کلاس های پروازی شرکت های هواپیمایی را بشناسید

_{این مقاله در تاریخ ۱۳۹۷/۱۲/۰۲ منتشر شده و در تاریخ ۱۴۰۲/۰۳/۳۰ به‌روزرسانی شده است.}

کلاس های پروازی شرکت‌های هواپیمایی کدامند؟

از کلاس های پروازی شرکت‌های هواپیمایی می‌توان به اقتصادی، تجاری (بیزینس) و فرست کلاس اشاره کرد.

در پروازهای کوتاه مدت کلاس‌های پروازی از اهمیت چندانی برخوردار نیستند، ولی در پروازهای طولانی مدت امکانات رفاهی هواپیما در راحتی سفر نقش موثری دارند. روش‌های مورد استفاده توسط مسئولان شرکت‌های هواپیمایی جهت تعیین قیمت بلیط‌ها در قسمت‌های مختلف هواپیما، تا حدودی پیچیده است. جالب است بدانید که این افراد برای انجام این کار به‌صورت کاملا صحیح، کمی هم تحت فشار هستند؛ زیرا یکی از روش‌های کسب درآمد شرکت‌های هواپیمایی، فروش بلیط‌ها در کلاس‌های متفاوت با قیمت‌های مختلف در هر یک از پروازها است.

رده‌های قیمتی و تقسیم‌بندی‌های کلاس‌های مختلف پروازی به‌قدری پیچیده هستند که حتی بسیاری از افرادی که مسافرت‌های هوایی زیادی دارند و همچنین، خدمه هواپیما نیز تفاوت بین آن‌ها را نمی‌دانند. 

کدهای مربوط به تعیین کلاس‌های پروازی مختلف بسیار پیچیده است و معمولا هر یک از شرکت‌های هواپیمایی از کدهای مختص خود برای انجام این کار استفاده می‌کنند؛ اما معمولا کد مشترکی نیز بین تمام این شرکت‌ها برای انجام این کار وجود دارد که می‌تواند برای یافتن بلیط مورد نظرتان کمک زیادی کند. در ادامه به توضیح برخی از این کدها و حروف می‌پردازیم تا از این به بعد هرگاه «کد اصل نرخ» (fare basis code - یک کد آلفای عددی) بلیط خود را مشاهده کردید، به‌راحتی مفهوم آن را متوجه شوید.

آنچه باید درباره کلاس های پروازی شرکت‌های هواپیمایی بدانید:

• کلاس‌های پروازی
• قوانین مرتبط با کلاس‌های پروازی

کلاس‌های پروازی 

اگر بخواهیم کلاس‌های پروازی را به ساده‌ترین شکل ممکن تعریف کرد باید گفت که هر یک از صندلی‌های یک هواپیما بر اساس این کلاس‌ها به گروه‌های مختلف با قیمت‌ها و قوانین مختص به خود تقسیم می‌شوند. برخی از کدهای مربوط به کلاس‌های پروازی در میان تمام شرکت‌های هواپیمایی یکسان است و برخی دیگر از آن‌ها بسته به شرکت هواپیمایی مورد نظر متفاوت است.

کدهای مشترک در میان تمام شرکت‌های هواپیمایی به شرح زیر است:

• حرف Y نشان‌دهنده بلیط کلاس اقتصادی 
• حرف J نشان‌دهنده بلیط کلاس بیزینس 
• حرف F نشان‌دهنده بلیط فرست کلاس 

۱. فرست کلاس

فرست کلاس یکی از طبقه‌بندی‌های انواع پرواز در ایرلاین‌های مسافربری است که لوکس‌تر از کلاس‌های پروازی بیزینس کلاس (تجاری)، پرمیوم اکونومی و کلاس اکونومی (اقتصادی) است.

