رژیم غذایی مردم انگلستان

رژیم غذایی مردم انگلستان، به‌وسیله‌ی سبک‌های آشپزی سنتی و دستورالعمل‌های بومی برای ترکیب مواد اصلی احاطه شده است. این امر علاوه بر ایجاد تنوع غذایی و روش‌های متنوع آشپزی انگلیسی، به‌نوعی در اتحاد و معاشرت اقوام مختلفی که در این کشور زندگی می‌کنند، تاثیر بسزایی دارد. در واقع می‌توان این امر را یکی از مشخصه‌های برتر در رژیم غذایی مردم انگلستان تلقی کرد. البته نباید فراموش کرد که وارد کردن کالاهای مورد استفاده در تهیه‌ی انواع غذاهای بومی و ملی، از کشورهایی همچون آمریکای شمالی، چین و هند در مدت زمان امپراتوری بریتانیای کبیر (جزیره‌ای شامل کشورهای انگلستان، ولز و اسکاتلند و نیز اتحاد با کشور ایرلند شمالی)، بعد از جنگ جهانی و ورود مهاجران بی‌شمار به خاک این کشور، بخش مهمی از رژیم غذایی امروز انگلستان را در بر می‌گیرد.

وعده‌های غذایی سنتی در رژیم غذایی مردم کشور انگلستان، شامل انوع نان و پنیر، کباب‌ها و خوراک‌هایی که با استفاده از گوشت طبخ می‌شوند، سبزیجات خام و پخته و ماهی‌های آب‌های شیرین و آب‌های شور است.

در کتابچه‌ای که از قرن 14 میلادی برجای‌ مانده است، وجود دستورالعمل‌های آشپزی از زمان‌ پادشاهی ریچارد (یکی از پادشاهان سیاه‌پوست انگلستان که فرزند پادشاه ادوراد بوده و در سال‌های 1377 میلادی تا 1399 میلادی بر کشور انگلستان حکومت کرده است)، به نفوذ قدرتمند مواد و ترکیبات خارجی و همچنین روش‌های پخت و پز از قرون‌وسطا اشاره می‌کند. برای نمونه می‌توان به Curry ظرف غذایی که از شبه‌قاره‌ی هند و جنوب شرقی آسیا سرچشمه گرفته است اشاره کرد.

غذاهای طبخ شده با کاری، به مرور زمان با ذائقه‌ی مردم انگلستان سازگار شده و امروزه به یکی از غذاهایی که در رژیم غذایی مردم این کشور از جایگاه خاصی برخوردار است، تبدیل شده است. البته نمی‌توان از نقش آشپزان و نویسندگان کتاب‌های آشپزی در مورد شناخت و استفاده‌‌ی مواد و ترکیبات خارجی از جمله کاری، به‌سادگی عبور کرد. هانا گلاسس (آشپز و نویسنده‌ی انگلیسی در سال 1708 تا 1770 میلادی) از جمله افرادی است که با بیان دستور پخت خوراک مرغ کاری، تحولی عظیم را در رژیم غذایی مردم انگلستان ایجاد کرد.

علاوه بر تاثیرات کشورهای آسیایی بر رژیم غذایی مردم انگلستان، فرانسه نیز با وارد کردن رژیم غذایی خود در این کشور، سهم ویژه‌ای را در تغییرات ایجاد شده‌ی آداب و دستورهای خوراک‌پزی انگلستان، ایفا کرده است. سراسر ناحیه‌‌ی ویکتوریا (victoration: مناطق ویکتوریا به تاریخ و امپراتوری انگلستان اشاره دارد که معرف دوره‌ی ملکه ویکتوریا در سال‌های 1837 تا زمان مرگ ایشان در سال 1901 میلادی است)، اغلب از رژیم غذایی مردم فرانسه استفاده می‌کنند.

پس از اتمام جنگ جهانی دوم و سهمیه بندی مواد غذایی، به‌دلیل خسارات و ویرانی‌هایی که این پدیده‌ی تاسف‌بار در سراسر جهان برجای گذاشت، آشپزان انگلیسی به چاره اندیشی جهت کم کردن تاثیرات ناشی از این امر پرداختند. الیزابت دیوید (Elizabeth David: نویسنده‌ی کتاب‌های آشپزی از سال ۱۹۱۳ تا ۱۹۹۲)، با نوشتن دستورالعمل‌ها و سبک آشپزی مدیترانه‌ای و وارد کردن رژیم غذایی ایتالیایی به خانه‌های مردم انگلستان، تاثیر شگرفی را در رژیم غذایی مردم انگلستان ایجاد کرد. عملکرد این نویسنده و آشپز انگلیسی، با تشویق و حمایت دیگر نویسندگان کتب آشپزی روبه‌رو شده و با استقبال بی‌نظیر از راهکار خلاقانه‌ی او، دیگر روش‌ها و رژیم غذایی کشورهایی مانند چین و تایلند نیز وارد رژیم غذایی مردم انگلستان شد. به‌گونه‌ای که تشریح و استفاده از تمامی دستورالعمل‌های آشپزی در سراسر جهان را برای مردم انگلیس به امری لازم و ضروری تبدیل کرد.

