عزم راسخ برای سال ۲۰۲۰، سفر برای نجات سیاره
سفر کردن در عین حال که می‌تواند تاثیرات مخرب زیست‌محیطی داشته باشد، گاهی منبعی برای حفاظت از زیستگاه‌های طبیعی را فراهم می‌کند. در سال ۲۰۲۰ برای نجات سیاره سفر کنید.
اوایل این ماه، فعال محیط زیست ، گرتا تونبورگ به‌عنوان شخصیت سال ۲۰۱۹ مجله تایم معرفی شد. تونبرگ در سن ۱۶ سالگی فوریت بحران اقلیمی ما را به مراتب موثرتر از هر کس دیگری در این سیاره اعلام کرده است.
ماه‌ها قبل، تونبرگ به‌جای پرواز با هواپیما و اضافه کردن کربن حاوی گرما به جو زمین، با قایقی از اقیانوس اطلس گذشت تا سخنرانی‌ای در سازمان ملل داشته باشد. او توجه مردم را به تاثیرات زیست محیطی سفر هوایی جلب کرده است و الهام‌بخش بسیاری از افراد شده تا در مورد سفر هوایی عمیق‌تر فکر کنند. در کشور زادگاه او، شرم از پرواز یا flysgskam رویه و سبک سفر و حتی نگرش دوستداران سفر در سوئد را تغییر داده است.
ولی در حالی که پرواز کردن با هواپیما تاثیرات غیرقابل انکاری در تولید کربن دارد، سفر کردن می‌تواند برای محیط زیست مفید باشد. در واقع نوع صحیح سفر که کاملا برنامه‌ریزی شده و روی حساب و کتاب باشد، حتی اگر پروازهای طولانی داشته باشد، می‌تواند کمکی در جهت مبارزه با گرم شدن سیاره باشد.
قبل از این در کجارو در مورد تاثیرات سفر بر محیط زیست و روش‌هایی برای داشتن سفری سبز‌تر صحبت کرده‌ایم. در ادامه گزارش سایت ماتادور نتورک را در مورد تاثیر سفر بر محیط زیست می‌خوانید.
بزرگترین تولیدکنندگان کربن
پرواز با هواپیما مقدار بسیار زیادی کربن آزاد می‌کند. این حقیقت، به‌شکل غیرقابل‌انکاری، واقعی است. به نقل از Statista، تخمین زده شده است که در هواپیماهای تجاری سال ۲۰۱۹، تعداد ۴٫۶ میلیارد صندلی پر می‌شود که این مقدار بیش از ۹۱۸ میلیون تن متریک کربن‌دی‌اکسید آزاد می‌کنند. با وجود این، گازهای گلخانه‌ای آزاد شده از سفرهای هوایی فقط ۲٫۴ درصد از کل آلودگی ناشی از سوخت‌های فسیلی در کل دنیا را در اختیار دارد. در واقع پرواز کردن با هواپیما بعد از اتومبیل‌ها و بخش کشاورزی، مسئول تولید کربن‌دی‌اکسید هستند.
مقاله‌های مرتبط:
به نقل از گزارش هیئت بین‌دولتی تغییرات اقلیمی (IPCC)، تولید جهانی دام، مسئولیت بیش از ۱۴ درصد تولید گازهای گلخانه‌ای را بر عهده دارد. این مقدار، معادل میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای از کلیه وسایل حمل و نقل موجود در کره زمین شامل اتومبیل، قطار، کشتی و هواپیما است.
در عین حال، می‌دانیم که جنگل‌ها برای جذب کربن، چقدر اهمیت دارند. جنگل‌های استوایی بزرگترین جذب‌کننده کربن در کل دنیا هستند. این جنگل‌ها در حال حاضر تهدید شده‌اند و در بعضی از نقاط دنیا این تهدید مستقیما به‌خاطر گسترش دامداری است. از دست دادن پوشش گیاهی جذب‌کننده کربن و همین طور تولید گازهای گلخانه‌ای ناشی از دامداری، شرایط را دو برابر وخیم‌تر کرده است.