در هواپیماهای مسافربری، فرست کلاس به تعداد محدودی صندلی (که به‌ندرت بیشتر از ۲۰ صندلی می‌شود) یا کابینی که جلوی هواپیما قرار دارد، اطلاق می‌شود؛ این کابین فضای بیشتری دارد، راحت‌تر است و خدمات بیشتری در آن ارائه می‌شود؛ ضمن اینکه از حریم خصوصی بیشتری برخوردار است. درمجموع، فرست کلاس بالاترین کلاس پروازی است؛ گرچه برخی از ایرلاین‌ها کلاس‌های پروازی جدیدی، بالاتر از این کلاس، معرفی کرده‌اند. در هواپیماهای ملخ‌دار، کابین فرست کلاس در پشت هواپیما و دور از منبع صدا قرار دارد.

صندلی‌ها

صندلی‌های فرست کلاس، صندلی‌های تاشو و بزرگی هستند، که فضای جلوی پا یا لگ‌روم (legroom) و عرض بیشتری دارند. این فضا با هدف امکان استفاده از کامپیوتر، تلویزیون و صندلی‌های کاملا تاشو طراحی شده است. حریم خصوصی این صندلی‌ها با پارتیشن‌هایی از یکدیگر مجزا شده‌اند.

فاصله‌ بین دو صندلی در صندلی‌های فرست کلاس بین‌المللی معمولا بین ۱۴۷ تا ۲۳۹ سانتی‌متر و عرض آن‌ها بین ۴۸ تا ۸۹ سانتی‌متر است. در پرواز‌های داخلی، فاصله‌ بین دو صندلی بین ۸۶ تا ۱۷۳ سانتی‌متر و عرض‌ آن‌ها بین ۴۶ تا ۵۶ سانتی‌متر است. در واقع، افراد بلندقد در چنین شرایطی، راحتی کمتری دارند. مسافران فرست ‌کلاس حداقل یک سرویس بهداشتی اختصاصی دارند. در هواپیماهای بزرگ بیش از یک سرویس برای مسافران فرست کلاس وجود دارد.

خدمات

مسافران تجاری و اقتصادی معمولا اجازه ندارند وارد کابین فرست کلاس شوند؛ همچنین، به مسافران فرست کلاس معمولا سرگرمی‌های صوتی و تصویری در صورت درخواست (AVOD) ارائه می‌شود. البته گاهی اوقات فیلم‌های معمولی، برنامه‌های تلویزیونی و بازی‌های تعاملی در نمایشگرهای بزرگ و متوسط پشت صندلی‌ها و نصب شده بر دسته‌ی صندلی‌ها نمایش داده می‌شوند. در پروازهای طولانی‌مدت هواپیمایی‌های برتر، یک صندلی فرست کلاس ممکن است امکاناتی در حد یک هتل پنج ستاره داشته باشد.

از دهه‌ ۱۹۹۰ میلادی، روندی در ایرلاین‌ها مشاهده شد که در طی آن، شرکت‌های هواپیمایی، بخش فرست کلاس را به‌منظور ارتقای کلاس تجاری یا بیزینس کلاس، حذف کردند. در این راستا، امکاناتی مانند صندلی تختخواب‌شو به کلاس‌های تجاری جدید اضافه شد که قبلا در انحصار فرست کلاس بود. همچنین، فاصله‌ میان امکانات رفاهی این دو کلاس پروازی به‌قدری کم شد که فرست کلاس تقریبا از بین رفت.

علاوه بر این، به‌دنبال بحران اقتصادی اواخر دهه‌ ۲۰۰۰ میلادی، ایرلاین‌ها صندلی‌های فرست کلاس را حذف کردند یا در هواپیماها نصب نکردند. از این به بعد، کلاس تجاری به گران‌ترین صندلی‌‌های چنین هواپیماهایی تبدیل شد. با این حال برخی از ایرلاین‌ها مانند «گارودا ایندونزیا» (Garuda Indonesia) تصمیم گرفتند تا بخش صندلی‌های فرست کلاس را با هواپیماهای جدید دوباره ارائه کنند.

