- chevron_right کجارو
- chevron_right مجله گردشگری
- chevron_right اخبار
- chevron_right جاذبهها
- chevron_right راهنمای سفر
- افزودن مکان
کشور ونزوئلا با وجود مناظر زیبا و شگفتانگیز و جاذبههایی طبیعی متنوع، از سواحل و آبشارهای بلند گرفته تا قلههای مرتفع، مکانی جذاب برای گشتوگذار در آمریکای لاتین است. ونزوئلا کشوری مستقل و فراقارهای است که در شمال آمریکای جنوبی قرار دارد. کاراکاس، پایتخت و بزرگترین شهر این کشور است که جاذبههای تاریخی و طبیعی متعددی برای بازدید دارد. البته جذابیتهای ونزوئلا به پایتخت آن ختم نمیشود و شهرهای رنگارنگ و سرزنده آن با جاذبههای فرهنگی، پارکهای ملی و دیگر دیدنیها در انتظار شما است. در ادامه با ما همراه باشید تا شما را با برخی از جاهای دیدنی ونزوئلا آشنا کنیم.
منبع عکس: britannica.com. عکاس: ناشناس
آبشار «کرپاکوپای مرو» (Kerepakupai Merú) یا «پارکوپا ونا» (Parekupa Vena) در ایالت بولیوار در جنگلهای دورافتاده پارک ملی کانایما (Canaima) قرار دارد؛ پارکی که دومین پارک ملی بزرگ کشور ونزوئلا به شمار میرود و با تنوع عجیب حیات وحش استوایی و چشماندازهای بینظیر و باشکوه، یکی از محبوبترین جاذبه های گردشگری ونزوئلا است. این پارک با مساحتی نزدیک به کشور بلژیک، در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و تنها مسیر دسترسی به آن از راه هوایی است.
آبشار «کرپاکوپای مرو» در فضای مجازی با نام آبشار آنجل (Angel) شناخته میشود. این آبشار که در میان بومیان بهصورت «آنخل» الفظ میشود، در سال ۱۹۳۳ بهصورت تصادفی توسط یک کاوشگر آمریکایی به نام جیمز کروفورد آنجل (James Crawford Angel) کشف شد و به همین دلیل، نام آن را آنجل گذاشتند. هواپیمای او در حین پرواز برفراز این منطقه، دچار نقص فنی شد و جیمز به ناچار فرود آمد.
آبشار آنجل در زمان کشف با ۹۷۹ متر ارتفاع، بهعنوان بلندترین آبشار پیوسته و یکپارچه جهان معرفی شد که بهصورت دائمی جریان داشت؛ اما در تحقیقات بعدی، مشخص شد که ارتفاع این آبشار، ۸۰۷ متر است. آبشار آنجل، یکی از شاخههای رودخانه کارائو (Carrao) را تشکیل میدهد و در میان بومیان با نامهای سالتو آنخل (Salto Angel) و سالتو چورون مرو (Salto Churún Merú) نیز شناخته میشود. این آبشار در بخش غربی پارک در حاشیه کوه «آئویان تپوئی» (Auyantepui) قرار دارد و برای رسیدن به آن پس از ورود به کمپ پارک، باید حدود ۵۰ کیلومتر راه را طی کنید؛ مسافتی که با قایق و جنگلنوردی حدود پنج ساعت به طول میانجامد.
منبع عکس: uma.edu.ve. عکاس: ناشناس
کلیسای ایگلسیا سانتا کاپیا (Iglesia Santa Capilla) در خیابان اوردانتا، در بافت تاریخی شهر کاراکاس قرار دارد. این کلیسای کاتولیک رومی دارای سبک معماری نئوگوتیک است و در سال ۱۹۷۹ میلادی بهعنوان بنای تاریخی ملی به ثبت رسید. طراحی کلیسای ایگلسیا سانتا کاپیا با الهام از کلیسای سن شپل پاریس (Sainte Chapelle of Paris) انجام شده است؛ کلیسایی که دستور ساخت آن توسط رئیسجمهوری وقت، ژنرال آنتونیو گوزمان بلانکو، در سال ۱۸۸۳ به معماری به نام «خوان اورتادو مانریکه» (Juan Hurtado Manrique) داده شد.