به این مشکلات، عواملی مثل نابودی زیستگاه‌ها و انقراض گونه‌ها و تهدید جوامع بومی را اضافه کنید و خواهید دید که نتایج آن چقدر مخرب‌تر خواهد بود.
سایر تهدیدهای سرزمین‌های طبیعی و زیستگاه‌ها، ناشی از حفاری معادن و صنایع مرتبط با استخراج است. در هرکدام از این موارد، شما در قالب یک مسافر، می‌توانید نقشی مفید و موثر بازی کنید. سایت ماتادور نتورک با افراد مختلفی که در زمینه سفر پایدار و دوستدار محیط زیست مشغول به کار هستند، صحبت کرده است و همه‌ی آن‌ها اعلام کرده‌اند که مسافران و گردشگران می‌توانند نقش مثبتی در پیشگیری از تخریب زیستگاه‌ها داشته باشند.
گردشگری به‌عنوان یک دارایی اقتصادی
دن ساویر، مشاور ارشد انستیتوی جامعه، جمعیت و طبیعت است. این انستیتو یک NGO برزیلی است که تمرکز اصلی آن بر حفظ معیشت جوامع محلی است که در معرض خطر توسعه قرار دارند که در بسیاری از موارد، زمین‌های خود را به‌خاطر دامداری از دست می‌دهند. تخمین زده شده است که ۹۱ درصد از سرزمین‌های آمازونی تخریب شده به دامداری اختصاص یافته است؛ با الگوی مشابهی که در منطقه Cerrado برزیل در جنوب آمازون اتفاق افتاده است.
ساویر در این مورد می‌گوید:
آنچه که در انستیتوی خود در حال تلاش برای آن هستیم، ارتقاء معیشت پایدار برای این جوامع است؛ به‌نحوی که آن‌ها بتوانند در زمین‌های خود بمانند.
گردشگری نه تنها باعث می‌شود که این جوامع، جایگزین بهتری به‌جای فروش زمین‌های خود برای کسب درآمد داشته باشند، بلکه باعث می‌شود این نواحی وحشی و زیبا بیشتر و بهتر دیده شوند.
ساویر ادامه می‌دهد:
در سفر به ریو فقط یک چیز برای دیدن وجود دارد و آنجا می‌روید تا ساحل ببینید؛ ولی سفر در این مکان‌های داخلی‌تر می‌تواند روشی برای افزایش آگاهی در مورد مکان‌هایی باشد که شناخته‌شده نیستند.
پیتر نایتس، مدیرعامل WildAid است. این شرکت تلاش می‌کند تا به تجارت غیرقانونی حیات وحش پایان دهد. او می‌گوید:
گردشگری بخش مهمی از تلاش‌ها در جهت حفظ بسیاری از نواحی وحشی و طبیعی دنیا است.
او ادامه می‌دهد که گردشگری به طبیعت ارزش می‌دهد.
البته نایتس توضیح می‌دهد که ما درک می‌کنیم که طبیعت دارای نوعی ارزش و اهمیت ذاتی است و برای اکوسیستم‌های وسیع‌تر بسیار اهمیت دارد؛ ولی گاهی اوقات کشورهایی که ثروت کمتری دارند، توانایی کافی برای حفظ منابع طبیعی به‌خاطر خودشان ندارند. پولی که از طریق گسترش گردشگری به دست می‌آید، به کشورهای فقیرتر فرصت می‌دهد تا مصرف کردن منابع محدود خود را بررسی کنند و از زمین‌های طبیعی خود محافظت کنند.
نایتس می‌گوید در این کشورها گردشگری یک دارایی است و این دارایی مدام در حال افزایش است. فعالیت‌هایی مثل استخراج موجب تضعیف این دارایی می‌شود.
