از پاکستان تا کارائیب؛ سفر خورش کاری به سراسر جهان

رستوران‌های زنجیره‌ای ژاپنی موسوم به کوکو ایچی بانیا (CoCo Ichibanya) در سال ۲۰۱۹ اعلام کرد که قصد دارد در سال ۲۰۲۰، «برنج کاری» مشهورشان را به هند بیاورند. البته ممکن است خوردن غذای ژاپنی شیرین و سبک کوکو ایچی بانیا در سرزمین خورش کاری، کمی عجیب به نظر بیاید؛ اما این اقدام قرار است در جهت تاکید بر تنوع بسیار زیاد و پیچیدگی کاری، انجام شود.

کاری، فقط یک ادویه نیست و تنها به درخت کاری که هم‌نام آن است، مربوط نمی‌شود؛ اگرچه برگ‌های این درخت در بسیاری از غذاهای هندی به کار می‌رود. کالین سن (Colleen Sen) در کتاب «کاری؛ یک تاریخ جهانی» نوشته است:

این اصطلاح جامع و فراگیر به یک خورش گوشت، ماهی با سبزیجات ادویه‌دار گفته می‌شود که می‌تواند به‌صورت تازه با پودر یا سس ادویه آماده یا به‌شکل مخلوط آماده از فروشگاه خریداری شود.

طبق کتاب کالین سن، کلمه کاری به احتمال زیاد از کلمه‌ kari در جنوب هند می‌آید که به‌معنی غذایی پرادویه با سبزیجات و گوشت سرخ‌شده است. سن در ادامه می‌گوید:

پرتغالی‌ها که در قرن هفدهم، گوا در غرب هند را به استعمار گرفته بودند، این کلمه را به خورش پرادویه روی برنج می‌گفتند تا در نهایت کلمه kari تبدیل به caril یا caree در زبان پرتغالی و سپس curry در انگلیسی تبدیل شد.

باورها در دنیای مدرن امروز پاکستان این است که کاری به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد بازمی‌گردد. این غذا از آن سال تاکنون به یک غذای جهانی، تکامل یافته و از طریق مستعمره‌سازی و مهاجرت، نظام برده‌داری، بازرگانی و کارآفرینی به تمام جهان اشاعه یافته است.

_{کاری فقط یک ادویه نیست و به درخت کاری هم ارتباط ندارد؛ این اصطلاح جامع و فراگیر به یک خورش گوشت، ماهی با سبزیجات ادویه‌دار اطلاق می‌شود.}

امروزه، کاری در همه‌جا حضور دارد، از مرغ تیکا ماسالا در بریتانیا گرفته تا کاری سبز تند در تایلند، کاره‌رایس (kare raisu) و خورش کاری بز در جاماییکا. در کاره‌رایس، خورش کاری ژاپنی به‌همراه برنج خورده می‌شود. سن می‌گوید:

فکر نمی‌کنم جایی در جهان وجود داشته باشد که نوعی از خورش کاری در غذاهای آن‌ها رخنه نکرده باشد.

اگر به خورش کاری علاقه دارید با کجارو همراه شوید تا شما را به ۱۲ مقصد غذایی لذیذ و هوس‌برانگیز ببریم.

۱. هند

_{خورش کاری مرغ کره‌ای با برنج باسماتی و لیموترش}

غذاهای هندی با محصول‌های خاص محلی و سنت‌هایی که ایالت به ایالت و جامعه به جامعه، متفاوت هستند، متنوع و پیچیده به نظر می‌آیند. غیرممکن است که بتوان کاری‌های متعدد هند را در چند خط، خلاصه کرد؛ اما اگر یک غذا را بتوان در تمام منوهای سراسر کشور پیدا کرد، بدون شک، مرغ ماکانی (murgh makhani) خواهد بود؛ غذایی که در سراسر جهان با نام مرغ کره‌ای شناخته می‌شود.

مرغ کره‌ای توسط سرآشپز و رستوران‌داری به نام کندان لال گوجرال (Kundan Lal Gujral) در دهلی نو در سال ۱۹۴۸ ابداع شد. این غذای مشهور از مرغ مزه‌دارشده در ماست و طبخ در تنور تهیه می‌شود. پس از پخت، مرغ را در یک سس لطیف چرب متشکل از گوجه، پیاز و ادویه‌های فراوان سرو می‌کنند.