هنگام سلطنت ریچارد (از پادشاهان کشور انگلستان)، در یک دوره‌ی زمانی کوتاه، آشپزی انگلیسی به‌واسطه‌ی نگارش و نشر کتب آشپزی، در بسیاری از کشورهای جهان توسعه یافت. دستورات آشپزی موجود در این کتب، بسیار جالب و در عین حال استادانه و کمی هم تخیلی به نظر می‌رسید. آشپزان با به کارگیری روش‌های جدید پخت و پز به‌همراه استفاده از انواع ادویه‌های شور و شیرین، تهیه‌ی سس‌های غلیظ، پیشنهاد به کارگیری بادام در ضخیم کردن و ایجاد طعم بهتر انواع نان، طبخ کماج و کلوچه‌های متنوع با استفاده از گونه‌های مختلفی از مواد غذایی و شکل دادن آن‌ها به‌صورت پیچ و رول، تنوع جالبی را در روش آشپزی انگلیسی به ارمغان آوردند.

اما هیچ یک از این دستورات به‌اندازه‌ی طبخ فوق‌العاده‌ی مجموعه‌ای از کباب‌های لذیذ انگلیسی، دلیل قوت و اهمیت تاریخچه‌ی آشپزی انگلستان نخواهد بود. کباب‌هایی که معمولا در فیلم‌های هالیوودی بارها به نمایش گذاشته شده‌اند.

در قرن هجدهم میلادی جیم وودفورد (کشیش انگلستانی که شهرتش به‌دلیل تالیف کتاب The Diary of a Country Parson است) نظریه‌ا‌ی جالب و بسیار فوق‌العاده را در استفاده از تنوع مواد خوراکی ارائه داد. او اظهار داشت، می‌توان با استفاده از ترکیب موادی که با ذائقه‌ی مردم سازگار است، آن هم هنگام مصرف وعده‌های اصلی غذایی، علاوه بر دارا بودن رژیم غذایی سالم و متنوع، از غذایی با طعم و عطر به‌یادماندنی نیز لذت برد. وی برای اثبات ادعای خویش، مسئولیت آشپزی جشنی را که در سال ۱۷۸۱ میلادی به مناسبت خوشامدگویی میهمانان خارجی ترتیب داده شده بود، بر عهده گرفت.

این کشیش انگلیسی، در اولین وعده خوراک مرغ و زبان گاو، پاچه، گوشت گوسفند و برگ‌های درخت کپر، تارت‌ و پودینگ کره‌ای و در وعده‌ی دوم اردک کبابی و نخود سبز، مقداری کنگر، تارت و Blancmange (دسری حاوی نشاسته و شیر که ژلاتین گونه است) را برای میهمانان سرو کرد. سپس از بادام و کشمش، پرتغال و توت‌فرنگی و انبوهی از نوشیدنی‌های محلی به‌عنوان دسر بهره برد. این‌گونه بود که استفاده از توت‌فرنگی و نخود سبز برای اولین بار در رژیم غذایی مردم انگلستان قرار گرفت.

همان‌‌گونه که پیش‌تر اشاره شد، رژیم غذایی مردم انگلستان، با توجه به استفاده از مواد و ترکیبات اولیه خارجی، تاثیرات قابل‌توجهی را متحمل شده است. نمونه‌ی بارزی که نشان‌دهنده‌ی صحت این مطلب است، در قرن 13 میلادی به وقوع پیوست. همسران کنت‌های انگلیسی که معمولا ساکن شهر Leicester بودند و نیز دختر پادشاه وقت انگلستان، میزان قابل‌ملاحظه‌ای دارچین را از کشورهای خارجی سفارش دادند.

این امر درست هنگامی رخ داد که خود پادشاه نیز مقدار زیادی از انواع چاشنی‌ها مانند زنجبیل و فلفل سبز را برای استفاده‌ی مردم کشورش، تهیه کرده بود. این مسئله اعتراضات بسیاری را از طرف مردم انگلستان به‌همراه داشت. چراکه آن‌ها معتقد بودند، دلیل خرید این همه چاشنی‌ها و صرف هزینه‌های هنگفت، تنها نشانه‌ی بی‌کفایتی و خوش‌‌گذرانی مقامات، دختر پادشاه و شخص شاه است.

در ضمن آن‌ها معتقد بودند که مهم‌ترین دلیل استفاده از این ادویه‌ها، پوشاندن طعم و بوی بد گوشت‌های نامرغوبی است که توسط مسئولان کشور، برای مصرف خانواده‌ها در نظر گرفته شده است. اما شاه و اطرافیانش نسبت به این اعتراضات موضع حق به جانبی گرفته و اذعان داشتند که خرید چاشنی‌ها صرفا برای نگهداری بهتر و جلوگیری از فاسد شدن مواد غذایی مصرفی مردم در غیاب یخچال خواهد بود.

