‍۱۰ تجربه منحصربه‌فرد و فراموش نشدنی یک ایرانی - آمریکایی در ایران

مردم ایران از هر فرصتی برای مسافرت استفاده می‌کنند، به‌خصوص که تعطیلات بسیاری در تقویم ایرانی‌ها وجود دارد. یکی از افرادی که تجربیات منحصربه‌فردی از ایرانگردی به‌دست آورده، پونتیا فلاحی است. او در آمریکا متولد شده و زندگی کرده و اکنون ۳ سالی می‌شود که ساکن تهران است و تلاش می‌کند تصورات غلط درباره‌ی سرزمین مادری خود را تغییر دهد، درهمین راستا راجع به سکونت در ایران به‌عنوان یک مهاجر می‌نویسند و از تجربه‌های خود در وب‌سایت شخصی‌اش «MyPersianCorner.com» می‌گوید.

فرقی نمی‌کند قصد سفر به کدام‌یک از شهرهای ایران را دارید. ما در کجارو به شما کمک می‌کنیم تا بتوانید قیمت تورهای مسافرتی داخلی از آژانس‌های مختلف را در کمترین زمان با یکدیگر مقایسه و تور ارزان برای سفرتان خریداری کنید.

برای قایقرانی در زاینده رود می‌توانید به چهارمحال و بختیاری بروید و با راهنماهایی که عضو تیم ملی قایقرانی هستند، این تفریح مهیج را تجربه کنید. واقعا چطور می‌توانید از خیر این ماجراجویی بگذرید؟ بعد از عبور از تعدادی رپید (بخش‌های خروشان رودخانه)، به آب‌های آرام‌تر رسیدیم و برخی از افراد گروه ترجیح دادند که یک شنای سریع داشته باشند، اما شدت سرمای آب به‌حدی بود که بیش از یک دقیقه نمی‌شد آن را تحمل کرد. در بخش پایین‌تر رودخانه، توقف کردیم و اینجا بود که باید از روی یک تخته‌سنگ می‌پریدیم، دمای آب بسیار پایین بود و بعد از پریدن در آب آن‌قدر سردم شده بود که هیچ تمرکزی نداشتم و به همین دلیل در حالت شناور به مربی‌ تیم رسیدم که افرادی را که به کرانه‌ی رودخانه می‌رسیدند، از آب بیرون می‌کشید. یکی از افراد گروه به شوخی می‌گفت:

از آنجاکه او آمریکایی است، می‌توانید بعداً بگویید که یک آمریکایی را از آب نجات دادید.

پس از پایان ماجراجویی،‌ مادر مربی گروه ما را با یک کاسه آش مهمان کرد تا دوباره گرم شویم، هرچند این کافی نبود و احتمالاً گرمایی مثل دمای اوایل تابستان تهران می‌توانست حرارت بدنم را به حالت عادی برگرداند.

ما محل ییلاق عشایر بختیاری را در استان چهارمحال و بختیاری پیدا کردیم. آن‌ها ما را به چادر خود دعوت کردند، هرچند که یک چادر ساده نبود، دیوارهای سنگی در اطراف قرار داشت و چادری نازک روی آن کشیده‌ بودند تا مقداری از نور خورشید به فضای داخل بیاید. این فضا را با انواع فرش پوشانده بودند و تعدادی پشتی در اطراف دیوارها به‌چشم می‌خورد. علاوه بر این، منگوله‌های رنگی با مهره‌های آبی‌رنگ در بالای آن‌ها، به نواری در دورتادور دیوار وصل شده بود. محدوده‌ی کوچک آشپزخانه را نیز با یک پرده از فضای نشمین جداکرده بودند.