ویندالو (Vindaloo)، جزو غذاهای لذیذی است که اگر به گوا، زادگاه این غذا سفر کردید، حتما باید امتحان کنید. این غذای تند و آتشین که نام خود را از واژه پرتغالی «vinha d'alhos» به‌معنای گوشت مزه‌دار شده در سیر و آب انگور گرفته است، به‌طور سنتی با گوشت، گوجه، سرکه، پیاز، چیلی قرمز، سیر و ترکیب پیچیده‌ای از ادویه‌ها تهیه می‌شود.

از دیگر غذاهای کاری در هند می‌توان به این موارد اشاره کرد: کرمای معطر خامه‌ای (korma) که زمانی غذای سلطنتی مغولیان بود و از سس ماست، زردچوبه و خمیر آجیل تشکیل می‌شود؛ روگان جاش (rogan josh)، یک خورش کاری معطر متشکل از گوشت بره آرام‌‌پز یا گوسفند و رب؛ خورش کاری عدس دانسک ترش یا شیرین (dhansak lentil curry) از جامعه پارسیان هند؛ چانا ماسالا با پایه نخود (ماسالا به‌معنای مخلوطی از ادویه‌های پودر شده)؛ ساگ تند (saag) با سس خردل سبز از شمال هند و راجما ماسالای گرم که شامل لوبیا قرمز و ادویه از منطقه پنجاب می‌شود.

اگر علاقه‌مند به سفر به هند هستید، انواع تورهای هند را می‌توانید در کجارو مشاهده کرده و بهترین و ارزان‌ترین تور را از فروشنده‌های معتبر همکار کجارو انتخاب و خریداری کنید.

۲. ژاپن

_{خورش کاری خوش‌طعم، جاافتاده و غلیظ ژاپن معمولا از تکه‌های آبپزشده گوشت گوساله، پیاز و هویج با برنج تشکیل می‌شود}

کاره‌رایس، کاری غلیظ و خوش‌طعم ژاپنی است که در سراسر این کشور رواج دارد و حتی به‌عنوان یک غذای ملی در کنار رامن، در نظر گرفته می‌شود. رامن، نوعی غذای ژاپنی است که برای تهیه آن، نودل چینی را داخل سوپ ماهی یا گوشت می‌ریزند. در داخل سوپ رامن معمولا سس سویا یا میسو وجود دارد. ممکن است روی نودل، گوشت مزه‌دار شده چاشو، جلبک دریایی یا نوری، ذرت و سبزیجات دیگر نیز قرار بدهند. سن می‌گوید:

ژاپنی‌ها در یک نظرسنجی، از کاره‌رایس به‌عنوان یکی از سه غذای محبوب خانگی خود نام برده‌اند و بچه‌های مدرسه‌ای نیز آن را بهترین وعده سروشده در برنامه ناهار می‌دانستند.

این یک نسخه ژاپنی از غذایی راحت، بدون هیچ‌گونه تکلف و تجمل‌گرایی است.

کاری در کشور ژاپن، تاریخچه‌ای طولانی‌ دارد و از قرار توسط مقام‌های رسمی بریتانیایی و بازرگانان در دهه ۱۸۰۰ به این کشور معرفی شده است. سن توضیح می‌دهد:

در ابتدای عصر ۴۵ ساله میجی (۱۹۱۲-۱۸۶۸)، بندرگاه‌های ژاپنی برای اولین‌ بار به روی خارجی‌ها گشوده شدند. ارتش ژاپن قصد داشت تا برای قوی‌کردن نسل جوان خود، مردم را به مصرف گوشت ترغیب کند و خورش کاری با برنج، یک روش ایدئال برای ترکیب‌کردن سبزیجات، برنج و گوشت در یک وعده غذای ارزان، ولی مفصل بود.

خورش کاری خوش‌طعم، جاافتاده و غلیظ ژاپن که معمولا با ترکیب آماده ادویه‌ها یا عصاره کاری (کره، پودر کاری، گرام ماسالا، آرد و فلفل سفید) پخته می‌شود و متشکل از تکه‌های آب‌پزشده گوشت گوساله، پیاز و هویج با برنج است.

