پارک ملی لس روکس

پارک ملی لس روکس (Los Roques) یکی از جاهای دیدنی ونزوئلا در دریای کارائیب به حساب می‌آید که برای محافظت از اکوسیستم دریایی منطقه شامل صخره‌های مرجانی، جنگل‌های حرا و بستر علف دریایی ایجاد شده است.

پارک ملی لس روکس جاذبه‌های متعددی برای گردشگران دارد؛ از سواحل زیبا و آب‌های فیروزه‌ای که هر بازدیدکننده‌ای را مجذوب خود می‌کنند تا صخره‌های مرجانی که مورد توجه غواصان حرفه‌ای و تفریحی هستند. ماهیگیری و موج‌سواری نیز طرفداران خاص خود را دارند. همه این عوامل باعث شده‌اند که پارک ملی مزبور به یکی از مقاصد اصلی تعطیلات در ونزوئلا تبدیل شود. در ادامه می‌توانید اطلاعات بیشتری از این بهشت رویایی به دست آورید و با برنامه‌ریزی مناسب، سفری خاطره‌انگیز برای خود رقم بزنید.

هرآنچه باید درباره پارک ملی لس روکس بدانید:

• پارک ملی لس روکس کجاست؟
• معرفی پارک ملی لس روکس
• تاریخچه پارک ملی لس روکس
• پوشش گیاهی و جانوری پارک ملی لس روکس
• آب و هوای پارک ملی لس روکس
• تفریحات پارک ملی لس روکس
• دیدنی‌ های پارک ملی لس روکس
• بهترین زمان سفر به پارک ملی لس روکس

پارک ملی لس روکس کجاست؟

• آدرس: ونزوئلا، مجمع‌الجزایر لس روکس (نمایش روی نقشه)

پارک ملی لس روکس در ۱۳۰ کیلومتری شمال کاراکاس در کشور ونزوئلا واقع شده است.

دسترسی به پارک ملی لس روکس

_{منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: ناشناس)}

دسترسی به پارک ملی صرفا از طریق هوایی از کاراکاس امکان دارد که ۴۰ دقیقه طول می‌کشد و حدود ۱۵۰ دلار هزینه دارد. برخی گردشگران به‌جای کاراکاس، به جزیره مارگاریتا یا شهر ماراکایبو سفر کرده و سپس به «گرن روکهه» (Gran Roque)، جزیره اصلی پارک ملی لس روکس پرواز می‌کنند. پروازها معمولا در هفت روز هفته انجام می‌شوند؛ گرچه در طول تعطیلات این روند تغییر می‌کند که باید از قبل آن را بررسی کنید.

با اینکه سفر دریایی گزینه دیگر پیش روی شما است، شرکتی که مسئولیت حمل‌ونقل گردشگران را بر عهده دارد، در حال حاضر خدمات خود را به حالت تعلیق درآورده است.

معرفی پارک ملی لس روکس

_{منبع عکس: سایت lacgeo.com (عکاس: ناشناس)}

پارک ملی لس روکس، مجمع‌الجزایری متشکل از تعداد زیادی جزیره کوچک و سواحل شنی است که در اطراف تالابی کم‌عمق با صخره‌های مرجانی و جنگل‌های حرا شکل گرفته‌اند. مرتفع‌ترین نقطه این پارک ۱۳۰ متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد؛ در حالی که عمیق‌ترین نقطه آن به ۱,۷۰۰ متر زیر دریا می‌رسد. این پارک ملی بی‌شک یکی از زیباترین جاهای دیدنی ونزوئلا است که با ۲۲۱,۱۲۰ هکتار وسعت به‌عنوان بزرگ‌ترین پارک دریایی منطقه کارائیب محسوب می‌شود؛ گرچه در حال حاضر با مشکلاتی همچون کمبود کارمند و زیرساخت، آلودگی زباله، مدیریت فاضلاب و ماهیگیری غیرقانونی دست‌وپنجه نرم می‌کند.