به‌تازگی، با گران‌تر و مجلل‌تر شدن صندلی‌های کلاس تجاری، برخی از ایرلاین‌ها بخش فرست کلاس خود را به‌شکل سوئیت طراحی کرده‌اند؛ برای مثال، هواپیمایی سنگاپور، برترین کلاس خود را در هواپیماهای A380 در قالب سوئیت عرضه می‌کند. در این سوئیت‌‌ها تختخواب دو متری از صندلی جدا است، پنجره‌ها روی در تعبیه شده‌اند و پرده‌های جداکننده، حریم خصوصی بیشتری برای مسافران فراهم می‌کنند. سوئیت‌هایی که در مرکز قرار گرفته‌اند با کشیدن پرده‌ جداکننده به سوئیت دوتخته تبدیل می‌شوند.

مزایای فرودگاهی فرست کلاس

مسافران فرست‌کلاس معمولا در فرودگاه، بخش‌های مجزایی برای بازرسی‌های امنیتی و بار دارند. برخی از ایرلاین‌ها، ترمینال‌های خصوصی برای مسافران فرست کلاس بین‌المللی در نظر می‌گیرند. با اینکه مسافران به سالن استراحت دسترسی دارند، اما برخی ایرلاین‌ها برای مسافران کلاس تجاری و فرست کلاس، سالن استراحت جداگانه در نظر می‌گیرند؛ سالن مخصوص فرست کلاس مجلل‌تر است و امکانات بیشتری دارد. برای این مسافران گاهی‌ اوقات نیز مسیر ویژه‌ای برای ورود به هواپیما در نظر گرفته می‌شود.

بهترین نوشیدنی‌ها و غذاها برای مسافران فرست کلاس سرو می‌شود. مسافران می‌توانند بین انواع دسر، پیش‌غذا و نوشیدنی انتخاب کنند. غذاها توسط سرآشپزهای حرفه‌ای تهیه و تزیین می‌شوند.

نام دقیق فرست کلاس ممکن است در هواپیمایی‌های مختلف متفاوت باشد. بسیاری از ایرلاین‌ها بالاترین درجه از خدمات برای پروازهای بین‌المللی خود را فرست کلاس نام‌گذاری می‌کنند؛ در حالی که برخی دیگر تلاش می‌کنند تا از رقبا متمایز باشند. برای مثال، برترین خدمات پروازی در برخی از هواپیمایی‌های دیگر این‌گونه نام‌گذاری شده‌اند:

• ایرایندیا (Air India)، کلاس مهاراجه
• تای ایرویز اینترنشنال (Thai Airways)، رویال فرست
• آسیانا ایرلاینز (Asiana Airlines)، فرست سوئیت کلاس

۲. بیزینس کلاس (Business Class) یا درجه‌ تجاری

درجه‌ تجاری یکی دیگر از انواع بلیط سفر است که در خطوط هوایی تجاری و خطوط ریلی ارائه می‌شود. در صنعت هواپیمایی، این کلاس در واقع سطح متوسطی از خدمات را ارائه می‌کند و بین دو کلاس فرست کلاس و اقتصادی قرار می‌گیرد؛ اما در حال حاضر بسیاری از ایرلاین‌ها، کلاس تجاری را به‌عنوان بالاترین سطح از خدمات، ارائه می‌دهند و صندلی‌های فرست کلاس را حذف کرده‌اند.

وجه تمایز کلاس تجاری از سایر کلاس‌ها، در کیفیت صندلی‌ها، غذاها و نوشیدنی‌ها، خدمات داخل فرودگاه و سایر امکانات است.

در پروازهای دوربرد، کلاس تجاری تفاوت‌های قابل‌ملاحظه‌ای با کلاس اقتصادی دارد و در پروازهای داخلی یا منطقه‌ای این تفاوت چندان مشهود نیست و کلاس تجاری مزایای اندکی نسبت به کلاس اقتصادی دارد؛ برای مثال، مسافران فرست کلاس، غذاها و نوشیدنی‌های با کیفیت بسیار بالاتری نسبت به کلاس اقتصادی دارند.

مسافران کلاس اقتصادی معمولا اجازه ندارند وارد کابین کلاس تجاری شوند؛ در حالی که مسافران فرست کلاس این اجازه را دارند.