برخی از ترکیب‌های کاری مانند ورمونت کاری (Vermont Curry)، از ترکیب عسل و سیب رنده‌شده برای شیرین‌تر شدن آن، به دست می‌آیند. یکی دیگر از اشکال رایج کاری در ژاپن، کاتسو کاره (katsu kare) همیشه لذیذ است که از کتلت‌های گوشت سرخ‌شده ترد موسوم به تونکاتسو (tonkatsu) و سس گریوی غلیظ قهوه‌ای روی برنج تشکیل می‌شود. گریوی، سسی است که با ترکیب آب‌گوشت و آرد و ادویه تهیه می‌کنند. سن در ادامه می‌گوید:

کاری ژاپنی برای من جذابیت دارد. این غذا، تناقضی در غذای ژاپنی است که بسیار لطیف و به‌زیبایی سرو می‌شود. کاری، یک ظرف غذای پر از سس قهوه‌ای است؛ اما ژاپنی‌ها عاشق آن هستند و مظهر آشپزی خانگی به حساب می‌آورند.

۳. کارائیب

_{بشقابی از خورش کاری بز جاماییکایی که با برنج سنتی و نخودفرنگی سرو می‌شود}

در کارائیب، خورش کاری در کشورهایی چون جاماییکا، سنت کیتس و نویس، جمهوری تعاونی گویان و جمهوری ترینیداد و توباگو که قبلا مستعمره انگلستان بودند، بیشتر رایج است. ورود کاری به این منطقه به اواسط دهه ۱۸۰۰ برمی‌گردد؛ پس از آنکه امپراتوری بریتانیا، برده‌داری را در سال ۱۸۳۳ لغو و بیش از ۸۰۰ هزار برده آفریقایی را در سراسر جهان آزاد کرد.

از آنجا که برده‌های آزادشده دیگر مایل به کار در مزارع نیشکر نبودند، بریتانیایی‌ها کارگرانی از شبه‌قاره هند یعنی از کشورهای هند، پاکستان، بنگلادش، بوتان، مالدیو، نپال و سریلانکا به کار گرفتند تا کمبود نیروی کار خود را جبران کنند.

طبق داده‌های کتاب سن، در سال‌های ۱۸۳۴ تا ۱۹۱۷، حدود ۱٫۵ میلیون هندی به دیگر بخش‌های امپراتوری بریتانیا مهاجرت کردند. تقریبا ۱۱۴ هزار نفر از این تعداد به ترینیداد و توباگو و ۳۶ هزار نفر به جاماییکا فرستاده شدند. این سیل مهاجرت عظیم منجر به نفوذ روش‌های آشپزی، مواد اولیه و خوراک‌های جدید از جمله کاری شد. در ترینیداد و توباگو طی دو قرن اخیر، کاری به نمادی از هویت ملی تبدیل شده است.

خورش‌های کاری عموما از میگو، اردک، خرچنگ، نخود، سیب‌زمینی و گوشت لابستر یا خرچنگ دریایی برای جشن‌ها و همچنین سس‌های پر از زیره و نان روتی (شبیه به لواش) در گوشه‌ای از بشقاب تشکیل می‌شوند. سن می‌گوید:

مردم ترینیداد از ادویه‌های مختلفی استفاده می‌کنند. برای همین شما در ترکیب ادویه سنتی ترینیدادی، ادویه‌هایی چون زیره سبز، گشنیز، شنبلیله (گیاه معطری شبیه به شبدر) و زردچوبه را مشاهده می‌کنید. به همین ترتیب در جاماییکا، مخلوطی از تاثیرات بریتانیا و هند منجر به خلق انواع خورش کاری بز، محبوب‌ترین غذای کاری در کل جزیره شده است.

خورش کاری بز که در موقعیت‌های خاصی سرو می‌شود، با وجود مواد اولیه‌ای چون شیر نارگیل، سیر، پیاز، گوجه، فلفل فرنگی شیرین، آویشن، فلفل‌های چیلی دلمه‌ای اسکاچ (Scotch bonnet) و مقدار زیادی زردچوبه که به آن ظاهری زرد رنگ می‌دهند، بسیار معطر و لذیذ است.

۴. تایلند

_{خوراک‌های کاری تایلند معمولا شامل شیر نارگیل می‌شوند. کاری سبز محبوب تایلند اغلب متشکل از مرغ و گوشت گاو است؛ عکس از مارک وینز (Mark Wiens)}

گفته می‌شود که در قرن چهارم، بازرگانان هندی و مبلغان مذهب بودایی، ادویه‌ها و گیاهان معطری چون زردچوبه و سیر، زنجبیل، موسیر و علف لیمو (lemongrass) را در سراسر جنوب شرقی آسیا پخش کردند. بعدها در قرن شانزدهم، پرتغالی‌ها، فلفل‌های چیلی را به این منطقه معرفی کردند که هم‌اکنون یکی از اجزای اصلی غذای تایلندی به حساب می‌آید.

