برنامه سفر جاده ای از بندرعباس تا کرمان

مناطق جنوبی ایران به خاطر دور بودنشان از بسیاری از شهرها، عمدتا در تعطیلات نوروز مورد استقبال گردشگران قرار می‌گیرند. در این سفر می‌توانید تعدادی از شگفتی‌های طبیعی خطه جنوب را در کنار آثار تاریخی آن منطقه مشاهده کنید و ضمن مشاهده معماری روستای صخره‌ای میمند چندین نمونه از بادگیرهای قدیمی را هم در استان کرمان ببینید. سفری که اگر بخواهید لذت کافی از آن ببرید باید حداقل پنج شش روز برایش وقت بگذارید.

خودروی شخصی: اگر جنوبی نباشید، برای رسیدن به بندرعباس باید از یزد و سیرجان خود را به این شهر برسانید. فاصله تهران تا بندرعباس حدود یک هزار و ۵۰۰ کیلومتر است. در برگشت هم باید مسیر یک هزار کیلومتری کرمان تا تهران را بپیمایید که از یزد و نایین می‌گذرد. برای استراحت در روزهای رفت و برگشت می‌توانید یزد یا نایین را انتخاب کنید.

قطار: قطارهایی که از تهران و مشهد به هر دو مقصد بندرعباس و کرمان حرکت می‌کنند، می‌توانند برای ساکنان این شهرها و شهرهای مسیر مفید باشند. هر دو ایستگاه بندرعباس و کرمان، سرویس خودروبر هم دارند و می‌توانید خستگی رانندگی رفت و برگشت را حذف کنید، به شرطی که بلیط قطارهای نوروزی را رزرو کرده باشید.

در استان هرمزگان هم فرصت استفاده از آبگرم را دارید و هم خرید از بازار میناب.

ساحل بندرعباس، عکس از پریسا مرتضوی

بندرعباس: در این شهر علاوه بر بازارهای سنتی و جدید می‌توانید به معبد هندوها سر بزنید که در بلوار امام روبه روی بازار قرار دارد. معبد هندوها که با نام پرستشگاه بت گوران نیز شناخته می‌شود، در سال ۱۲۱۰ هجری قمری، در دوران حکومت محمدحسن خان اسعدالملک (حاکم وقت بندرعباس) از محل جمع‌آوری هدایای هندوها توسط تاجران هندی ساخته شده است. از سال ۱۳۰۰ شمسی تا ۱۳۴۴، برخی از هندوها در بندرعباس سکونت داشته و تجارت می‌کردند. این معبد برای آن‌ها ساخته شده بود.

معبد هندوها، عکس از پریسا مرتضوی

بازارهای اوزی‌های و لاری‌ها از دیدنی‌ترین بازارهای بندرعباس هستند. این دو بازار حدود ۳۰۰ سال قدمت دارند و درگذشته مهم‌ترین بازارهای این شهر بندری بودند. هنوز هم این بازارها به خاطر قیمت‌های خوبشان و فضای قدیمی‌ای که دارند، بسیاری را جذب می‌کنند. فاصله بازارهای اوزی‌ها و لاری‌ها باهم فقط پنج دقیقه است و می‌توانید به‌راحتی پیاده مسیر بین آن‌ها را طی کنید.

همچنین در خیابان پاسداران، موزه و آب انبارهای دوره صفوی را خواهید دید. در بلوار طالقانی یا همان ساحلی، به دیدن عمارت کلاه فرنگی بروید که آن هم قدمت صفوی دارد و کنار اسکله قدیم شهر است. این عمارت در گذشته گمرک و محل تجارتخانه‌ی داخلی و خارجی بوده است و چون به‌شکل معماری اروپایی آن دوره ساخته شده، مانند بسیاری از عمارات و بناهای دوران قاجار، با عنوان «عمارت کلاه‌فرنگی» نامیده می‌شود. عمارت کلاه فرنگی بندرعباس در نزدیکی اسکله‌ی قدیمی این شهر، در بلوار طالقانی قرار دارد.

