب سبزی خشک شود.
نکات مربوط به گوشت قورمه
- گوشت قورمهسبزی نبايد خيلی ريز باشد. اندازه مناسب برای خردکرد کردن گوشت در ابعاد یک گردو است. گوشت را می‌توان با استخوان يا بدون استخوان برای طبخ خورش استفاده کرد.
- گوشت گوسفندی با کمی چربی، انتخاب بهتری به نسبت گوشت گوساله برای طبخ خورش قورمهسبزی به شمار می‌آید.
نکات مربوط به لوبیا
- اگر از لوبیا چشم‌بلبلی برای طبخ قورمهسبزی خود استفاده می‌کنید، آن را کمی دیرتر به مواد داخل قابلمه اضافه کنید. زیرا لوبیا چشم‌بلبلی نسبت به لوبیا قرمز و لوبیا چیتی زودتر می‌پزد و داخل غذا له می‌شود.
- لوبیا باعث نفخ می‌شود؛ بنابراین بهتر است که آن را از شب قبل خیس کنید و چند بار آب آن را عوض کنید تا نفخ آن کاملا گرفته شود.
- نوعی لوبیا در شهرستان ابهر وجود دارد كه به لوبیای عروس معروف است. این لوبیا بسیار درشت و اندازه آن ۲ تا ۳ برابر لوبیا قرمز معمولی است. لوبیای عروس لعاب خوبی به غذا می‌دهد و بافت آن، شبیه به گوشت است.
فواید خورش قورمه سبزی
- لوبیا: لوبیا سرشار از فیبر، كلسیم و پروتئین گیاهی است. جالب است بدانید که حتی اگر كسی گوشت قورمهسبزی را نخورد، باز هم تمامی مواد موردنیاز بدنش را از این غذا دریافت می‌كند.
- سبزی قورمه: سبزی قورمه معمولا از تره، جعفری، گشنیز و اندكی شنبلیله تشکیل می‌شود. شنبلیله، بوی خوش و منحصربه‌فرد قورمهسبزی را به آن اعطا می‌کند و علاوه بر آن حاوی مقادیر زیادی آهن، فسفر و ویتامین دی است. شنبلیله مانند یک داروی گوارشی عمل می‌کند و اشتهاآور و كاهش‌دهنده فشارخون نیز است. سایر سبزیجات قورمهسبزی، علاوه بر تامین ویتامین‌ها، املاح مورد نیاز بدن را هم تامین می‌كنند.
- لیمو امانی: استفاده از لیمو امانی در قورمهسبزی یكی از اکتشافات فوق‌العاده آشپزی است. لیمو امانی به‌دلیل ترشی زیاد، به‌صورت تازه مصرف نمی‌شود. برای همین، آن را خشک می‌کنند و سپس در غذا می‌ریزند. لیمو امانی دارای مقادیر زیاد ویتامین سی است و علاوه بر طعم‌دهندگی، چربی غذا را كنترل می‌کند و بخش مهمی از مضرات گوشت قرمز را از بین می‌برد. لیموامانی همچنین، روغن اضافه غذا را به خود جذب می‌كند و به همین علت، از چاقی جلوگیری می‌كند. پس اگر استعداد چاقی دارید، لیموی امانی خورش را نخورید.
- گوشت: گوشت قرمز پروتئین بدن را تامین می‌کند و منبع غنی آهن، روی و سلنیوم است. گوشت همچنین سرشار از پروتئین و اسید آمینه، پتاسیم و انواع ویتامین‌های گروه B به‌ویژه تیامین و B۱۲ است. خوردن گوشت قرمز به‌دلیل داشتن فسفر، آهن و ویتامین B۱۲ موجب درمان کم‌خونی، تقویت سیستم عصبی و تقویت دندان می‌شود.
- پیاز: پیاز ضدعفونی‌كننده سیستم گوارشی و اشتهاآور است.
- برنج: خورش قورمهسبزی با پلو سرو می‌شود. بنابراین، كربوهیدرات مورد نیاز بدن را تامین می‌کند.
- آبغوره: آبغوره با طبعی سرد به هضم غذاهای چرب و سنگین و کاهش وزن کمک می‌کند. این ماده غذایی برای کبد چرب نیز بسیار مفید است. آبغوره دارای ویتامین سی است و با وجود ترکیبات ضدعفونی‌کننده، پاک‌کننده روده و معده است.
- آب نارنج: آب نارنج با طبع سرد و خشک، سرشار از انواع ویتامین‌ها است. این ماده غذایی فشار خون بالا را کنترل می‌کند و درمانی بر ترش‌کردن معده و تورم گلو است. آب نارنج برای سلامت دستگاه گوارش نیز بسیار مفید است و از نفخ جلوگیری کرده و آن را درمان می‌کند. آب نارنج همچنین در کاهش قند خون موثر است و به بیماران دیابتی پیشنهاد می‌شود که آب نارنج را در وعده‌های غذایی خود مصرف کنند.
طعم قورمه سبزی
مقاله مرتبط:
قورمهسبزی بوی وطنمان را می‌دهد، بوی ایران، بوی كوچه پس‌كوچه‌های قدیمی شهر و خانه مادربزرگ. قورمهسبزی، نوستالژی تمام نسل‌ها است و تنها غذایی است که طی سالیان گذشته، شاهد تغییر محسوسی در طرز تهیه خود نبوده است.
عطر و بوی شنبلیله سرخ‌شده در کنار ترکیب منحصربه‌فرد گوشت قرمز، لوبیا و لیمو امانی که همراه با برنج زعفرانی، ماست، سالاد شیرازی و پیاز قاچ‌شده سرو می‌شود، هر کسی را مدهوش خود خواهد کرد. با طبخ خورش قورمه‌های مختلف به شهرهای مختلف ایران سفر کنید و روزی شاد و پر از انرژی برای خود و عزیزانتان بسازید.
اگر در زادگاه یا شهر محل سکونت شما قورمه را به روشی متفاوت از آنچه در این مقاله خواندید تهیه می‌کنند، تفاوت‌ها و دستورپخت‌های رایج را با ما و کاربران کجارو به اشتراک بگذارید. همچنین اگر موفق به طبخ هریک از غذاهای لذیذ ارائه‌شده در مجموعه غذاهای محلی ایران شدید، حتما از غذاهای خود عکس بگیرید و با تگ‌کردن کجارو در اینستاگرام (mykojaro@)، تجربه و تصاویر خود را با ما به اشتراک بگذارید.
دیدگاه