مردم تایلند در طول زمان، این مواد را در خوراک‌های خود ترکیب کردند که در نهایت منجر به خلق کاری‌های معطر و پرادویه مشهور این کشور شد. خوراک‌های کاری تایلندی که غالبا با شیر نارگیل درست می‌شوند، در سراسر کشور، متفاوت هستند. به‌طور کلی، این خوراک در شمال کشور به‌صورت خشک و در مرکز و جنوب تایلند که شیر نارگیل، بسیار رایج است، به‌صورت آبدار سرو می‌شود.

کاری‌های تایلندی یا به زبان تایلندی، گنگ (gaeng)، به رنگ‌های قرمز، زرد و سبز درست می‌شوند و همیشه تعادلی میان طعم‌های شیرین، ترش، نمکی و تند برقرار می‌کنند. خوراک‌های کاری در تایلند اغلب از مایه خمیر میگو و همچنین علف لیمو و شیره خرما تهیه می‌شوند.

البته باید بدانید که تایلند بیش از سه مدل کاری دارد و در میان آن‌ها می‌توان به خورش کاری گوشت گوساله خشک خوآ کلینگ بسیار تند (khua kling) از جنوب تایلند؛ کاری ماتسامان پرملات بادام‌زمینی (massaman) که در شهرهای مرزی مالزی رایج هستند و خورش کاری پانانگ (panang)، یک نوع کاری سبک و شیرین از کاری قرمز و ده‌ها مورد دیگر اشاره کرد.

فراموش نکنید برای تهیه انواع تور تایلند همواره می‌توانید بهترین و ارزان‌ترین آفر تور و بلیط را در کجارو پیدا کرده و از فروشنده‌های معتبر خریداری کنید.

۵. سریلانکا

_{کاری پاریپو (Parippu) یا دال (dhal)، رایج‌ترین کاری در غذاهای سنتی سریلانکا، غذای اصلی هر رستوران یا خانه‌ای در این کشور است. عکس از مارک وینز}

سریلانکا به‌عنوان حلقه اصلی مسیرهای باستانی تجارت ادویه‌ و مستعمره سابق بریتانیا، ارتباطی طولانی‌ با کاری دارد. سن دراین‌باره توضیح می‌دهد:

بریتانیایی‌ها در قرن نوزدهم آغاز به کاشت چای، دارچین، شکر، قهوه و درختان نیل در این جزیره کردند و برای همین امر، هزاران کارگر از تامیل نادو در جنوب هند برای کار به این منطقه روی آوردند. به‌علاوه، این جزیره خانه میلیون‌ها نفر از مردم سینهالی است؛ یک گروه قومی که هزاران سال قبل از شمال هند به سریلانکا مهاجرت کردند.

تاثیر هر دو جامعه سینهالی و جنوب هند باعث شد که خورش کاری با رنگین‌کمانی از رنگ‌ها (از زرد روشن تا شیری، قرمز روشن و قهوه‌ای تیره) در این منطقه ظهور کند. خورش‌های کاری سریلانکا با وجود طعم‌های بسیار متفاوت اغلب از مواد اولیه‌ای چون شیر نارگیل، ماهی مالدیوی، چیلی سبز، دانه خردل، تمبر هندی، گشنیز و زیره سبز تشکیل می‌شوند.

در میان انواع مختلف کاری در سریلانکا به‌دنبال خوراک‌های لذیذ و مشهوری چون پاریپو (کاری دال)؛ پولوس (polos) یا کاری ژاک‌فروت سبز؛ کوکول ماس (kukul mas) پرملات قرمز یا کاری مرغ؛ کاری مرغ سفید که معمولا از علف‌های لیموی معطر و برگ‌های پاندان تهیه می‌شود و آمبول تیال (ambul thiyal)، کاری ماهی ترش باشید.