حمام گله داری یا حمام شاه عباس، اکنون به موزه مردم شناسی تبدیل شده و در بلوار ساحلی است. این حمام تنها حمام قدیمی بندرعباس است که از گذشتگان به یادگار مانده است. در زمان قاجار، این حمام از سوی مسجد گله‌داری وقف شده و تجارتخانه‌ی حاج شیخ احمد گله‌داری واقف آن بود.

سنگ‌های دریایی، اسفنجی و ساروج محلی و گچ دست‌کوب مصالح مورد استفاده در ساخت این حمام است. معماری حمام گله‌داری مثل دیگر حمام‌های نواحی کویری، دارای فضای بینه، سربینه، گرمخانه و خزینه است. در سقف حمام نیز پنج گنبد بزرگ و کوچک به چشم می‌خورد.

یک مغازه فروش سوغاتی در بندرعباس، عکس از پریسا مرتضوی

در همان نزدیکی، می‌توانید مسجد جامع دلگشا را ببینید که شبستان و گچ‌بری‌های زیبایی دارد. این مسجد یکی از قدیمی‌ترین مساجد این شهر است. تا از شهر بندرعباس خارج نشده‌اید، قدم زنی در ساحلش را از دست ندهید.

آبگرم گنو: جاده بندرعباس به سیرجان را که در پیش بگیرید حدود ۲۵ کیلومتر بعد از سه راهی میناب، خروجی آبگرم گنو را در سمت چپ خود می‌بینید. گنو نام قله معروفی در آنجا است. آبتنی در تأسیسات آبگرم این منطقه خالی از لطف نیست.

چند سالی هم است كه به‌دلیل امكانات تفریحی و گردشگری كه در اطراف چشمه‌های آبگرم بنا شده، از بازارچه گرفته تا شهربازی، بسیاری خود را برای گذراندن یك شب شاد به مجتمع آب‌درمانی گنو می‌رسانند. منطقه حفاظت‌شده گنو دارای چشمه‌های آبگرم متعددی است كه اگرچه ممكن است در بعضی از آن‌ها جای خلوتی را هم پیدا كرد، اما از همه مطمئن‌تر منطقه مجتمع آب‌درمانی گنو است كه در هر زمان از سال كه به آنجا برسید، امكانات برای شما مهیا است.

گنو، بندرعباس، عکس از سایت commons.wikimedia.org

بسته به اینكه كدام چشمه را انتخاب كنید، دمای آب بین ۳۵ تا ۴۱ درجه متفاوت است. آب این چشمه بی‌رنگ و شفاف اما شور و تلخ مزه است، اما اگر به بعضی مشكلات گوارشی دچار هستید، بهتر است مزه بد آن را تحمل كنید و چند جرعه‌ای هم بنوشید. خوردن این آب به‌دلیل داشتن مقدار زیاد كلرید سدیم، موجب افزایش ترشح بزاق و بالا رفتن حركات معده می‌شود و در نهایت اثر ملین بر دستگاه گوارش دارد. علاوه بر تمام این‌ها شناور شدن در این آب باعث باز شدن رگ‌ها می‌شود و گوگرد و املاح دیگر محلول در آن برای درمان بیماری‌های تنفسی، پوستی و رماتیسم هم مناسب است.

بعد از اتمام آبتنی می‌توانید مسیر خروج آب چشمه را دنبال كنید كه شما را به نقاط دیدنی بندر عباس خواهد كشاند. آب بعد از خروج از چشمه به‌سمت نخلستانی می‌رود كه درختان ۵۰۰ ساله در آن وجود دارند و سال‌ها است كه از آب همین چشمه‌ها سیراب می‌شوند. در پایین دست چشمه‌ها و پیش از رسیدن به نخلستان چند آسیاب آبی وجود دارد كه سال‌ها قبل بومیان از آن استفاده می‌کرده‌اند، اما امروزه بازسازی شده و برای عكاسی در گنو یكی از بهترین محل‌ها است. اگر باغ راه تازه ساخت را به‌سمت ارتفاعات طی كنید، آلاچیق‌های چوبی و سایه‌بان محیط خوبی را برای استراحت فراهم كرده‌اند كه می‌توان غذا را در سایه یكی از آن‌ها صرف كرد.