پارک ملی لس روکس که مستقیما توسط مقامات منصوب دولت ونزوئلا اداره می‌شود؛ حدود ۴۲ جزیره نام‌گذاری‌شده دارد که جزیره اصلی و تنها جزیره مسکونی آن، «گرن روکهه» نام دارد و مجهز به فرودگاه و همچنین تمام امکانات اسکان گردشگران است. سایر جزایر مهم عبارت‌اند از «جزیره فرانسیسکی» (Francisqui)، «نوردیسکی» (Nordisqui)، «مادریسکی» (Madrisqui) و «کراسکی» (Crasqui). بیش از ۲۰۰ زمین شنی کوچک که در دریا پیشروی کرده‌اند؛ حفره‌های کوچکی که در اطراف تالاب مرکزی قرار گرفته‌اند و همین طور جنگل‌های حرا، سایر بخش‌های جذاب این پارک ملی را تشکیل می‌دهند.

جزایر اصلی لس روکس دارای ساختار مرجانی هستند و علاوه بر جوامع مرجانی، از یک تالاب داخلی و حفره‌های عمیق شنی تشکیل شده‌اند. جزایر اصلی ابعاد مختلفی دارند؛ به‌عنوان مثال، وسعت «کایو گرانده» (Cayo Grande) به ۱۵٫۱ کیلومتر مربع و «گرن روکهه» به ۱٫۷ کیلومتر مربع می‌رسد. منشا زمین‌شناسی صخره‌های مرجانی بسیار جدید است و به حدود ۱۰,۰۰۰ تا ۱۵,۰۰۰ سال قبل برمی‌گردد. با این حال، پایه‌های سنگی که صخره‌ها را نگه می‌دارند، حدود ۴۰ میلیون سال قبل پدید آمده‌اند.

_{منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: Genny Scarselli)، ویکی پدیا (عکاس: M. Celeste Rabbat ،M. Celeste Rabbat)، سایت lacgeo.com (عکاس: ناشناس)}  

امروزه بیش از ۵۰,۰۰۰ گردشگر سالانه از پارک ملی لس روکس بازدید کرده و در ۶۰ مسافرخانه و هتل موجود در آن اقامت می‌کنند که در زبان محلی به آن‌ها، «پوسادا» گفته می‌شود. پوساداها زمانی خانه‌ ماهیگیران محلی بود و اکنون برای میزبانی از گردشگران تغییر شکل یافته و بازسازی شده‌اند و اتاق‌های آن‌ها اجاره داده می‌شود. اقامت در این خانه‌ها عموما شامل صبحانه و شام است و بین ۵۰ تا ۲۰۰ دلار برای هر شب اقامت یک نفر هزینه بر می‌دارد. برخی از اقامتگاه‌ها شامل ترانسفر به جزایر مجاور، ناهار، صندلی‌های ساحلی، چترهای آفتابی و تجهیزات غواصی می‌شوند. اقامت در قایق بادبانی گزینه دیگری است که حدود ۱۵۰ دلار برای هر نفر هزینه دارد. ارزان‌ترین اقامت در پارک ملی لس روکس را می‌توانید با کمپینگ در مناطق تعیین‌شده تجربه کنید. با وجودی که لس روکس گزینه‌های اقامتی متنوعی دارد، ۹۶ درصد از گردشگران در پوسادا، سه درصد در قایق‌های بادبانی و کمتر از یک درصد در کمپ اقامت می‌کنند. برخی گردشگران ثروتمند نیز با قایق‌های تفریحی خود به این منطقه می‌آیند و در آب‌های کم‌عمق محافظت‌شده لنگر می‌اندازند.

به‌طور کلی، پارک ملی لس روکس برای مسافران مستقل مناسب نیست و تقریبا همه گردشگران با تورهای مسافرتی راهی این منطقه می‌شوند. از آنجا که پارک ملی دورافتاده است و تعداد اقامتگاه‌های محدودی دارد، باید از قبل جا رزرو کنید؛ مخصوصا در تعطیلات آخر هفته و در طول ماه‌های شلوغ سال که گردشگران زیادی به آن سفر می‌کنند. از آنجا که کلیه اجناس نظیر مواد غذایی به این پارک ملی آورده می‌شود، قیمت‌ها بسیار بالاتر از کاراکاس است؛ به‌ویژه غذاهای گوشتی که به‌دلیل شرایط نگهداری دشوار، به‌طور قابل‌توجهی هزینه بیشتری دارند.