برای مزه‌کردن بهترین دستور آشپزی کاری در سریلانکا حتما کاری با برنج را امتحان کنید. این وعده غذای نمادین سریلانکا شامل برنج، حداقل یک نوع کاری، بین چهار تا ۱۲ ظرف چاتنی (ترشی هندی دارای انبه و ادویه)، ترشی و سامبول (sambol) به‌عنوان چاشنی‌های تندی می‌شود. سامبول، نوعی غذای سریلانکایی متشکل از برنج، ادویه و نارگیل است. پس از خوردن چند لقمه متوجه فایده برنج در این غذا می‌شوید؛ زیرا غذاهای سریلانکایی بسیار تند هستند، در حدی که باعث سوزش گلو و معده می‌شوند.

۶. پاکستان

_{تارکا دال (Tarka dal)، یکی از لذیذترین خوراک‌های کاری در پاکستان است}

پاکستان که در سال ۱۹۴۷ پس از پایان حکومت استعماری بریتانیا و چندپارگی خشونت‌آمیز هند تاسیس شد، شاهد تاثیر فراوان مغول‌ها بر غذاهای سنتی خود بوده است. مغول‌ها، یک سلسله مسلمان بودند که از اویل قرن شانزدهم تا اواسط قرن هجدهم بر هند حکومت کردند.

غذاهای پاکستان که غالب جمعیت آن‌ها را مسلمان‌ها تشکیل می‌دهند، اغلب از گوشت گوساله، مرغ یا ماهی و همچنین مقادیر زیادی ادویه مانند زیره سبز، زردچوبه، فلفل سیاه، جوز هندی، برگ بو و هل درست می‌شوند.

خورش کاری با ده‌ها مدل روش پخت در سراسر کشور به‌طور باورنکردنی‌ای، محبوب است؛ از حلیم مشهور آرام‌پز گرفته که نوعی خوراک متشکل از گندم، جو، گوشت، عدس و ادویه است تا کاراهی (karahi) تند که از سیر، ادویه‌، سرکه، گوجه و پیاز با گوشت گوسفند یا مرغ تهیه می‌شود. از دیگر کاری‌ها می‌توان به این موارد اشاره کرد: کاری کدوی تلخ؛ ساگ (saag)، یک پوره تند از اسفناج و خردل سبز؛ کاری نخود و دال چاوال (daal chawal) که این غذای راحت و لذیذ با برنج یا نان روتی سرو می‌شود.

لیست کاری‌های پاکستان تمامی ندارد؛ خورش گرم آلو گوشت یا کاری گوشت و سیب‌زمینی؛ کرمای گوشت گوسفند غلیط؛ لوبیا دال یا کاری لوبیای چشم بلبلی و پاچه بز (goat paya) که یک خورش کاری آرام‌پز شده از پاچه‌های ترد و لذیذ است، همه‌و‌همه از غذاهایی هستند که اصلا نباید از آن‌ها غافل شوید.

 ۷. مالدیو

_{ماس ریها، یک کاری ماهی محبوب در مالدیو است}

سرزمین کوچک و جزیره‌ای مالدیو، پشتوانه‌ای قوی از غذاهای سنتی در اختیار دارد که شامل خورش‌های کاری بسیاری می‌شود. غذاهای مالدیوی حول سه عنصر اصلی نارگیل، ماهی و نشاسته‌های مختلف می‌چرخند که تحت‌تاثیر قرن‌ها تجارت با هند، آفریقا و خاورمیانه بوده‌اند.

در مالدیو وقتی حرف از خورش کاری به میان می‌آید، باید انتظار غذاهایی تند و آتشین را داشته باشید که عموما از غذاهای دریایی و میوه‌های گرمسیری تشکیل می‌شوند.

ماس ریها (Mas riha)، خورش کاری ماهی که غالبا با برنج یا نان لواش خورده می‌شود، یکی از رایج‌ترین انواع کاری‌های بومی در مالدیو است. این خوراک لذیذ، خوشمزه و لطیف معمولا با شیر نارگیل، چیلی‌های تازه، دارچین، مخلوطی از ادویه‌ها و تکه‌های مکعبی ماهی تن درست می‌شود.

انبو ریها (anbu riha) یا خورش کاری انبه و تن که به‌صورت ترش یا شیرین سرو می‌شود و همچنین کوکولهو ریها (kukulhu riha) یا کاری مرغ، از دیگر غذاهای برجسته مالدیو هستند.

شما در مالدیو با انواع مختلف کاری سبزیجات، از بادمجان گرفته تا کدوحلوایی، سیب‌زمینی، موز سبز و گل‌کلم نیز روبه‌رو خواهید شد.