برای بسیاری آبگرم مقصد سفر نیست و قله گنو پایان راه است. البته خود قله منطقه نظامی است و نمی‌توان به نوک آن رسید. آب و هوای كوهستان در تابستان، مطبوع و در زمستان سرد است و گاه‌گاهی برف‌گیر می‌شود؛ به همین خاطر اگر پیاده قصد بالا رفتن كرده‌اید، نیاز به تجهیزات كوهنوردی و لباس گرم و البته راهنما دارید.

می‌توانید از جاده آسفالت استفاده كنید كه شما را مستقیم به كوه می‌رساند، اما این راه شیب‌های تندی دارد و ناگفته پیدا است كه این مسیر چندان لطفی برای شما نخواهد داشت. معمولا كوهنوردان از چهار جبهه جنوبی، غربی، شرقی و شمال شرقی وارد این كوهستان می‌شوند. اگر از مسیر آبگرم گنو می‌خواهید به قله برسید، از یال شرقی وارد كوهستان خواهید شد. این مسیر از بقیه مسیرها شناخته‌شده‌تر است و شما را دو، سه ساعته به مقصد می‌رساند.

قله گنو، عکس از سایت www.summitpost.org

بهتر است برای رسیدن به قله از مسیرهای پاكوب استفاده كنید، چون اینجا یك منطقه حفاظت‌شده است و ممكن است ناخواسته به درختچه‌هایی كه در مسیر هستند و احتمالاً از گونه‌های نادر، آسیب بزنید. اداره میراث فرهنگی در نزدیكی قله پیش از ورود به منطقه نظامی، آلاچیق، زمین بازی، نمازخانه و پاركینگ هم احداث کرده كه می‌توانید چند ساعتی در آنجا استراحت كنید. این كوهستان به‌خصوص در اوایل بهار پر از گیاهان دارویی می‌شود. مردم منطقه دوای بیشتر دردهایشان را از گیاهان دارویی و آبگرم همین كوهستان می‌گیرند.

شهر میناب، عکس از پریسا مرتضوی

شهر میناب: از انتهای شرقی بندرعباس که خارج شوید و جاده تهران را در پیش بگیرید، در همان اوایل جاده به یک دوراهی می‌رسید که مسیر سمت راست به طرف رودان و میناب، و مسیر سمت چپ به طرف سیرجان و تهران می‌رود.

اگر در سفرتان فرصت دارید می‌توانید یک روز را هم در میناب بگذرانید. قبل از رسیدن به میناب، جاده سد میناب را در سمت چپ خود خواهید دید. در شهر میناب هم بازار سنتی، پنجشنبه بازار و قلعه بی‌بی مینو را می‌توانید ببینید.

میناب، عکس از پریسا مرتضوی

غار نمکی خَرسین: ۳۵ کیلومتر بعد از آبگرم گنو، خروجی روستای سیاهو را در سمت راست جاده خواهید دید. از جاده تا سیاهو ۱۵ کیلومتر فاصله است و وقتی به سیاهو رسیدید جاد‌ه‌ای در سمت چپ، شما را به طرف روستای خرسین، و غار نمکی زیبایش هدایت خواهد کرد که جزو آثار طبیعی ملی است. برای پیدا کردنش می‌توانید از اهالی منطقه پرس و جو کنید.

غار نمکی خَرسین، عکس از سایت qrgardi.com

آبشار فدامی: آبشار فدامی‌ را عریض‌ترین آبشار ایران می‌نامند. این آبشار در استان فارس واقع شده، اما از مسیر شما هم قابل دسترسی است. در همان جاده‌ای که هستید، حدود ۲۰ کیلومتر مانده به شهر حاجی آباد، یک جاده در سمت چپتان هست که به طرف فدامی‌ و داراب استان فارس می‌رود، وارد آن شوید و حدود ۹۰ کیلومتر برانید تا به شهر فدامی ‌برسید. در آنجا هم تابلوهای آبشار را دنبال کنید. جاده هشت کیلومتری آبشار، خاکی است. جاده را به طرف شمال ادامه دهید و حاجی آباد را هم رد کنید. شهر بزرگ بعدی سیرجان است.