تاریخچه پارک ملی لس روکس

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: Márcio Cabral de Moura)}

پارک ملی لس روکس در سال ۱۹۷۲ برای محافظت از اکوسیستم دریایی منطقه ایجاد شد که زیبایی استثنایی و ارزش اکولوژیکی بالایی دارد و در سال ۱۹۹۶ به‌دلیل اهمیتی که از نظر تنوع زیستی و مخزن منابع غذایی داشت، تحت پوشش کنوانسیون رامسر قرار گرفت.

دریانوردان اسپانیایی در قرن ۱۶ برای اولین بار جزایر پارک ملی را مشاهده کردند و در سال ۱۵۸۹ فرماندار استان ونزوئلا دستور تصرف رسمی این جزایر را از طرف مستعمره صادر کرد. ضمن اینکه هلندی‌ها این جزایر را بخشی از سرزمین خود می‌دانستند؛ چراکه در نزدیکی یکی از مستعمرات قدیمی‌تر هلند، یعنی جزیره بونیر (Bonaire) قرار داشت. در قرن ۱۸ جزایر پارک ملی نامگذاری شدند. در همین زمان، ماهیگیران موقت که از بومیان کارائیب بودند، به‌تدریج به این منطقه آمدند و در قرن ۱۹ بهره‌برداری از معادن نمک و گوانو (کود مرغ دریایی) آغاز شد. اسکان دائمی در این منطقه با ورود ماهیگیرانی از جزیره مارگاریتا از اواسط قرن بیستم صورت گرفت که خانواده‌های خود را به لس روکس آوردند؛ این امر منجر به‌شکل‌گیری شهری کوچک در جزیره گرن روکهه شد. امروزه این محل مرکز تولید ۹۰ درصد خرچنگ مصرفی در ونزوئلا است.

در سال ۱۹۴۱، لس روکس محل زندگی ۴۸۴ نفر بود که در هشت جزیره پراکنده شده بودند. پس از ایجاد پارک ملی، کل جمعیت در جزیره گرن روکه زندگی می‌کردند. در حال حاضر، این جزیره دارای ۱,۲۰۹ ساکن دائمی است که شامل مهاجران بومی، مجریان گردشگری و کارکنان سازمانی می‌شود.

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: Katepalitava)}

مردم محلی تا سال ۱۹۹۰ درگیر فعالیت‌های گردشگری نبودند و افراد خارجی نظیر ونزوئلایی‌های ثروتمند از کاراکاس و سایر نقاط دنیا، چند اقامتگاه موجود را در اختیار داشتند. دسترسی به هواپیماهای سبک یا قایق‌های خصوصی نیز محدود بود. با این حال، طی ۱۰ سال اخیر، گردشگری به‌عنوان اصلی‌ترین فعالیت اقتصادی، جایگزین ماهیگیری شده است.

در اکتبر ۲۰۱۱، تمام جزایر لس روکس طبق فرمان ریاست جمهوری با «منطقه جزیره‌ای میراندا» ادغام شدند. در سپتامبر ۲۰۱۹ فرودگاه جدیدی در لس روکس با امکانات مدرن افتتاح شد.

پوشش گیاهی و جانوری پارک ملی لس روکس

پوشش جانوری

_{منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: ناشناس)}

پارک ملی لس روکس یکی از باکیفیت‌ترین صخره‌های مرجانی از نظر تنوع گونه‌ها و شیوع کم بیماری‌ها در تمام کارائیب را در خود جای داده است. در این پارک حدود ۶۱ گونه مرجانی، ۲۰۰ گونه سخت‌پوستان، ۱۴۰ گونه نرم‌تنان، ۴۵ گونه خارپوستان و ۶۰ گونه اسفنج دریایی وجود دارد. علاوه بر این، ۹۲ گونه پرنده در این پارک دیده می‌شود که ۵۰ گونه آن مهاجر هستند. از جذاب‌ترین پرندگانی که سالانه در لس روکس لانه‌سازی می‌کنند، می‌توان به پلیکان قهوه‌ای، بوبی پاسرخ، بوبی قهوه‌ای، کاکایی خندان، پرستوی دریایی پشت‌دودی، پرستوی اقیانوسی کوچک، پرستوی اقیانوسی قهوه‌ای و... اشاره کرد. همچنین تعداد زیادی پلیکان، مرغ دریایی، درنا و سایر پرندگان کنار آبزی مختلف در این منطقه ساکن هستند.