نایتس، رواندا را بهترین مدل در حفظ منابع طبیعی معرفی می‌کند. در آن کشور، تلاش‌هایی در جهت حفظ محیط زیست که توسط شهروندان صورت می‌پذیرد به رواندا کمک کرده است تا نرخ گردشگری خود را در دهه‌ی اخیر دو برابر کند. مسافران و گردشگران ماجراجو، سر کیسه‌ها را شل می‌کنند و به دولت و شهروندان بومی کمک مالی می‌کنند تا آن‌ها از پس جنگ با شکارچیان غیرقانونی و توسعه‌دهندگان غیرمجاز بربیایند.
تعداد بازدید گردشگران در ده سال به ۱٫۵ میلیون در سال ۲۰۱۷ رسیده است که تمایل جهانی برای بازدید و حفظ منابع طبیعی، حفظ جنگل‌های بارانی و انبوه این کشور، افزایش جنبه‌های هنری در پایتخت و تلاش‌هایی در جهت حفظ گوریل‌ها را افزایش داده است.
در پارک ملی آکاگرا که تقریبا در جریان جنگ داخلی بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۴ ویران شده بود، تلاش‌هایی در جهت حفظ محیط زیست، باعث کاهش شکار غیرقانونی حیات وحش و افزایش زیستگاه‌های طبیعی شده است. این تلاش‌ها تحت توسعه گروهی به نام پارک‌های آفریقایی در هیئت توسعه رواندا انجام گرفته است که بخشی از آن توسط کمک‌های مالی بازدیدکنندگان، تامین مالی می‌شود. این پارک در سال ۲۰۱۸ تعداد ۴۴ هزار بازدیدکننده داشت؛ در حالی که بازدیدکنندگان در سال ۲۰۱۰ فقط ۱۵ هزار نفر بودند. این آمار در گزارش نشنال جئوگرافیک ذکر شده است.
کمک‌های مالی و پول‌هایی که گردشگران با خود می‌آورند، فراتر از مرزهای این پارک رفته است. بخشی از درآمد توریستی ۲٫۲ میلیون دلاری این پارک که سال گذشته به دست آمد، صرف خدماتی چون تحصیل و مراقبت سلامت در جوامع اطراف پارک شده است.
آگاهی محلی و غرور ملی
سفر کردن نقشی اساسی در حفظ محیط زیست دارد؛ تا جایی که شرکت WildAid به‌طور جدی و فعال، در حال توسعه و تشویق آن است. نایتس می‌گوید در عین حال که کمک مالی به گروه‌های حفظ محیط زیست بسیار ارزشمند است، سفر کردن در نواحی که مورد تهدید واقع شده‌اند به دولت‌ها نشان می‌دهد که آن مناطق چقدر ارزش و اهمیت دارند. در زیمبابوه، WildAid یک کمپین راه‌اندازی کرده است تا اهالی منطقه را تشویق کند که از پارک‌های ملی خودشان بازدید کنند.
این روشی برای تقویت قدردانی بیشتر از گنجینه‌های طبیعی آن‌ها و تمایل به محافظت از آن‌ها است. در حالی که بازدیدکنندگان بومی هزینه‌ی کمتری برای بازدید از پارک‌های ملی می‌پردازند، بازدید آن‌ها می‌تواند از انتخاب‌هایی که برای اقامت وجود دارد، پشتیبانی کند که معمولا محدود به گزینه‌های لوکس نیست و می‌تواند در فصل‌هایی اتفاق بیفتد که گردشگران بین‌المللی کمتری وجود دارد. این گردشگران داخلی نیز در فصل‌های خلوت سال می‌توانند موجب رونق مشاغل بومی شوند.
نایتس می‌گوید داشتن پارک‌های ملی که بقیه دنیا زیبایی آن را تحسین می‌کنند، نوعی غرور ملی است. پارک‌ها پرچم‌های راهنمایی هستند که مردم را به سفر تشویق می‌کنند؛ مثلا بعد از بازدید از جزایر گالاپاگوس، گردشگران ممکن است به سرزمین اصلی اکوادور هم سفر کنند تا سایر گنجینه‌های طبیعی آن را ببینند.