بنابراین به نظر می‌رسد قرن 13 میلادی، شاهد واردات اولین ادویه‌ها و چاشنی‌های خارجی در کشور انگلستان است. جیمز والوین (James Walvin: نویسنده‌ی کتاب Fruits of Empire)، معتقد است که واردات سیب‌زمینی، شکر (شکر چغندر)، چای، قهوه و انواع میوه‌ها و ادویه‌هایی که در رژیم غذایی مردم انگلستان مورد استفاده قرار دارند، از سال‌های ۱۶۶۰ تا ۱۸۰۰رشد افزاینده‌ای داشته و در سال ۱۹۰۰میلادی به اوج خود رسیده است.

در انگلستان، غذا خوردن در مکان‌هایی مانند کافی‌شاپ، که معمولا کوچک و ارزان به نظر می‌رسد، هم قیمت با یک شام یا یک وعده‌ی غذای چرب و نرم در دیگر کشورها است. آن‌‌ها معمولا برای خودشان و به‌صورت مستقل، آن هم بدون نیاز به اخذ مجوز برای انواع نوشیدنی، از ساعات شش یا هفت صبح تا هنگام ظهر و پس از آن از ساعت دو یا سه عصر تا نیمه شب، مشغول سرویس‌دهی به مشتریان خود هستند.

نمونه‌ی بارزی که کافی‌شاپ‌ها یا رستوران‌های کشور انگلستان برای مشتریان خود سرو می‌کنند، انواع غذاهای کبابی و سرخ شده بوده که از طرفداران بسیاری نیز برخوردار است.

به‌عنوان مثال می‌توان از تخم‌مرغ نیمرو شده، Bacon (کباب گوشت خوکی که نمک اندود و خشک شده است)، پودینگ سیاه (black pudding: نوعی سوسیس)، همبرگر، سوسیس‌ها، غذاهای تهیه شده با قارچ و چیپس‌های خوش نمک نام برد.

البته اغلب مردم انگلستان ترجیح می‌دهند تا این غذاها را همراه با حبوبات طبخ شده، سیب‌زمینی‌ها و نان‌های سرخ شده مصرف کنند. اما نمی‌توان این مسئله را نادیده گرفت که مصرف حبوبات، سیب‌زمینی و نان‌های سرخ شده که از تنوع بسیاری نیز برخوردار هستند، معمولا در وعده‌ی صبحانه نیز صورت می‌پذیرد.

در کشور انگلستان، قهوه‌خانه‌های سنتی در حال کاهش بوده و حتی در برخی موارد، به‌طور کلی از نوبت خارج شده است. و به‌جای آن‌ها، فست فودهای زنجیره‌ای که با رشد سریع و قابل‌ملاحظه‌ای به‌ویژه در سال‌های اخیر روبه‌رو بوده، روزبه‌روز در حال ترقی و پیشرفت هستند. ولی با این وجود، باز هم جمعیت زیادی در قهوه‌خانه های کشور انگلستان برای صرف غذاها و نوشیدنی‌های موردعلاقه‌ی مردم انگلستان وجود دارد.

در فرهنگ مردم انگلستان، در نظر گرفتن مکانی خاص، برای نوشیدن چای بسیار مهم و ضروری است. آن‌ها از این مکان که معمولا کوچک و دارای محیطی گرم و ملایم است و در آن، سرو انواع آشامیدنی و وعده‌های سبک صورت می‌گیرد، به‌عنوان اتاق چای یاد می‌کنند.

مردم انگلستان در اتاق چای، علاوه بر آنچه که گفته شد، بیسکوییت، کیک چای، مربا، سرشیر خامه‌ای، کرم خامه‌ای، چایی خوش‌طعم و ممتاز به‌همراه نوعی چای خامه‌ای (Devonshire tea) را در یک سرویس چینی مخصوص، میل می‌کنند.

ماهی و سیب‌زمینی سرخ کرده، یکی از غذاهایی است که به نظر می‌رسد در خود کشور انگلستان سرچشمه گرفته و به‌عنوان یکی از مشهورترین غذاهای طبخ شده و مصرفی در این کشور است. مردم انگلستان معمولا برای تهیه‌ی این غذا، از ماهی‌های دریای اطلس استفاده می‌کنند. آن‌ها ماهی را کوبیده و پس از سرخ کردن همراه با هات داگ و سیب‌زمینی سرخ شده (منظور انواع چیس است) سرو می‌کنند.

با توجه به آنچه که چارلز دیکنز نویسنده‌ی انگلیسی در یکی از کتاب‌های خود به نام حکایت از دو شهر (A Tale of Two Cities: این کتاب داستانی است که در سال 1859 نوشته و چاپ شده است)، از این غذا یاد کرده است، سیب‌زمینی‌های سرخ کرده‌ای که در آن زمان تهیه‌ می‌شد، ظاهرا درشت‌تر ودارای مقدار کمی از روغن بوده است.

