آرایشگری که موزه ای برای آثار پیکاسو ساخت

پیکاسو بیش از نیمی از عمرش را در به خاطر فاشیسم در فرانسه زندگی کرد. در جریان جنگ داخلی اسپانیا، «آریاس» (Arias) آرایشگری که بعدها به آرایشگر مخصوص پیکاسو تبدیل شد، از اسپانیا به فرانسه رفت.

در اواخر دهه ۱۹۴۰ پابلو پیکاسو معروف به آرایشگاهی در شهر «والوریس» (Vallauris) در جنوب شرقی فرانسه رفت. فرانسوی‌های آن روزها از پیکاسو به‌عنوان یک هنرمند تبعیدی یاد می‌کردند و هنرش را افسانه‌ای می‌خواندند.

آریاس آرایشگر، برای اولین بار در این آرایشگاه موهای پیکاسو را کوتاه کرد و پس از گذشت یک ماه آریاس به آرایشگر اختصاصی پیکاسو تبدیل شد و ماهانه برای اصلاح هنرمند معروف به خانه‌اش می‌رفت.

پس از گذشت مدتی آریاس و پیکاسو به دوست‌های خوبی تبدیل شدند و آریاس از پیکاسو مراقبت می‌کرد. مدت زیادی نگذشت که آریاس به جمع خانواده پیکاسو پیوست و به یکی از نزدیک‌ترین افراد به او تبدیل شد.

آریاس در جریان جنگ‌های داخلی اسپانیا، در دسته مخالفان فرانکو قرار داشت و پس از پیروزی او در جنگ، اسپانیا را ترک کرده بود. آریاس در طی فعالیت‌های سیاسی خود در اسپانیا شعرهایی هم می‌سرود و پس از خواندن شعرها برای دوست نزدیکش پیکاسو، با نظر مساعد او مواجه شد.

سرانجام پیکاسو در سال ۱۹۷۳ در سن ۹۱ سالگی درگذشت. در این سال‌ها آریاس ۶۱ سال داشت. پیکاسو در طول سال‌های زندگی‌اش آثار زیادی را به دوست آرایشگرش، آریاس تقدیم کرده بود و وی برای زنده نگه‌داشتن یاد دوست هنرمندش چند اثر پیکاسو را به دیوار آرایشگاهش آویزان کرد.

تابلو گرنیکا، از معروف‌ترین آثار پیکاسو است که در اعتراض به جنگ‌های داخلی نقاشی شده است. دو سال پس از مرگ پابلو پیکاسو، فرانسیسکو فرانکو، دیکتاتور اسپانیایی درگذشت. دیگر زمان آن رسیده بود که اثر معروف پیکاسو که در اعتراض به جنگ‌های کشورش کشیده شده بود، به خانه‌اش یعنی اسپانیا برگردد.

در سال ۱۹۸۱، «مارتین چیرینو» (Martin Chirino) مجسمه‌ساز در جریان افتتاح موزه «پرادو» (Prado) در رابطه با پیکاسو گفت:

صحبت در رابطه با پیکاسو این روزها به نقل مجالس مردم تبدیل‌ شده است. پیکاسو یک هنرمند سیاسی است و همین سیاسی بودنش باعث شده تا مردم بیشتر به او توجه داشته باشند.

پس از مرگ فرانکو، آریاس دیگر دلیلی برای برنگشتن به زادگاهش نداشت. او تصمیم گرفت با مجموعه آثاری که پیکاسو در طی سال‌های دوستی‌شان به آریاس اهدا کرده بود به اسپانیا برود و این آثار را به موزه اهدا کند.

آریاس پس از ۴۰ سال دوری از وطن به کشورش بازگشت و آثار و هدایای پیکاسو را به شورای محلی مادرید اهدا کرد. از جمله آثاری که آریاس اهدا کرد می‌توان به ۶۰ اثر شامل: پوسترها، سرامیک‌ها و آثاری روی سفال اشاره کرد. آثاری که آریاس از پیکاسو دریافت کرده بود فرقی با دیگر آثار پیکاسو داشت. پیکاسو پشت تمام هدایایی که به آریاس می‌داد جمله: با عشق برای دوستم آریاس را نوشته بود.

بیشتر بخوانید:

امروزه موزه پیکاسو در مادرید بسیار گسترش پیدا کرده است. در بدو ورود به موزه شما با راه‌پله‌ای روبه‌رو می‌شوید که در راهنمای آن نوشته‌ شده است که آثار موزه به سه قسمت تقسیم می‌شوند: بخش آثار اهدایی آریاس، بخش گاوها و زندانیان و بخش آثار سیاسی در مبارزه با جنگ.

در میان آثار موزه، یک اثر خودنمایی می‌کند. پیکاسو برای دوستش جعبه‌ای ساخته تا وسایل آرایشگری‌اش را داخل آن نگه‌داری کند. روی این جعبه طرحی از گاوبازی اسپانیایی‌ها کشیده شده است.

در میان آثار پیکاسو عکس‌هایی هم از آلبوم شخصی او در کنار آرایشگر محبوبش، آریاس دیده می‌شود.

نکته جالب اینجا است که زندگی پیکاسو و آریاس هیچ‌وجه اشتراکی باهم نداشت ولی سرنوشت آن‌ها را در فرانسه به هم پیوند داد. آریاس پسر مردی خیاط و زنی چوپان بود و در روستاهای اسپانیا بزرگ‌ شده بود.

آریاس در سال ۲۰۰۸ در سن ۹۸ سالگی در زادگاهش درگذشت، او قبل از مرگش مدال نقره‌ای شهرداری مادرید را به‌پاس خدمات فرهنگی دریافت کرد.

پیکاسو و آرایشگر محبوبش،آریاس

موزه پیکاسو در ساختمان «بویتراگو دل لوزویا» (Buitrago del Lozoya) در ۸۳ کیلومتری مادرید قرار دارد. از مادرید تا ساختمان موزه حدود یک ساعت راه است و از پایانه اتوبوس مادرید، «پایانه پلازا د کاستیلا» (Plaza de Castilaa) اتوبوس‌هایی به‌صورت مستقیم تا موزه حرکت می‌کنند. موزه در روزهای دوشنبه و تعطیلات رسمی بسته است.

موقعیت ساختمان بویتراگو دل لوزویا،مادرید،اسپانیا