رژیم غذایی مردم برزیل

کشور برزیل طی چندین قرن گذشته، تحت تصرف کشور پرتغال قرار داشته و در سال ۱۸۲۲ میلادی، استقلال خود را به‌دست آورد. البته نباید از این مسئله غافل شد که ساکنان اولیه‌ی این کشور، نژادهای مختلفی از سرخپوستان بودند، و آن‌گونه که بیان شده، در سال ۱۵۰۰ میلادی، فردی پرتغالی برای نخستین بار به سرزمین‌های این کشور پهناور قدم گذاشته و کاشف آن شناخته می‌شود. در قرن ۱۵ میلادی اولین مهاجران که عمدتا پرتغالی بوده اند، در این کشور، مستقر شدند. یکی از دوران برجسته در تاریخ کشور برزیل قرن‌ ۱۶ میلادی است که کشت نیشکر، در این کشور شروع شده و به‌مدت یک قرن، اقتصاد عظیمی را برای آن رقم زده است. هرچند این دوران برای سیاه‌پوستان، دورانی بسیار تلخ و ناگوار به حساب می‌آید. چراکه بسیاری از آن‌ها را از سراسر جهان به‌ویژه قاره‌ی آفریقا، برای کار در مزارع نیشکر به این کشور فرستاده و تجارت بردگان سیاه‌پوست را رونق بخشیدند.

علاوه بر فوتبالِ برزیل که در دنیا بی‌نظیر و مشهور است، قهوه‌ی این کشور نیز از محبوبیت و شهرت بسیاری در سراسر جهان برخوردار است. برزیلی‌ها برای اولین بار، در سال ۱۷۲۷ میلادی، اولین دانه‌های قهوه را از کشور فرانسه وارد خاک کشور خود ساخته و با کاشت و پرورش آن، اکنون به یکی از بزرگترین تولید کنندگان و برترین صادرکنندگان قهوه در جهان تبدیل شده‌اند.

Caipirinha نوعی نوشیدنی ملی در کشور برزیل است که جایگاه ویژه‌ای در رژیم غذایی مردم این کشور دارد. آن‌ها با استفاده از ترکیب عصاره‌ی ساقه‌ی نیشکر، آب، و برخی میوه‌ها مانند لیمو یا توت فرنگی، نوشیدنی مخصوصی را تهیه می‌کنند که خاص کشور برزیل است. آن‌ها این نوشیدنی را در فصول گرم سال، بیشتر از سایر اوقات مصرف می‌کنند.

از دیگر نوشیدنی‌هایی که در کشور برزیل تهیه می‌شود و از طرفداران بسیاری هم برخوردار است می‌توان به آب انواع ‌میوه‌هایی که در برزیل رشد می‌کنند، شیره‌ی نیشکر، batidas (با له کردن انواع میوه‌ها و به‌دست آوردن عصاره‌ی آن‌ها این نوشیدنی بسیار لذیذ را تهیه می‌کنند)، guaraná که از دانه‌های گارانا (guaraná) تهیه شده و یکی از نوشیدنی‌های کافئین دار محسوب می‌شود، اشاره کرد.

در رژیم غذایی کشور برزیل، تنوع بسیار زیادی از شیرینی، آب‌نبات و شکلات وجود دارد که هرکدام در نوع خود، علاوه بر محبوبیت، از طعم لذیذ و به‌یادماندنی نیز برخوردار هستند.

به‌عنوان مثال می‌توان از شکلات‌های توپی شکل که برزیلی‌ها آن را brigadeiros می‌نامند نام برد. همچنین مربای مشهوری نیز در این کشور تهیه می‌شود که goiabada نام دارد.

این مربای لذیذ معمولا به رنگ قرمز تیره تهیه شده و روی نان محلی و گاهی اوقات هم نان‌های تست و باگت را مقداری پنیر آغشته کرده و به‌همراه یک فنجان قهوه یا چای داغ میل می‌کنند. مردم برزیل در تهیه‌ی انواع بستنی، آب‌نبات‌های چوبی و شکلات‌های محلی و سنتی کشور خود، از عصاره‌ی میوه‌هایی مانند آناناس، انبه، نارگیل، پرتغال، و همچنین بادام زمینی و بادام هندی استفاده‌های بسیاری می‌کنند. مثلا برای تهیه‌ی paçoca ، rapadura و pé-de-moleque از بادام زمینی بهره می‌برند.