در استان کرمان علاوه بر شهر تاریخی کرمان، روستای میمند در شهرستان شهربابک هم بسیار تماشایی است.

شهر سیرجان: معروف‌ترین جاذبه تاریخی این شهر بادگیر چپقی در بلوار دکتر صادقی، کوچه حاج رشید قرار دارد که به خاطر شکل منحصربه‌فردش معروف است. بنای قديمی که از آن به‌عنوان بادگير چپقی نام می‌‌بريم در واقع باقيمانده يک خانه قديمی به نام خانه آقاسيد علی‌‌اصغر رضوی است. اين بادگير از آثار دوران پهلوی است که به‌لحاظ ارزش‌های فرهنگی و هنری که تلفيقی از معماری و صنعت است، بنا شده است. بادگير مشهور با شبکه‌های هندسی منظم آن که در زير بادگير قرار دارد، روی فضاهای مستطيل شکل شمالی–شرقی قرار گرفته که هوای اطراف را با عبور از کانال‌های تهويه به درون فضاها که در واقع تابستان‌نشين خانه بوده، می‌فرستاده است. اين بادگير از آثار منحصربه‌فرد معماری است و گفته شده که ملهم از دودکش کشتي‌های قديمی بوده است. از جمله تزئينات به‌کار رفته در بنا مجموعه لوله‌های چپقی شکل بادگير است که دهانه آن‌ها به چهار جهت باز است. بدنه خارجی لوله های بادگير با قطعات کوچک آجرهای هندسی شش ضلعی تزئين شده است.

بادگیر چپقی، عکس از سایت toiran361.ir

همچنین سری به بازار سنتی شهر، یخدان‌های دوقلو و موزه سیرجان بزنید. بازار سیرجان یا بازار دوقلوی سیرجان یکی از قدیمی‌ترین بازارهای سیرجان بوده که در دوره محمد خان قاجار ساخته شده و در سال ۱۳۲۲ مرمت شده است. در این بازار که مسقطی سیرجان به‌وفور در آن یافت می‌شود، بناهای شاخصی از جملهمدرسه احمدی، مسجد جامع اعظم ملاحسین خان و مسجد کلاه مال‌ها (مسجد امام جعفر صادق (ع)) نیز در آن قرار داد. سقف‌های گنبدی این بازار و نورگیرهای آن‌ها نظر هر فردی را به خود جلب می‌کند. مغازه‌های این بازار بیشتر شامل شیرینی‌فروش‌ها و عطاری‌ها می‌شود.یخدان‌‌های سیرجان که به یخدان‌های حاج رشید سیرجان هم معروف هستند به شماره ۱۱۸۷۵ در تاریخ ۱۸/ ۳ /۱۳۸۴ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌اند. قدمت این بنا مربوط به دوران قاجاریه و سال۱۲۷۴ است. این بنا که گفته شده توسط افراد خیر ساخته شده است، یخ مصرفی مردم شهر را تامین می‌کرد. این یخدان‌ها شامل دو چاله یخ است که روی آن‌ها گنبد عظیم خشتی قرار گرفته و همچنین یک دیوار (حصار) طویل و مرتفع و سایه‌انداز در بین دو یخدان کشیده شده است. این یخدان‌ها امروزه در قسمت غرب محله باغ بمید، خیابان شیخ فضل‌الله نوری واقع شده‌اند.

باغ سنگی بلورد: یکی از شاهکارهای هنری ایران معاصر، در روستای بلَوَرد سیرجان قرار دارد که اگر فرصت دارید توصیه می‌کنیم به سراغش بروید. باغ سنگی سیرجان، درختانی خشک شده دارد که توسط باغبانش درویش خان، سنگ‌هایی کوچک و بزرگ با ابزارآلات فلزی به شاخه‌هایشان آویزان شده و احتمالاً باید نمونه‌ای از هنر مدرن به شمارش آورد. آویزان کردن هر سنگ و احداث هر یک از درختان که طی سال‌های طولانی انجام شده است.

