زخم جنگ جهانی بر صورت زمین در لوچناگار، فرانسه

در صبح ۱ جولای سال ۱۹۱۶ میلادی، ارتش بریتانیا یک بمب عظیم را در روستای لا بوسل (La Boisselle) واقع در شمال شهر آلبرت در فرانسه منفجر کرد. این واقعه در اولین روز جنگ سومه (Somme: جنگی که در آن بریتانیا و فرانسه به صورت مشترک به آلمان حمله کردند) طی جنگ جهانی اول رخ داد. مهندسان گارد سلطنتی، تونلی به عمق ۱۵.۵ متر و درازای ۲۷۵ متر حفر کرده بودند که از محل لشکر بریتانیا شروع می‌شد و در خط مقدم آلمان‌ها خاتمه می‌یافت. این مهندسان در محل قرارگیری لشکر آلمان‌ها که شوابن هوه (Schwaben Hohe) نام داشت، مین بزرگی متشکل از ۲۵ تن آمونال (Ammonal: یک ماده‌ی منفجره‌ی بسیار قوی) دفن کردند. این بمب بسیار قوی ۲ دقیقه قبل از حمله‌ی ارتش بریتانیا به آلمان‌ها منفجر شد. ساعت ۷ که زمان شروع جنگ بود، بر اثر این انفجار مهیب، نزدیک به نیم میلیون تن گرد و غبار در هوا پراکنده شد و تکه‌های سنگ نیز نزدیک به ارتفاع یک و نیم کیلومتر به هوا پرتاب شدند. این انفجار عظیم، گودال بزرگی با عرض ۹۱.۵ متر و عمق ۲۷.۵ متر ایجاد کرد. امروز این گودال لوچناگار (Lochnagar) نام دارد. با احتساب تونلی که برای این انفجار تعبیه شده بود، دهانه‌ی گودال ایجاد شده، بزرگترین دهانه‌ی دست‌ساز بشر است که بر اثر انفجار جنگی ساخته شده است. صدای این انفجار به عنوان بلندترین صدای ساخته‌ی بشر تا آن زمان ثبت شد. این صدا به قدری بلند بود که در شهر لندن هم شنیده شد! 

ستوان دوم لوئیس از اسکادران هوایی ارتش فرانسه که شاهد انفجار از درون هواپیمای جنگی بود، آن ماجرا را اینگونه توصیف می‌کند:

کل سطح زمین با نور عجیبی به سمت آسمان پرتاب شد و ستون بزرگی از خاک در محل انفجار تشکیل شد. صدای گوشخراشی با موج عجیب، تمامی منطقه را در نوردید. موج انفجار، ماشین‌ها و تمامی وسایل جنگی را به اطراف پرت کرد. ستون گرد و خاک تقریبا یک و نیم کیلومتر از سطح زمین بالا آمده بود. برای لحظه‌ای اینطور به نظر می‌رسید که این ستون عظیم در هوا معلق مانده و نه بالا می‌رود و نه پایین می‌آید. تصویر از بالا شبیه درخت بزرگ سروی شده بود که از گرد و خاک تشکیل شده است. پس از لحظه‌ای، این ستون عظیم به سمت پایین فروریخت و آوار فراوانی را بر جای گذاشت.

با وجود انفجار عظیم و خسارات فراوانی که بریتانیایی‌ها به لشکر آلمان‌ها وارد کردند، این آلمان‌ها بودند که توانستند شرایط را به نفع خود تغییر داده و آتش فراوانی را به سمت انگلیس‌ها روانه کنند. در زمان حدودی یک و نیم ساعت بعد، صدها نفر از سربازان پیاده نظام انگلیس که پیشروی کرده بودند، توسط آلمان‌ها کشته یا زخمی شدند.

این دهانه‌ی مخروطی در حال حاظر در مالکیت یک مرد ثروتمند انگلیسی با نام ریچارد دانینگ (Richard Dunning) است. او این منطقه را در سال ۱۹۷۸ میلادی خریداری کرد تا جلوی پر شدن گودال را بگیرد. در آن زمان مورخان، بازماندگان حادثه و وابستگان آنها و چند تور گروهی برای دیدن مناطق جنگی از این گودال بازدید کردند. این دهانه‌ی مخروطی به صورت رسمی نگهداری نمی‌شود و گاهی داخل گودال تبدیل به زباله دان می‌شود و یا موتور سواران از این شیب برای تمرین موتور سواری استفاده می‌کنند.

انجمن لوچناگار که به ریاست ریچارد دانینگ دایر شده است، به کمک اعضای انجمن مسئولیت حفظ این دهانه‌ی مخروطی را به عهده گرفته‌اند. آنها هر سال در روز اول ژوئیه در ساعت ۷:۳۰ صبح مراسم یادبودی به مناسبت آغاز نبرد سومه و بازماندگان و درگذشتگان آن حادثه برگزار می‌کنند.

در حال حاضر عموم مردم می‌توانند از این دهانه بازدید کنند ولی ورود به داخل گودال مجاز نیست. یک صلیب بزرگ چوبی به نشان یادبود درگذشتگان این نبرد در دهانه‌ی گودال نصب شده است. به جز این یادبود، یادگارهای فراوان دیگری توسط مردم در اطراف محل حادثه گذاشته شده است. در اطراف گودال هنوز هم می‌توان ترکش‌های خمپاره و بقایای جنگی را پیدا کرد که صورت پاک زمین را آبله‌گون کرده است.