عکس از وب‌سایت receitasnestle.com.br (عکاس: نامشخص)

کشور برزیل که بزرگترین و تنها کشور پرتغالی زبان در قاره ی آمریکای جنوبی است، در رژیم غذایی خود دارای تنوع فوق‌العاده‌ای از غذاهای سنتی است. غذاهایی که هرکدام در تاریخچه‌ی خود همچون تولید مواد خام، سبک پخت و مواد اولیه‌ی مورد استفاده، حاکی روایات و داستان‌های گوناگونی است. در قرن شانزدهم میلادی که کشور پرتغال به‌طور کامل بر این سرزمین پهناور مسلط شد و حکومت و فرمانروایی خود را آغاز کرد، به‌تدریج و با ورود مهاجرین مختلف از سراسر دنیا، رژیم غذایی این کشور، شاهد ورود انواع غذاهای غیر بومی و ترکیب آن‌ها با غذاهای اصلی و ناحیه‌ای خود شد.

به‌عنوان مثال در طول تاریخ این کشور، ایتالیایی‌ها با وارد کردن غذای سنتی خود پیتزا و پاستا، مردم عرب زبان با گوشت بره و کبه، مردم کشور چین و اسپانیایی زبان‌ها هرکدام با آوردن غذاهای ملی خود در رژیم غذایی مردم کشور برزیل، تحول و رویدادی بسیار عظیم را در وعده‌های غذایی این مردم، ایجاد کرده است. به نظر می‌رسد حضور و تنوع بی‌شمار مواد غذایی که در آشپزی برزیلی مورد استفاده قرار می‌گیرد، از مهم‌ترین دلایل در کیفیت رنگ، عطر ویژه‌ و طعم بی‌نظیر غذاهای تهیه شده توسط آن‌ها است.

در ریوسائو پائولو و میناس گرایس (ایالتی در کشور برزیل) یکی از معروف‌ترین غذاهایی که در واقع اصلی‌ترین وعده‌ی مردم را تشکیل می‌دهد، غذایی است به نام فجوآدا (feijoada) که طی رسمی قدیمی در روزهای چهارشنبه و در هنگام وعده‌ی ناهار روزهای شنبه، توسط خانواده‌های برزیلی تهیه و میل می‌شود. این خوراک محلی و سنتی را با حبوبات سیاه، گوشت و برنج طبخ می‌کنند.

البته مردم برزیل معمولا همراه با این غذا از picadinho نیز استفاده می‌کنند. (picadinho: نوعی خوراک است که با گوشت و حبوبات تهیه شده و همراه با برنج مصرف می‌شود).

عکس از وب‌سایت br.recepedia.com (عکاس:

در پایتخت کشور برزیل ریودوژانیرو، پایه و اساس فیجوآدا، آنچه که در دیگر شهرهای برزیل تهیه می‌شود نیست، بلکه گونه‌های مختلفی از این غذا در منازل و رستوران‌های این شهر پخته می‌شود که معمول‌ترین آن‌ها Filé à Osvaldo Aranha نام دارد و با استفاده از ماهیچه‌ی گاو نر و سیب‌زمینی سرخ کرده تهیه می‌شود. گاهی اوقات نیز مردم ترجیح می‌دهند همراه با این غذا، از برنج و حبوبات پخته نیز استفاده کنند. طبخ و تهیه‌ی غذاهای دریایی در رژیم غذایی ساکنان مناطق ساحلی کشور برزیل، بسیار معمول ومتداول است. البته نمی‌توان علاقه‌ی این مردم به خوردن گوشت ماکیان (مرغ و خروس) را نادیده گرفت. آن‌‌ها بریانی مرغ مشهوری را در رژیم غذایی خود دارند که به کباب مرغ سائوپائولو نیز معروف است.

عکس از وب‌سایت tudogostoso.com.br (عکاس: نامشخص)

غذای معروف دیگری که در این منطقه تهیه و به‌وفور طبخ می‌شود، virado a paulista نام دارد که مردم برزیل این غذا را با برنج، کلم پیچ سرخ شده، روغن و گوشت خوک تهیه می‌کنند.