منبع عکس: تریپ ادوایزر. عکاس: ناشناس
میدان همیشه سرسبز بولیوار، هسته بخش قدیمی شهر کاراکاس است؛ میدانی با فضایی سرزنده و با نشاط که همیشه گروههای مختلفی از اهالی شهر در آن گرد هم جمع میشوند و به گفتوگو میپردازند. میدان بولیوار در احاطه درختان لاله آفریقایی و جاکاراندا (درخت نورا) قرار دارد و مجسمههای فرشتگان طلایی دور فوارهها در هر گوشه از میدان دیده میشوند. در مرکز میدان بولیوار، مجسمه یادبود بولیوار به چشم میخورد؛ مجسمهای که در مونیخ ساخته و بهصورت تکه تکه به کاراکاس آورده شد. این مجسمه یادبود در نهایت در سال ۱۸۷۴ رونمایی شد. میدان بولیوار محل موردعلاقه رجال سیاسی و مسیحیان مذهبی است؛ افرادی که اغلب سخنرانیهای خود را در این میدان برگزار میکنند.
منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: ناشناس
پارک ملی سیرا نوادا (Sierra Nevada)، محبوبترین منطقه کوهستانی ونزوئلا در میان کوهنوردان است؛ پارکی که تمام قلههای مطرح این کشور از جمله «بولیوار» با ارتفاع ۵,۰۰۷ متر، «اومبولت» با ارتفاع ۴,۹۴۲ متر و «بونپلند» با ارتفاع ۴,۸۸۳ متر را در خود جای داده است. صعود به این قلهها بدون همراهی با راهنما امکانپذیر نیست؛ مگر اینکه تجربه صعود حرفهای داشته باشید. در ایالت مریدا آژانسهای گردشگری بسیاری، تورهای صعود به قلههای پارک ملی سیرا نوادا را برگزار میکنند.
قله بولیوار، مرتفعترین نقطه ونزوئلا است و یکی از پرطرفدارترین قلهها برای صعود در این کشور به شمار میآید. با توجه به علاقه شدید دولت و مردم، این کشور به شخصیت سیمون بولیوار، جای تعجب نیست که نیمتنه این قهرمان را بر فراز قله ببینید. «لوس نوادوس» (Los Nevados)، یکی دیگر از مناطق کوهستانی ونزوئلا است؛ دهکدهای کوهستانی و جذاب در ارتفاع ۲,۴۴۰ متری که مسیر سادهتری دارد و صعود به آن معمولا در یک برنامه دو روزه (شامل سواری با تلهکابین، قاطر و جیپ) انجام میشود.
منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: ناشناس
گرن روکه (Gran Roque)، جزیره اصلی مجمعالجزایر لس روکز است؛ جزیرهای که حسی متفاوت در حاشیه دریای کارائیب به شما میدهد. مجمعالجزایر لس روکز بخشی از سرزمین ونزوئلا است که شامل حدود ۳۵۰ جزیره و آنتیل با آبسنگ مرجانی میشود. این مجمعالجزایر در سال ۱۹۷۲ توسط دولت ونزوئلا تبدیل به پارک ملی شد. جالب است بدانید که تاکنون دو هواپیما در مجمعالجزایر لس روکز ناپدید شدهاند؛ به همین دلیل این منطقه را «مثلث برمودای جدید» مینامند.
