روزشمار: ۲۵ دی؛ درگذشت «سرگئی كورولف» بنیانگذار موفقیت های فضایی شوروی

بعد از انقلاب اكتبر سال ۱۹۱۷ میلادی و روی كار آمدن رژيم كمونيستی، در سال ۱۹۲۲ كورولف وارد مدرسه عالی تكنيک شوروی شد و هم‌‌زمان در كارخانه هواپيماسازی به كار پرداخت.

در ماه ژوئن سال ۱۹۲۳، کورولوف به جامعه ناوگان هوایی که به تازگی ایجاد شده بود، پیوست.

در سال ۱۹۲۴، کورولیوف به کیف مؤسسه پلی‌تکنیک کیف، به گروهی از علاقه‌مندان گلایدر پیوست. دو سال بعد کورولیوف به دانشکده فنی باومن مسکو، به نام MVTU که از بهترین دانشکده‌های مهندسی در روسیه است، منتقل شد. اغلب این دانشکده را با MIT در آمریکا مقایسه می‌کنند. کورولوف از MVTU در سال ۱۹۲۹ فارغ‌التحصیل شد. وی با همكاری یک دانشمند روسی نوعی گلايدر به نام «كوكتبل» را طراحی کرد و سپس با ساخت هواپيمای سبک به نام «4.sk» در سال ۱۹۳۰ میلادی آن را به پرواز درآورد. علاقه به سفرهای فضايى و انجام كار و پژوهش‌‌هايى در اين زمينه باعث شد تا كورولف وارد بخش موشک‌سازی مؤسسه «پيشرفت‌‌های هوايى» شود و با بروز و ظهور استعدادها و توانايى وی، در سال ۱۹۳۲ میلادی توسط دولت شوروی مسئوليت طرح‌‌های مربوط به راكت‌‌سازی بر عهده‌‌اش قرار داده شد.

در جولای سال ۱۹۳۲، کورولوف به ریاست پیشرانه جت گروه پژوهشی GIRD که یکی از اولین مراکز تحت حمایت دولت برای توسعه موشک در اتحاد جماهیر شوروی بود، منصوب شد.

در سال ۱۹۳۳، این گروه را به صورت موسسه تحقیقات پیشرانش جت با نام RNII، که در آن کورولوف به عنوان معاون رئیس موسسه کار بود. در RNII، کورولوف توانست از یک هواپیمای بی‌موتور با قدرت موشکی سرنشین‌دار، موشک‌های کروز را توسعه دهد.

کورولوف در توسعه بمب‌افکن توپولف Tu-۲،هواپیمایی بزرگ از نیروی هوایی شوروی در جنگ جهانی دوم شرکت کرد. روز ۸ سپتامبر ۱۹۴۵، کورولوف برای ارزیابی و ترمیم موشک‌های A-4 بالستیک به آلمان سفر کرد. در ماه آگوست سال ۱۹۴۶، در حالی که هنوز در آلمان بود، به ریاست بخش به تازگی ایجاد شده NII-88 در پدلیپکی در شمال شرقی مسکو منصوب شد. این سازمان مسئول توسعه و تولید صنعتی فناوری موشکی بر اساس سخت‌افزارهای آلمانی بود.

او در اوج زندگی حرفه‌ای‌اش، توانست اولین موشک بالستیک در جهان، که امروز با نام R-7 شناخته می‌شود، توسعه دهد. که این موشک به پایگاهی برای یک خانواده با ماندگاری طولانی از بوسترهای فضایی تبدیل شد که فضانوردان روسی را در دهه‌های آینده به خارج از مدار زمین می‌فرستاد.

در سال‌های بعد، کورولوف چندین نسل از موشک‌های بالستیک را توسعه داد و وسایل نقلیه علمی، نظامی و ماهواره‌های ارتباطی، پروب‌های بین سیاره‌ای و سفینه‌های سرنشین‌دار را طراحی کرد.

می‌‌توان گفت كه كورولف در تمام پروژه‌‌های مربوط به موشک‌‌های فضاپيما و قاره‌‌پيما نقشی اساسی داشت و موشک‌هايى كه تا آن زمان جزو موشک‌های پيشرفته به حساب می‌‌آمد مانند اسپوتنیک، وستوک، سايوز و... تحت نظر وی ساخته شد. وی سرانجام در ۱۴ ژانويه سال ۱۹۶۶ میلادی به دنبال یک عمل جراحی نافرجام در ۶۰ سالگی درگذشت.

با توجه به ماهیت راز صنعت فضایی اتحاد جماهیر شوروی، سهم کورولوف به برنامه‌های فضایی علنی توسط مقامات شوروی تنها پس از مرگ او به رسمیت شناخته شد. بیش از چندین دهه، شخصیت کورولوف به صورت یک موضوع تحریف شده توسط مطبوعات رسمی شوروی باقی ماند.

اما در نهایت، در سال ۱۹۹۴، «یاروسلاو گولووانف» روزنامه‌نگار روسی و مورخ، اولین بیوگرافی بدون سانسور از سرگئی را منتشر کرد و در سال ۲۰۰۲، دختر کورولوف به نام ناتالیا، بیوگرافی به یاد ماندنی خود را از پدر افسانه‌ای‌اش تکمیل کرد که در آن او سفر باور نکردنی زندگی کورولوف را بیان کرده است.

• تصويب طرح چاپ فرهنگ دهخدا در مجلس شورای ملی (۱۳۲۴ شمسی)
• اختراع كلارینت (۱۶۹۰ میلادی)