شهر سائوپائولو را به‌عنوان مهد پاستل (pastel)، نیز می‌شناسند. پاستل غذایی است پرمصرف، لذیذ و خوش عطر که به‌صورت کماج یا کلوچه‌ تهیه می‌شود. آن‌ها داخل این کماج‌ها را از مواد دلخواه مخصوصا سبزیجات و بسته به سلائق و ذائقه‌ی هر فرد، پر کرده، سپس در ظرفی که مملو از روغن داغ است قرار داده و سرخ می‌کنند. نکته‌ی جالبی که در مورد این غذا وجود دارد باور و عقیده‌ی مردم برزیل نسبت به تاریخچه‌‌ی آن است. آن‌ها تصور می‌کنند زمانی که مهاجران ژاپنی در این کشور سکونت کردند، با تطبیق دادن دستور پخت رول‌های بهاری (نوعی غذای پیچ است که از خمیر تهیه شده و لابه لای خمیر را با سبزیجات متنوع پر می‌کنند، به‌علت وجود همین سبزیجات مختلف، این غذا به رول‌های بهاری نامیده می‌شود) که در رژیم غذایی آن‌ها وجود دارد با روش‌های آشپزی مردم برزیل، پاستل را به وجود آوردند. معمولا این غذا در فروشگاه‌های خیابانی و به‌صورت هفتگی به فروش می‌رسد.

در Minas Gerais (ایالتی در برزیل) غذاهای محلی و پرطرفداری تهیه شده که معمولا از موادی همچون ذرت، گوشت خوک، حبوبات، مرغ (شامل بسیاری از غذاهایی که با مرغ و بامیه تهیه می‌شود)، آرد نشاسته‌ی کاسائو و پنیرهای سنتی استفاده می‌شود. غذاهایی کاملا بومی، با سبک و روش آشپزی خاص و ناب برزیلی که نه‌تنها رژیم غذایی این کشور را برجسته و ممتاز می‌سازد بلکه علاوه بر تنوع و گوناگونی غذاهای موجود در وعده‌های روزانه‌ی مردم برزیل، دلیلی بر سالم بودن رژیم غذایی آن‌ها نسبت به سایر کشورهای آمریکای جنوبی خواهد بود.

رژیم غذایی در این منطقه، مملو از مواد و ترکیبات بومی و طبیعی است. در واقع رژیم غذایی شمال برزیل، با رژیم غذایی بومی و محلی مانوس شده و به‌عنوان سمبلی از غذاهای سنتی در سراسر برزیل، محسوب می‌شود.

به‌عنوان مثال غذاهایی مانند Pato no tucupi که ماده‌ی اصلی در پخت و تهیه‌ی آن را اردک ماده تشکیل می‌دهد. گفته می‌شود این غذا را در یکی از جشن‌های مهمی که توسط کاتولیک‌ها (به گروهی از مسیحیان گفته می‌شود) برگزار می‌شود، طبخ می‌کنند.

آن‌ها در تهیه‌ی این غذای سنتی از عصاره‌ی نشاسته‌ی کاساوا استفاده می‌کنند. (البته استخراج عصاره‌ی کاساوا با ظرافت و طی دوره‌ی زمانی، صورت می‌گیرد. مردم برزیل، زمانی که کاساوا هنوز خام است و به اصطلاح عمل نیامده، آن را له کرده و به‌وسیله‌ی پارچه‌ی مخصوصی شیره یا عصاره‌ی آن را می‌گیرند. از این نکته نباید غافل شد که قسمت بیرونی این گیاه، سمی است و برای از بین بردن خاصیت اسیدی آن، به‌مدت چند روز متوالی آن را پخته و در آخر به‌صورت نشاسته یا پودری‌ که در تهیه‌ی غذاهایشان استفاده می‌‌شود به کار می‌برند) آن‌ها پس از پخت اردک، آن را به قطعات مشخصی برش داده و در ظرفی مخصوص می‌جوشانند.

دیگر ماده‌ای که برای تهیه‌ی این غذا مورد استفاده قرار می‌گیرد، میوه‌ای است به نام Jambu که پس از جوشانده شدن در آب و نمک، آن را خشک کرده و برروی اردک قرار می‌دهند. مردم مناطق شمال برزیل، این غذا را با برنج سفید، تورتیلا (tortillas: نان ذرت مکزیکی) آرد نشاسته‌ی کاسادو سرو می‌کنند.

در ایالت گوایز (Goiás)، نیز همانند دیگر ایالت‌های کشور برزیل، تنوع غذایی بسیاری در رژیم غذایی این مردم مشاهده می‌شود. غذاهایی که به غیر از برزیل و دستورات آشپزی خاص و فوق‌العاده‌ای که دارد، نمی‌توان در هیچ کجای آمریکای جنوبی یافت.

arroz com pequi (برنج پخته شده با بادام هندی) یکی از غذاهایی است که توسط مردم این منطقه تهیه و آماده می‌شود. گفتنی است که این غذا بیشتر در پاستل‌ها و پرکردن خمیر آن، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در ضمن میکسی خوش‌طعم از مرغ و برنج به‌همراه ادویه‌های خاص برزیلی، غذایی لذیذ را که به galinhada معروف است، به وجود می‌آورد. مردم برزیل، عاشق این غذا بوده و یکی از خوراکی‌هایی است که به دفعات در رژیم غذایی آن‌ها تهیه می‌شود.