عکس از سایت realiran.org

سال ۱۳۴۰ طرح اصلاحات ارضی به اجرا درآمد و بسیاری از زمین‌داران بزرگ از جمله درویش خان زمین‌های خود را از دست دادند. درختان باغ کم‌کم خشکیدند و او نمی‌توانست کاری برای درختان باغش انجام دهد. وقتی دیگر سرسبزی و زیبایی باغ از دست رفت، او شروع به اقدام عجیبی کرد. در زمینش تنه خشکیده درختان را می‌کاشت و بعد از آن شروع به آویزان کردن سنگ از آن‌ها کرد. او به‌قدری این کار را ادامه داد که در نهایت باغی سنگی به وسعت ۱۰۰۰ متر با ۱۸۰ درخت ساخت. شاید این درختان سرسبزی و زیبایی نداشتند ولی حالا درویش خان باغ و درختانی داشت که کسی نمی‌توانست آن‌ها را از او بگیرد و هیچ‌گاه نیز خشک نمی‌شد.

سیرجان تا میمند: سیرجان در اقلیم کویری استان کرمان واقع شده و تماشای مناظر کویر نمکش در فصل نوروز خالی از لطف نیست. جاده سیرجان به شهربابک را که در پیش بگیرید، این مناظر زیبا را به‌ویژه در سمت چپ‌تان خواهید دید. همچنین حدود ۲۰ کیلومتر مانده به شهربابک و در واقع بعد از خروجی خاتون آباد، دریاچه نمک مخرگه در سمت راست جاده دیده می‌شود. پنج کیلومتر مانده به شهربابک وارد جاده سمت راستتان شوید که به طرف میمند و کشکوییه می‌رود. ۲۰ کیلومتر که در آن جاده راندید، خروجی میمند را در سمت چپتان خواهید دید.

روستای باستانی میمند شهرتش را همانند سایر روستاهای صخرهای و دست‌کند، مدیون معماری متفاوتش است. روستای میمند دستاوردی کم نظیر از نبوغ بشر در گذشته‌های دور است که با حداقل امكانات طبیعی، محلی برای اقامت ساکنانش فراهم کرده است.

روستای میمند، عکس از سایت http://life.toiran.com

این روستا به‌دلیل آنكه در درون زمین كنده شده در مقابل گرما و سرما و عوامل جوی مختلف مقاومت زیادی داشته و پس از سال‌‌ها تقریبا سالم باقی مانده است. در این روستا دیدنی کم نیست. علاوه بر کوچه‌‌ها و خانه‌های عادی، به حمام و مسجد قدیمی ‌این روستا هم سر بزنید. همچنین از روستایی‌‌ها می‌توانید ادویه و لباس محلی و سبزی‌های کوهی بخرید. شب را هم می‌توانید در خانه‌های سنگی میمند بخوابید.

رفسنجان: از میمند به جاده برگردید و مسیر را به طرف کشکوییه ادامه دهید. در آنجا به راه اصلی کرمان می‌رسید و باید به‌سمت راست بروید و ابتدا رفسنجان را می‌بینید. مجموعه حاج آقا علی رفسنجان، یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های خشتی ایران است که حدود هفت هزار متر مربع وسعت دارد و شامل خانه و آب‌انبار و حمام و مسجد و کاروان‌سرا است. در خیابان بهشتی هم می‌توانید به موزه باستان‌شناسی و آب‌انبار مرادی بروید. بازار تاریخی در محله علی آباد، و بادگیر معین در حد فاصل خیابان‌های شریعتی و عدالت، از دیگر جاذبه‌های این شهر هستند.

