ایان استان بزرگترین استان غربی تایلند بوده و با مساحتی در حدود ۱۹۵۰۰ کیلومتر مربع جمعیتی بالغ بر ۸۵۰ هزار نفر را در خود جای داده است. استانهای همسایه این استان عبارتند از: تک (Tak)، اوتای تانی (Uthai Thani)، سوفان بوری (Suphan Buri)، ناخن پاتوم (Nakhon Pathom) و راتچابوری (Ratchaburi). مرز کشور میانمار در غرب این استان واقع شده است و ایالیت های کایین (Kayin)، مان (Mon) و تانینتاری (Tanintharyi) از کشور میانمار نیز از جمله همسایگان این استان به شمار می روند. این استان سومین استان بزرگ تایلند است و تنها ۱۲۹ کیلومتر با پایتخت فاصله دارد. این استان با جنگل های همیشه سبز پوشانده شده و میانگین دما در طول سال در آن در حدود ۲۹ درجه سانتی گراد است که دمای بالایی محسوب می شود و رطوبت در برخی فصول سال به ۸۰ درصد نیز می رسد. چندین پارک ملی و پارک کوهی در حیطه این استان واقع شده اند که از جمله آنها می توان به اراوان (Erawan)، سای یوک (Sai Yok)، خائو لائم (Khao Laem)، تونگ فا فوم (Thong Pha Phum) و ... اشاره کرد. پارک حفاظت شده تونگ یای نارسوان (Thungyai Naresuan) در این استان که محیط زیست گونه های بسیاری از حیوانات است در لیست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.
از جاذبه های دیدنی این استان می توان به پل کاوایی که بر روی رود کاوایی (Kwai) ساخته شده است اشاره کرد. گورستان جنگی کانچانابوری که اجساد نزدیک به ۷۰۰۰ نفر از اسرای جنگی متفقین که در طول ساخت و ساز راه آهن مرگ (Death Railway) جان سپردند، در آن دفن شده است. منطقه بن نانگ خائو (Ban Nong Khao) در حدود ۱۲ کیلومتر با این استان فاصله داشته و مردم آن هنوز به سبک قدیمی خود به کشاورزی مشغولند و دارای فرهنگ خاص خود هستند که نسل به نسل به آنها منتقل شده است، این روستا از نطر فرهنگی توریست های بسیاری را به خود جلب می کند. سوئان اونانوگ چوان چام (Suan Onanong Chuan Chom) بزرگترین باغ گل رز در این استان است که دارای مساحت تقریبی ۶۴۰۰۰ متر مربع است.
