
فیلم رمانتیک و موزیکال لالالند محصول سال ۲۰۱۶ به نویسندگی و کارگردانی دیمین شزل است. در این فیلم بازیگرانی همچون رایان گاسلینگ، اما استون، جی. کی. سیمونز، جان لجند، رزمری دویت و میگن فی ایفای نقش میکنند.
مقاله مرتبط:
فیلم لالا لند بهطور کامل در لسآنجلس و در مناطق اطراف آن فیلمبرداری شده است. این فیلم، تجلیلی فوقالعاده از پایتخت سرگرمی دنیا و پر از ارجاع به فیلمهای کلاسیک است؛ همین ویژگی باعث شده که به محبوبیتی فوقالعاده دست پیدا کند.
کارگردان این فیلم، دیمین شزل، تقریبا یک سال برای ادیت این فیلم وقت صرف کرده است. این فیلم زیبا در بیش از ۶۰ لوکیشن مختلف در لسآنجلس فیلمبرداری شده است. در ادامه تنها با چند مورد از مشهورترین لوکیشنهای این فیلم آشنا میشویم.
یکی از بهیادماندنیترین صحنههای فیلم، صحنهی رقص دو بازیگر اصلی فیلم با آهنگ شب دوستداشتنی است. این صحنه در جادهای مشرف به شهر در پارک گریفیت فیلمبرداری شده است. این مکان کتیز کرنر (Cathy’s Corner in) نام دارد و در جادهی مونت هالیوود در نزدیکی جادهی مالهالند واقع شده است. البته توقع نداشته باشید که نیمکت و تیرهای چراغ برق را ببینید چون آنها را بعدا گروه تولید به صحنه اضافه کرده است.
در نزدیکی همین لوکیشن، آسماننمای رصدخانهی گریفیتس قرار دارد که موقعیت جغرافیایی آن در ارتفاعات لسآنجلس، بسیار دیدنی و مناسب است.
رصدخانهی گریفیتس در دامنهی رو به جنوب کوه هالیوود در پارک گریفیتس قرار دارد. این رصدخانه چشماندازهای بسیار زیبایی از لسآنجلس دارد، از سمت جنوب شرقی به مرکز شهر لسآنجلس، از طرف جنوب به هالیوود و از جنوب غربی به اقیانوس آرام. این رصدخانه، یکی از جاذبههای گردشگری محبوب این شهر است و از آنجا میتوانید چشمانداز زیبایی از علامت هالیوود را ببینید. ضمن اینکه نمایشگاههای مختلفی در مورد علم و نجوم در این رصدخانه برپا میشود. ورودی این رصدخانه از زمان افتتاحش در سال ۱۹۳۵ تا به حال به درخواست وقفکنندهی آن گریفیت جی گریفیتس رایگان است.
او وسعتی معادل ۱۲٫۲۰ کیلومترمربع از زمینهای اطراف رصدخانه را به شهر لسآنجلس اهدا کرده و سرمایهی لازم برای ساخت رصدخانه، تالار نمایش و آسماننما را نیز اهدا کرده است. هدف او از این کار، این بود که عموم مردم به تجهیزات نجومی دسترسی داشته باشند و به راحتی بتوانند این علم را حتی به طور آماتور فرا بگیرند.
ساخت رصدخانه در سال ۱۹۳۳ بر اساس طرحی از جان آستین با الهام از طرحهای اولیهی راسل پرتر، آغاز شد. رصدخانه و بخشهای نمایشگاهی آن در سال ۱۹۳۵ به روی عموم گشوده شد. در پنج روز اول افتتاح این رصدخانه، بیش از ۱۳ هزار نفر از آن بازدید کردند. در جریان جنگ جهانی دوم از این رصدخانه برای آموزش ناوبری آسمانی به خلبانان استفاده میکردند. بعدها از آسماننما یک بار دیگر در دههی ۱۹۶۰ برای آموزش فضانوردان آپولو استفاده شد.
این رصدخانه بارها در فیلمها و سریالهای مختلف به نمایش درآمده است.
یکی از نمادینترین پلهای کالیفرنیا، پل خیابان کلرادو است.
پل کلرادو استریت یک پل قوسی بتنی است که در سال ۱۹۱۲ طراحی و با هزینهی ۱۹۱ هزار دلار (معادل ۴ میلیون و ۶۶۶ هزار و ۴۹۲ میلیون دلار در سال ۲۰۱۷) ساخته شد. پل در سال ۱۹۱۳ افتتاح شد. طول پل ۴۵۳ متر است و بیشترین ارتفاع آن به ۴۵ متر میرسد. این پل در فهرست آثار تاریخی ملی به ثبت رسیده و یکی از لندمارکهای مهندسی عمران است.