صندلی‌ها

صندلی‌های کلاس تجاری در پروازهای طولانی‌مدت تفاوت قابل‌ملاحظه‌ای با کلاس اقتصادی دارند. بسیاری از ایرلاین‌ها صندلی‌های تختخواب‌شو را در کلاس تجاری نصب کرده‌اند که پیش از این فقط در فرست ‌کلاس‌های بین‌المللی ارائه می‌شد. امروزه صندلی‌های بیزینس کلاس در پرواز‌های طولانی‌مدت سه مدل اصلی دارند:

صندلی‌های کاملا تاشو، که به سطح مسطحی موازی با کف هواپیما تبدیل می‌شوند. بسیاری از ایرلاین‌ها این صندلی‌ها را در فرست کلاس‌های بین‌المللی نیز ارائه می‌دهند. بریتیش ایرویز (British Airways) که در سال ۱۹۹۵ این صندلی‌ها را در فرست کلاس معرفی کرد، جزو اولین ایرلاین‌هایی بود که آن‌ها را در کلاس تجاری نیز ارائه داد.

دسته‌ دوم، صندلی‌های تاشوی زاویه‌داری هستند که ۱۷۰ درجه باز می‌شوند و تخت تقریبا مسطحی برای خواب ایجاد می‌کنند؛ اما از آنجایی که کاملا باز نمی‌شوند و موازی سطح هواپیما قرار نمی‌گیرند، نسبت به یک تخت، راحتی کمتری دارند. فاصله‌ این صندلی‌ها در حدود ۱۴۰ تا ۱۷۰ سانتی‌متر است و عرض صندلی‌ها بین ۴۶ تا ۵۸ سانتی‌متر متغیر است.

نوع دیگر صندلی‌ها، ۱۵۰ تا ۱۶۰ درجه باز می‌شوند و فضای جلوی پا (لگ‌روم) آن‌ها به میزان قابل‌توجهی بزرگ‌تر از بخش صندلی‌های اقتصادی است. فاصله‌ صندلی‌های کلاس تجاری بین ۸۴ تا ۲۰۲ سانتی‌متر متغیر است؛ ولی معمولا بین ۱۴۰ تا ۱۶۰ سانتی‌متر است. عرض صندلی‌ها نیز بین ۴۴ تا ۸۶ سانتی‌متر (معمولا بین ۵۱ تا ۵۶ سانتی‌متر) است. گرچه بسیاری از هواپیمایی‌ها، صندلی کابین‌های کلاس تجاری را در پروازهای طولانی به صندلی‌های تاشوی زاویه‌دار یا کاملا تخت ارتقا داده‌اند، کماکتن این مدل صندلی‌ها در کلاس‌های تجاری پروازهای کوتاه‌تر، به چشم می‌خورند.

نوع دیگری از صندلی‌ها موسوم به (Herringbone seating)، به‌شکل اریب و زاویه‌دار قرار دارد و در هواپیماهای پهن‌پیکر استفاده می‌شوند. در این نوع، هر صندلی دسترسی راحتی به راهرو دارد. با این شیوه‌ قرار گرفتن صندلی‌ها، امکان قرار دادن تعداد بیشتری صندلی کاملا تاشو در کابین‌های کوچک وجود دارد. این شیوه ابتدا در هواپیمایی ویرجین آتلانتیک ایرویز (Virgin Atlantic Airways) برای کابین‌‌های آپر کلاس (Upper Class) ارائه شد و از آن پس در هواپیمایی‌های مختلف چون دلتا، کاتای پاسیفیک (Cathay Pacific)، ایر کانادا (Air Canada)، جت ایرویز (Jet Airways) و سایر ایرلاین‌ها مورد استفاده قرار گرفت.

صندلی‌های کابین‌دار صندلی‌هایی هستند که به مسافران کلاس تجاری، حریم خصوصی بیشتری می‌دهند. این صندلی‌ها معمولا در هواپیماهای پهن‌پیکر به‌شکل دو صندلی در وسط و یک صندلی در هر دو طرف، قرار می‌گیرند. در هر دو طرف صندلی‌ها یک پنل اختصاصی وجود دارد.