ارتقاء زمین‌های طبیعی در خانه
برای اینکه نقش موثر و مثبتی در حفظ محیط زیست داشته باشید، لازم نیست تا آمریکای جنوبی و آفریقا سفر کنید. گردشگری مرتبط با محیط‌های طبیعی و فضای باز می‌تواند جایگزینی قابل‌اعتماد برای صنایع استخراجی باشد؛ صنایعی مثل استخراج معدن، استخراج و اکتشاف نفت و گاز و...
در حالی که ممکن است برای اسکی در یوتا با هواپیما سفر کنید؛ ولی حضور شما صدایی برای حفظ محیط زیست خواهد شد. وقتی افراد به شهر می‌آیند، آن‌ها برای تجربه فعالیت‌های تفریحی در طبیعت پول خرج می‌کنند؛ مثلا برای شرکت در فعالیت‌هایی مثل تورهای دوچرخه‌سواری همراه با راهنما یا تورهای پیاده‌گردی در طبیعت، کرایه قایق و مجوزهای چادر زدن در طبیعت. این پول مشوقی برای تلاش‌های مرتبط با حفظ محیط زیست و حفاظت و نگهداری از زمین‌های عمومی است.
به گفته سیلیا کوهن، مدیر بازاریابی و ارتباطات شرکت غیرانتفاعی Grand Junction Economic Partnership، این تحول با بالاترین سرعت و با بیشترین قابلیت در مناطقی که قبلا قطب گاز و نفت در Grand Junction کلرادو بوده، در حال اتفاق افتادن است.
کوهن در ایمیلی به ماتادور گفت:
جالب است بدانید که پس از دوران اوج بهره‌برداری از انرژی در دهه ۱۹۸۰، بسیاری از سازندگان و سایر تأمین‌کنندگان در «گراند ولی» توانستند برای حمایت از تولیدکنندگان در زمینه تفریحات فضای باز، با همان مجموعه مهارت‌ها، تکنیک‌ها و موادی که قبلا از صنعت انرژی پشتیبانی می‌کردند، مدل‌های تجاری خود را سازگار کنند.
انتخاب‌های خوب و مناسب برای سفر
با بازدید از مکان‌هایی که دارای تنوع زیستی هستند و تحت حمله دولتی و صنعتی قرار گرفته‌اند، به افرادی که دنبال استخراج معادن و منابع یا توسعه شهری هستند نشان می‌دهیم که این زیستگاه‌های طبیعی و متنوع از نظر اقتصادی و با حفاظت بیشتر، قابل‌اطمینان هستند و نباید جایگزین شوند.
مقاله‌های مرتبط:
با همه این حرف‌ها باید اذعان کنیم که گسترش بی‌رویه گردشگری و سفر حتی اگر با روشی مثبت و در جهت حفظ محیط زیست باشد، ریسک‌ها و خطراتی هم به دنبال دارد. گردشگری موفقیت آمیز، به تمایل بازدیدکنندگان هم بستگی دارد؛ تمایل به اینکه مکانی که در آن حضور پیدا می‌کنند، حفظ کنند و مسافر مسئولیت‌پذیری باشند.
سائول بلتکو سوسا، مشاور گواتمالایی گردشگری پایدار که با سازمان‌های مختلفی چون Rainforest Alliance همکاری داشته است در این مورد می‌گوید:
«اگر علاقه‌مند هستید که یک مسافر مسئولیت‌پذیر باشید، دفعه‌ی بعدی که برای سفرتان برنامه‌ریزی می‌کنید، باید در مورد مکان‌هایی که بازدید می‌کنید و شرکت‌هایی که از خدمات آن‌ها استفاده می‌کنید، تحقیقات مفصل و جدی انجام دهید. باید بررسی کنید که آیا سازمان‌ها و کسب وکارهایی که از خدمات آن‌ها استفاده می‌کنید، بومی هستند یا خیر و اطمینان حاصل کنید که پولی که خرج می‌کنید در آن کشور باقی می‌ماند.»