امروزه در سراسر اروپا فروشگاه‌های مدرن ماهی و سیب‌زمینی سرخ کرده، دایر شده است و همه‌روزه طرفداران بسیاری را به‌سمت خود جذب می‌کند. گفته می‌شود که در گذشته، زمانی که این غذای لذیذ انگلیسی برای اولین بار در رژیم غذایی مردم انگلیس قرار گرفت، فروشندگان از وسایل و لوازم استاندارد برای تهیه‌ی آن برخوردار نبودند. آن‌ها معمولا در یک دیگ پر از روغن داغ که حرارتش را توسط آتش زغال‌سنگ، تامین می‌کردند، اقدام به سرخ کردن ماهی و چیپس می‌کردند. در حالی که امروزه با گسترش فضای تهیه‌ و به کارگیری از وسایل کاملا استاندارد، فروشندگان، پس از طبخ این غذای سنتی، آن را درون کاغذی مخصوص بسته‌بندی کرده و همراه با مقداری خیارشور، نخود سبزهای نرم و مقداری نمک و سرکه به مشتریان عرضه می‌کنند. چیپس‌‌ها ممکن است همراه با غذاهای دیگر مانند همبرگر وسوسیس (به‌ویژه یک نوع سوسیس که به سوسیس خشک مشهور است)، میل شود.

Pub یا خانه‌های عمومی فروش غذا، یکی از مکان‌های مشهور در کشور انگلستان است که جهت فروش انواع غذاهای انگلیسی مورد استفاده قرار می‌گرفت. این مکان‌های سنتی عموما به‌صورت بنگاهی کوچک و با اهمیت برای سرو انواع نوشیدنی و غذاهای موردعلاقه‌ی مردم انگلستان تلقی می‌شدند. در این مکان فروش گوشت خوک، ترشی، تخم‌مرغ، همراه با Crisps (نوعی چیپس صنعتی)، بادام زمینی و نیز نوشیدنی‌های مخصوص، یکی از دلایل رشد و ترقی Pub شده بود.

نوعی غذای سرد انگلیسی به نام Ploughman's lunch، یکی از پایه‌ای ترین غذاهای اصلی موجود در لیست خوراک‌های سرو شده توسط این مکان‌ها بوده که آن را معمولا از ترکیبات اصلی مانند پنیر، نان و ترشی یا شور تهیه می‌کردند. البته آن‌ها با توجه به ذائقه و درخواست مشتری از مواد سرد دیگر نیز در کنار مواد اصلی استفاده می‌کردند.

در سال 1950 میلادی، در بسیاری از خانه‌های فروش غذا، a pie and a pint (نوعی کلوچه‌ی گوشت پیچ)، به‌همراه استیک ویژه‌ی تک نفره در کنار یک نوشیدنی مخصوص محلی، برای مشتریان پیشنهاد و عرضه شد. یکی از نکات مثبت و جالبی که هنگام سرو غذا توسط مسئولان این خانه‌های مخصوص غذا رعایت می‌شد، تزیئن زیبای غذاهای عرضه شده به مشتریان است. آن‌‌ها بخشی از مرغ سوخاری به‌همراه چیپس را در یک سبد یا حلقه‌ای از جنس چوب درخت( معمولا درخت بید)، قرار داده و با تزیین دستمال سفره در کنار آن، غذاهای زیبایی را برای مشتریان خود سرو می‌کردند.

از جمله غذاهای دیگری که معمولا در این خانه‌ها سرو می‌شد، می‌توان به Sunday roast ،pasties (کلوچه‌های میوه‌دار)، استیک و کلوچه‌های گوشت (steak and ale pie ,(bangers and mash، همبرگر، لازانیا و chili con carne اشاره کرد.

از سال 1809 میلادی، در بسیاری از قهوه‌ خانه‌های کشور انگلستان، غذاهای هندی طبخ و برای مشتریان عرضه می‌شد. الیزابلا ماری بتون (Mrs Beeton: مولف انگلیسی از سال 1836 تا 1865) در کتاب آشپزی خود، وجود و افزایش روزافزون curry house (رستوران‌هایی که توسط فردی از ایالت بنگال هند، در سال 1810 میلادی برای اولین بار در کشور انگلستان بازگشایی شد) در سراسر انگلستان را به اطلاع مردم این کشور رساند. البته به نظر می‌رسد که غذاهایی طبخ شده با کاری، قبل از این زمان، در برخی از قهوه‌ خانه‌های لندن نیز سرو می‌شده است.

این رستوران‌ها به تهیه و پخت تمام غذاهایی که پایه‌ی اصلی مواد تشکیل دهنده‌ی آن‌ها، ادویه کاری است، می‌پردازند. در سال ۱۹۴۰ و ۱۹۷۰ میلادی در منطقه‌ی ویکتوریا و در زمان اجرای British Raj (معنای Raj در زبان هندی، قانون است. بریتیش راج، در مورد قانونی صحبت می‌کند که در شبه‌قاره‌ی هند در بین سال‌های ۱۸۵۸ تا ۱۹۴۷ میلادی، از آن استفاده می‌کردند. طبق این قانون کشور انگلستان بر مناطقی از هندوستان پس از پیروزی‌های به‌دست آمده‌، حکومت کرده و قوانین مشخصی را در آن اجرا می‌کرد. این منطقه به مناطق هندی بریتانیایی مشهور بود)، مردم انگلستان ابتدا با استفاده از غذاهای هندی در رژیم غذایی خود، کم‌کم به ایجاد رژیم غذایی هندی- انگلیسی پرداخت.