بادگیر معین، عکس از سایت infu.ir

بازار قدیمی رفسنجان یکی دیگر از آثار تاریخی و کهن رفسنجان است که از گذشته‌های دور به‌عنوان یکی از مراکز مهم اقتصادی و تجاری شهر رفسنجان، شناخته شده است. بازار رفسنجان را می‌توان سمبلی از معماری‌های دوران مختلف برشمرد و آن را یکی از منحصر‌به‌فردترین آثار تاریخی در استان کرمان و شهرستان رفسنجان معرفی کرد. مجموعه‌ای متشکل از قیصریه، بارانداز، آب‌‌انبار، سقاخانه، حمام، کاروان‌سرا، مسجد و نه گنبد سلجوقی که برخی از باستان‌شناسان معتقدند این مجموعه از نخستین بناهای رفسنجان محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد که بنای نخستین این مجموعه‌ی ارزشمند تاریخی به دستور و همت «بهرام شاه سلجوقی» در اواسط قرن ۶ هجری قمری احداث شده است.

آب‌ انبار مرادی یکی از آثار باقی‌مانده از دوران حکومت قاجاریان در شهرستان رفسنجان است که در خیابان شهید بهشتی و کنار مسجد امام قرار گرفته است. بنایی که دارای قدمتی نزدیک به ۱۲۰ سال است و به همت «بی بی سلطان مرادی» از چندین بخش مانند سردر، راه پله، پاشیر و تهویه تشکیل شده است. برای رسیدن به آب، عبور از ۵۲ پله در راه‌پله‌ای کاملا تاریک که فقط یک نورگیر سقفی در آن تعبیه شده است و گذشتن از مسیری یو (U) شکل بازدیدکنندگان را به مخزن آب خواهد رساند.

بادگیر معین، عکس از سایت infu.ir

معروف‌ترین سوغات رفسنجان پسته‌اش است.

رفسنجان تا کرمان: بزرگراه رفسنجان به کرمان را در پیش بگیرید. حدود ۳۵ کیلومتر که از رفسنجان دور شدید به روستای کبوترخان می‌رسید و می‌توانید کاروان‌سرا و یخدان این روستا را ببینید. در ادامه و در فاصله ۲۰ کیلومتری کرمان، شهر باغین را خواهید دید که حمام معروفی به نام حمام شجاعی در بلوار امام دارد.

کرمان: کرمان را دیار کریمان می‌نامند و نام‌های قدیمش گواشیر و کارمانیا هم بوده است. این شهر یکی از متراکم‌ترین شهرهای ایران از نظر تعداد اماکن تاریخی است. مجموعه‌های شهری مفصلی که در آن فکر همه‌جا و همه چیز شده است.

مجموعه گنجعلی خان و بازار مسگرها در نزدیک میدان مشتاق گنبد جَبلیه در حاشیه کمربندی شرقی شهر، یخدان مویدی در تقاطع ابوحامد و خورشید، باغ موزه هرندی یا موزه سازهای موسیقی در خیابان فردوسی و باغ بیرم آباد در حومه شرقی شهر، نقاطی است که می‌توانید ساعاتی را در آن‌ها بگذرانید. برای دیدن مکان های دیدنی کرمان باید چند روزی وقت بگذارید و در این شلوغی و تراکم بی‌نظیر دیدنی‌های منحصربه‌فرد شهر را از قلم نیندازید. خرید کلمپه کرمانی و خوردن فالوده کرمانی را فراموش نکنید.

،میدان گنجعلی‌خان کرمان، عکس از سایت fa.m.wikipedia.org

گنجعلی خان: می‌توانید شهرگردیتان را از مجموعه گنجعلی خان شروع کنید. برای بازدید از مجموعه گنجعلی خان و مجموعه همسایه‌اش ابراهیم خان باید یک نیم روز وقت بگذارید؛ چون این مجموعه كه شامل بازار، مسجد گنجعلی خان، حمام، ضرابخانه، مدرسه، چهارسوق و آب‌انبار می‌شود، بسیار دیدنی است. این مجموعه اوایل قرن ۱۱ خورشیدی به دستور حاكم عصر صفوی کرمان یعنی گنجعلی خان در كمال زیبایی و هنر ساخته شد و بخش‌هایی از آن مثل حمام تبدیل به موزه مردم شناسی شده است. به‌جز حمام که باید بابت ورود به آن، ورودیه بدهید، تماشای بقیه مجموعه رایگان است. ابراهیم خان ظهیرالدوله اواخر قرن ۱۲ خورشیدی با ساختن مجموعه‌ای شامل مدرسه، حمام، آب‌انبار، بازار و خانه مدرس هم بر غنای فرهنگی كرمان اضافه کرد. بازار این مجموعه را به نام قیصریه زرگری هم می‌شناسند و بخش‌هایی از آن مثل حمامش هنوز هم مورد استفاده مردم عادی است.