علاوه بر این، باید اصول مسافرت بدون ایجاد زباله را یاد بگیرید؛ یعنی هیچ ردپایی از خود به‌جای نگذارید و از طبیعت فقط عکس با خود ببرید. این اصول در نواحی حفاظت‌شده، اهمیت بسیار بیشتری دارند. به محدودیت‌های حیات وحش و مرزها و محدوده‌های اهالی منطقه احترام بگذارید؛ به‌خصوص گروه‌های بومی. سازمان‌هایی مثل Deeper Africa و Sumak Travel تورهای بشردوستانه‌ای ارائه می‌کنند که جوامع محلی را در بر می‌گیرد و برای کسانی که در آن مقصد زندگی می‌کنند، مفید است. این تورها شرایطی فراهم می‌کنند که راحت‌تر می‌توانید با محیط بومی آشنا شوید و یک گردشگر مسئولیت‌پذیر باشید.
تصویری بزرگ‌تر
وقتی با هواپیما سفر می‌کنید، هنوز مشکل تولید کربن وجود دارد. اگر گاهی و به‌ندرت پرواز می‌کنید، به خاطر داشته باشید که عادات پروازی شما در مقایسه با کسانی که چندین بار در هفته برای مسائل کاری پرواز می‌کنند یا بدتر از آن، پروازهای خصوصی دارند، به حساب نمی‌آید. ولی با وجود این، روش‌هایی هم وجود دارد که از طریق آن می‌توانید کربن تولیدشده را جبران کنید.
بزرگترین قدمی که پروازکنندگان انفرادی می‌توانند در این راه بردارند، کمک مالی به برنامه‌های جبران کربن است. بیشتر ایرلاین‌های مهم و بزرگ دنیا این برنامه‌ها را ارائه می‌کنند و شما هنگام خرید بلیط هواپیما می‌توانید در این طرح‌ها مشارکت کنید. در غیر این صورت& سرمایه‌گذاری‌های متعددی برای جبران کربن وجود دارد که می‌توانید در آن‌ها مشارکت داشته باشید.
هزینه‌های شرکت در این طرح‌ها بین ۳ تا ۱۵ دلار است و به مسافتی که پرواز می‌کنید و نوع محاسبه‌گر کربنی که استفاده می‌کنید، بستگی دارد. این جبران زمانی اتفاق می‌افتد که این پول‌های پرداخت‌شده برای خروج کربن از جو یا کاهش آن استفاده شود. این کار از طریق کاشت درختان یا سرمایه‌گذاری در پروژه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر، قابل انجام است.
علاوه بر این، یک ابتکار در سازمان ملل به نام طرح جبران و کاهش کربن برای حمل و نقل هوایی بین‌المللی وجود دارد که از شرکت‌های هواپیمایی می‌خواهد که در سطح بین‌المللی برای جبران تولید کربن اضافه‌شده فعالیت کنند؛ هرچند این کار تا سال ۲۰۲۱ شروع نمی‌شود.
بنابراین باید اذعان کنیم که سفر کردن باعث تولید کربن می‌شود و مسافران، روی مناطقی که به آن سفر می‌کنند، تاثیر می‌گذارند. علاوه بر این، مسافران اگر زمان و منابع کافی در اختیار دارند، باید گزینه‌های دیگری چون قطار، اتوبوس و کشتی را برای سفر در نظر بگیرند. ولی آنچه که همه مسافران نیاز دارند، کمی آگاهی است؛ بیشتر از اینکه به‌خاطر نیاز به تجربه این سیاره زیبا و پهناور احساس شرمندگی کنند.
به ازای هر تغییر و رشدی که ناشی از سفر به مکان‌هایی است که به این رشد نیاز دارند، این رشد و پیشرفت برای خود گردشگران نیز اتفاق می‌افتد. همان طور که کن چی هو لی، سخنگوی اداره گردشگری ماکائو عنوان کرده است:
وقتی سفر می‌کنید، می فهمید که چقدر کوچک هستید. اینکه بدانید خارج از کشور شما چه می‌گذرد، تجربه مهم و ارزشمندی است.
دیدگاه