جاذبه های گردشگری محبوب که ناشناخته مانده اند (قسمت دوم)

مطالعه قسمت اول

هنگام انتخاب مقصدی جذاب جهت گذراندن تعطیلاتی رویایی، اکثر گردشگران به سراغ شهرها و کشورهایی می‌روند که جاذبه‌های توریستی آن‌ها زبان‌زد است؛ اما مکان‌های زیادی در سراسر جهان وجود دارد که علی‌رغم جذابیت زیاد، تنها مورد شناخت افراد محلی هستند و هنوز آن‌طور که شایسته است، به شهرت جهانی نرسیده‌اند. 

در ادامه به معرفی برخی از این مکان‌ها پرداخته‌ایم.

استیت پارک وایمی کنیون (Waimea Canyon State Park)، ایالت هاوایی آمریکا

 مناطق دیدنی اصلی هاوایی به خوبی ثبت شده‌اند، مانند ساحل «وایکیکی» (Waikiki)، «پارک ملی کوه‌های آتشفشانی هاوایی» (Hawaii Volcanoes National Park) و «بندر مروارید» (Pearl Harbor). نوری محو بر «استیت پارک وایمی کنیون» که در جزیره «کائوآئی» (Kauai) در غرب مجمع‌الجزایر قرار دارد، می‌تابد. البته این‌طور نیست که هیچ کس مطلبی در مورد «گرند کنیون پسیفیک» (The Grand Canyon of Pacific) نشنیده باشد. می‌توانید از راه زمینی از این محل دیدن کنید که در این صورت به احتمال زیاد در بزرگراهی قرار خواهید گرفت که به دره‌ی عمیق و باریکی می‌رسد که طول آن ۱۶ کیلومتر و عمق آن ۹۰۰ متر است. منظره‌ی بالای این دره، غربی‌ترین نقطه در مجمع‌الجزایر است که می‌توانید به آن سفر کنید. از این نقطه می‌توانید نگاهی به «نیهاو» (Niihau) غربی‌ترین جزیره از جزایر هاوایی که شخصی بوده و برای دید عموم آزاد نیست، بیندازید.

دماغه شمالی (The North Cape)، نروژ

همه‌ی ما می‌‌دانیم دماغه‌ی «گودهپ» (Good Hope) یا دماغه‌ی «هورن» (Horn) کجا واقع شده‌اند؛ اما در مورد مکانی که شمالی‌ترین نقطه‌ی خشکی‌های اروپا را شکل می‌دهد، چه‌طور؟ «دماغه شمالی» در نروژ قرار گرفته است، البته شاید ادعا کنید حتی جغرافی‌دانان هم به درستی نمی‌دانند این دماغه کجا است. صخره‌هایی که در محلی به نام «نوردکپ» (Nordkapp) در دل «دریای برنتس» (Barents Sea) رفته‌اند، تحت‌الشعاع «نیو شلئودن» (Knivskjellodden) قرار گرفته‌اند که خود به تنهایی ۱٫۵ کیلومتر از این ناحیه شمالی را به خود اختصاص می‌دهد؛ هرچند این موضوع جلوی محبوبیت نوردکپ را برای مسافران که بالاترین نقاط نروژ را هنگام تابستان اکتشاف می‌کنند، نمی‌گیرد.

دخمه مردگان (Catacombs)، فرانسه

فرانسه مکان‌های دیدنی که در آن‌ها به دلیل ازدحام گردشگران دوربین به دست نمی‌توانید حرکت کنید، کم ندارد، مانند برج ایفل، «کلیسای قلب مقدس» (Sacre Coeur) و نتردام. نمی‌توان گفت «دخمه‌ی مردگان» پاریس به اندازه‌ی این نمادهای جهانی محبوب است؛ با وجود اینکه بسیاری از افراد که به شهر نور سفر می‌کنند، از وجود این محل باخبر نیستند، تعداد قابل توجهی گردشگر را به خود جذب می‌کند. این دخمه‌‌ها مملو از آدم هستند، در واقع چیزی حدود ۶ میلیون مرده در آن‌ها به سر می‌برند. این لانه‌ی تشکیل‌شده از تونل‌های زیرزمینی، در اواخر قرن هجدهم، زمانی که قبرستان‌های پاریس لبریز از جسد بودند، به‌طور قابل ملاحظه‌ای به‌عنوان محلی جایگزین برای دفن مرده‌ها رواج یافت. بسیاری از این روح‌های دفن شده قابل دیدن هستند و استخوان‌های آن‌ها در توده‌های عظیمی که در راهروهای دلگیر پهلو گرفته‌اند، دسته‌بندی شده‌اند. این مکان از «پلس دنفرت روشورو» (Place Denfert Rochereau) در منطقه‌ی ۱۴ قابل دسترسی است. احتمالا چندان بی‌ربط نیست که این میدان جنوبی در گذشته «پلس دنفر» (Place d’Enfer) یا «میدان جهنم» نامیده می‌شد.