بازار کرمان: حتی اگر نخواهید چیزی در بازار بخرید، معماری زیبای بازار کرمان جذبتان می‌کند. راسته اصلی بازار از میدان ارگ شروع می‌شود و به میدان مشتاقیه می‌رسد.

گفته می‌شود هر بخش از بازار کرمان در زمان یکی از فرمانروایان این شهر ساخته شده و به این خاطر با دیگر راسته‌ها متفاوت است. بازارهای ارگ، گنجعلی خان، مظفری، وکیل و مسگرها از معروف‌ترین راسته‌های این بازار است. در بازار کرمان می‌توانید هر چیزی که دلتان می‌خواهد را پیدا کنید از خوردنی گرفته تا صنایع دستی.

بازار کرمان، عکس از سایت fa.wikipedia.org

مجموعه حاج آقا علی: مجموعه حاج آقا علی هم در راسته حمام ابراهیم خان قرار دارد و می‌توانید بعد از بازدید از مجموعه ابراهیم خان از این مجموعه كه از آثار عصر قاجار است، بازدید كنید. از میان این مجموعه مسجد حاج آقا علی كه در خیابان شریعتی كرمان واقع شده همچنان پررونق است، مسجدی كه به سبك مسجد وکیل شیراز بنا شده و دارای چهل ستون سنگی است كه به‌گونه‌ای ماهرانه و یكدست تراشیده شده‌اند.

مسجد جامع کرمان: مسجد جامع كرمان یا مسجد مظفری از معروف‌ترین مساجد ایران است. این مسجد زیبا و تاریخی در قرن هشتم هجری ساخته شده و در میدان مشتاقیه قرار دارد. می‌توانید از راسته بازار زرگران وارد خیابان شریعتی شوید و به‌سمت میدان مشتاقیه حركت كنید و نیم ساعتی را در محل این مسجد بگذرانید. عکاسی از کتیبه تاریخی این مسجد را فراموش نکنید.

گنبد جبلیه و موزه سنگ: از میدان مشتاقیه كه وارد خیابان زریسف شوید، می‌توانید از گنبد جبلیه هم دیدن كنید. بنایی كه در دامنه كوه‌های صاحب‌الزمان واقع شده است و از بناهای اواخر عصر ساسانی است. این گنبد هشت‌ضلعی تنها بنای سنگی كرمان است و به‌صورت موزه‌ای از سنگ‌های ارزشمند تاریخی درآمده است. غیر از این بنای سنگی جنگل قائم هم در کنار آن قرار دارد که از سرویس بهداشتی گرفته تا اقامتگاه و آلاچیق در اینجا وجود دارد. می‌توانید برنامه را طوری تنظیم کنید که بعد از ظهر آنجا باشید و بعد از استراحت تا کوه معروف طاق‌علی در کوه‌های صاحب‌الزمان کمی بالا بروید.

گنبد جبلیه کرمان، عکس از سایت fa.m.wikipedia.org

آتشكده زرتشتیان و قبه سبز: آتشكده زرتشتیان در خیابان زریسف قرار دارد و آخرین آتشكده كرمان محسوب می‌شود. زرتشتیان کرمان معتقدند آتش این آتشکده چند هزار سال است كه روشن است. ورود به این آتشکده غیر از روزهایی که مراسم آنجا برگزار می‌شود، آزاد است و نیاز به پرداخت ورودیه ندارد. فقط هنگام ورود حواستان باشد که نظافت را کاملا در این محل رعایت کنید و بیشتر لباس‌های روشن به تن داشته باشید. برای اینكه بتوانید از دیدار كاشیكاری‌های معرق و ستون‌های پیچكی قبه سبز لذت ببرید، باید از خیابان زریسف خود را به میدان مشتاقیه و از خیابان شریعتی به خیابان ابوحامد برسانید. این بنا در یکی از محلات قدیمی كرمان در خیابان ابوحامد قرار دارد. قبه سبز از یادگارهای قرن هفتم است و روزگاری پایگاه علم و ادب و نخستین دانشگاه كرمان به شمار می‌رفته است.

