۱۸ منطقه جدید به شبکه جهانی ذخیره‌گاه زیست‌کره یونسکو اضافه شدند
شبکه جهانی ذخیره‌گاه زیستکرهی یونسکو هم‌اکنون شامل ۷۰۱ ذخیره‌گاه طبیعی حفاظت‌شده در ۱۲۴ کشور سراسر دنیا است. ۱۸ منطقه‌ی جدید از ۱۲ کشور در سال ۲۰۱۹ به این شبکه اضافه شدند، نظیر جزیره‌ای در ساحل جنوبی انگلستان و منطقه‌ای کوهستانی در ژاپن که به خاطر گونه‌های کمیاب پروانه‌اش معروف است.
شورای هماهنگی بین‌المللی برنامه‌ی انسان و زیستکرهی یونسکو در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۹ در پاریس تشکیل جلسه داد تا الحاق این مناطق را تصویب کند و در عین حال، محدوده‌ی هشت ذخیره‌گاه موجود در شبکه را نیز گسترش دهد، از جمله ذخیره‌گاه زیستکرهی جزیره‌ی ججو در کره جنوبی (از ۸۳,۰۹۴ به ۳۸۷,۱۹۴ هکتار) و ذخیره‌گاه زیستکرهی مینورکا در اسپانیا (از ۷۱,۲۱۹ به ۵۱۴,۴۸۵ هکتار).
ذخیره‌گاه زیست‌کره به اکوسیستمی گفته می‌شود که گیاهان و حیوانات آن از ویژگی طبیعی و علمی غیرمعمولی برخوردار هستند و در عین حال، استفاده‌ی پایدار از منابع طبیعی و حفاظت از آن در این مناطق افزایش یافته است. برنامه‌ی انسان و زیست‌کره در اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰ در یونسکو آغاز شد و یک برنامه‌ی علمی بین‌دولتی باهدف ارتقای رابطه‌ی مردم و محیط طبیعی اطراف‌شان است. آدری آزولای، مدیرکل یونسکو، می‌گوید:
باید اقدامی عاجل درباره‌ی تنوع‌زیستی و میراث محیط‌زیستی مشترک‌مان انجام دهیم. هریک از ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره، نقش یک آزمایشگاه فضای باز را برای اجرای توسعه‌ی پایدار، راهکارهای بلندمدت و ملموس، اقدامت مؤثر و نوآوری ایفا می‌کنند. علاوه بر این، پیوند جدیدی بین دنیای علم و جوانان و همین طور انسان و محیط‌زیست به‌وجود می‌آورند.
ذخیره‌گاه زیستکرهی یونسکو تاحدودی با محوطه‌های میراث جهانی یونسکو تفاوت دارد. در واقع، محوطه‌های میراث جهانی یونسکو از ارزش فرهنگی برجسته‌ای برخوردار هستند و حداقل ۱۰ معیار مانند بی‌نظیربودن زیبایی طبیعی یا اهمیت تاریخی، محیطی و فرهنگی را دارند. اما ذخیره‌گاه زیست‌کره علاوه بر زیبایی طبیعی خارق‌العاده، باید راهکارهای ملموسی برای حفظ زیستکرهی آن منطقه ارائه کند و در عین حال، استفاده‌ی پایدار انسان‌ها از منطقه را نیز گسترش دهد تا بتواند در شبکه‌ی مذکور انتخاب شود.
به‌عبارت دیگر، برای الحاق به شبکه جهانی ذخیره‌گاه زیستکرهی یونسکو، دولت‌ها باید ثابت کنند که انسان‌ها به‌شکلی مسالمت‌آمیز درکنار اکوسیستم‌های ساحلی، دریایی یا زمینی زندگی می‌کنند. به این ترتیب، برخی مکان‌ها نظیر جزایر گالاپاگوس علاوه بر میراث جهانی یونسکو، جزو شبکه جهانی ذخیره‌گاه زیستکرهی یونسکو نیز قرار دارند.