چهار گونه لاک‌پشت دریایی در معرض خطر انقراض به‌طور منظم در این پارک ملی لانه می‌سازند. این لاک‌پشت‌ها عبارت‌اند از لاک‌پشت دریایی سرگنده، لاک‌پشت پشت‌چرمی، لاک‌پشت سبز و لاک‌پشت پوزه‌‌عقابی.

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: Lbendayan)}

۲۸۰ گونه ماهی نیز در پارک ملی وجود دارد که ۳۵ درصد از گونه‌های موجود در کشور را تشکیل می‌دهند. سرخوماهی‌ها از جمله سرخوماهی دم‌زرد و همین طور هامور ارزش اقتصادی بالایی دارند. خرچنگ و نوعی حلزون دریایی به نام «Strombus gigas» نمونه‌هایی از گونه‌های با ارزش تجاری در پارک ملی هستند.

واقعیت جالب در مورد جانوران مجمع‌الجزایر لس روکس این است که به استثنای خفاش بولداگ بزرگ‌تر، هیچ پستاندار خشکی بومی در این منطقه وجود ندارد. پستانداران دریایی شامل نهنگ براید، نهنگ گوژپشت، دلفین خال‌دار اطلس، دلفین چرخان و دلفین بینی‌بطری معمولی می‌شوند.

پوشش گیاهی

_{منبع عکس: سایت lacgeo.com (عکاس: ناشناس)}

تقریبا ۳۸ گونه گیاهی در پارک ملی لس روکس وجود دارد. چهار گونه مانگروی این منطقه شامل مانگروی قرمز، مانگروی سیاه، مانگروی سفید و مانگروی دکمه‌ای می‌شوند.

گیاهان شورپسند نظیر خرفه ساحلی و باتیس ماریتیما نیز در پارک ملی رشد می‌کنند. کاکتوس استنوسرئوس، انجیر تیغی (کاکتوس‌ راکتی) و ملوکاکتوس کاسیوس در مناطق مرتفع و در معرض باد به‌عنوان گونه غالب به حساب می‌آیند. بخش‌هایی با آب کم‌عمق و کف شنی عمدتا محل رویش علف لاک‌پشت (نوعی علف دریایی) هستند؛ گونه‌ای که به‌طور گسترده در دریای کارائیب پراکنده شده است.

آب و هوای پارک ملی لس روکس

پارک ملی لس روکس، آب و هوایی گرم و خشک دارد. میانگین دمای سالانه ۲۸ درجه سانتی‌گراد و میانگین بارندگی سالانه ۲۵۰ میلی‌متر است. گرم‌ترین ماه‌های سال در این منطقه را می‌توان سپتامبر و اکتبر (شهریور و مهر) دانست. فصل بارندگی از ژوئن تا سپتامبر (خرداد تا شهریور) ادامه دارد که حدود دوسوم از کل بارندگی سالانه را در بر می‌گیرد.

تفریحات پارک ملی لس روکس

_{منبع عکس: سایت lacgeo.com (عکاس: ناشناس)}

صخره‌های مرجانی در پارک ملی لس روکس میزبان برخی از زیباترین جانوران و گیاهان زیرآب کارائیب هستند. این پارک سواحل فوق‌العاده زیبایی با شن‌های سفید و آب‌های کریستالی رنگارنگ دارد و از همین رو، محل مناسبی برای قایقرانی و ماهیگیری محسوب می‌شود. یک مرکز قایق‌رانی در این منطقه فعالیت می‌کند که علاوه بر آموزش، تجهیزات لازم را در اختیار علاقه‌مندان می‌دهند. در جزیره مذکور امکان انجام دو نوع ماهیگیری وجود دارد: فلای فیشینگ و ترولینگ. فلای فیشینگ شامل ماهیگیری با مگس مصنوعی در مناطق مسطح می‌شود. ترولینگ نوعی ماهیگیری با طعمه مصنوعی است که ماهیگیر طعمه را در آب می‌اندازد تا هنگام حرکت قایق، ماهی به قلاب بیفتد. ترولینگ در نزدیکی موانع بزرگ انجام می‌شود؛ جایی که می‌توانید کوترماهیان، ماهی‌های تن و... را صید کنید. در هر دو مورد، به قایق اجاره‌ای و راهنمای محلی نیاز دارید.