۸. آفریقای جنوبی

_{کارآفرینان هندی، بانی چاو مشهور آفریقای جنوبی را اختراع کردند. کاسه‌ای از نان که با خورش کاری پر می‌شود و روی آن با ترشی‌های هندی تزیین می‌شود}

قدمت کاری یا kerries در سرزمین آفریقای جنوبی به عصر استعمار برمی‌گردد. پس از استقرار کمپانی هند شرقی هلند در کیپ تاون، برای تسهیل تجارت بین اروپا و جنوب شرقی آسیا در اواسط دهه ۱۶۰۰، برده‌هایی را از اندونزی، ماداگاسکار و هند به این کشور آوردند که امروزه جامعه قومی کیپ مالاییی‌ها (Cape Malay) را تشکیل داده‌اند.

کمپانی هند شرقی هلند که در سال ۱۶۰۳ در آمستردام تاسیس شد، نزدیک به دو قرن یکی از ارکان قدرت سرمایه‌داری و امپریالیسم هلند تا سال ۱۷۹۹ بود. این کمپانی به‌مدت ۲۱ سال انحصار تجارت بین دماغه امید نیک در آفریقای جنوبی و تنگه ماژلان در آمریکای جنوبی را بدون رقیب در دست داشت.

کیپ مالاییی‌ها با ترکیب سنت‌های خود و ادویه‌هایی که در دسترس داشتند، چندین مدل کاری شیرین و خوش‌طعم جدید از کاری مرغ پخته‌شده در گوجه‌فرنگی تا کاری آرام‌پز بره را اختراع کردند.

بعدها بریتانیایی‌ها، کیپ تاون را اشغال کردند و صدها هزار کارگر را از جنوب هند برای کار روی مزارع به اینجا آوردند. سبک پخت‌و‌پز موثر آن‌ها منجر به پخت محبوب‌ترین خورش کاری شهر دوربان شد؛ یک خورش کاری قرمز تند، آتشین، چرب، خوش‌طعم و مقوی که عموما با گوشت بره، مرغ، ماهی یا خرچنگ پخته می‌شود.

چند دهه بعد، موجی از بازرگان‌ها از ایالت گجرات در غرب هند به آفریقای جنوبی نقل مکان کرده و رستوران‌ها و ادویه‌فروشی‌های بسیاری را در این کشور افتتاح کردند. این کارآفرینان هندی را می‌توان مخترع بانی چاو (Bunny chow)، از غذاهای مشهور آفریقای جنوبی دانست. کاسه‌ای از نان که با خورش کاری پر شده و روی آن با ترشی‌های هندی تزیین می‌شود. کالین سن در کتاب خود توضیح می‌دهد:

یکی از دلایل نام‌گذاری این کاری در دوربان این است که بازرگان‌های هندی را اغلب بنام بانیاس (banias) صدا می‌کردند.

بازرگان‌های هندی، رستوران‌های کوچکی را در این کشور باز کردند که به‌علت نظام آپارتایدی، سیاه‌پوستان نمی‌توانستند وارد آن‌ها شوند؛ اما صاحب‌ رستوران‌ها برای آن‌ها به‌صورت غیرقانونی از درب پشتی، غذا سرو می‌کردند. سن توضیح می‌دهد:

نام این غذا از bania chow به بانی چاو تبدیل شد.

۹. مالزی

_{کاری مرغ کاپیتان از آب تمبر هندی، جوز شمعی یا کندل‌نات، ریشه زردچوبه تازه و بلاچان درست می‌شود؛ عکس از دارشینی کانداسمی (Darshini Kandasamy)}

سنت‌های پخت‌و‌پز در مالزی به‌دلیل قرار گرفتن در امتداد تنگه مالاکا (یک مسیر مهم تجارت دریایی بین شرق و غرب)، تحت‌تاثیر قرن‌ها مبادله فرهنگی قرار گرفته‌اند.

از اواخر دهه ۱۷۰۰، بریتانیا در چندین بخش از مالزی امروز و سنگاپور حضور داشته است. آن‌ها همانند بسیاری از بندرهای تجاری و مستعمره‌های دیگر، کارگرانی از هند را استخدام کردند تا روی مزارع کائوچو و نخل کار کنند.

غذای کاری، با مهاجران به این سرزمین آمد. از کاری کله ماهی تند گرفته تا وارو وال مرغ (تحت‌تاثیر قوم تامیل) و کاری عدس دالچای گرم، کاری‌های مالزی بسیار متنوع و واقعا خوشمزه هستند.

