تصاویری از تخریب محیط زیست در هفتاد سال گذشته، زخم بشر بر چهره زمین
۲۲ آوریل روز جهانی بزرگداشت زمین بود، زمینی که سالهاست رنج تخریب محیط زیست به دست بشر را به چشم میبیند. تصاویر ناسا از پنجاه سال پیش تاکنون، نمایش واضحی است از حال نه چندان مساعد زمین، با کجارو همراه باشید.
مقالههای مرتبط:
چندروز گذشته، ۲۲ ام آوریل، روز پاسداشت زمین، تنها مامن بشر (حداقل تا آیندهای دور) بود. زمینی که سالهاست از تاثیر انسان رنج میبیند. در تصاویری که در ادامه مشاهده میکنید، نقش تغییرات و تاثیرات مخرب بشر بر محیط زیست به وضوح قابل مشاهده است. بیشتر این تصاویر از آرشیو پنجاهساله ناسا و برخی دیگر شدت تخریب را در ۱۰ تا ۱۵ سال اخیر نمایش میدهند. برای قیاس آنچه بر سر زمین آوردهایم، با کجارو همراه باشید.
نقش تغییرات آب و هوایی و گرمایش زمین را در یخچال طبیعی مویر در آلاسکا (Alaska's Muir Glacier) مشاهده کنید، تصویر سمت راست آگوست ۲۰۰۴ و تصویر سوی چپ مربوط به آگوست ۱۹۴۱ است.
کاهش میزان ذخیره برف روی کوه ماترهورن (Matterhorn Mountain) در سوئیس، تصویر سمت راست مربوط به آگوست ۲۰۰۵ و تصویر چپ مربوط به آگوست ۱۹۶۰.
اسناد جنگلزدایی در پارکهای ملی برخی از کشورهای دنیا که توسط ناسا منتشر شده تخریب فضای سبز کوه الگون پارک ملی اوگاندا در سال ۱۹۷۳ (سمت چپ) را در مقایسه با سال ۲۰۰۵ (سمت راست) نشان میدهد.
ناحیهای از روندونیا در برزیل (Rondonia, Brazil) که بین سالهای ۱۹۷۵ (چپ) و ۲۰۰۹ (سمت راست) تخریب شده است.
قطع درختان و جنگلزدایی از جنگل سالتا در آرژانتین (Salta Forest)، تصویر سمت راست مربوط به سال ۲۰۰۹ و تصویر سمت چپ، سال ۱۹۷۲.
در این عکسها جنگلزدایی در جنگل مائو کنیا از ژانویه ۱۹۷۳ (سمت چپ) تا دسامبر سال ۲۰۰۹ (سمت راست) به وضوح قابل مشاهده است.
داستانی مشابه برای دریاچه ناکورو در پارک ملی کنیا، در سال ۱۹۷۳ (تصویر سمت چپ) و ۲۰۰۰ (تصویر راست) نمایش داده شده است.
جنگلزدایی در جنگل آتلانتیک آمریکای جنوبی (South American Atlantic Forest) در پاراگوئه نیز شایع است، چگونگی آن را در تصاویر سال ۱۹۷۳ (سمت چپ) در مقابل ۲۰۰۸ (سمت راست) مشاهده کنید.
بابان رفی فارست (Baban Rafi Forest) در نیجر، سال ۲۰۰۷ (سمت راست)، و سال ۱۹۷۶ (سمت چپ).
تصاویر جنگلزدایی از مونت کنیا فارست (Mount Kenya Forest) در کنیا، ۱۹۷۶ (سمت چپ) در مقابل ۲۰۰۷ (سمت راست).
تقاص گرمایش زمین را در یخچالهای طبیعی قوری کالیس (Qori Kalis) پرو ببیند، سال ۱۹۷۸ (چپ) و سال ۲۰۱۱ (سمت راست).
اسناد تصویری ذوب یخچالهای طبیعی در اکوادور، از ماه مارس ۱۹۸۶ (سمت چپ) تا فوریه ۲۰۰۷ (سمت راست).
پارک ملی تپههای شنی (Great Sand Dunes National Park) در ایالت کلرادو در سال ۱۹۸۷ (سمت چپ). همان پارک در سال ۲۰۱۱ (سمت راست)، کوچک شدن دریاچه تاسف بار است.
ذخیرهگاه طبیعی الفنت بوت (Elephant Butte Reservoir) در نیومکزیکو در سال ۱۹۹۴ (سمت چپ) و دوباره در سال ۲۰۱۳ (سمت راست).
دبی و وسعت رودخانهها در آریزونا و یوتا کاهش یافته، این تصاویر را مقایسه کنید: مارس ۱۹۹۹ (سمت چپ) و مه ۲۰۱۴ (سمت راست) .
دریاچه آرال در آسیای مرکزی، به وضوح بین سالهای ۲۰۰۰ (چپ) و ۲۰۱۴ (سمت راست) کوچک شده است.
دریاچه مارچیکوئتا (Mar Chiquita Lake) آرژانتین به طور قابل توجهی از ۱۹۹۸ (سمت چپ) تا ۲۰۱۱ (سمت راست) خشک شده است،
جنگل زدایی با گذشت زمان به باج گرفتن از زمین ادامه میدهد، تصاویری از جنگل مابیرا (Mabira) در اوگاندا در سال ۲۰۰۱ (سمت چپ)، و همان منطقه فقط ۵ سال بعد (سمت راست).
خشکسالی در طول چند سال گذشته به وضوح بر آمریکا تأثیر گذاشته است. سه تصویر از یک دریاچه در کانزاس را مقایسه کنید. (عکسها از چپ به راست به ترتیب در سالهای ۲۰۱۰، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲)
دریاچه ارومیه ایران تصویر سمت چپ جولای ۲۰۰۰ و تصویر راست در جولای سال ۲۰۱۳ گرفته شده است.
دیدگاه