خدمات

در پرواز‌های بلند کلاس تجاری، ایرلاین‌هایی نظیر سوئیس، لوفتهانزا و بسیاری هواپیمایی‌های دیگر غذای درون پرواز ارائه می‌کنند که به انتخاب مسافر است. برخی ایرلاین‌ها مانند هواپیمایی سنگاپور، به مسافران این امکان را می‌دهند تا قبل از پرواز، غذای خاصی را غیر از غذاهای موجود در منوی معمول پرواز، درخواست کنند. نکته آخر اینکه نام دقیق این کلاس پروازی ممکن است در ایرلاین‌های مختلف با یکدیگر متفاوت باشد.

۳. کلاس اکونومی یا اقتصادی (Economy class)

کلاس اقتصادی پایین‌ترین کلاس پروازی است که البته در خطوط ریلی و حتی سفرهای دریایی نیز وجود دارد. نام رایج دیگر این کلاس (coach class) است.

صندلی

صندلی‌های کلاس اقتصادی قابلیت خوابیدن دارند و شامل یک میز تاشو نیز هستند. فاصله‌ بین صندلی‌ها، ۷۴ تا ۹۱ سانتی‌متر (معمولا بین ۷۶ تا ۸۱ سانتی‌متر) و در کلاس اقتصادی پروازهای بین‌المللی بین ۷۶ تا ۹۱ سانتی‌متر است. عرض صندلی‌ها در پروازهای داخلی از حدود ۴۳ تا ۴۶ سانتی‌متر است.

یک جیب پشت صندلی جلویی تعبیه شده است که مجله، کاتالوگ، کارت‌های ایمنی و تخلیه و... در آن قرار گرفته ‌است. بسته به هواپیمایی مورد نظر، ممکن است امکانات دیگری مانند پتو، خمیردندان، ماسک چشم، هدفون و... نیز به مسافران ارائه شود.

خدمات

امکانات سرگرمی در طول پرواز شامل یک صفحه نمایش اصلی است که در کابین نصب شده است و برای همه‌ مسافران برنامه‌‌ یکسانی پخش می‌کند یا صفحه نمایش‌های اختصاصی برای صندلی با امکان پخش ویدیوی دلخواه وجود دارد. البته برخی از هواپیمایی‌های ارزان‌قیمت بابت در اختیار گذاشتن هدفون هزینه‌ مجزا دریافت می‌کنند.

استانداردهای پرواز اقتصادی در ایرلاین‌های مختلف متفاوت است. ایرلاین‌هایی مانند آئروفلوت (Aeroflot)، کانتاس (Qantas) و کاتای پاسیفیک، سرگرمی‌های صوتی و تصویری درون پرواز و غذا را، برای پروازهای بین‌المللی و داخلی منتخب، به همه‌ مسافران عرضه می‌کنند؛ اما برخی ایرلاین‌ها ممکن است بابت سرگرمی‌های در طول پرواز، هزینه‌ جدا دریافت کنند.

دسترسی به غذای داخل پرواز نیز در شرایط مختلف متفاوت است. برخی از ایرلاین‌های بزرگ برای پروازهای اکونومی کوتاه، غذایی در طول پرواز سرو نمی‌کنند و فقط در پروازهای بین‌المللی غذای حین پرواز ارائه می‌شود.

برخی از فرودگاه‌ها بسته‌های غذایی برای مسافران اکونومی در نظر گرفته‌اند که مسافران می‌توانند تهیه کنند و با خود به‌همراه ببرند. ایرلاین‌های ارزان‌قیمت مانند ایزی‌جت (EasyJet) و رایان‌ایر (Ryanair) بابت ارائه‌ غذا و نوشیدنی در پروازهای زیر دو ساعت، هزینه‌ اضافه دریافت می‌کنند. حتی برخی از هواپیمایی‌ها برای ارائه‌ خدماتی مانند پتو، هدفون، بالش و بازرسی فرودگاه از مسافران اکونومی هزینه‌ جداگانه می‌گیرند.

بسیاری از ایرلاین‌ها به‌دلیل خوش‌نام نبودن کلاس اقتصادی، نام این کلاس پروازی خود را تغییر داده‌اند. نمونه‌ای از این تغییر نام‌ها را می‌توان در ایرلاین‌های مختلف مشاهده ‌کرد؛ از جمله جایگزین شدن ووایاژور (Voyageur) در هواپیمایی ایرفرانس یا ورلد تراولر (World Traveller) در هواپیمایی بریتیش ایرویز‌ (British Airways).