سد مرجانی که از پیرامون مجمع‌الجزایر محافظت می‌کند، این مکان را به یکی از بهترین نقاط غواصی ونزوئلا تبدیل کرده است. علاوه بر این، لس روکس به‌لطف وجود بادهای دائمی، مکانی ایدئال برای تمرین کایت سرفینگ (موج‌سواری با کایت) است؛ به‌خصوص که امکان انجام آن در تمامی جزایر پارک ملی وجود دارد. همچنین می‌توان با گلایدر فوق‌سبک بر فراز مجمع‌الجزایر پرواز کرد. با این اوصاف می‌توان گفت که لس روکس بهشتی برای علاقه‌مندان به ورزش‌های آبی است و اگر اهل این ورزش‌ها نیستید، تفریح و سرگرمی چندانی در انتظارتان نخواهد بود.

یکی دیگر از جاذبه‌های پارک ملی را می‌توان جشن «ویرخن دل ویه» (Virgen del Valle) در هفته دوم سپتامبر (اواسط شهریور) و جشنواره خرچنگ در آغاز فصل صید خرچنگ در نوامبر (آبان) دانست.

دیدنی‌ های پارک ملی لس روکس

جزیره کایوده آگوا

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: Paulo Capiotti)}

«جزیره کایوده آگوا» (Cayo de Agua) بخشی از مجمع‌الجزایر لس روکس محسوب می‌شود که در قسمت جنوبی دریای کارائیب و حدود ۱۰۰ کیلومتری شمال کاراکاس، پایتخت ونزوئلا واقع شده است. 

از آنجا که طوفان‌های بسیار کمی در این منطقه رخ می‌دهد و تعداد روزهای آفتابی آن زیاد است، ساحل کایوده آگوا یکی از پرطرفدارترین سواحل در پارک ملی به حساب می‌آید. اکثر مردم سفر یک‌روزه‌ای با قایق‌های محلی به این جزیره انجام می‌دهند و از استراحت در ساحلی با شن‌های سفید و زیر سایه‌بان‌ها لذت می‌برند. برخی نیز ترجیح می‌دهند که در امتداد ساحل قدم بزنند تا به محل اتصال جزیره دیگر برسند. تورهای گردشگری اغلب شامل غذا، میان‌وعده، آب و نوشیدنی می‌شوند.

جزیره مادریسکی

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: M. Celeste Rabbat)}

«مادریسکی» (Madrisquí) جزیره کوچکی در پارک ملی لس روکس است که از طریق مسیر شنی باریکی به «جزیره کایو پیراتا» (Cayo Pirata) وصل می‌شود؛ جایی که به‌خاطر صید خرچنگ شهرت دارد و با پای پیاده دسترسی به آن میسر است. این جزیره یکی از گردشگرپذیرترین جزایر پارک ملی به حساب می‌آید که به‌دلیل نزدیکی به جزیره گرن روکه، مسافرخانه‌هایی برای اقامت بازدیدکنندگان دارد. بسیاری از گردشگران برای تماشای سواحل زیبا، تمرین غواصی و تجربه فلای فیشینگ از آن بازدید می‌کنند.

ساحل نورونکی

_{منبع عکس: سایت beach-on-map.com (عکاس: ناشناس)}

«ساحل نورونکی» (Noronqui) از زیباترین سواحل پارک ملی با شن‌های سفید است که به‌خاطر وسعت کم، گردشگران زیادی از آن بازدید نمی‌کنند و در نتیجه بسیار خلوت و ساکت است. صخره‌های مرجانی تنها چند متر با ساحل فاصله دارند و امکان تماشای زندگی دریایی از جمله ماهی‌های رنگی به‌راحتی برایتان امکان‌پذیر است. این منطقه میزبانی از لاک‌پشت‌ها را نیز بر عهده دارد و اگر خوش‌شانس باشید، امکان مشاهده آن‌ها را خواهید داشت.