Kedgeree و Mulligatawny soup (نوعی سوپ) اولین غذاهایی هستند که مردم انگلیس، وارد رژیم غذایی کشور خود کردند. به مرور زمان با استقبال مردم انگلستان از غذاهای هندی، تهیه و طبخ غذاهایی از جمله hicken tikka masala در سال ۱۹۶۰ میلادی و Balti در سال ۱۹۸۰ میلادی به سرعت در بین مردم انگلستان از محبوبیت و توجه بسیاری برخوردار شده و به این ترتیب با ادغام غذاهای کشور هند و کشور انگلستان، طبخ غذاهای کاری، انواع سس یا pastes و میکس و ترکیب چاشنی‌های انگلیسی با کاری، در رژیم غذایی مردم انگلستان، فراگیر و گسترش یافت.

در سال ۲۰۰۳ میلادی بیش از ده هزار رستوران در حال سرو غذاهای هندی انگلیسی به مشتریان خود بوده است. در سرزمین ولز نیز رستوران‌های بزرگ و اصلی کشور، به طبخ و عرضه‌ی غذاهای هندی که توسط کارفرماهای اقتصادی از کشورهای بنگلادش و پاکستان، اداره می‌‌شود، می‌پردازد. طبق آمار و گذارشاتی که از سوی مسئولان کشور انگلستان ارائه شده است، فروش انواع غذاهای هندی در صنعت غذایی این کشور هزینه‌ای معادل با 3.2 میلیارد پوند، برای مردم انگلیس، دربرداشته است. گفته می‌شود دو سوم از مردم در بیرون از منزل، از غذاهای هندی استفاده می‌کنند و رستوران‌هایی که غذای هندی را در انگلستان عرضه می‌کنند، در طول هفته، حدود 2.5 میلیون مشتری را سرویس می‌دهند. رستوران‌های هندی با ترکیب و آمیختن مواد و ترکیبات اصلی همچون مرغ، میگو، گوشت بره یا گوسفند با سس‌های کاری، به طبخ و تهیه‌ی غذاهای هندی- انگلیسی می‌پردازند.

از جمله این غذاها می‌توان غذاهایی مانند korma ( غذایی تند و آتشین) و phall را نام برد. آشپزان هندی، با ترکیب ادویه‌های معطر، سسی تند و گرم را تولید کرده و با کمک این سس، غذای Madras curry را طبخ می‌کنند. بقیه‌ی سس‌هایی که در پخت انواع غذاهای هندی استفاده می‌شوند، نیز برپایه‌ی ادویه‌ی کاری تهیه می‌شوند. برای نمونه vindaloo که غالبا به‌صورت یک غذای بسیار تند و آتشی و با استفاده از گوشت بره یا مرغ، پخته می‌شوند، نمونه‌ی بارزی از این غذاها است.

آشپزان رستوران‌های هندی در کشور انگلستان، از ترکیب Madras با فلفل چیلی عالی، خواباندن گوشت خوک در مایعی مخصوص و سیر، غذای d'alhos carne de vinha را طبخ و برای مشتریان خود، سرو می‌کنند. پس از افزایش غذاهای طیخ شده توسط کاری، رستوران‌ها به مشتریان خود، پیشنهاد می‌کنند تا غذاهایی مانند تندوری (tandoori) و تیکا (tikka) را که ظرف غذاهایی شامل گوشت یا ماهی خوابانده شده در چاشنی‌های منحصربه‌فرد و پخته شده در یک اجاق مخصوص هستند نیز امتحان کنند.

بریانی‌، سموسه، کباب‌های کوچک و Bhajis نیز با انواع اسنک سرو می‌شود. در سال‌های اخیر برخی از کارآفرینان هندی، طی پروسه‌ای بزرگ، به طبخ و ارائه‌ی غذاهای بومی و نژادی در رستوران‌های Michelin stars)، Michelin stars:رستوران هایی در بریتانیای کبیر) ، پرداختند.

غذاهای چینی نیز در کشور انگلستان به‌وفور یافت می‌شود. در اغلب شهرهای بزرگ کشور انگلستان، محله‌ای به نام محله‌ی چینی‌ها وجود دارد که ساکنان آن‌، مهاجران چینی هستند که در این کشور اقامت می‌کنند. رژیم غذایی اهالی کانتون (مردمی از چین، که با لهجه‌ی کانتونی صحبت می‌کنند)، یکی از برجسته‌ترین رژیم‌های کشور چین است که با ذائقه‌ی غرب، تطبیق یافته است و ممکن است از طرف رستوران‌های چینی، برای مصرف کنندگان، به‌عنوان یک لیست غذای جداگانه، پیشنهاد و ارائه گردد. علاوه بر رژیم غذایی کشور چین، غذاهای دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا از جمله تایلند، اندونزی و ویتنام نیز، در بین مردم کشور انگستان از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار است.