همچنین، بسیاری از ایرلاین‌ها با افزودن امکاناتی نظیر فاصله‌ بیشتر صندلی‌ها، کلاس اکونومی بهبودیافته دارند؛ برای مثال، کلاس اکونومی پلاس در هواپیمایی یونایتد ایرلاینز (United Airlines). این کلاس‌های اقتصادی بهبودیافته، تا حدی توانسته‌اند امکاناتی را که در چند دهه‌ اخیر حذف شده‌ بودند، دوباره به مسافران عرضه کنند.

۴. پرمیوم اکونومی (Premium economy)

پرمیوم اکونومی نوع دیگری از کلاس پروازی است که در بعضی از هواپیمایی‌ها ارائه می‌شود. از نظر قیمت، راحتی و امکانات، این کلاس سفر بین کلاس اقتصادی و تجاری قرار می‌گیرد. در سال ۱۹۹۱، اوا ایر (EVA Air) اولین ایرلاینی بود که این کلاس پرواز را تحت عنوان Evergreen Class برای اولین بار در دنیا، معرفی کرد.

ویژگی‌ها

استانداردهای کلاس پروازی پرمیوم اکونومی در همه‌ ایرلاین‌ها یکسان نیست و تفاوت‌های قابل‌توجهی بین پروازهای داخلی و بین‌المللی و هواپیمایی‌های ارزان‌قیمت و محلی با سایر ایرلاین‌ها وجود دارد. گاهی اوقات امکانات کلاس پرمیوم اکونومی تنها به داشتن فضای جلوی پای بیشتر محدود می‌شود؛ اما در بهترین شرایط ممکن است برخی از امکانات کلاس تجاری را در اختیار مسافران بگذارد.

نمونه‌ای از تفاوت‌ها میان پرواز پرمیوم اکونومی و اکونومی

• در اختیار داشتن بخشی جدا از کابین اکونومی با فضای جلوی پای بیشتر
• بهبود سرگرمی‌های حین پرواز
• خدمه‌ اختصاصی کابین
• صندلی‌های بهتر (صندلی‌های کمتر در هر ردیف برای افزایش فضای اطراف صندلی و راحتی بیشتر مسافران)
• پاور لپتاپ برای صندلی‌ها
• دسترسی به سالن استراحت
• ارائه‌ نوشیدنی
• نوشیدنی‌ها و غذای با کیفیت‌تر
• مجوز ورود چمدان‌های بیشتر

سیستم‌های رزرو بلیط هواپیما و آژانس‌های مسافرتی هر یک از صندلی‌های هواپیما را بر اساس کلاس‌های پروازی مختلف به فروش می‌رسانند و تعداد صندلی‌های باقی‌مانده را نیز بر اساس این کلاس‌ها مشخص می‌کنند.

در تصویر بالا می‌توانید تعداد صندلی‌های باقی‌مانده بر اساس کلاس‌های مختلف پروازی را مشاهده کنید. اعدادی که در کنار حروف هستند، نشان‌دهنده تعداد بلیط‌های باقی‌مانده در آن کلاس هستند. حروف F، A و P نشان‌دهنده فرست کلاس، حروف J ،R ،D نشان‌دهنده کلاس بیزینس و حروف Y، B، H، M، K، L، W، S، N ، Q و O نشان‌دهنده کلاس اقتصادی هستند. O و Q ارزان‌ترین بلیط‌ هواپیما در کلاس اقتصادی هستند.

لازم به ذکر است که در برخی از شرکت‌های هواپیمایی، برخی از خدمات مانند استرداد وجه بلیط، اعمال تغییرات در بلیط پروازهای خارجی، خدمات مرتبط با میزان بار مجاز برای هر مسافر، سرویسی تحت عنوان Frequent Flyer Miles (به موجب این سرویس مسافر می‌تواند پس از یک یا چند مسافرت هوایی، یک مسافرت هوایی رایگان با مسافت معین داشته باشد) شامل بلیط‌های ارزان‌قیمتی نمی‌شود که با بیشترین تخفیف فروخته‌ شده‌اند.