خیابانهای شنی در دهکده ماهیگیری گرن روکه با خانههای بتنی یکطبقه و رنگآمیزی روشن و همچنین اسکله آن با وجود قایقهای ماهیگیری و تفریحی در احاطه ارتش عظیمی از پلیکانها، از جذابیتهای این جزیره به شمار میروند. این جزیره برخلاف سایر جزایر که شنی و مسطح هستند، دارای چندین تپه سنگی عظیم در امتداد صخرههای ساحلی شمال غربی خود است؛ تپههایی که بهصورت عمودی در دریا فرو رفتهاند. در گرن روکه بازدید از فانوس دریایی قدیمی، معروف به فارو اولاندس، روی تپه را از دست ندهید؛ مکانی که بر فراز آن میتوانید چشماندازهای زیبایی از دهکده، جزایر، صخرههای مرجانی و دریای فیروزهای شفاف را تماشا کنید. قایقرانی و غواصی از دیگر تفریحات این جزیره هستند.
منبع عکس: vagabundler.com. عکاس: ناشناس
قلعه آزادی (Castillo Libertador) با نام قدیمی «فورتین سن فلیپه» (Fortín San Felipe) در شمال بخش قدیمی بندر کابهیو قرار دارد و توسط یک کانال ورودی به بندر از آن جدا شده است. این قلعه زیبا در دهه ۱۷۳۰ برای محافظت از بندر و انبارها ساخته شد. در طول جنگ استقلال، این قلعه برای مدتی در دست میهنپرستان بود؛ اما در سال ۱۸۱۲ به دست سلطنتطلبان افتاد. قلعه آزادی بعدها در سال ۱۸۲۳ مورد بازسازی قرار گرفت و در دوره حکومت ژنرال گومز بهعنوان زندان کاربری داشت. پس از مرگ وی، زندان این قلعه بسته و حدود ۱۴ تن دستبند و پابندهای آهنی به دریا ریخته شد.
قلعه آزادی در پایگاه نیروی دریایی قرار گرفته است و گردشگران برای بازدید از آن نیاز به مجوز دارند. برای بازدید از این قلعه که متاسفانه در شرایط خوبی قرار ندارد، باید گروههای ۲۰ نفره یا بیشتر تشکیل دهید.
منبع عکس: commons.wikimedia.org. عکاس: ناشناس
کلیسای جامع کاراکاس در ضلع شرقی میدان بولیوار واقع شده است؛ کلیسایی که در اواسط قرن شانزدهم بهعنوان کلیسایی کوچک با دیوارهای گلی ساخته و در زلزله سال ۱۶۴۱ بهطور کامل ویران شد. کلیسای جامع جدید کاراکاس در سالهای ۱۶۶۵ تا ۱۷۱۳ ساخته شد؛ کلیسایی مملو از محرابهای طلاکاری شده و نیایشگاههای کوچک بسیار زیبا که باعث شگفتی هر بینندهای میشوند. یکی از مهمترین نیایشگاههای این کلیسا متعلق به خانواده بولیوار است که بر در سر در آن، مجسمه سیمون بولیوار در سوگ والدین و عروس خود را خواهید دید.
سیمون بولیوار در کلیسای جامع کاراکاس غسل تعمید داده شد؛ اما حوض غسل تعمید وی در حال حاضر در خانه موزه بولیوار (Casa Natal de Bolívar) قرار دارد. فضای داخلی کلیسای جامع کاراکاس و پنج شبستان آن در قرن نوزدهم مورد بازسازی قرار گرفتهاند؛ شبستانهایی که روی ۳۲ ستون سوار هستند. بازدید از محراب دوره استعماری این کلیسا را نیز از دست ندهید.
منبع عکس: گوگل مپ. عکاس: Gabriel Muro
گالری «سنترو دلاس آرتس» (Centro de las Artes) مرکزی هنری است که در بخش جنوبی میدان میراندا در شهر سیوداد بولیوار، بین کلیسای جامع و گورستان قرار دارد. این گالری که در سال ۱۹۹۲ افتتاح شده است، در ساختمانی قرار دارد که در گذشته بهعنوان بیمارستان، سالن تئاتر، پادگان ارتش و ایستگاه پلیس کاربری داشته است. با بازدید از نمایشگاههای موقت هنر مدرن در این گالری میتوانید با هنر و فرهنگ ونزوئلاییها بیشتر آشنا شوید.
منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: ناشناس
کلیسای «ایگلسیا دسن آنتونیو» (Iglesia de San Antonio) در شمال شهر تاریخی کلارینز قرار دارد. این کلیسای عظیم با دو برج دوقلوی مربعی شکل در دهه ۱۷۵۰ ساخته شد و با معماری لاتین صلیبی از معدود نمونههای این نوع کلیسا در ونزوئلا به شمار میرود. عجیبترین ویژگی این سازه دو طاقنمای بیرونی آن است که بین برجها و خطوط عرضی در دو طرف کلیسا قرار دارند. فضای داخلی کلیسای ایگلسیا دسن آنتونیو با یک شبستان با یک گنبد چوبی پوشانده شده است. بر فراز محراب مرتفع این کلیسا نیز طاقچهای سه طبقه متعلق به سال ۱۷۶۰ به چشم میخورد؛ طاقچهای که در مقابل دیوار قرار دارد و پشت آن یک نقاشی زیبا دیده میشود.
منبع عکس: grupo-mci.com. عکاس: ناشناس
تالار اپرا (Teatro de la Opera) در سال ۱۹۳۴ به سفارش ژنرال گومز و به سبک شوروی ساخته شد. قرار بود این سالن با بودجه هنگفت دو میلیون بولیوار (۳۶۲,۰۰۰ دلار)، بهترین سالن اپرا و تئاتر کشور باشد و مطابق با استاندارهای پایتخت ساخته شود. خانه اپرا در دسامبر ۱۹۳۵ تقریبا تکمیل شده بود که گومز درگذشت. با وجود اینکه تنها ساختن سقف و تکمیل اثاثیه داخلی این سالن باقی مانده بود، دولت جدید، پروژه را متوقف کرد و تزیینات این سازه به سالنهای تئاتر کاراکاس منتقل شد.
خانه اپرا با ظرفیت ۸۶۰ نفر در نهایت در سال ۱۹۷۳ افتتاح شد و تا امروز، برنامههای متنوعی از اپرا گرفته تا رقص فولکلور در آن به اجرا درمیآیند. کافهای کوچک در سمت راست ورودی از امکانات این سالن است.
منبع عکس: aleteia.org. عکاس: ناشناس
مجسمه مریم مقدس (Monumento a la Virgen de la Paz) با ارتفاع ۴۷ متر بلندترین مجسمه حضرت مریم در جهان است که به گفته برخی شباهت عجیبی به «دارث ویدر» (شخصیتی شرور و تخیلی در فرنچایز جنگ ستارگان) دارد. این مجسمه عظیم و بتنی که در سال ۱۹۸۳ افتتاح شد، روی قله کوهی به ارتفاع ۱,۷۰۰ متر مشرف به تروخیلو، در ۱۱ کیلومتری جنوب غربی شهر واقع شده است.
فضای کثیف آسانسور داخلی و راه پله مسیر دسترسی به مجسمه مریم مقدس ممکن است برای برخی گردشگران آزاردهنده باشد؛ اما باید بدانید که بر فراز این بنای یادبود، چشماندازی خیرهکننده در مقابل چشمانتان قرار میگیرد که هرگز فراموش نخواهید کرد.
منبع عکس: alianza.shorthandstories.com. عکاس: ناشناس
کاماراتا (Kamarata)، روستایی قدیمی و متعلق به بومیان ونزوئلایی (پمونها) است که در ریو آکانان و در دامنه جنوب شرقی Auyantepui واقع شده است. این دهکده در مسیر دسترسی به آبشار آنخل قرار دارد و به همین دلیل از محبوبیت بسیاری در میان گردشگران ماجراجو برخوردار است. البته بیشتر گردشگران با یک پیادهروی دو ساعته یا یک رانندگی کوتاه در جاده خاکی خود را از این روستا به «کاواک» (Kavac) میرسانند؛ منطقهای که امکانات بیشتری دارد.
