ویلاسازی و ویلاخوابی در شمال کشور؛ معضل یا راه حل
«ویلا سازی» و «ویلاخوابی» معضل جدیدی است که بر تمام کمبودهای گردشگری شمال کشور از جمله «چادرخوابی» و ضعف زیرساختها افزوده شده است.
ویلا سازی در شهرها و نقاط مختلف استانهای شمالی به ویژه مازندران پدیدهای نوظهور نیست و در نبود اقامتگاه مناسب و ارزان قیمت، ویلاخوابی میتواند در آینده نزدیک نه تنها گردشگری در این مناطق را به بنبست بکشاند، بلکه به نمادی برای نشان دادن شکاف طبقاتی جامعه تبدیل میشود.
نبود اقامتگاههای مناسب و ارزان قیمت رسمی با لحاظ کردن بایدها و نبایدهای مورد نیاز یک خانواده در حوزه حریم خصوصی، باعث تقویت ویلاسازی و ویلاخوابی در استانهای شمالی کشور شده و بدین ترتیب ویلاها، بار اصلی اقامت گردشگران را در این مناطق به دوش میکشند.
در حال حاضر اقامتگاههای رسمی گردشگری در استانهای شمالی، که مازندران مهمترینها محسوب میشود، به چند هتل، تعدادی مهمانپذیر، پلاژهای دستگاههای اجرایی و غیر اجرایی و اقامتگاههای موقتی مانند کلاس درس مدارس و اتاقهای بقاع متبرکه محدود میشود.
برای داشتن یک مسافرت آبرومندانه به همراه خانواده به شمال کشور، ویلاخوابی ارزانترین نوع گردشگری محسوب میشود؛ زیرا نه تنها هزینه هتل خوابی، مشقات اقامت در کلاس درس مدارس و ناامنی احتمالی پارک خوابی را ندارد، بلکه در این داد و ستد مالی، هزینه کننده و هزینه گیرنده، هر دو رضایت دارند.
طبق بررسیهای میدانی، هزینه ۱۰ شب اقامت در یکی از هتلهای پنج ستاره مازندران، که امکانات آن به اندازه یک هتل پنج ستاره نیست حدود ۱۵ میلیون تومان برای یک گردشگر هزینه دارد. این در حالی است که با حدود ۳۰ میلیون تومان میتوان در برخی از خوش آب و هواترین مناطق مازندران، یک ویلای کوچک خرید یا پیش پرداخت یک ویلای لوکستر را داد. بدین ترتیب درحالی که هتلهای مازندران بین ۵۰۰ هزار تومان تا یک میلیون تومان برای هر شب اقامت هزینه دریافت میکنند، ویلاهای اجارهای با هزینه ای بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان به ازای هر شب، برای گردشگران بسیار به صرفهتر است.
بر اساس آمارهای میراث فرهنگی و گردشگری استان مازندران، بیش از ۹۰ هزار ویلا و خانه اجارهای غیر مجاز در استان شناسایی شده که ظرفیت آنها بیش از ۵۰۰ هزار نفر است و در واقع، جای خالی هتلها و اقامتگاههای رسمی ارزان قیمت را پر میکنند.
زینب آقاداداشی، کارشناس گردشگری در باره کمبود هتلهای ارزان قیمت در استانهای شمالی کشور گفته است:
در شرایط نبود هتلهای کافی در برخی از فصول سال، هتلداران قیمت خود را آنقدر بالا میبرند که سفر به اروپا، کمتر از مازندران هزینه خواهد داشت. اقدامهای قهری و قضایی برای جلوگیری از ویلاسازی، چارهای مقطعی و تسکین دهنده است؛ اما نخستین راه جلوگیری از ویلاسازی، ارائه اقامتگاههای کافی، متناسب با میزان گردشگر به استان است. مسافران مازندران شامل طیف وسیعی از اقشار جامعه هستند که تمام آنها باید در سیاست گردشگری در نظر گرفته شوند.
مهران حسنی، معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مازندران در اینباره گفته است:
هتلداری در مازندران تقریبا شکل سنتی دارد و برخی هتلداران، گرانی قیمتها را بهانه میکنند تا هزینه اقامت را بالا ببرند. خدمات پایین و کم کیفیت هتلهای مازندران که با قیمت آنها همخوانی ندارد نیز مانع از استقبال گردشگران و مسافران از هتلهای استان میشود.
او در ادامه افزود:
این در حالی است که برخی از هتلهای کشور با اجرای روشهای علمی و با کاهش قیمت و افزایش تعداد مشتری یا به اصطلاح پر کردن تمامی اتاقها، هزینههای خود را به شدت کاهش میدهند.
او در انتها اظهار کرد:
وظیفه میراث فرهنگی، برگزاری آموزشهای گردشگری و هتلداری، و آگاه سازی نسبت به گردشگری، ذائقه گردشگر و چگونگی رفتار با آنان است. با درخواست هر یک از اقامتگاهداران استان، برای آنها کارگاه و کلاسهای آموزش گردشگری و هتلداری برگزار میشود و به مراجعین نیز مدرک ارائه میشود.
منبع عکس: ایرنا
دیدگاه