پرتره مادربزرگ‌های غواص، نمایش استقامت در چهره‌های چروکیده

گروهی از زنان در جزیره ججو در کره جنوبی برای جمع‌آوری غذاهای دریایی به اعماق آب شیرجه می‌زنند. آن‌ها که با نام «زنان دریا» شناخته می‌شوند، دنبال‌کننده سنتی هستند که قدمت آن به سال ۴۳۴ پس از میلاد بازمی‌گردد. این زنان سال‌خورده که اکثرشان بالای ۶۰ سال سن دارند، به اعماق ۱۰ تا ۲۰ متری زیر آب می‌روند و می‌توانند تا دو دقیقه نفس خود را حبس کنند.

«آلین شرودر» (Alain Schroeder) در مجموعه عکس‌هایش تحت عنوان «غواصان مادربزرگ»، مدت‌زمانی را صرف آشنایی با این زنان و معرفی آن‌ها به مردم سایر دنیا کرد. او برای اولین بار در سال ۲۰۱۹ به جزیره ججو رفت و در آنجا شاهد جمع‌آوری نرم‌تنان، جلبک دریایی و غیره توسط غواصان بود. زمانی که غواصان از آب بیرون می‌آمدند، او شروع به عکاسی از آن‌ها کرد؛ در حالی آتشفشان در پس‌زمینه تصویر قرار داشت. شرودر می‌دانست که باید برای خلق یک مجموعه عکس دوباره به این جزیره سفر کند. او در سال ۲۰۲۲ مجددا راهی جزیره ججو شد؛ هرچند هوا مساعد نبود و زنان غواص چندان تمایلی به حضور او در کنارشان نداشتند. این چالش‌ها نتوانست عکاس خوش‌ذوق را دلسرد کند و اکنون مجموعه پرتره‌های جذابش، نگاهی به زنانی کرده است که بخشی ارزشمند از جامعه کره جنوبی هستند و به‌تنهایی سنت غواصی آزاد (غواصی بدون امکانات و با حبس نفس) را زنده نگه داشته‌اند. این سبک زندگی دشوار و پرخطر باعث شده که زنان جوان به مشاغل دیگر روی بیاورند و غواصی آزاد در معرض نابودی باشد. اکثر زنان برای ۳۰ تا ۴۰ سال یا حتی بیشتر غواصی کرده‌اند و می‌توانند تا هفت ساعت در روز را در جریان آب سرد بگذرانند. غواصان رتبه‌بندی شده‌اند و فقط غواصان مسن‌تر و باتجربه‌تر مجاز هستند که به مناطق دورتر و آب‌های عمیق‌تر بروند. قوانین سختگیرانه‌ دولتی درباره اشخاص مجاز به غواصی، زمان و مکان غواصی، نوع صید و میزان آن وجود دارد که زنان به آن پایبند هستند.

اگرچه غواصی آزاد برای تهیه غذای دریایی قرن‌ها در ججو وجود داشته است، در قرن هجدهم این عمل توسط زنان مورد استفاده قرار گرفت و منطقه را به یک جامعه نیمه مادرسالار تبدیل کرد. زنان مسئول بیشتر درآمد خانوار بودند؛ اما تعداد آن‌ها به‌واسطه فرصت‌های شغلی دیگر از دهه ۱۹۷۰ سیر نزولی پیدا کرد. همچنان حدود ۴,۰۰۰ زن در جزیره ججو با جمع‌آوری غذاهای لذیذ از دریا روزگار می‌گذرانند. امروزه آن‌ها به‌عنوان گنجینه ملی محسوب می‌شوند و در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو به ثبت رسیده‌اند.

زنان غواصی که در سن سالخوردگی همچنان برای ساعت‌ها در آب‌های سرد شنا و غواصی می‌کنند، می‌توانند این انگیزه را در دیگران ایجاد کنند که سن فقط یک عدد است و حتی در سن بالا امکان فعالیت‌های مختلف وجود دارد. نظر شما چیست؟ در صورت تمایل دیدگاه خود را با کاربران کجارو در میان بگذارید.