بولتون استرید، جویباری که انسان ها را می بلعد

این تله‌ غافلگیرکننده و مرگ‌بار، جویباری است به عرض تقریبی ۶ فوت که ظاهرا بی‌خطر به نظر می‌رسد، اما در زیر سطح آرام این جویبار، شکاف‌های بسیار عمیقی وجود دارد که به تله‌ مرگ مبدل شده‌اند. این جویبار بسیار زیبا بولتون استرید (Bolton Strid) یا استرید نامیده می‌شود.

با وجود جریان ملایم آب‌های سطحی رودخانه‌ بولتون استرید، در اعماق این رودخانه جریان تند و شدید آب به‌قدری قوی است که در صورت لیز خورردن و افتادن در این رودخانه، مرگ انسان حتمی خواهد بود. گفته می‌شود تابه‌حال هیچ‌کس از این جویبار نجات پیدا نکرده است. این جویبار زیبا هر کسی را که در آن افتاده به کام مرگ کشانده است و حتی یک نفر هم از این رودخانه‌ کوچک زنده بیرون نیامده است. برای فهمیدن اینکه چگونه یک رودخانه‌ کوچک چنین شهرتی را به دست آورده و به تله‌ مرگ معروف شده است، باید به‌سمت بالای این جویبار حرکت کنیم. کمتر از ۱۰۰ یارد بالاتر، این جویبار کوچک عریض‌تر و به رودخانه‌ای با عرض ۳۰ فوت مبدل می‌شود. این رودخانه عریض که وارف (Wharf) نامیده می‌شود از میان یورکشایر می‌گذرد، اما وقتی به منطقه‌ بولتون اَبی می‌رسد جریان آب به اجبار از یک شکاف باریک می‌گذرد که باعث می‌شود آب عمق و سرعت بسیار زیادی پیدا کند. وقتی جریان آب به منطقه‌ بولتون استرید می‌رسد به جویباری کم‌عرض تبدیل و باعث می‌شود افراد به اشتباه تصور کنند که این جویبار بسیار کم عمق است، ولی برخلاف این تصور غلط، در زیر کناره‌های این جویبار، حفره‌ها و تونل‌های بسیار عمیقی وجود دارد. زمانی که آب رودخانه‌ وارف به این منطقه می‌رسد در این گودال‌های عمیق، جریان‌های شدید آب به وجود می‌آید. هیچ کس به‌درستی نمی‌داند که عمق این جویبار چقدر است.

سطح استرید بسیار آرام است و دو کناره‌ جویبار آن‌قدر به یکدیگر نزدیک هستند که بسیاری از افراد نترس و بی‌باک با این تصور که می‌توانند از عرض این جویبار بپرند یا وارد آب شوند و به‌سمت دیگر رودخانه برسند در این جویبار افتاده‌اند و جان خود را از دست داده‌اند. افراد بسیاری تصور کرده‌اند که عمق آب فقط تا زانو می‌رسد؛ بنابراین پا درون آب گذاشته‌اند و در گودال‌های عمیق این جویبار غرق شده‌اند. ظاهرا نام استرید از واژه Stride به‌معنای «گام برداشتن» گرفته شده است.

علائم هشداردهنده‌ بسیاری روی درختان این منطقه نصب شده است. این علائم به افراد هشدار می‌دهند که سعی نکنند از عرض این جویبار بپرند. با تمام این اوصاف، داستان‌های زیادی در مورد افرادی وجود دارد که لیز خورده‌اند و بی‌رحمانه به درون جریان تند آب، در این گودال‌ها و حفره‌های زیرزمینی کشیده شده‌اند. یکی از قربانیان جویبار استرید، ویلیام دی رومیلی، پسر لیدی آلیس دی رومیلی، بوده است. او در حالی که سعی داشته از عرض استرید بپرد، در سال ۱۱۵۴ جان خود را از دست داد. این فقدان، مادر پسرک را آن‌چنان غمزده و متاثر کرد که تصمیم گرفت زمین‌های اطراف آن منطقه را به صومعه‌ بولتون اهدا کند. بعدها ویلیام وردزورث (William Wordsworth) شاعر بزرگ انگلیسی، در شعر «نیروی دعا» این داستان غم‌انگیز را جاودانه کرد.

طی سالیان اخیر این جویبار زیبا جان افراد بسیاری را گرفته است. در آخرین مورد، در مارس ۲۰۱۰ پسربچه‌ هشت ساله‌ای به نام اِرن پیج در جویبار استرید غرق شد. تلاش افراد محلی و گروه امداد، برای نجات جان این پسر بچه بی‌نتیجه ماند و پس از چهار ساعت تلاش بی‌وقفه جسد بی‌جان او در پایین رودخانه کشف شد. بعد از این اتفاق یک مامور پلیس در کنار رودخانه نگهبانی می‌دهد تا از تکرار این حادثه‌ وحشتناک جلوگیری شود.