ما دور هم نشستیم و مشغول نوشیدن چای خوش عطر ایرانی بودیم که یک جوان بختیاری وارد چادر شد و ما را شگفت‌زده کرد. او لباس محلی پوشیده‌ بود که شامل کلاه پشمی و جلیقه‌ی پشمی کرم‌رنگ بلندی با نوارهای سیاه در بالای آن می‌شد که چیزی شبیه به کلیدهای پیانو بود. تاجایی که فهمیدم این جلیقه تقریبا گران‌قیمت است،‌ اما چیزی که باعث حیرتم شد،‌ گوشی بزرگ سامسونگ او بود که از جیب لباسش بیرون‌زده بود. فکر می‌کنم با وجود زندگی سنتی عشایر بختیاری، حتی آن‌ها نیز از فناوری عقب نمانده‌ یا چاره‌ای جز پذیرش آن نداشته‌اند.

بهترین شگفتی‌ها وقتی اتفاق می‌افتند که انتظارش را ندارید و من اصلاً نمی‌دانستم که جایی مثل تالاب انزلی در ایران وجود دارد. در اینجا به گشت‌وگذار در نیزارها و تماشای انواع گیاهان و خانه‌هایی که روی پایه‌های چوبی ساخته‌شده‌ بود، پرداختیم و در ادامه وارد تالاب شدیم و از تماشای نیلوفرهای آبی که به زیبایی هرچه تمام‌تر خودنمایی می‌کردند، لذت بردیم. هنوز هم می‌توانم صدای افتادن قطرات باران روی برگ‌های زمردی بزرگ آن‌ها را بشنوم.

زورخانه، ورزش باستانی و سنتی ایران است که جزو میراث فرهنگی ناملموس یونسکو به شمار می‌رود. این سنت قدیمی ریشه در جنگ‌ها و مبارزات جنگی دارد و با ورزش‌‌کردن، مردهای عادی را به جنگاورانی تنومند تبدیل می‌کند که علاوه بر سلامت فیزیکی و روحی،‌ از اصول اخلاقی بالایی نیز برخوردارند. شاید این واقعیت که زنان اجازه‌ی ورود به زورخانه را ندارند، آن را برای من جذاب‌تر کرده است. خوشبختانه، زورخانه‌ی صاحب‌الزمان در یزد برای بازدید گردشگران و حتی بانوان باز است. این ورزش به‌شکل هیجان‌انگیزی یک تجربه‌ی معنوی و فراتر از حد تصورم بود.

برای اولین‌بار برای انتخابات ریاست جمهوری ایران رأی دادم. آن زمان فقط ۱۶ سال داشتم و برای رأی‌دادن باید دو ساعتی را تا آتلانتا رانندگی می‌کردیم. در سال ۲۰۱۷ برای اولین‌بار در تهران رأی دادم و ساعت ۱۰ صبح وارد صف رأی‌دهندگان شدم و ساعت پنج بعدازظهر تازه کارم تمام شد. هنوز هم نمی‌فهمم چرا این ماجرا هفت ساعت خسته‌کننده طول کشید و حتی دوستان و خانواده با بهت به من می‌گفتند:

هفت ساعت! مگر چندبار رأی دادی؟

خوب ایرانی‌ها، انسان‌های خوش‌صحبتی هستند و خیلی سریع با شما دوست می‌شوند، به همین دلیل زمان تقریبا به‌سرعت گذشت. لازم نیست که بگویم، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی بود. اگر می‌پرسید که آیا دوباره این تجربه را خواهم داشت، باید بگویم که حتما. فقط این‌بار کله‌ی سحر بیدار می‌شوم تا نفر اول صف رأی‌دهندگان باشم.

جزیره‌ی قشم، اولین سفر انفرادی من در ایران بود و به‌حدی تجربه‌ی منحصربه‌فردی بود که زبان نمی‌تواند حق مطلب را درباره‌ی این جزیره‌ی جادویی دلفین‌شکل ادا کند. از اشکال صخره‌ای عجیب در دره‌ی ستارگان و دلفین‌های جزیره‌ی هنگام تا زیست‌کره‌ی غنی جنگل حرا، جزرومدهای اسرارآمیز جزیره‌ی ناز، بادگیرهای بندر لافت، دره رنگین کمان جزیره‌ی هرمز، کارگاه لنج‌سازی و گله‌های شتر در ساحل خلیج فارس، این جزیره را به سرزمین عجایب ایران تبدیل کرده است.

