غار‌های شگفت‌ انگیز شهر ناتینگهام؛ انگلستان

شهر ناتینگهام در ناتینگهام شایر انگلستان بر روی تپه‌های ماسه‌سنگی نرم، گسترده شده است. این تپه‌های ماسه‌سنگی نرم و کم ارتفاع به سمت شمال رودخانه‌ی ترنت‌ (Trent) امتداد پیدا می‌کنند. این تپه‌ها و صخره‌های ماسه‌سنگی تقریبا ۲۳۰ میلیون سال قبل شکل گرفته‌اند و با وجود اینکه ساختاری نرم دارند و با استفاده از کلنگ و ابزار‌های دستی کوچک قابل حفاری هستند، از استحکام بسیار زیادی نیز برخوردار هستند. دارا بودن این دو ویژگی به‌طور هم‌زمان ـ نرم بودن ساختار این تپه‌ها و استحکام بالای‌آنها ـ بسیار عجیب و غیر‌عادی به نظر می‌رسد. این دو ویژگی، این امکان را میسر می‌کند که تپه‌های ماسه‌سنگی به آسانی حفاری شوند در حالی که محکم و استوار بدون هیچ تکیه گاهی هنوز هم پابر جا باقی مانده‌اند.

اولین سکنه‌ ناتینگهام از این منطقه‌ بکر و شگفت‌انگیز به نفع خود استفاده کردند؛ آنها خیلی زود متوجه شدند که اگر در دامنه‌ی این تپه‌ها و صخره‌های ماسه‌سنگی، در امتداد دشت‌های سیلابی ترنت برای خود سکونت‌گاه و خانه‌هایی حفر کنند این کار بسیار آسان‌تر و کم هزینه‌تر از ساخت خانه بر روی زمین‌های هموار است.

 در دوران‌های گذشته، ناتینگهام در زبان بریتونی با عنوان Tigguo Cobauc شناخته می‌شد که در زبان انگلیسی به معنای محل غارها (Place of caves) است که این نام در قرن نهم توسط اسقف منطقه‌ی شربورن (sherborne) برای نامیدن ناتینگهام به کار می‌رود.

امروزه هیچ یک از این غارهای اولیه وجود ندارند. غارهایی که فرو ریخته‌ و ویران شده‌اند، در اثرباد و باران فرسایش یافته و به کلی از بین رفته‌اند. اما هنوز صد‌ها غار در زیر شهر مدرن ناتینگهام وجود دارد که قدیمی‌ترین این غارها، قدمت‌شان به قرن دوازدهم بر‌می‌گردد و تعداد اندکی از این غار‌ها بعد از سال ۱۸۵۰ حفر و ایجاد شده‌اند. این غار‌ها به عنوان خانه، انبار و کارگاه توسط ساکنان شهر مورد استفاده قرار می‌گرفتند. افرادی مانند آهنگران، شمع سازان و نانوایان منطقه به این غار‌ها علاقه‌ی خاصی داشتند زیرا این صنعتگران بدون اینکه درباره‌ی آتش گرفتن کارگاه و محل کار خود نگرانی داشته باشند یا اینکه مجبور باشند هر شب کوره را خاموش کنند یا روی آتش را بپوشانند، می‌توانستند در این غار‌ها آتش و کوره‌ی داغ برای خود بسازند؛ زیرا در آن زمان در شهر ناتینگهام قوانین ساعت خاموشی و منع آمد و شد وجود داشته که باید اجرا می‌شده است.

ماهی‌فروشان و قصابان این شهر، محل کار خود را درون این غارها ساخته بودند زیرا در این غار‌ها از مگس و پشه خبری نبود و به دلیل اینکه دمای درون غارها بسیار پایین‌تر از دمای بیرون بود این غارها محل مناسبی برای نگهداری گوشت بودند.

در طی انقلاب صنعتی انگلستان افراد زیادی برای یافتن شغل، گروه گروه به شهر ناتینگهام هجوم آوردند؛ مالکان و زمین‌داران ناتینگهام، خانواده‌های افراد جویای کار را درون این غار‌ها اسکان دادند. این افراد مهاجر در شرایط بسیار وحشتناکی در این غارها زندگی می‌کردند. سطح بهداشت بسیار پایین بود و این غارها کم کم به محل رشد و انتشار بیماری‌های خطرناک همچون وبا، آبله و سل تبدیل شدند. این دوران یکی از بدترین دوران تاریخ شهر ناتینگهام است. در سال ۱۸۴۵ اجاره دادن این غارها به افراد فقیر به عنوان مسکن و محل زندگی، غیر قانونی اعلام شد اما این رسم و روال به طور کلی ریشه کن نشد و مردم فقیر باز هم در این غارها با شرایط بسیار نامساعد زندگی می‌کردند تا اینکه در ربع اول قرن بیستم، اجاره دادن این غارها و زندگی در غارها به کلی برچیده شد. در طی جنگ جهانی دوم این غارها به پناهگاه‌هایی تبدیل شدند که مردم برای در امان ماندن از حمله‌های هوایی به درون این غارها پناه می‌بردند.

امروزه تعداد انگشت شماری از این غارهای به جا‌مانده، مورد استفاده قرار می‌گیرند. کافه رستورانی درون این غارها ساخته شده است. این کافه رستوران Ye olde trip to Jerusalem نامیده می‌شود و گفته می‌شود که یکی از قدیمی‌ترین بارها در کشور انگلستان بوده است و تاریخچه‌ای بسیار طولانی دارد. مجموعه‌ی دیگری از این غارها به عنوان شعبه‌ای از باشگاه تیراندازی Nottingham Rifle club  کاربرد دارد. بخشی از این غارها که در زیر ساختمان مرکز خرید Broadmarsh shopping centre قرار دارد به عنوان یک جاذبه‌ی گردشگری، بسیار مورد توجه گردشگران قرار گرفته است.