غذاهای محلی سنگاپور، ویترینی از غذاهای ملل مختلف

هرآنچه باید در مورد سنگاپور بدانید

مرغ و برنج هاینان از طریق مهاجرانی که از جزیره‌ی هاینان در جنوب چین، به سنگاپور راه یافته است. این غذا از مرغ بخارپز و برنج پخته‌شده سرو تهیه می‌شود. این غذا بسیار مورد پسند سنگاپوری‌ها است و زمانی که وقت کمی برای پخت غذا داریم، می‌تواند به سرعت طبخ و سرو شود. کیفیت مرغ پخته‌شده در این غذا بسیار مهم است که با عطر برنج طعم و رایحه‌ی بی‌نظیری ایجاد کند. سنگاپوری‌ها گاهی روی مرغ سس هم می‌ریزند تا طعم بهتری داشته باشد.

این غذا را از خرچنگ سخت‌پوست با سس گوجه‌فرنگی بسیار تند تهیه می‌کنند. برای پخت این غذا ابتدا خرچنگ را کمی بخارپز کرده سپس درون سس فلفل، کچاپ و تخم‌مرغ سرخ می‌کنند. به‌رغم اسم آن، خرچنگ فلفلی آنقدرها هم مزه‌ی تندی ندارد. معمولا برای خوردن این غذا و با توجه به وجود سس در آن، نان هم کنار آن سرو می‌شود.

رشته‌ی برنجی در سوپ کاری نارگیل تند به‌همراه میگو، کیک ماهی، تخم‌مرغ و گوشت مرغ، مواد اولیه‌ی لاکسا را تشکیل می‌دهد که ترکیبی از غذای چینی و مالایی است. البته لاکسا انواع مختلفی دارد اما آنچه که در سنگاپور طبخ می‌شود، کاتونگ لاکسا نام دارد که با رشته‌های برش‌داده شده تهیه می‌شود؛ گاهی اوقات به این غذا سیاه‌دانه و توفو نیز می‌افزایند.

نودل‌های سفید پهن با سس سویای سیاه، جوانه‌ی لوبیا، کیک ماهی، صدف‌های خوراکی و سس چینی سرخ شده و این غذای لذیذ آماده خوردن می‌شود.

این غذا با نودل، برش‌هایی از مرغ، ماهی مرکب و کیک ماهی به روش چینی (هم زدن مدام وسریع مواد در ماهیتابه) سرخ شده و سس سویا، سرکه و فلفل قرمز به‌عنوان چاشنی به آن اضافه می‌شود. هنگام سرو این غذا سس سامبال و برش‌هایی از لیمو ترش سرو می‌کنند تا طعم و مزه‌ی چرب آن را تقلیل بخشد. در نوع سنگاپوری این غذا، از نودل‌های صاف تخم‌مرغی استفاده می‌کنند.

این غذا را می‌توان یکی از غذاهای خیابانی سنگاپور نامید و از غذاهای دریایی بسیار محبوب میان اهالی این شهر است. در نوع کلاسیک این غذا، گوشت ماهی را درون سس سامبال می‌ریزند که از گوجه‌فرنگی خردشده، فلفل، میگو به‌عنوان مواد تشکیل‌دهنده تهیه می‌شود. سپس این ماهی را در برگ درخت موز می‌پیچند تا به‌آرامی در اجاق پخته شود.

یک سر بزرگ ماهی و سبزیجات در کاری پخته، با برنج یا نان سرو می‌شود. معمولا در کنار این غذا نوعی نوشیدنی (شربت آبلیموی محلی) به نام «calamansi» هم ارائه می‌شود. این غذا اصالتا متعلق به جنوب هند بوده که از غذاهای چینی و مالایی نیز تاثیر پذیرفته است. برخی افراد هم در تهیه‌ی کاری کله ماهی از آب تمبر هندی استفاده می‌کنند تا طعم ترش و شیرینی به آن ببخشند.

این غذا متشکل از گوشت کبابی به سیخ کشیده شده، کیک برنج، سس بادام زمینی، خیار و فلفل قرمز است. این غذا نوعی غذای فرعی است که به‌عنوان استارتری فوق‌العاده می‌توان از آن استفاده کرد. این غذا عطر و بوی زردچوبه‌ی قوی دارد چون ماده‌ی اصلی چاشنی آن است. ساتای را با گوشت مرغ، گاو یا گوسفند تهیه می‌کنند.

این غذا از برنج، گوشت کبابی و نوعی سس غلیظ تهیه می‌شود.

این غذا املتی با تخم‌مرغ است که با آرد، صدف سرخ‌شده و برگ گشنیز تهیه می‌شود.

آنچه که تاکنون معرفی شد، غذاهایی بود که در وعده‌ی ناهار یا شام سرو می‌شدند. در ادامه می خواهیم به غذاها و خوراکی‌هایی اشاره کنیم که در وعده‌ی صبحانه خورده می‌شود.

کایا مربای تخم‌مرغ و نارگیل شیرین است که روی نان تست می‌مالند. این نان با تخم‌مرغ نیمه‌پخته خورده می‌شود. برای بهتر کردن طعم آن می‌توان از سس سویا نیز استفاده کرد.

ناسی لماک غذایی بسیار سالم است که از برنج نارگیل، تکه‌ای املت، ماهی کولی، برشی از خیار و کمی سس فلفل قرمز تهیه می‌شود که آن را در کاغذی قهوه‌ای رنگ یا برگ درخت موز می‌پیچند.

روتی پراتا نوعی نان هندی است که هم با تخم‌مرغ و هم بدون تخم‌مرغ طبخ شده و با کاری عدس و سبزیجات سرو می‌شود. تهتاریک هم نوعی چای است که با شیر میخک ترکیب می‌شود. هنگامی که می‌خواهند این چای را سرو کنند، آن را از لیوانی به لیوان دیگر می‌ریزند تا کف ایجاد شود.

این دسر مقداری یخ است که با شربت‌های شیرین مختلف ترکیب می‌شود و ژله، لوبیا قرمز، ذرت و دانه‌های «atap» نیز دارد.

چندال یک نوشیدنی شیر نارگیل است که با شکر قهوه‌ای، رشته‌های نشاسته‌ای سبز و لوبیا قرمز ترکیب می‌شود.