رژیم غذایی ایتالیایی که در کشور انگلستان مورد استفاده مردم قرار می‌گیرد، بیشتر از غذاهای مدیترانه‌ای تشکیل شده و بدون تردید، قابل رقابت با رژیم غذایی چینی و هندی است. در بسیاری از شهرهای کشور انگلستان، رستوران‌های یونانی و اسپانیایی نیز در حال عرضه‌ی غذاهای بومی و محلی کشور خود به مردم انگلیس هستند. مهاجران ترکیه نیز علاقه‌‌ی بسیاری به خریدن و بردن خوراک رستوران‌ها به منزل دارند. البته حضور آن‌ها تا دیروقت در مغازه‌های کباب فروشی نیز تا اندازه‌ای پررنگ و قابل‌توجه است.

به غیر از همبرگرها و هات داگ‌هایی که از رژیم غذایی مردم آمریکا وارد کشور انگلستان شده است، رژیم غذایی مردم مکزیک نیز، نمایان‌گر رژیم غذایی مردم آمریکا است. هرچند تعداد بسیار کمی از مهاجران مکزیکی (معمولا نسلی از سفیدپوستانی که با ازدواج با آمریکایی‌ها که اغلب سیاه‌پوست بوده اند، متولد شده‌ند) مقیم انگلستان هستند ولی با این حال، با حضور همین تعداد کم، تاثیرات مختصری بر رژیم غذایی مردم انگلستان، ایجاد کرده‌اند. رژیم غذایی اهالی جزایر کارائیب و یهودیان نیز، در مناطقی که تجمع کوچکی از این مردم، در آنجا زندگی می‌کنند به چشم می‌خورد.

به‌درستی می‌توان از رژیم غذایی مردم فرانسه به‌عنوان نمونه‌ای از یک رژیم‌ غذایی پرخرج و هزینه بر، یاد کرد. بنابراین بدیهی است که مردم انگلستان این رژیم غذایی پرهزینه را به مراتب کمتر از سایر رژیم‌های غذایی، در وعده‌های غذایی خود، قرار دهند. اگرچه تعدادی اغذیه فروشی‌های فرانسوی که به عرضه‌ی غذاهای ارزان مبادرت دارند، در کشور انگلستان مشغول به فعالیت هستند.

چای، قهوه و شکلات، سه نوشیدنی گرم و اصلی هستند که در رژیم غذایی مردم انگلستان وجود دارد. به نظر می‌رسد که این نوشیدنی‌های پرطرفدار، از خارج اروپا و به‌عنوان کالای عمده و اساسی در زمان سلطنت ملکه ویکتوریا وارد خاک کشور انگلستان شده است.

کاترین ملکه‌ی انگلستان (Catherine of Braganza همسر چارلز پادشاه وقت انگلستان، در سال‌های 1662 تا 1685)، در سال ۱۶۶۰میلادی، نوشیدن چای را که یکی از عادات مردم کشور پرتغال است، وارد رژیم غذایی مردم انگلستان کرد. اوایل ورود چای به رژیم غذایی مردم انگلستان، تنها افراد ثروتمند و دولتمردان انگلیسی، قادر به تهیه و مصرف این نوشیدنی بودند اما پس از سال‌‌ها، استفاده از آن، در سراسر کشور توسعه یافت و نوشیدن آن به‌عنوان امری مرسوم و متداول تبدیل شد.

در قرن 16 میلادی نوشیدن قهوه در رژیم غذایی مردم انگلستان پایه گذاری شد و حدود یک قرن طول کشید تا نوشیدن آن با استقبال عموم مردم مواجه شود. در قرن 17 میلادی اولین قهوه‌خانه‌ در شهر آکسفورد (Oxford) انگلستان بازگشایی شد و با گذشت زمان، قهوه‌هایی به سبک ایتالیایی تهیه و در بین مردم به محبوبیت رسید. مانند اسپرسو و کاپوچینو که با رشد قابل‌ملاحظه‌ای در سراسر کشور انگلستان به فروش می‌رسید در حالی که، با ورود آن به رژیم غذایی مردم انگلستان، نوشیدن چای جایگاه اصلی خود را از دست داده و در حال کاهش بود.

شکلات داغ (Hot Chocolate)، نوشیدنی دیگری است که در قرن 17 میلادی، پابه پای قهوه و چای، از جایگاهی ویژه در رژیم غذایی مردم انگلستان، برخوردار شد.

نوشیدن شیر در رژیم غذایی مردم انگلستان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. به طوریکه از قرن بیستم میلادی، کشور انگلستان با استفاده از ماشین‌های حمل شیر یا Milk Floats، روزانه تعداد بسیاری از بطری‌های حاوی شیر را تا درب منزل مشتریان حمل کرده و آن‌ها را از نوشیدن شیری تازه و گوارا، بهره‌مند می‌سازد. اما به نظر می‌رسد که این سیستم کم‌کم جای خود را به فروشگاه‌های عرضه‌ی شیر به‌ویژه سوپرمارکت‌ها در سراسر کشور انگلستان خواهد سپرد.

تنوع نوشیدنی‌های شیرین در رژیم غذایی مردم انگلستان، از شهرت جهانی برخوردار است. نوشیدنی‌هایی که غالبا از مواد طبیعی از جمله میوه‌ها و گیاهان بومی و محلی کشور انگلستان تهیه می‌شوند. Dandelion and burdock نوعی نوشیدنی سنتی در رژیم غذایی مردم انگلستان است که از محبوبیت و شهرت خاصی برخوردار است.