به‌طور مثال ممکن است بلیط رفت و برگشت به مقصد خاصی (پروازهای داخلی) را با قیمتی در حدود ۲,۵۰۰,۰۰۰ تومان پیدا کنید؛ اما در همان لحظه اقدام به خرید آن نکنید و فردای آن روز پس از اینکه همه اعضای خانواده موافق یک تاریخ خاص بودند، تصمیم به خرید بلیط بگیرید؛ اما در هنگام خرید متوجه می‌شوید که قیمت همان بلیط بیشتر شده است. دلیل این افزایش قیمت فروخته‌شدن تمام بلیط‌های روز بعد، در روز قبلی آن است.

قوانین مرتبط با کلاس‌های پروازی

ترکیب کلاس‌های پروازی با قوانین دیگر که با کدهای آلفای عددی مشخص شده است، کدهای اصل نرخ را ایجاد کرده‌اند که مسئولان سیستم‌های رزرواسیون و آژانس‌های مسافراتی با مشاهده آن‌ها، به تمام اطلاعات مورد نیاز خود دست پیدا می‌کنند.

به‌عنوان مثال حرف E که مربوط به نرخ‌های مخصوص (‌Excursion Fare) است، این موضوع را نشان می‌دهد که بلیط مورد نظر با نرخی صادر شده که دارای محدودیت در مدت سفر است و معمولا برای سفرهای بیشتر از سه روز و کمتر از یک ماه استفاده می‌شود.

همچنین، کد اصلی نرخ می‌تواند اطلاعات دیگری در اختیار آژانس‌های مسافرتی قرار دهد که شامل امکان یا عدم امکان استرداد وجه بلیط، مسیر برای بلیط (یک‌طرفه یا دو‌طرفه)، مبدا یا مقصد بلیط، امکان یا عدم امکان ترکیب بلیط با سایر کلاس‌های پروازی، فصل مناسب بلیط (فصل‌ شلوغ برای سفر یا فصل خلوت، حداقل زمانی که مسافر ملزم به رزرو بلیط از قبل است) و وجود یا عدم وجود قوانین مختلف مرتبط با بلیط (قوانین مرتبط با محدودیت مسیرها یا قوانین مرتبط با جرائم مربوط به اعمال تغییرات) می‌شود.

برای مثال کد WH7LNR دربردارنده اطلاعات زیر است:

• حرف W نشان‌دهنده این است که کلاس بلیط مورد نظر کلاس اقتصادی است.
• حرف H نشان‌دهنده این است که این بلیط مختص فصل شلوغ سفر یا به اصطلاح ایام پیک (High Season) است.
• عدد 7 نشان‌دهنده این است که مسافر باید بلیط خود را حداقل هفت روز قبل از پرواز رزرو کند.
• حرف L نشان‌دهنده این است که بلیط مورد نظر بلیط یک پرواز طولانی‌مدت است.
• حرف NR (Non-refundable) به‌معنای وجه غیرقابل‌استرداد است. در صورتی که تنها حرف R در کد وجود داشت، امکان استرداد وجه بلیط وجود داشت.

رمزگشایی کد اصل نرخ، نیازمند اطلاعات تخصصی خاصی است که تنها در اختیار متخصصان شرکت‌های هواپیمایی است؛ در ضمن هر یک از شرکت‌های هواپیمایی این کد را با شیوه مختص خود روی بلیط‌ها درج می‌کنند؛ بنابراین بحث بیشتر در رابطه با این موضوع در این مقاله نمی‌گنجد.

کلاس‌های نرخی رایج در برنامه‌های تشویقی شرکت‌های هواپیمایی

وبلاگ نویسان و افراد علاقه‌مند به سفر، زمانی که صحبت از کلاس‌های مختلف پروازی می‌شود، معمولا از این چهار کد استفاده می‌کنند.

• Y: کلاس اقتصادی
• W: کلاس اقتصادی درجه یک
• J: کلاس تجاری یا بیزینس کلاس
• F: فرست کلاس

برای مثال، چنین افرادی در مطالب خود این‌چنین می‌نویسند: «یک بلیط عالی J از آمریکای شمالی به پاریس برای تابستان موجود است».