رژیم غذایی مناطق ساحلی آفریقا، نفوذ بسیاری در رژیم غذایی مردم شمال شرقی برزیل داشته است. مصرف زیاد غذاهای آفریقایی توسط مردم مناطقی مانند Pernambuco (ایالتی در کشور برزیل)، به‌نوعی عادت و تمایل بومی و منطقه‌ای تبدیل شده است.

واتاپا (vatapá)، غذایی است برزیلی که در بین خانواده‌های این مناطق، بسیار پرطرفدار است. این غذا بوسیله‌ی نان، شیره‌ی نارگیل، میگو، روغن پالم (روغن نوعی میوه‌) به‌صورت خمیری نرم تهیه شده و پایه واساس آن را انواع بادام (بادام زمینی و بادام هندی) تشکیل می‌دهند.

غذای دیگری به نام Bolinhosto arroz در وعده‌های غذایی مردم این منطقه وجود دارد که با استفاده از لوبیا چشم بلبلی تهیه شده و به‌صورت یک توپ گرد در ظرفی مملو از روغن داغ سرخ می‌شود. مردم برزیل غالبا این غذای خوشمزه را به‌عنوان غذاهای خیابانی (غذاهایی که در خیابان‌های شهر برزیل در دکه‌های مخصوصی فروخته می‌‌شود) می‌شناسند. هنگام خوردن این غذا، به‌دلیل حرارت بسیاری که هنگام طبخ با روغن داغ به خود گرفته است، آن را به دو نیم تقسیم کرده و در صورت دلخواه با سس‌های مخصوصی سرو می‌کنند. Acarajé نیز غذای دیگری است که در انواع گوناگون، در اکثر فروشگاه‌های شهر ریو دو ژانیرو، در دسترس مردم قرار دارد. رژیم غذایی مناطق دیگر کشور برزیل از جمله غرب و نواحل ساحلی، یادآور غذاهای بومی و محلی است که قبل از ورود مهاجران کشور پرتغال، در وعده‌های اصلی مردم این سرزمین وجود داشته است.

غذاهایی که در طبخ آن‌ها از تنوع بی‌شمار سبزیجات بومی و محلی استاده می‌شود. برای نمونه می‌توان از baião de dois نام برد که با استفاده از برنج، حبوبات، کره، گوشت خشک شده و دیگر موادی که در دسترس مردم این نواحی قرار دارد، تهیه می‌شود. مصرف شکر زرد، سمبل مردم شمال شرقی برزیل است. سرزمینی که مردم در تهیه‌ی بیشتر غذاها و نان‌های خود از آن استفاده می‌‌کنند.

نان پیچ bolo de rolo و همچنین تاپیوکا(Tapioca: نان پهنی که بیشتر شبیه پنکیک یا کلوچه‌ای است که در ماهی‌تابه درست می‌کنند) نانی است که بیشتر مردم برزیل آن را برای وعده‌ی صبحانه مصرف می‌کنند. در بیشتر ایالات کشور برزیل، این نان را با لایه‌ای از پنیر یا کرم تهیه شده از شیر (گاهی اوقات از پنیر و کرم شیری با هم استفاده می‌شود)، و همچنین مواد دیگر مانند گوشت و ... سرو می‌کنند.

در جنوب کشور برزیل، استفاده از گوشت قرمز مخصوصا گوشت چهارپایان اهلی، به‌عنوان سنتی ریشه‌دار در رژیم غذایی این مردم، نهادینه شده است. به نظر می‌رسد، مهاجران آلمانی از جمله کسانی بودند که مصرف آن را در رژیم غذایی مردم برزیل، وارد کرده و با تهیه‌ی انواع غذاهای گوشتی جایگاه مهمی را برای مواد اصلی و تشکیل دهنده‌ی وعده‌های غذایی مردم این مناطق، به وجود آورده‌اند.گفته می‌شود، اساس تهیه‌ی بسیاری از پاستاها، سوسیس‌ها و دسرها شباهت بسیاری به روش‌های آشپزی مناطق اقلیمی و قاره‌ای اروپا از جمله آرژانتین، پاراگوئه و اروگوئه دارد.