این نوشیدنی بکرِسنتی، از تخمیر گونه‌ای عصاره‌ی شیرین، شبیه به شربت محلی، تهیه شده که با گذشت زمان، تنوع بسیاری از آن، با استفاده از اضافه کردن ترکیبات جدید، در دسترس عموم مردم قرار گرفت.

عصاره‌ی زنجبیل نیز یکی دیگر از نوشیدنی‌های شیرین مصرفی توسط مردم انگلستان به شمار می‌آید.

این نوشیدنی در اواخر قرن ۱۹ تا اواسط قرن ۲۰ میلادی، به نوشیدنی محبوب و پرطرفدار مردم انگلستان تبدیل شده بود. لیموناد (Lemonade)، در بین مردم انگلستان به‌عنوان یک نوشیدنی زلال،پاک و تمیزکننده‌ی دستگاه گوارش، شناخته شده است.

cola (نوشیدنی که از ماده‌ی شیرین گرفته شده از برگ و میوه‌‌ی درخت کولا تهیه می‌شود)، Barley water(یک نوع دیگر از نوشیدنی سنتی که شیرین و ملایم است. مردم انگلستان با جوشاندن لیموهای تازه و دانه‌های جو، و سپس با فشار دادن لیموهایی که از وسط به دو نیم تقسیم شده‌اند و ریختن آب داغ روی گوشت و پوست آن، و در آخر با اضافه کردن مقداری شکر و آب لیمو برای بخشیدن عطر و طعمی بهتر، این نوشیدنی مقوی را تهیه می‌کنند) و cordials ( شربت‌هایی غلیظ که معمولا با استفاده از میوه‌ها و شکر، تهیه‌ می‌شوند. البته با توجه به ذائقه‌ی مردم، می‌‌توان از آب برای رقیق کردن آن نیز استفاده کرد. cordials سنتی نیز با استفاده از عصاره‌ی گیاه گل آقطی(elderflower) و زنجبیل توسط مردم انگلستان تهیه و مصرف می‌شود) از دیگر نوشیدنی‌های سنتی در رژیم غذایی مردم انگلستان به شمار می‌روند.

پس از اتمام جنگ جهانی دوم، حدود صدهزار گیاه‌خوار در کشور انگلستان زندگی می‌کردند. در سال 2003 میلادی طی آماری که توسط مسئولان کشور انگلستان اعلام شد، حدود سه الی چهار میلیون گیاه‌خوار در این کشور زندگی می‌کنند که در مقابله با جمعیت گیاه‌خوارِ پس از جنگ جهانی دوم، از رشد چشمگیری برخوردار بوده است. حضور این تعداد گیاه‌خوار در کشور انگلستان، در مقابل هفت میلیون گیاهخواری که در کشورهای غربی زندگی می‌کنند، آمار بسیار عالی را در بین دیگر ملت‌های غربی، برای مردم انگلستان به ارمغان آورده است. همین امر سبب شده است تا اکثر رستوران‌ها، غذاهای گیاهی را در لیست خوراک‌های سرو شده، جای دهند.

Quorn نام نوعی غذای گیاهی است که به‌عنوان برندی پیشتاز و جانشین غذاهای گوشتی مانند گوشت هام (Ham: گوشت ران خوک نمک اندود و خشک شده)، بیکن (Bacon: گوشت خوک نمک زده و خشک شده)، مرغ و... در نظر گرفته می‌شود.

Scrambled Egg (نوعی تخم‌مرغ نیمرو) و Bacon Ice Cream (بستنی و کباب گوشت خوک)، غذاهای سرو شده‌ در رستوران‌های The Fat Duck، هستند که برای رژیم غذایی کشور انگلستان شهرت و اعتبار جهانی را رقم زده است.

در رژیم غذایی مردم انگلستان صبحانه، ناهار و شام سه وعده‌ی اصلی غذایی است که از اهمیت فوق‌العاده‌ای نیز برخوردار هستند. مردم انگلستان معمولا صبحانه را در ساعات 7:00 تا 9:00 صبح، ناهار را در ساعات 12:00 تا 13:30 ظهر و شام (گاهی اوقات Supper نامیده می‌شود) را در ساعات 18:30 الی 20:00 شب میل می‌کنند. در رژیم سنتی کشور انلگستان، ساعات 17:30 تا 18:30 عصر به نوشیدن چای اختصاص یافته است. در یک‌شنبه‌ها مردم انگلستان هنگام صرف ناهارکه به‌عنوان وعده‌ی اصلی رژیم غذایی کشورشان یاد می‌شود، غذایی را که معمولا شامل کباب یا بریانی گوشت خوک سفید، پودینگ سیاه و دو گونه از سبزیجات است، میل می‌کنند.