این پل هم مثل رصدخانهی گریفیتس، بارها در فیلمها و سریالهای مختلف به عنوان لوکیشن مورد استفاده قرار گرفته است. در سال ۱۹۸۹، بعد از زلزلهی لوما پریتا در کالیفرنیای شمالی، به دلیل خطرآفرین بودن بسته شد، ولی در سال ۱۹۹۳ بعد از بازسازیهای قابل توجه، بازگشایی شد. این پل هر سال تابستان برای برگزاری یک فستیوال بزرگ، بسته میشود.
کافه لایت هاوس در ساحل هرموسا قرار دارد. هم از فضای داخلی و هم از نمای بیرونی این کافه برای فیلمبرداری صحنههایی از فیلم استفاده شده است.
صحنهای که در تصویر میبینید، در اسکلهی هرموسا بیچ فیلمبرداری شده است.
هرموسا بیچ، یک شهر ساحلی در لسآنجلس است. این شهر یکی از سه شهر ساحلی این منطقه است. ساحل این منطقه، یک مقصد محبوب برای تفریحاتی والیبال ساحلی، موجسواری، استراحت در آفتاب و گشت و گذار و لذت بردن از کافهها است.
در بخشهایی از فیلم، سباستین و میا به پارکی میروند که برجهای واتس (واتس تاورز) قرار دارد. مجموعهای از چند سازهی فلزی که یکی از بهترین نمونههای هنر خام به شمار میرود.
واتس تاورز یا برجهای سیمون رودیا، مجموعهی این از ۱۷ سازهی تندیسی متصل به هم است که در پارک سیمون رودیا قرار دارند. بلندترین آنها ۳۰ متر ارتفاع دارد. این برجها و دیوارها توسط سیمون رودیا، مهاجری ایتالیایی و کارگر ساختمان در طول ۳۳ سال طراحی و ساخته شده است. ساخت آنها از سال ۱۹۲۱ تا ۱۹۵۴ طول کشیده است. این سازههای یکی از نمونههای هنر خام و هنر نائیف ایتالیایی آمریکایی است. این سازهها در سال ۱۹۹۰، در فهرست آثر تاریخی ملی به ثبت رسیده است.
میا بعد از اینکه ماشینش را از دست داد، در خیابان واین قدم میزند.
میا و نامزدش در رستورانی به نام رستوران جار در بولوار بورلی به مهمانی میروند.
رستوران لیپتون، جایی است که سباستین کار میکند و آهنگهای کسلکنندهی مخصوص کریسمس را مینوازد. این صحنهها در رستوران اسموک هاوس (Smoke House) فیلمبرداری شده است.
میا و سباستین در کافهای در مرکز شهر لسآنجلس قرار میگذارند.
قطار کابلی انجلز فلایت (Angels Flight) راهآهنی در بانکر هیل است که از سال ۲۰۱۳ بسته است. عوامل فیلم برای فیلمبرداری بخشی از فیلم، دوباره آن را راه انداختند.
میا در کافهای خیالی در استودیوی واقعی برادران وارنر کار میکند. بسیاری از صحنههای فیلم اینجا و در استودیوهای هالیوود سنتر فیلمبرداری شده است.
آپارتمان میا در مجموعهی «رز تاورز» قرار دارد.
فضای بیرونی سینمایی که در آن میا و سباستین فیلم «شورش بیدلیل» را تماشا میکنند، در تئاتر ریالتو ضبط شده که در سال ۲۰۰۷ بسته شده است. این سینما با ظرفیت ۱۲۰۰ نفر جزو مکانهای تاریخی ملی به ثبت رسیده و یکی از آخرین تئاترهای تک پرده در کالیفرنیا است.
ریالتو در سال ۱۹۲۵ ساخته شد. سبک معماری آن در نشریهی لسآنجلس تایمز، ترکیبی از باروک اسپانیایی و کیچ مصری است. فضای داخلی آن با نقاشیهای دیواری تزیین شده است. ریالتو در سال ۲۰۰۷ تعطیل شد. فیلم سیمپسونها آخرین فیلمی بود که در این سینما به نمایش درآمد و ۲۰۰ نفر آن را تماشا کردند. این بنا تا سال ۲۰۱۰ به روی عموم بسته بود.
صحنهی اجرای موسیقی همراه با گروه موسیقی جاز در تئاتر ال ری (El Rey Theatre) فیلمبرداری شده است.
تئاتر ال ری یک تالار برگزاری کنسرتهای موسیقی است. این بنا به سبک آرت دکو و توسط کلیف.رد ای بالچ طراحی شده است. بیشتر بخشهای آن هنوز به همان سبک آرت دکو باقی مانده و به خاطر طراحی مدرنش همواره تحسین میشود.
دیدگاه