انواع سبک های معماری، از گذشته تا به حال (قسمت دوم)

معماری با سبک‌های مختلف و متنوع خود چیزی است که این روزها با زندگی تمام افراد خواسته یا ناخواسته آمیخته شده و تمام دور و برمان را فرا گرفته است. آشنایی با سبک‌های مختلف معماری و شناخت ویژگی‌های منحصربه‌فرد هرکدام از این سبک‌ها به گردشگران و جهانگردان این امکان را می‌دهد تا با آگاهی بیشتری بناها و سازه‌هایی را که هنگام سفر کردن با آن‌ها مواجه می‌شوند را تحلیل و بررسی کنند. در این سری مقالات، سبک‌های معماری از گذشته تابه‌حال بررسی می‌شوند.

سبک معماری گوتیک سبکی بود که پس از مدت‌ها یک پیشرفت و تغییر نسبتا اساسی را با خود به‌همراه آورد و به همگان نشان داد. این سبک از معماری که دستاورد اروپایی‌ها بود، ساختمان‌ها و بناهایی را به وجود آورد که بلندتر بودند، سبک‌تر بودند و از نسبت به دیگر سبک‌های معماری پیش از خود بسیار بیشتر خودنمایی می‌کردند. مهم‌ترین نشانه سبک گوتیک که بیشتر برای ساختن کلیساها از آن استفاده می‌شد، طاق‌های نوک تیزی بود که در بنا به کار می‌رفت. جذابیت این سبک از معماری به حدی بود که در اواسط قرن ۱۸ تا اواسط قرن ۲۰ میلادی، این سبک مجددا احیا شد و با قدرت بیشتری ظاهر شد و باز شاهد ساخت سازه‌هایی جدید با این سبک از معماری بودیم.

زمان اصلاح ظاهری فرا رسیده است! معماری کلاسیک و نشانه‌ها و قوانینش را به خاطر دارید؟ سبک معماری رنسانس با رعایت قوانین کلاسیک یونانی‌ها در هنر، به سبک معماری آن‌ها ظاهری نو بخشید و به آن جانی دوباره داد. معماری رنسانس تناسبات معماری کلاسیک را حفظ کرد اما به‌طرز سخاوتمندانه و قابل‌توجهی به آن زیبایی بخشید و آن را مطابق با سلیقه زمان خودش احیا کرد. این سبک از معماری نسخه پیشرفته‌تر و صد البته زیباتر از معماری کلاسیک است.

هم‌زمان با رواج کلاه گیس‌های نمایشی و تجملی، سبکی از معماری پدید آمد که به‌طرز بسیار قابل‌توجهی تمرکز اصلی خود را روی جنبه‌های ظاهری و تزیینی بنا گذاشته بود. دوره باروک بیش از هر هر زمان دیگری المان‌های تزیینی بنا را به‌شکل کاملا دقیق و با جزییاتی استادانه به نمایش گذاشت. این سبک از معماری در اواخر قرن ۱۸ میلادی بسیار خوش درخشید و تک تک سطوح بناهایی که از این سبک پیروی می‌کردند با جزییات بسیار زیاد و پرزرق‌وبرق خود چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌کرد.

سبک معماری نئوکلاسیک، سبکی از معماری بود که با بخشی از دوره باروک هم‌زمان شد و توسط افراط دلنشینی که باروک در خود گنجانده بود تقریبا پس زده شد! سبک نئوکلاسیک هم تقریبا همانند رنسانس از معماری کلاسیک یونان و روم پیروی می‌کرد با این تفاوت که نئوکلاسیک برخلاف رنسانس در بعضی موارد عینا از قوانین و تناسبات معماری کلاسیک بهره می‌برد و آن‌ها را با همان ظاهر اصلی خود به جسم بنایی تازه منتقل می‌کرد.

سبک معماری هنر نو، سبکی بود که در اواخر قرن نوزده پدید آمد و تا اوایل قرن بیستم هم بیشتر دوام نداشت. این سبک از معماری بیشتر از اشکال طبیعت و گیاهان ایده می‌گرفت و از شکل ظاهری آن‌ها بهره می‌برد. انحنا و خمیدگی از ویژگی‌های این سبک از معماری بود. معماری هنر نو عمر کوتاهی داشت و در این مدت کوتاه شهر پاریس از این سبک بسیار استفاده کرد.