در نظر اکثر مردم سراسر جهان، صبحانه‌ی انگلیسی متشکل از تخم‌مرغ‌، بیکن‌، سوسیس‌، نان‌های سرخ شده، قارچ‌ و حبوبات پخته شده، به‌همراه نوشیدن یک فنجان قهوه‌ی خوش عطر خواهد بود. درصورتیکه که امروزه، مردم انگلستان صبحانه‌ای شبیه به یک پیاله از غلات گندم گونه، یک برش از نان تست، آب پرتقال و یک فنجان قهوه‌ی لذیذ را میل می‌کنند. البته بسیاری از مردم انگلستان به‌ویژه بچه‌ها از یک پیاله غلات و گیاهان گندم گونه که معمولا از دانه‌های ذرت، گندم و جوی دوسر تهیه می‌شود، استفاده می‌کنند.

این صبحانه معمولا به‌صورت بسته‌بندی شده در پاکت‌های مخصوص در سوپرمارکت‌ها به فروش می‌رسد که پس از ترکیب با شیر، قابل استفاده خواهد بود. صبحانه‌ای که بیشتر مردم انگلستان در زمستان مصرف می‌کنند حریره یا فرنی جوی دوسر(porridge of oats) است.

صبحانه‌ی دیگری در کشور انگلستان سرو می‌‌شود که به‌عنوان صبحانه‌ی سنتی مشهور است. آن‌ها از تخم‌مرغ، بیکن، سوسیس، نان سرخ شده، حبوبات پخته شده و قارچ در این وعده‌ی غذایی بسیار مهم، استفاده می‌کنند. هرچند تعداد زیادی از مردم، خوردن صبحانه‌ی مدرن را به صبحانه‌ی سنتی ترجیح می‌دهند، با این حال، اکثر هتل‌ها و مهمان‌خانه‌های سراسر کشور انگلستان، این صبحانه‌ی سنتی را که به Full English نیز شناخته می‌شود، برای مهمانان خود سرو می‌کنند.

بچه‌های انگلیسی در مدارس و جوانان در محل کار خود، ناهار پخته شده‌ای را میل می‌کنند. این وعده‌ی مصرفی، از یک ساندویچ، برش‌هایی از میوه و یک نوشیدنی است که آن را سبد ناهار نیز می‌نامند. معمولا آن‌ها سبد غذای خود را درون ظرف‌های پلاستیکی قرار داده و به مدرسه یا محل کار خود می‌برند. از ساندیچ‌هایی که در این وعده‌ی غذایی استفاده می‌شود می‌توان به butty یا sarnie اشاره کرد. نوع دیگری از ساندویچ که از محبوبیت بسیاری نیز برخوردار است، ساندویچ میگو، گوشت هام و مایونز است که اغلب با سبزیجات، ترشی و خیار شور سرو می‌شود.

معمولا غذاهایی که در هنگام صرف شام، برای مردم انگلیس تهیه و تدارک دیده می‌‌شود، خوراکی با ترکیب گوشت و دو نوع سبزی است. آن‌ها در روش سنتی عصاره‌ی گوشت را روی خوراک ریخته و باعث بالارفتن ارزش غذایی و همچنین، بخشیدن طعمی بسیار فوق‌العاده به آن، می‌شوند. در حالی که در روش‌های امروزی از پودر عصاره‌های انواع گوشت که به‌صورت بسته‌های کوچک در اکثر سوپرمارکت‌ها در دسترس است، استفاده می‌کنند.

همان‌گونه که اشاره شد، این خوراک لذیذ را با دو نوع سبزیجات تهیه می‌کنند که معمولا یکی از آن‌ها سیب‌زمینی خواهد بود.

البته غذایی که امروزه به‌ندرت توسط مردم انگلستان تهیه و مصرف می‌شود. چراکه بر اساس ارزیابی که از رژیم غذایی امروز مردم انگلستان صورت گرفت، متوجه شدند که بیشتر آن‌ها به میل کردن انواع خوراک‌های کاری، برنج یا پاستا در وعده‌ی شام خود، علاقه‌ی بسیاری نشان داده‌اند.

مردم انگلستان زمانی را برای شام یک‌شنبه‌ی خود در نظر می‌گیرند که به نظر می‌رسند این وعده‌ی غذایی برای آن‌ها بسیار با اهمیت و ضروری تلقی می‌شود.

خوراک گوشت گاو با سس ترب کوهی

بریانی یا کباب سنتی یک‌شنبه، غذایی که با استفاده از گوشت (در پخت این غذا مردم انگلستان حدود دو ساعت برای پخت گوشت زمان صرف می‌کنند)، پودینگ جو، سیب‌زمینی و سبزیجات تهیه می‌‌شود.

بیشترین گوشت‌های استفاده شده در وعده‌ی شام را گوشت گاو، بره یا خوک تشکیل می‌دهند. مردم انگلستان خوراک گوشت گاو را با سس سفید ترب کوهی، خوراک گوشت خوک را با سس سیب شیرین و خوراک بره را با سس سبز رنگی که از گیاهی در تیره‌ی نعنائیان تهیه می‌شود، سرو می‌کنند.

به جرئت می‌توان گفت انگلستان یکی از کشورهایی است که با تاثیر پذیری از رژیم غذایی دیگر ملل، دستخوش تغییرات و ایجاد تنوع بسیار شده است.