به‌محض الحاق یک ذخیره‌گاه طبیعی به این شبکه، آنجا تحت حاکمیت همان ایالت یا کشور باقی می‌ماند و هم‌زمان از جایگاه بین‌المللی شناخته‌شده‌ی خود در یونسکو نیز منتفع می‌شود. در ادامه برخی از جالب‌ترین مکان‌هایی که به‌تازگی به این شبکه اضافه شده‌اند را به شما معرفی خواهیم کرد.
ذخیره‌گاه زیست‌کره جزیره وایت، بریتانیا
ذخیره‌گاه زیست‌کره جزیره وایت در ساحل جنوب انگلستان قرار دارد که شامل ۳۸ هزار هکتار زمین و ۵۳,۴۹۶ هکتار منطقه‌ی دریایی اطراف ساحل می‌شود. این جزیره علاوه بر اینکه مکان موردعلاقه‌ی ملکه ویکتوریا و پرنس آلبرت بوده، به سواحل وسیع شنی و صخره‌های گچی فوق‌العاده‌اش نیز مشهور است.
ذخیره‌گاه زیست‌کره لوبومبو، اسواتینی
کشور اسواتینی (Eswatini) در نزدیکی مرز آفریقای جنوبی و موزامبیک واقع شده و ذخیره‌گاه زیستکرهی لوبومبو را در خود جای داده است. این ذخیره‌گاه طبیعی با ۲۹۴,۰۲۰ هکتار در رشته کوه‌های لوبومبو قرار دارد که شامل جنگل، تالاب و اکوسیستم‌های ساوانا (دشت پوشیده از علف و درختان دور از یکدیگر) می‌شود. از ۸۸ گونه‌ی پستاندار این منطقه، ۲۰ مورد آن‌ها بومی همین ذخیره‌گاه هستند که از آن میان می‌توان به کرگدن، گاومیش آفریقایی، شاخ‌بلند ابرش، شاخ‌چنگی و کل‌ریزه از زیرگونه‌های بزکوهی اشاره کرد.
ذخیره‌گاه زیست‌کره کوبوشی، ژاپن
ذخیره‌گاه زیست‌کره کوبوشی در غرب توکیو قرار دارد که با ۱۹۰,۶۰۳ هکتار، بخش اعظمی از رشته‌کوه کانتو در ژاپن را در بر می‌گیرد. این ذخیره‌گاه را به‌خاطر سازندهای فوق‌العاده‌اش (مجموعه لایه‌های سنگ‌شناسی) می‌شناسند، علاوه بر این، ۴۰ درصد از گونه‌های پروانه‌ی ژاپن در همین منطقه زندگی می‌کنند که ۲۴ مورد آن‌ها جزو گونه‌های در معرض خطر انقراض هستند.
۱۸ ذخیره‌گاه زیستکرهی جدید یونسکو عبارت‌اند از:
- ذخیره‌گاه زیستکرهی دره‌ی لور مورا، اتریش
- ذخیره‌گاه زیستکرهی لوبومبو، اسواتینی
- ذخیره‌گاه زیستکرهی صالح مویو تامبورا (ساموتا)، اندونزی
- ذخیره‌گاه زیستکرهی توجین توجو یونا یونا، اندونزی
- ذخیره‌گاه زیستکرهی پو گرانده، ایتالیا
- ذخیره‌گاه زیستکرهی جولین آلپ، ایتالیا
- ذخیره‌گاه زیستکرهی کوبوشی، ژاپن
- ذخیره‌گاه زیستکرهی گانگوون اکوپیس، کره جنوبی
- ذخیره‌گاه زیستکرهی رود ایمجین یونچئون، کره جنوبی
- ذخیره‌گاه زیستکرهی نوردهوردلند، نروژ
- ذخیره‌گاه زیستکرهی Roztocze، لهستان
- ذخیره‌گاه زیستکرهی دریاچه‌ی التون، روسیه
- ذخیره‌گاه زیستکرهی آلتو توریا، اسپانیا
- ذخیره‌گاه زیستکرهی لا سیبریا، اسپانیا
- ذخیره‌گاه زیستکرهی واله دل کابریل، اسپانیا
- ذخیره‌گاه زیستکرهی Vindelälven-Juhtatdahka، سوئد
- ذخیره‌گاه زیستکرهی Voxnadalen، سوئد
- ذخیره‌گاه زیستکرهی جزیره‌ی وایت، بریتانیا