جزیره کایو پیراتا

کایو پیراتا، جزیره کوچکی است که باید در کنار سایر جزایر از آن بازدید کنید؛ چراکه به‌تنهایی ارزش سفر ندارد. در این جزیره می‌توانید از چشیدن طعم غذاهای دریایی نظیر خرچنگ و ماهی لذت ببرید.

مکان های غواصی

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: Berrucomons)}

انواع مکان‌های غواصی برای همه افراد از مبتدی تا حرفه‌ای در پارک ملی وجود دارد که شامل صخره‌های مرجانی کم‌عمق، دیوارهای مرجانی شیب‌دار، غارها و غیره می‌شود.

«گوآسا» (La Guaza) معروف‌ترین مکان غواصی در پارک ملی لس روکس به حساب می‌آید که شامل کوه عظیمی در پایین اقیانوس با زندگی دریایی فوق‌العاده دیدنی است. در بازدید از این صخره که به‌خاطر شکل خود به «زبان اقیانوس» شهرت دارد، دیواری با ارتفاع سه تا ۶۱ متر را خواهید دید.

حین غواصی در «بوکا دل کوته» (Boca del Cote) می‌توانید شاهد صخره‌های مرجانی زیبایی باشید که زیستگاه انواع ماهی‌ها، خرچنگ‌ها و غیره هستند. «بوکا دل مدیو» (Boca del Medio) محلی ایدئال برای تماشای مرجان‌ها، کوترماهیان، کوسه‌های پرستار و پرتوماهی‌ها است. «جزایر دوس موسکیسز» (Dos Mosquises) علاوه بر صخره‌های مرجانی، لاک‌پشت‌های زیادی دارد. در «جزیره مرجانی نوردیسکی» (Nordisqui key) با سازندهای مرجانی دیدنی و جذاب، بقایای کشتی‌ها، پرتوماهی‌ها و... مواجه می‌شوید.

_{منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: ناشناس)}

از آنجا که لس روکس، یک پارک ملی محسوب می‌شود، غواصی بدون راهنمای معتبر ممنوع است؛ بنابراین، همیشه باید از مربی و خدمات یک مرکز غواصی برای این فعالیت استفاده کنید. به این منظور می‌توانید به‌سراغ یکی از سه مرکز غواصی در جزیره گرن روکه بروید که همگی امکان دو بار غواصی در روز همراه با تمام تجهیزات را با نرخ یکسان ارائه می‌دهند. اگر علاقه‌مند به غواصی برای بیش از یک روز هستید، از پیشنهادهای ویژه این مراکز غافل نشوید. با وجودی که در تمام طول سال می‌توانید به غواصی بپردازید؛ در فصل تابستان بهترین شرایط برایتان مهیا است.

بهترین زمان سفر به پارک ملی لس روکس

_{منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: Lakse Kongen)}

ونزوئلا به‌دلیل موقعیت جغرافیایی، از خطر طوفان‌ها و گردبادها در امان است و دمای آن در تمام طول سال معمولا بین ۲۰ تا ۲۹ درجه سانتی‌گراد قرار دارد؛ اما از نظر بارندگی ماه‌های مه تا نوامبر (خرداد تا آبان) فصل بارندگی این کشور است و ممکن است در انجام برخی فعالیت‌ها با محدودیت مواجه شوید. پارک ملی لس روکس که همچون جواهری در دریای کارائیب می‌درخشد نیز از این قاعده مستثنا نیست و وضعیت آب‌وهوایی مناسبی برای سفر در تمام روزهای سال دارد. با این حال، بهترین زمان بازدید از آن را می‌توان ‌ماه‌های دسامبر تا آوریل (آذر تا اردیبهشت) دانست. 

_{نویسنده: صدیقه شجاعی}

_{عکس‌های گالری از ویکی‌پدیا (عکاسان: BIT1982، Tucanrecords، Berrucomons و Lbendayan)}