آتشكده زرتشتیان، عکس از kerman.travel

موزه صنعتی: مرحوم استاد علی اکبر صنعتی تنها هنرمندی در کشور است که دو موزه به نامش ثبت شده است. موزه این نقاش و مجسمه ساز کرمانی سردر بسیار زیبایی دارد که ترکیبی از آجر و کاشی‌های معرق فیروزه‌اى و سیاهرنگ است كه در سال ۱۳۲۷ ساخته شده. موزه در خیابان بهشتی قرار دارد و درهای آن هم در ایام نوروز هرروز باز است.

باغ موزه هرندی: باغ موزه هرندی کرمان یکی از معدود موزه‌های فعال موسیقی کشور است. غیر از بخش موسیقی و سازهای سنتی این موزه یک بخش باستان‌شناسی هم دارد. موزه‌ای دو طبقه که در دوره قاجار ساخته شده. این ساختمان همان بنایی است که رضاشاه در راه تبعید به جزیره موریس چند روزی در اینجا اقامت کرد. برای دیدن این باغ موزه باید بعد از چهارراه ولیعصر به‌سمت چهارراه طهماسب آباد در خیابان فردوس بروید.

می‌توانید در این سفر کمی از مسیر اصلی دور شوید و بیشتر گشت‌وگذار کنید.

ماهان: اگر فرصت دارید می‌توانید یک روز را به ماهان بروید و همان روز دوباره به کرمان برگردید. ماهان در ۳۰ کیلومتری جنوب شرقی کرمان است از شهر کرمان تا شهر زیبای ماهان حدود ۲۰ دقیقه راه دارید. مهم‌ترین دیدنی این شهر باغ شازده است که اواخر دوره قاجار به دستور حاکم کرمان بنا شد. این باغ که یکی از باغ‌های ثبت شده ایران در فهرست جهانی است، بخش‌های مختلفی مثل سردر، عمارت شاه‌نشین و حمام دارد، اما جذاب‌ترین بخش آن شبکه آبرسانی و حوض‌های آبش است که به‌صورت پلکانی ساخته شده است.

باغ شازده، عکس از سایت karnaval.ir

ماهان غیر از این باغ یک اثر تماشایی هم دارد؛ آرامگاه شاه نعمت الله ولی. او از عرفای قرن هشتم و نهم هجری به شمار می‌رود که مقبره‌اش در ماهان قرار دارد. بنای اصلی خانقاه مربوط به دوره صفوی است که بخش‌هایی در دوره قاجار به آن اضافه شد. آستانه و گنبد مزار این مقبره از زیباترین بخش‌های آن است.

اگر هم اهل کویرگردی هستید، در میانه راه کرمان به شهداد از جاده دولتی، جاده شهداد را انتخاب کنید و در اوایل جاده شهداد به نهبندان، ساعاتی را در کویر لوت بگردید.

زیره، پسته، کلمپه، قاووت یا قوتو، حلوای پسته، فالوده و البته زیره اعلا از مهم‌ترین سوغاتی‌های خوراکی کرمانی‌ها هستند.

زیره مرغوب سیاه و پسته رفسنجان و نوع مرغوبی معروف به پسته كله قوچی را هم در بازار می‌توانید پیدا کنید. گلیم شیریکی پیچ (گلیم معروف سیرجان و راور)، قالی و ظروف مسی قلمکار و پته از معروف‌ترین صنایع دستی کرمان است.

اگر هم می‌خواهید خانه‌تان از هنر دست زنان کرمانی زیباتر شود، پته‌های اعلا و گران‌قیمت را از دست ندهید. برای خرید پته‌های کرمانی باید در راسته بازار کرمان، سراغ چهارسو را بگیرید.

عکس کاور از : faniomrani