غذاهای نونیا (Nyonya) که توسط یک گروه قومی از شهرنشینان چینی ابداع شدند نیز نقش مهمی در ترکیب سنت‌های آشپزی مالزی داشته‌اند. یکی از شناخته‌شده‌ترین کاری‌های نونیا، کاری آیام (kari ayam)، کاری مرغ استخوان‌دار است که از مخلوط تکنیک‌های چینی و مواد اولیه مالزیایی از جمله خمیر یا سس میگو، شیر نارگیل، دارچین، سس ماهی، زردچوبه، زنجبیل، بادیان ختایی (star anise)، لیموی کفیر و غیره درست می‌شود.

_{رندانگ، یک کاری نسبتا خشک است که ابتدا گوشت گوساله یا مرغ را کمی سرخ می‌کنند و سپس در سسی متشکل از شیر نارگیل، علف لیمو، زنجبیل و دارچین می‌جوشانند؛ این غذا در اندونزی و مالزی بسیار محبوب است.}

کالین سن در کتاب خود همچنین به کاری مرغ کاپیتان (kapitan) اشاره می‌کند که در آن قطعه‌هایی از مرغ سرخ‌شده در سس کاری را در شیر نارگیل، آب تمبر هندی تند و دارچین معطر می‌جوشانند.

یکی دیگر از غذاهای مشهور موردعلاقه بسیاری از افراد در کشورهای مالزی و اندونزی، به‌خصوص در تعطیلات و فستیوال‌ها، رندانگ (rendang) نام دارد. این غذای شناخته‌شده در سراسر جهان، یک کاری نسبتا خشک است که ابتدا گوشت گوساله یا مرغ را کمی سرخ می‌کنند و سپس در سسی متشکل از شیر نارگیل، علف لیمو، زنجبیل و دارچین می‌جوشانند تا بافت بسیار تند و آتشین پیدا کند.

همیشه می‌توانید بهترین آفرهای تور مالزی را در کجارو پیدا کنید. تنوع فروشنده‌ها و پکیج‌های تور عرضه‌شده، به شما این اطمینان را می‌دهد تا بتوانید سفرتان را ارزان‌تر از همه‌جا برنامه‌ریزی کنید.

۱۰. اندونزی

_{گولای کمبینگ تند و غلیظ، یک خوراک کاری محبوب در اندونزی است. این کاری غلیظ بر پایه شیر نارگیل از گوشت بره درست می‌شود. عکس از ملانی وود (Melanie Wood)}

اندونزی هم درست شبیه مالزی به‌خاطر قرن‌ها تجارت بین‌المللی و مستعمره‌سازی شاهد تاثیرات سنت‌های غذایی هند، چین و خاورمیانه بوده است. تنوع بسیار زیاد کاری با تکامل خوراک‌هایی بر پایه گوشت‌های محلی و سبزیجاتی که در هر منطقه در دسترس قرار دارد، شگفت‌انگیز است.

بسته به منطقه‌ای که در حال گشت‌و‌گذار در آن هستید، به‌دنبال خوراک‌هایی چون گولای کمبینگ (gulai kambing)، کاری آیام، کاری مرغ و رندانگ مشهور جهانی بگردید. برای امتحان‌کردن چند کاری در یک وعده، تجربه ناسی پادانگ (nasi padang) بهترین انتخاب شما است.

ناسی پادانگ، یک وعده غذایی متشکل از برنج دم‌کشیده پادانگی است که به‌همراه چندین خوراک کاری سرو می‌شود. این غذا از انواع سامبل‌های تند تشکیل شده که نوعی سس تند اندونزی و متشکل از سس میگو، سیر، زنجبیل، شیره خرما، شالت (نوعی پیاز کوچک)، پیازچه و آب لیمو ترش بوده؛ علاوه بر این، کاری‌هایی مانند گولای اوتاک (gulai otak) که یک کاری مغز است؛ گولای کپالا ایکان (gulai kepala ikan) به‌عنوان کاری کله ماهی در سس خامه‌ای نارگیل و گولای کوباداک (gulai cubadak) که کاری ژاک‌فروت خام است نیز در ناسی پادانگ به چشم می‌خورد.