جزیره فرمانداران (Governors Island)، نیویورک آمریکا

مسلم است که همه نیویورک و خیابان پنجم (Fifth Avenue)، پل بروکلین (Brooklyn Bridge) و ساختمان امپایر استیت (Empire State Building) را می‌شناسند؛ اما افرادی که خارج از این شهر زندگی می‌کنند، لزوما قدر وجود و لذت‌ حاکم بر «جزیره‌ی فرمانداران» را نمی‌دانند، هرچند که این جزیره تنها کمتر از ۱ کیلومتر از جنوبی‌ترین نقطه‌ی «منهتن» (Manhattan) فاصله دارد و به راحتی با کشتی از «باتری ماری تایم بیلدینگ» (Battery Maritime Building) قابل دسترسی است. دسترسی به این جزیره به قدری راحت است که بسیاری از ساکنان نیویورک در ماه‌های تابستان برای گذراندن پیک‌نیک‌های آخر هفته‌ی خود به این محل کوچ می‌کنند. این جزیره بین ماه‌های می تا سپتامبر در دسترس عموم است. جزیره‌ی فرمانداران زمانی پایگاه ارتش و بخش عمده‌ای از قرن بیستم هم ایستگاه پلیس نیروی دریایی بود؛ اما از سال ۲۰۰۳ یک مکان گردشگری محسوب می‌شود. این جزیره به شکل یک مخروط بستنی با یک اسکوپ بزرگ وانیل است.

کولونیا دل ساکرامنتو (Colonia Del Sacramento)، اوروگوئه

«بوئنوس آیرس» (Buenos Aires) یکی از شهرهای غیرقابل چشم‌پوشی آمریکای جنوبی و جهان است. هر ساله بسیاری از گردشگران این شهر را کشف کرده و بازدیدکنندگان زرنگ به برنامه‌ی خود، سفر یک روزه به اروگوئه را هم اضافه می‌کنند، به‌ویژه گردش به «کولونیا دل ساکرامنتو» که شهری تاریخی است و با کشتی که از «ریور پلیت» (River Plate) گذر می‌کند، تنها یک ساعت از اوروگوئه فاصله دارد. این شهر که در سال ۱۶۸۰ میلادی به دست پرتغالی‌ها بنا نهاده شد، تا حضور امپراطوری اسپانیایی‌ها در این رودخانه را به چالش بکشد، به‌سرعت بسیار مستحکم شد. بقایای این دوره یعنی دیوارهای تنومند، توپ‌های زبر، کلیساهای قرن هفدهم و میدان‌های سنگفرش شده مستقیما در پشت بندرگاه کمین کرده‌اند و این بدین معنی است که گردشگران می‌توانند در زمان آزاد خود در این محل به اکتشاف پرداخته و به موقع برای شام به پایتخت آرژانتین بازگردند. یونسکو در سال ۱۹۹۵ کولونیا را به فهرست میراث جهانی خود اضافه کرد و آن را تحت عنوان چشم‌اندازی شهری که به خوبی نگهداری شده و تلفیق سبک‌های پرتغالی، اسپانیایی و پس از استعمار را به خوبی نشان می‌دهد، توصیف نمود.

نوی پیناکوتک (The Neue Pinakohek)، آلمان

قاره‌ی اروپا مزین است به گالری‌های باشکوه مانند «لوور» (Louvre)، «اوفیتزی» (Uffizi) و «ارمیتاژ» (Hermitage)؛ اما تنها عاشقان حقیقی هنر این گنجینه‌ی خلاقیت تصویری در مونیخ آلمان را می‌شناسند. در واقع «نوی پیناکوتک» تنها یکی از چندین نقطه‌ی درخشان فرهنگ در پایتخت باواریایی و بدون شک بهترین آن‌ها است. این موزه به‌طرز ویژه‌ای در امپرسیونیسم قوی بوده و کارهای هنرمندانی مانند «مونه» (Monet)، «مانه» (Manet)، «گوگن» (Gauguin) و «ونگوگ» (Van Gogh) را دربردارد. این موزه به داشتن یکی از پرنبوغ‌ترین اثرهای اخیر که نقاشی «گل‌های آفتابگردان» (Sunflowers) بسیار معروفی است، به خود می‌بالد. باید اعتراف کرد از آنجایی که موزه غرق در بازدیدکننده است، هرگز نمی‌توانید در آرامش و خلوت به این تابلو خیره شوید؛ اما می‌توانید بدون انسانیت محوی که در موزه‌ی ونگوگ آمستردام یافت می‌شود، آن را ستایش کنید.

فارو دو مونکلوآ (Faro De Moncloa)، اسپانیا

دلایل شناخته شده‌ی بسیاری برای بازدید از مادرید در اسپانیا وجود دارند: «موزه‌ی پرادو» (The Prado)، «پارک ال رتیرو» (El Retiro) و غذایی که در میان بهترین‌های اروپا جای دارد؛ اما دلیل دیگری که کمتر مورد توجه قرار گرفته است، «فارو دو مونکلوآ» است. این بنا که به دست معماری به نام «سالوادور پرز آرویو» (Salvador Perez Arroyo) ساخته شده، به‌عنوان برترین اثر اسپانیایی که پایتخت فرهنگ اروپا در سال ۱۹۹۲ بود، ۱۱۰ متر طول دارد. در این بنا دو آسانسور به سمت بالا حرکت می‌کنند. شاید آخر هفته‌ها مجبور شوید کمی صبر کنید؛ اما صبر شما با منظره‌ی زیبایی که خواهید دید، پاداش داده می‌شود.