به عنون مثال مردم برزیل گوشت‌های کبابی خود را با نام Churrasco (به غذاهای کباب شده یا طبخ شده روی باربکیوی برزیلی گفته می‌شود)، می‌خوانند که در روش تهیه‌ی آن‌ها شباهت بسیاری به آسادو (به گوشت‌‌های کباب شده در کشور آرژانتین گفته می‌شود)، دیده می‌شود. باربیکویی که مردم آرژانتین و دیگر کشورهای اروپایی در تهیه‌ی انواع کباب از آن استفاده می‌کنند، سبک و قابل حمل، با سیخ‌هایی است که به‌صورت اریبی و مورب روی باربکیو قرار می‌گیرد و آتشی که از در زیر آن زبانه می‌کشد. در حالی که باربکیویی که مردم برزیل از آن استفاده می‌کنند، دارای تاریخچه‌ای جالب و خواندنی است.

در گذشته، زمانی که گاوچران‌های برزیلی ایلیاتی بوده و با توجه به فصول مختلف سال، محل زندگی خود را تغییر می‌داند (در واقع کوچ نشین بودند)، به‌دلیل نداشتن زمین شخصی، محلی برای طبخ غذاهای کبابی خود نداشته و به همین دلیل مجبور بودند بلافاصله پس از ذبح گاو، بخش زیادی از گوشت آن را به‌صورت مورب به سیخ کشیده و توسط یک کباب پز چوبی، بپزند. به نظر می‌رسد که آن‌ها فقط به کباب کردن گوشت فکر نمی‌کردند بلکه سعی داشتند، گوشت را در مدت زمان بیشتری و به‌آرامی طبخ کنند. جالب است بدانید، عصاره‌ای که هنگام پخت از گوشت خارج می‌شود را روی آن مالیده و از سوختنش جلوگیری می‌کردند. همچنین این عمل به ترد و نرم شدن گوشت هم کمک شایانی می‌کرد.

نتیجه‌ی این روش پخت، استیک‌هایی خوش عطر و لذیذی است که مطمئا گاوچران‌ها، از چشیدن آن سختی یک روز کاری را به فراموشی می‌سپردند. با گذشت زمان و تقلید از روش‌های پخت دیگر ملل‌، churrascaria امروزی وارد رژیم غذایی مردم برزیل شده است. اگر به رستوران‌های موجود در ایالات مختلف کشور برزیل نگاهی بیندازید، گوشت‌های کبابی را خواهید یافت که روی دستگاه‌هایی با اندازه‌های مختلف در حال کباب شدن بوده و عطر مدهوش کننده‌ای را در فضا پر کرده‌اند، و همچنین مردم بسیاری را در حالی که منتظر آماده شدن سفارش خود هستند و به چرخش سیخ‌های کبابی یا آتشی که در زیر آن‌ها زبانه می‌کشند، خیره شده‌اند، مشاهده خواهید کرد.

همان طور که می‌دانید، رژیم غذایی هر ملتی به‌دلیل دسترسی به مواد غذایی و آداب و رسوم و فرهنگ آن کشور تعیین می‌شود. کشور برزیل نیز از این قاعده مستثنی نبوده و همانند دیگ ذوب و داغی که مملو از رنگ‌ها و آداب و رسوم ملی و تاریخی است، تنوع غذایی فوق‌العاده‌ای دارد و این امر قطعا بی‌تاثیر از موقعیت جغرافیایی این کشور، نیست. سبزیجات و میوه‌هایی که در این کشور رشد و نمو می‌کنند، به‌دلیل شرایط مناسب و خاص آب و هوایی گرمسیری، در آشپزی و رژیم غذایی این کشور، از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار هستند.

از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به انبه، آناناس، گوآوا (guava) و granadillas اشاره کرد که در تهیه‌ی انواع خوراک، دسر، نوشیدنی و سالاد، کاربرد فراوانی در بین آشپزان و مردم کشور برزیل دارد.

رژیم غذایی کشور برزیل، بیش از هر کشوری، تحت‌تاثیر اروپا، آفریقا و آمریکا قرار گرفته است. البته نباید از مناطق و نواحی عالی و حاصلخیز کشور برزیل در ایجاد مواد اولیه‌ی غذایی و تولید گونه‌های متنوعی از وعده‌های غذایی غافل شد، اما همان‌گونه که پیش‌تر گفته شد، با تمام این اوصاف، این کشور، یکی از کشورهایی است که به‌دلیل حضور مهاجرین از اروپا، آمریکا و آفریقا، ناخواسته غذاها و عادات غذایی آن‌ها را در رژیم غذایی خود جای داده است. بنابراین بدیهی است که بتوان گفت، یک رژیم غذایی که مخصوص‌کشور برزیل باشد، وجود ندارد بلکه تنوع غذایی به‌دلیل وجود نواحی مختلف در آن و ترکیب با انواع غذاهای مهاجران، یک فرهنگ غذایی متفاوتی را برای مردم برزیل، به وجود آورده است.