۱۱. کره جنوبی

_{کاری تئوکبوکی (tteokbokki) از کیک برنج نرم، کیک ماهی، نوعی سس فلفل قرمز شیرین به نام گوچیجانگ، تخم‌مرغ و سبزیجات درست می‌شود}

گفته می‌شود کاری پس از جنگ جهانی دوم در غذاهای کره جنوبی دیده شد. قبل و در حین جنگ، ژاپن بر کره مسلط بود و حدود ۲٫۴ میلیون کره‌ای در ژاپن زندگی می‌کردند. سن توضیح می‌دهد:

بسیاری از افراد در دهه ۱۹۲۰ مهاجرت کردند؛ برخی از آن‌ها قبل و در حین جنگ جهانی دوم به‌عنوان کارگر اجباری به کار گرفته شدند. پس از تسلیم ژاپن، بسیاری از آن‌ها به میل خود به کره بازگشتند و تنها حدود ۶۰۰ هزار نفر در ژاپن ماندند.

کره‌ای‌ها در زمانی که در ژاپن بودند با غذاهای محلی بسیاری از جمله کاری آشنا شدند و بعدها تلاش کردند تا دستور پخت این غذای لذیذ را در کشور خودشان، دوباره خلق کنند. کاری پس از تولید پودرهای آماده کاری و کاری‌های فوری در دهه ۱۹۶۰ توسط کارخانه‌ای بنام اوتوگی (Ottogi)، بسیار مشهور و زیاد شد.

سن می‌گوید از آن به بعد، کاری برنج شامل خورشی از گوشت گوساله، هویج، سیب‌زمینی و پیاز روی برنج و کاری تئوکبوکی که یک سس خورش‌مانند با تئوک یا کیک‌های برنج، کیک ماهی، سبزیجات و تخم‌مرغ بود، به دو غذای خانگی مشهور در کره جنوبی تبدیل شدند.

۱۲. انگلستان

_{گفته می‌شود که نیکا ماسالا در انگلستان ابداع شده است؛ عکس از پیتر مک دیارمید (Peter Macdiarmid)}

انگلستان به‌دلیل روابط طولانی خود با هند از قرن هجدهم، نام خود را بر غذای محبوب کاری گذاشته است. پس از برگشت اعضایی از دولت استعمارگر انگلیس به خانه که در هند زندگی می‌کردند و هوس طعم‌هایی از زندگی خود در خارج از کشور را کرده بودند، خوراک‌های شبیه به کاری و دیگر غذاهای هندی در منوی غذاها ظاهر شدند.

بازرگان‌های مبتکر در همان زمان‌ها، پودرهای مخلوط آماده کاری را بسته‌بندی و به سراسر این امپراتوری صادر کردند. در سال ۱۸۱۰، اولین رستوران کاری به نام خانه قهوه هندوستان در ماری‌لبون، ناحیه‌ای در لندن افتتاح شد و با اینکه تجارت موفقی نداشت؛ اما پس از آن، رستوران‌های کاری به‌طور فزاینده‌ای در این کشور رایج شدند.

پس از ورود ده‌ها هزار مهاجر هندی در اوایل قرن بیستم و بعدها، هجوم مهاجران بنگلادشی در دهه ۱۹۷۰ و افتتاح رستوران‌های بسیاری توسط آن‌ها، کاری به‌عنوان بخشی از سنت‌های غذایی بریتانیا، جای پای خود را کاملا محکم کرد. سن می‌گوید:

کاری در بریتانیا بسیار محبوب است. انگلیسی‌ها واقعا آن را دوست دارند. آن‌ها تیکا ماسالا را همین جا ابداع کردند؛ زیرا هند برای مدت زمانی طولانی‌، بخشی از روح بریتانیا بوده است.

امروزه کاری کماکان یک غذای ملی غیررسمی به حساب می‌آید؛ اما آن‌قدر محبوب و رایج است که این کشور در اکتبر هر سال، هفته ملی کاری را جشن می‌گیرد.

اگر به یک خانه کاری دنج و خودمانی می‌روید یا به یک رستوران لوکس هندی سر زده‌اید، انتخاب‌های لذیذی چون انواع ویندالوهای تند انگلیسی - هندی، مرغ تیکا ماسالای خامه‌ای و سبک، کاری‌های مادراس پرشده در گوجه‌فرنگی (Madras)، روگان جوش (rogan josh)، جال فرزی مرغ تند قرمز (jalfrezi) و کرمای لطیف، پیش روی شما است.