همچنین کدهای درج شده روی بلیط‌هایی که تحت‌‌عنوان بلیط‌های تشویقی از سوی شرکت‌های هواپیمایی به افراد داده می‌شود، به شرح زیر است:

• X: بلیط رایگان اقتصادی
• I: بلیط رایگان تجاری
• O: بلیط رایگان فرست کلاس

معمولا زمانی که مسافران این نوع بلیط را رزرو می‌کنند، اطلاعاتی در مورد اینکه بلیط مربوط به کدام‌یک از کلاس‌های پروازی است، به آن‌ها ارائه نمی‌شود و آن‌ها تنها کد کلاس پروازی بلیط را مشاهده می‌کنند.

در پایان شما را با چند کلاس پروازی مختص افراد خاص آشنا می‌کنیم:

• R: این کلاس پروازی مختص سوئیت‌های بسیار مجلل هواپیماهای ایرباس A380 شرکت‌های هواپیمایی سنگاپور است.
• RU: کلاس اختصاصی شرکت هواپیمایی دلتا (Delta) برای ارتقای رایگان کلاس پروازی.
• CB: یک کلاس پروازی خاص که در آن یک صندلی هم به بارها اختصاص داده می‌شود.
• P: کلاس اختصاصی شرکت هواپیمایی اتحاد (Etihad) برای سوئیت‌ مجلل رزیدنس (Residence) هواپیمای ایرباس A380.
• F: کلاس اختصاصی نوزادان که قیمت آن معمولا تنها ۱۰ درصد کلاس اختصاصی بزرگسالان است.
• CH: کلاس اختصاصی کودکان که قیمت آن‌ بسته به شرکت‌ هواپیمایی بین صفر تا ۵۰ درصد کمتر از کلاس اختصاصی بزرگسالان است.
• CL: کلاس مختص روحانیون
• DP: کلاس مختص دیپلمات‌ها
• PG: کلاس مختص زائران
• YGA: این کلاس که نوعی کلاس نظامی است، معمولا برای سفرهای کاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. فضا و خدمات این کلاس تا حدود زیادی شبیه به کلاس‌های پروازی است؛ اما متاسفانه توجه زیادی به آن نمی‌شود.

کسب اطلاعات مرتبط با کلاس‌های مختلف پروازی به چند دلیل مهم است؛ نخست اینکه با استفاده از این اطلاعات می‌توانید بفهمید که آیا با خرید این بلیط می‌توانید تمام مسافتی که شرکت هواپیمایی متعهد شده است (منظور خدمات Frequent Flyer Miles است) را به‌صورت رایگان سفر کنید یا نه؛ همچنین زمانی که می‌خواهید با یک شرکت هواپیمایی دیگری که با شرکت هواپیمایی کنونی شما، مشارکت دارد سفر کنید، این موضوع اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

علاوه بر این با استفاده از اطلاعات کلاس پروازی می‌توانید مطمئن شوید که امکان تغییر کلاس بلیط شما به کلاس بالاتر وجود دارد یا خیر و اینکه امکان تغییر کلاس پروازی بلیط به کلاس بالاتر به‌صورت رایگان وجود دارد یا خیر.

در مواردی که اشتباهی رخ می‌دهد یا ایجاد تغییرات در بلیط لازم است، در صورتی که اطلاعاتی در مورد کلاس پروازی خود داشته باشید، می‌توانید مطمئن شوید که امکان استرداد وجه بلیط شما وجود دارد یا خیر و اینکه برای اعمال تغییرات در بلیط خود باید پولی پرداخت کنید یا خیر. همچنین، آگاهی از این اطلاعات می‌تواند به تصمیم‌گیری شما جهت اعمال تغییرات در بلیط قبل از صحبت با مسئولان امر شرکت هواپیمایی کمک زیادی کند.

اگر درباره کلاس های پروازی هواپیما اطلاعاتی دارید، با ما و دیگر کاربران کجارو به اشتراک بگذارید.