مصرف غلات و برنج نیز یکی دیگر از مواردی است که تحت‌تاثیر فرهنگ غذایی مهاجران ملل مختلف، در بین مردم کشور برزیل معمول و متداول شده است. چراکه برنج و غلات یکی از مواد مصرفی مهم و اصلی در در رژیم غذایی این کشور به شمار می‌رود و مردم برزیل در تهیه‌ی غذاهای خود، از برنج و غلات در مقدار بسیار زیاد استفاده می‌کنند. بخشی از رژیم سنتی کشور برزیل، برگرفته از رژیم غذایی ساکنان جزیره‌های واقع در دریای کارائیب است.

مردم برزیل معمولا برنج و غلات را با گوشت خوک یا چربی خوک طبخ می‌کنند. گاهی اوقات نیز استفاده‌ی هم‌زمان از گوشت و چربی خوک، در پخت غذاهای برزیلی که پایه و اساس آن برنج است، امری معمول خواهد بود. گیاهانی که از آن‌ها روغن‌های خوراکی تهیه می‌‌شود نیز در رژیم غذایی مردم برزیل نقش عمده و مهمی را ایفا می‌‌کنند. مردم برزیل با استفاده از انواع گیاهان بومی و منطقه‌ای، غذاهایی به مراتب خوش‌طعم‌ و معطرتر نسبت به سایر ملل موجود در آمریکای جنوبی را در رژیم غذایی خود به ارمغان آورده‌اند. البته نباید از وجود تنوع غذاهای مدیترانه‌ای در بین غذاهای برزیلی غافل شد.

سوفریتو (یکی از مواد اصلی و در واقع رازی بزرگ در تهیه‌ی انواع غذاهای جزایر وابسته به دریای کارائیب) غذایی است که با روشی بسیار آسان تهیه شده و در حین سادگی، از تنوع قابل ملاحظه‌ای برخوردار است. این غذای بسیار خوش‌طعم و خوش‌بو، با استفاده از سیب‌زمینی و سبزیجات آب‌پز، گوجه فرنگی، فلفل سبز، پیاز، سیر و گشنیز تهیه می‌شود. بخشی از رژیم غذایی سنتی برزیل را، غذاهای اقوامی که ساکن جزایر واقع در دریای کارائیب هستند، تشکیل می‌دهد. آن‌ها معمولا برنج و حبوبات را پس از پختن، با گوشت خوک یا روغن تهیه شده از گوشت‌ خوک، میل می‌کنند. البته استفاده‌ی هم‌زمان از گوشت خوک و چربی حاصله از آن، در رژیم غذایی این مردم، امری غیر عادی نخواهد بود. هرچند نمی‌توان وجود تنوع غذایی مدیترانه‌ای در رژیم غذایی مردم برزیل را نادیده گرفت. نکته‌ای که می‌توان در مورد مردم برزیل بیان کرد، مصرف سیر است. بسیاری از آن‌ها از طعم و عطر سیر احساس خوبی نداشته و ترجیح می‌دهند، در تهیه‌ی غذاهایی که مواد تشکیل دهنده‌ی آن، سیر است، اجتناب کنند. اما به‌دلیل علاقه‌ی بسیاری که به سوفریتو دارند، آن را بدون سیر نیز تهیه می‌کنند.

مردم برزیل در رژیم غذایی خود از انواع پاستا (شامل اسپاگتی، لازانیا، لامن:Lmena)، یاکی سوبا :Yakisoba، سالاد پاستا، گونه‌های مختلفی از دیگر غذاها که با استفاده از سیب‌زمینی یا نشاسته‌ی کاسادو و آرد مانیوک تهیه می‌شوند، استفاده می‌کنند. بخش عمده و اصلی غذاهای موجود در کشور برزیل را حبوبات دو لپه‌ای، سبزیجات و پروتئین‌ها تشکیل می‌دهند. البته تفاوتی بین استفاده از سبزیجات، گیاهان سبز و همچنین حبوباتی مثل عدس و لوبیا و ... در رژیم غذایی مردم برزیل وجود دارد. به طوریکه آن‌ها در یک روز به‌طور هم‌زمان، از دوگروه سبزیجات یا حبوبات مختلف استفاده نمی‌کنند. مثلا فقط از یک گروه از سبزیجات در وعده‌های غذایی خود استفاده می‌کنند (در واقع اگر در تهیه‌ی غذای اصلی ناهار، از سبزیجات سبز استفاده کنند، قطعا از گیاهان دیگر بهره نخواهند برد) که این امر مربوط به ذائقه‌ی آن‌ها می‌شود.

