پنج مسیر که دوچرخه سواران باید رکاب بزنند
هم‌اکنون که مشغول مطالعه نوشته‌هایی در مورد مارک بوونت، دوچرخه سوار مقاله ما هستید، مارک در حال پیمودن مسیر اسپانیا به پاریس است. او حدود هجده هزار کیلومتر مسیر تمرینی در انگلستان و سایر نقاط جهان داشته است. پنج نقطه دیدنی که تجربه پدال زدن در آن داشته و به بقیه دوچرخه‌سواران هم توصیه می‌کند، با هم خواهیم شناخت.
ساحل غربی نروژ
اگر در تابستان قصد پدال زدن در این قسمت از نروژ را دارید، باید ۲۴ ساعت روز را تحمل کنید
در مسیر شمالی نروژ به‌سمت قطب شمال، به شبه‌جزیره‌ای به نام لوفوتن (Lofoten) می‌رسید. منظره‌ای با کوه‌های متصل به اقیانوس را خواهید دید که در طول خط ساحلی کشیده شده‌اند. این منطقه می‌تواند اولین جایی باشد که به شما توصیه می‌کنیم؛ اما اگر در تابستان قصد پدال زدن در این قسمت از نروژ را دارید، باید ۲۴ ساعت روز را تحمل کنید. به گفته مارک، این مسیر زیباترین مسیری است که با دوچرخه تجربه‌اش را داشته است.
تیرا دل فوگو، آرژانتین (Tierra del Fuego)
این نقطه جایی است که قایق‌ها برای رفتن به قطب جنوب، سفر خود را آغاز می‌کنند
در جنوبی‌ترین قسمت آرژانتین منطقه، تیرا دل فوگو قرار دارد. اگر مسیر کشورهای آمریکای جنوبی را طی کنید ،به پام پاس با دو هزار کیلومتر مسیر برخورد خواهید کرد؛ مسیری از میان مراتع که می‌تواند به‌عنوان یکی از خسته‌کننده‌ترین جاده‌های جهان شناخته شود. جاده‌ای که همیشه بادی است؛ اما پایان شب سیه، سپید است. بعد از طی کردن این مسیر، مزد تلاش خودتان را با رسیدن به تیرا دل فوگو خواهید گرفت. اینجا تنها جایی است که یخچال یخی به دریا رسیده‌اند و قایق‌ها برای رفتن به قطب جنوب، سفر خود را آغاز می‌کنند. بر این اساس است که به پایان جهان معروف است.
ایران
ایران جایی است که باید خودتان آن را تجربه کنید و به اخباری که در مورد ایران می‌گویند، اعتماد نداشته باشید
مارک در مورد ایران این‌گونه می‌گوید:
از میان تمامی کشورهایی که گذشته‌ام، ایران تنها جایی بود که هر جای آن زیبا، خوشایند و جالب بود. کشوری با تاریخ غنی که ازآنچه که فکر می‌کردم بسیار تفاوت داشت. خب شاید ورود به ایران کمی دردسر داشته باشد، ولی وقتی وارد ایران شوید، مثل پایان مسیر پام پاس، با استقبال مردم خون‌گرم آن مواجه خواهید شد. ایران جایی است که باید خودتان آن را تجربه کنید و به اخباری که در مورد ایران می‌گویند اعتماد نداشته باشید. کل مسیر را در مساجد می‌خوابیدم، درست همانند که شب‌های زیادی داخل کلیسا خوابیده بودم.
وقتی از شمال به جنوب ایران پیش می‌روید، با صحراهای بیشتری مواجه می‌شوید. جنوب شرقی ایران مرز افغانستان و پاکستان است که توصیه نمی‌کنم به آن سمت بروید؛ اما بلعکس اگر به شمال و شمال غرب رکاب بزنید، با برخی از بهترین مسیرهای دوچرخه سواری در ایران روبه‌رو خواهید شد و می‌توانید از تماشای کوه‌ها و جنگل‌های سرسبز لذت ببرید.
اسکاتلند شمالی
ارها می‌توانید از این مسیر عبور کنید بدون آنکه از آن خسته شوید
در حدود دو سال قبل، قسمتی از مسیر زیبای نورث کاست ۵۰۰ (North coast ۵۰۰) که در شهر ایورنس (Inverness) قرار دارد، به نام اوگراتز (John O’Groats) نام‌گذاری شد. این جاده در حدود ۵۲۰ کیلومتر است که حدود ۳۷ ساعت برای رکاب زدن نیاز دارد. این سراشیبی است و نیازی به توقف ندارد، اما لزوما سعی نکنید این کار را انجام دهید و از مناظر اطراف جاده با توقف‌های کوتاه لذت ببرید. این مسیر یکی از ساکت‌ترین جاده‌ها برای دوچرخه‌سواران است، بارها می‌توانید از این مسیر عبور کنید، بدون آنکه از آن خسته شوید.
آپنن، ایتالیا
ابتدای این مسیر گرم است و هرچه به‌سمت اتریش رکاب بزنید، هوا سردتر خواهد شد
اگر دوچرخه‌سوار جوانی هستید، برای یک‌بار که شده، هم از مسیر سیسیل به اینسبروک عبور کنید. این مسیر در طول کوهستان اپنن دارای زیبایی‌های بسیاری است. اگر شما غذای ایتالیایی، فرهنگ و منطقه دو آب و هوایی آنجا را دوست دارید، بهترین نقطه برای دوچرخه‌سواری در ایتالیا، همین مسیر است. ابتدای این مسیر گرم است و هرچه به‌سمت اتریش رکاب بزنید هوا سردتر خواهد شد؛ اما باوجوداین تغییرات هوایی، طبیعت زیبایی در کنار دست شما حرکت خواهد کرد.