فلزکاری، تلفیق هنر و صنعت در سرزمین پارس (قسمت اول)
فلزکاری یکی از زیباترین مخلوقات هنرمندان ایرانی از دوران باستان تاکنون است. در جای‌جای کشورمان از شده تا به امروز هنرمندان با مهارت و سبک خاص خود فلز خشن را با روحیه لطیف هنرمندانه خود درهم آمیخته و آثاری بدیع را خلق کرده‌اند. در بسیاری از موزه‌های ایران و جهان آثار فلزکاری ایرانی به نمایش گذاشته شده است. امروز در اولین قسمت این گزارش سری به موزه رضا عباسی زده‌ایم تا با بعضی از آثار فلزکاری به نمایش در آمده در این موزه بیشتر آشنا شویم. توضیحاتی که در ادامه مطالعه می‌کنید، برگرفته از توضیحات این موزه درباره فلزکاری است که در دو قسمت آن‌ها را مرور خواهیم کرد. با کجارو همراه باشید.
شکست و انقراض دولت ساسانی به دست اعراب موجب از میان رفتن روح ایرانی در خلق آثار هنری نشد.
هنرآفرینان ایرانی پس از ثبات وضع و ایجاد آرامش، از گوشه و کنار ایران دوباره سر بر آوردند.
در این زمان ساخت ظروف فلزی طلا و نقره که از پیش از اسلام به سفارش پادشاهان و امرای محلی معمول بوده، به‌رغم مکروهیت استفاده از آن‌ها، غیر مرسوم نبوده است.
قسمت اعظم این ظروف که با نام صاحب آن‌ها تزیین شده، متعلق به قرن چهارم و پنجم هجری است.
این آثار با نقش‌ها و نقش‌مایه‌هایی به تقلید از نقوش ساسانی تزیین شده است.
بیشتر این هنرمندان طبق نام‌های مندرج روی بعضی از ظروف، هنرمندان خراسانی هستند که در شرق و شمال شرق ایران زندگی می‌کردند.
بسیاری از آن‌ها به‌دلیل جنگ‌های خونین و زد و خوردهای محلی جلای وطن کرده، در سایر شهرها مانند زنجان، بروجرد، همدان، تبریز و به‌ویژه موصل اقامت گزیدند.
این هنرمندان توانستند از فلزاتی دیگر هم در آثار هنری خود استفاده کنند.
از جمله این فلزات می‌توان به آهن، مفرغ، مس و برنج اشاره کرد که با آن‌ها اشیایی نفیس ساخته شد و همه این‌ها نشانی از غنای ذوق و قریحه سازندگان آن‌ها داشته است.
در ادامه می‌توانید تصاویر برخی دیگر از آثار به نمایش در آمده در موزه رضا عباسی را مشاهده کنید.
در دومین قسمت از این گزارش با هم نگاهی به سایر آثار فلزکاری در موزه رضا عباسی می‌اندازیم و ادامه توضیحات درباره این هنر زیبا را مرور می‌کنیم. با کجارو همراه باشید.
مطالعه قسمت دوم