مردم برزیل نیز همانند دیگر کشورها، از غذاهای معروف و محبوب دیگر ملل نیز با توجه به سلایق و ذائقه‌های فردی، استقبال کرده و پخت و تهیه‌ی آن‌ها را در دستور رژیم غذایی خود، قرار داده‌اند. پیتزا از جمله غذای بین المللی است که توسط مردم ایتالیا وارد وعده‌های غذایی مردم این کشور شده است. آن‌ها معمولا پیتزا را درون یک ظرف چوبی، با کمی روغن، نان باریک و انعطاف‌پذیر،مقدار کمی سس و مواد مختلفی که در تهیه‌ی پیتزا استفاده می‌‌شود، تهیه می‌کنند. طعمی باشکوه که اصالت پیتزای ایتالیایی را به چالش می‌کشد.

پنیرهایی که معمولا مردم برزیل در تهیه‌ی پیتزاهای خود استفاده می‌کنند، گوآوا (guava cheese) و Minas، است. موز، دارچین، گوشت خرد شده‌‌ی مرغ، گوشت سینه‌ی بوقلمون دودی و شکلات مواد دیگری هستند که در طبخ یک پیزای برزیلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در روش سنتی، آن‌ها مقداری روغن زیتون را نیز روی پیتزا ریخته و طعم و عطری منحصربه‌فرد را به آن می‌بخشند. البته امروزه بیشتر مردم برزیل پیتزای خود را با سس کچاپ، سس خردل و حتی سس مایونز سرو می‌کنند. بد نیست بدانید با اینکه در روش سنتی استفاده از روغن زیتون امری معمول و متداول است، ولی اگر در یک رستوران از گارسون، روغن زیتون بخواهید با بهت و تعجب به شما نگاه خواهد کرد.

به‌عنوان یکی از مهم‌ترین وعده‌ی غذایی در بسیاری از کشورهای جهان، می‌توان از صبحانه یاد کرد. از دید مردم آمریکا، اهمیت صبحانه نسبت به سایر وعده‌های غذایی بسیار خاص و ویژه است، در صورتیکه مردم برزیل برخلاف نظر مردم آمریکا، صبحانه را تنها مهم‌تر از وعده‌ی ناهار دانسته و سعی می‌کنند تدارک بیشتری را در مورد خوارکی‌ها و مواد تهیه شده، در نظر بگیرند. نکته‌ی مهم دیگری که در مورد رژیم غذایی مردم برزیل وجود دارد، علاقه‌ی شدید آن‌ها به مصرف صبحانه‌ی دوم یا ناشتایی (هم به‌جای ناهار هم به‌جای ناشتایی از آن استفاده می‌کنند)، نبوده به‌جز مواقعی که صبح بسیار زود از خواب بیدار شده و شروع به کار می‌کنند. آن‌ها معمولا از ساعت شش صبح تا هشت و نیم صبح در منزل صبحانه‌ی مختصری که به قهوه‌ی صبح معروف است، میل می‌کنند. موادی که در تهیه‌ی یک صبحانه‌ی برزیلی وجود دارد، بسیار سریع و سبک تهیه‌ شده اما در تعطیلات آخر هفته، صبحانه‌ای کامل‌تر و در واقع کاملا متفاوت با آنچه که در طی هفته میل می‌کردند، سرو می‌شود. خوراکی‌‌هایی که در ادامه بیان می‌‌شود، ممکن است در یک صبحانه‌ی ساده‌ی برزیلی یافت شود.

نان درکنار نوشیدن قهوه، به‌عنوان مهم‌ترین عنصر یک صبحانه‌ی برزیلی ست. رایج‌ترین نوع نان که مورد مصرف مردم برزیل است، paul fearns نام دارد که معمولا همراه با کره و مارگارین، سرو می‌شود.

برزیل به‌عنوان کشوری گرمسیر، دارای تنوع بیشماری از گونه‌های مختلف میوه است. معروف‌ترین این میوه‌ها که معمولا هنگام صبحانه مصرف می‌شوند، انبه، پایاپا، موز، پرتقال و برخی از میوه‌های جنگلی است. اگر در هنگام صبحانه‌ خوردن یک برزیلی حضور داشتید، از وجود میوه‌های مختلف و مصرف آن با صبحانه تعجب نکنید.

