بقایای معماری محوطه تاریخی صفه سرمسجد در شهرستان مسجد سلیمان پاکسازی شد.
معاون میراثفرهنگی خوزستان، مرجان شوشتری، امروز شنبه ۵ اسفند ۹۶ گفت:
بهمنظور پاکسازی و ساماندهی بخشهای آسیبدیده مجموعه سرمسجد بر فراز صفه مقدس که پیشتر از سوی گیرشمن کاوش و معرفی شده بود، هم اکنون طی قراردادی با هماهنگی پژوهشگاه باستانشناسی، تحت عنوان پاکسازی و ساماندهی صفه سرمسجد از سوی ادارهکل میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری خوزستان عقد شد و مقدمات اجرایی لازم فراهم آمد.
وی اضافه کرد:
بهمنظور رعایت کامل اصول فعالیت در محوطههای تاریخی، دقت حداکثری در شناخت بقایای معماری موجود، بهرهگیری کامل از اسناد منتشرشده از سوی کاوشگران اولیه مجموعه و انجام نظارت مستمر بر جمعآوری بقایای فروریخته معماری با مشورت استادان و پیشکسوتان امر، قرار شد در وهله اول در محلهای مشخصشده پیش از هرگونه اقدام در راستای پاکسازی، تیم باستانشناس اقدام به جمعآوری بقایای فروریخته، پاکسازی محیطی و فراهم آوردن مقدمات لازم کند.
معاون میراثفرهنگی ادارهکل میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری خوزستان تأکید کرد:
بر این اساس، طرح اولیه آماده و مجوز لازم با عنوان برنامه پاکسازی و جمعآوری بقایای معماری فروریخته معبد بزرگ و معبد شمال شرقی مسجد سلیمان از سوی پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری صادر شد. درحال حاضر عملیات مستندسازی میدانی اولیه با رعایت تمام اصول علمی، اقدامات اولیه برای پاکسازی محیطی و گردآوری بقایای آواری فروریخته در دو بخش مشهور به معبد مرکزی و بنای مشهور به شمال شرقی صورت گرفته و فضاهای لازم برای انجام اقدامات پاکسازی با هدف ساماندهی و حفاظت مشخص شده است.
شوشتری افزود:
پس از مشخص شدن فضاها و بقایای معماری، اقدامات لازم بهمنظور حفاظت و تثبیت وضع موجود و در صورت لزوم بازچینی و تکمیل بخشهای فروریخته با استفاده از مصالح خود مجموعه انجام شد.
وی بیان کرد:
گمانهزنی برای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه سرمسجد، طراحی سایت موزه، بازچینی برخی جدارههای فروریخته، پژوهشهای منظر فرهنگی بهمنظور تکمیل نقشه عرصه و حریم پیشنهادی محوطهی سرمسجد و عملیات سال جاری با هدف مرمت و ساماندهی مجموعه، از دیگر طرحهای اجراشده از سوی سازمان میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری برای شناخت، حفاظت و معرفی این اثر تاریخی ارزشمند است.
صفه تاریخی سرمسجد مشرف بر شهر مسجدسلیمان و در جوار بافت مسکونی محله نصیرآباد قرار گرفته و در سال ۱۳۱۶ با شماره سند ۳۰۰ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. رومن گیرشمن بیشترین پژوهشهای میدانی در این مجموعه را انجام داده است. کسانی مانند ژاک دومرگان، آندره گدار و سراورل اشتاین قبل از او نیز به آثار تاریخی این منطقه اشارههایی کردهاند.
دیدگاه