برای آشنایی بیشتر با جاذبه‌های قشم می‌توانید لیست کاملی از جاهای دیدنی قشم را در کجارو ببینید تا ضمن کسب اطلاعات لازم درباره آن‌ها، برنامه‌ریزی بهتری برای سفر خود داشته باشید.

من عاشق خوزستان هستم، موسیقی بندری، مردم خون‌گرم، عشق ملموس مردم به تیم ملی فوتبال برزیل، عینک ری ‌بن و گرمای سوزان هوا که به‌اندازه‌ی سمبوسه‌های این منطقه، تند و داغ است. خوردن فلافل و سایر غذاهای خیابانی در لشکر آباد اهواز، تجربه‌ای است که نباید از دست دهید. ساندویچ‌های فلافل این منطقه را معمولا بدون دستکش و رعایت کامل بهداشت تهیه می‌کنند، اما تقریبا مطمئنم که همین میکروب‌های اضافه در آن باعث تفاوت طعم و خوشمزگی‌اش شده است.

در ضمن می‌توانید بهترین جاهای دیدنی اهواز را در کجارو ببینید، در مورد دیدنی‌های آن اطلاعات مختلفی به‌دست بیاورید و برای سفرتان برنامه‌ریزی کنید.

وقتی می‌توانید در میان باغ‌های انار و زیر آسمان پرستاره بخوابید، چرا به هتل پنج ستاره می‌روید؟ فکر کنید در وسط بیابان، بدون هیچ آلودگی نوری می‌توانید تجربه‌ای استثنایی از تماشای ستارگان داشته باشید. علاوه بر این فاصله‌ی چندانی با قلعه‌ی کرشاهی نداشتم که در گذشته مرکز عملیاتی باندهای دزدی محسوب می‌شد و در اواخر قرن نوزدهم میلادی و تا زمان روی‌کارآمدن سلسله‌ی قاجاریان، باعث رعب‌ووحشت در جاده‌های کاروانی بود. اوایل صبح که سرم را از کمپ بیرون کردم،‌ گله‌ای از بزها را دیدم که برای خوردن آب از برکه‌ی همان نزدیکی آمده بودند.

از روی عکس‌های دوران کودکی می‌دانستم که به شمال ایران سفر کرده بودم، اما هیچ خاطره‌ای از آن نداشتم. تمام این سال‌هایی که در فصل تابستان به ایران سفر می‌کردم،‌ فقط برای دیدن خانواده بود و به همین دلیل هیچ‌وقت به شمال سفر نکردیم. دو سال پیش در روز تولدم بالاخره شانس سفر به شمال نصیبم شد و توانستم در آب‌های دریای خزر بایستم. قابل وصف نیست، اما با تمام وجود عاشقش شدم و حس می‌کردم که اینجا وطن من و دریای خزر متعلق به من است.

مفهوم داش مشتی واقعا برایم جالب است. این شخصیت را چندین‌بار در فیلم‌ها دیده بودم و درباره‌ی اینکه چه کسانی هستند یا داش مشتی به‌چه معنا است، هیچ ایده‌ای نداشتم؛ اما ظاهر آن‌ها را می‌شناختم: پیراهن سفید، کت‌وشلوار سیاه و کلاه لبه‌دارسیاه و سبیل دسته‌ دوچرخه‌ای. بهار گذشته تصمیم گرفتم، سری به باغ گیاه‌شناسی تهران بزنم. در آنجا مشغول قدم‌زدن بودم که با یک داش مشتی مواجه شدم. اول فکر کردم شاید شوخی باشد و آن‌ها با هدف سرگرم‌کردن مردم در این باغ حضور دارند؛ اما باور کنید که واقعی بودند، لبخند من در عکس، شاهد این مدعی است.

همیشه می‌توانید بهترین آفرهای تور تهران را در کجارو پیدا کنید. تنوع فروشنده‌ها و پکیج‌های تور عرضه‌شده، به شما این اطمینان را می‌دهد تا بتوانید سفرتان را ارزان‌تر از همه‌جا برنامه‌ریزی کنید.