مردم برزیل معمولا در وعده‌ی صبحانه‌ی خود علاوه بر استفاده از انواع میوه، از ساندویچ‌های گوناگونی از جمله ساندویچ رول فرانسوی، همراه با کالباس و پنیر بهره می‌برند. شایع‌ترین نوع از کالباس سرد که در رژیم غذایی مردم برزیل به‌وفور یافت می‌شود، ژامبون است که با تنوع بسیاری از انواع پنیر مانند موزارلا، گوای، جوپراتو و یک نوع پنیز تازه که متعلق به ایالت میناس گرایس و از محصولات تولیدی آن‌ها است، سرو می‌شود. هرچند نباید مصرف غلات شیرین را نیز در رژیم غذایی مردم برزیل از قلم انداخت.

یکی از وعده‌های اصلی در رژیم غذایی مردم برزیل را ناهار تشکیل می‌‌دهد. آن‌ها غذای خود را با یک قهوه‌ی عالی به پایان می‌رسانند. خوراکی‌هایی مانند سوپ برنج، سالاد، انواع میوه و لوبیا در وعده‌ی ناهار سرو می‌شود.

فوجی‌آدا (Feijoada)، غذایی است محلی که معمولا در وعده‌ی ناهار مردم برزیل استفاده شده و مردم برزیل این غذا را با استفاده از لوبیا سفید، لوبیا سیاه وگوشت خوک تهیه می‌کنند. حکایتی جالب در مورد نحوه‌ی شکل‌گیری یا اختراع فوجی‌آدا وجود دارد که توصیه می‌کنم، خواندن آن را از دست ندهید. گفته می‌شود، بردگانی که در زمان استعمار کشور برزیل توسط پرتغالی‌ها، به این سرزمین فرستاده شدند، با برداشتن باقی‌مانده‌ی غذای صاحبان خود آن هم به‌صورت پنهانی، و ترکیب آن‌ها با یکدیگر، این غذا را تهیه کردند. این ترکیب سنگین و جالب، انرژی مورد نیاز کارگران را که در تمام طول روز، مجبور به کار در مزارع و مراتع بودند، تامین می‌کرد. امروزه مردم برزیل با اضافه کردن مواد دیگری از جمله برش‌هایی از پرتقال، برنج و سبزیجات خرد شده، این خوراک سنتی را طبخ می‌کنند. به این ترتیب، می‌توان به یکی از عوامل ترکیب فرهنگ آشپزی کشور برزیل با ساکنان آفریقا پی برد.

شام دومین وعده‌ی اصلی در رژیم غذایی مردم برزیل است. وعده‌ی غذایی که بیشتر به‌عنوان دورهمی خانوادگی شناخته می‌شود. نه‌تنها ناهار، بلکه شام برزیلی نیز سرشار از غذاها، دسرها و نوشیدنی‌هایی است که توسط مردم این کشور تهیه و تدارک دیده می‌شوند.

مردم برزیل هرگز به مصرف انواع ساندویچ یا غذاهای آماده در وعده‌ی شام، فکر هم نمی‌کنند، چراکه این وعده‌ بیشتر از آنچه که از نظر تنوع غذایی مهم باشد، به‌دلیل تنها زمانی که می‌توان برای بودن در کنار جمع خانواده از آن بهره برد، برای مردم برزیل دارای اهمیت است. آن‌ها فرصتی می‌یابند برای صحبت در مورد آنچه که در طول روز اتفاق افتاده است، و به‌دست آوردن لذت و شادی که فقط هنگام حضور در جمع عزیزان، به وجود می‌آید.

همان‌گونه که در مطالعه‌ی رژیم غذایی مردم برزیل، به آن اشاره شد، این کشور به‌دلیل حضور مهاجران از کشورهای اروپایی و آفریقایی، وجود آب و هوا و اقلیم مختلف در این کشور و برخورداری از تنوع بی‌نظیر انواع حبوبات، میوه، گیاهان و غلات دارای رژیم غذایی غنی و در عین حال سالمی است که می‌توان آن را به‌عنوان شاخصی مهم نسبت به رژیم غذایی سایر کشورها در نظر گرفت. به نظر می‌رسد فقط فوتبال نیست که در این کشور طرفدار زیادی دارد.

منبع:BBCGoodfood، Southamerica،