چند اقامتگاه ساده، غذاخوری و یک باند هوایی از امکانات دهکده کاماراتا هستند. این دهکده نقطه شروع یک سفر چهارروزه با قایق از آبشار آنجل و کانایما یا یک سفر ماجراجویانه چند روزه به کوه Auyantepui است؛ بخشی از مسیری که جیمی آنجل در سال ۱۹۳۷ طی کرد.
منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: ناشناس
مرکز تحقیقات نجوم (Centro de Investigaciones de Astronomía) در شمال سن رافائل، در ارتفاع حدود ۳,۶۰۰ متری، قرار دارد. این رصدخانه نجومی مجهز به چهار تلسکوپ است و یک موزه نیز در آن وجود دارد. مرکز تحقیقات نجوم معمولا فقط در تعطیلات آخر هفته برای عموم باز است؛ اما در تعطیلات و فصلهای پرمسافر (کریسمس، کارناوال، عید پاک و ماه اوت) میتوان در تمام روزهای هفته از آن دیدن کرد.
مرکز تحقیقات نجوم خارج از جاده اصلی است و هیچ وسیله نقلیه عمومی به آن تردد نمیکند؛ بنابراین برای بازدید از این جاذبه باید در تورهای آژانسهای گردشگری شرکت کنید. این تورها در روزهای شنبه برگزار میشوند و معمولا از ساعت ۱۴ تا نیمه شب به طول میانجامند. مبدا تورها، پارک لاس اروئیناس (Parque Las Heroínas) است.
منبع عکس: mapio.net. عکاس: ناشناس
دهکده ماهیگری سانتا فه (Santa Fe) بهدلیل نزدیکی به جزایر پارک ملی موچیما (Parque Nacional Mochima) در بین مسافران کولهگرد بینالمللی از محبوبیت بالایی برخوردار است. گردشگران در طول روز از گشتوگذار در جزیره لذت میبرند و شبها نیز در ساحل به مزه کردن نوشیدنیهای محلی میپردازند. برای سفر به سانتا فه به بودجه کمی نیاز دارید. جالب است بدانید صنعت گردشگری در سانتا فه به لطف ابتکارات مردمی و برخی از ساکنان آن، با الهام از روزنامهنگار و نویسنده، خوزه بیباس، توسعه یافت.
منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: ناشناس
پارک ملی مدانوس دِکورو (Parque Nacional Médanos de Coro) از زیباترین جاذبههای کشور ونزوئلا است که با چشماندازی بیابانی و تماشایی با تپههای شنی به ارتفاع ۳۰ متر زیر نور خورشید میدرخشد. به شما پیشنهاد میکنیم که عصر را برای بازدید از این پارک انتخاب کنید؛ زمانی که آفتاب چندان شدید نیست.
منبع عکس: wakulodge.com عکاس: ناشناس
غارهای کاواک (Cuevas de Kavac) در نزدیکی دهکده گردشگری کاواک، تنگه عمیق است با مناظر رویایی است که آبشارهایی در آن سرازیر است و استخرهای طبیعی در سراسر مسیر وجود دارد و میتوانید با شنا کردن در بالادست در داخل دره به آبشار اصلی برسید. برای دسترسی به این دره که یکی از آثار ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو است، باید از روستا حدود نیم ساعت پیادهروی کنید. روستای کاواک در ساوانا در جنوب شرقی Auyantepui قرار دارد و حدود ۲۰ کلبه چوراتا به سبک سنتی در آن ساخته شدهاند؛ دهکده ای که شبیه به سکونتگاه مردم بومی پمونها است؛ اما کسی در آن زندگی نمیکند و مخصوص گردشگران است.
منبع عکس: ویکی پدیا. عکاس: ناشناس
باغ گیاهشناسی (Jardín Botánico) ایالت مریدا در فاصله کمی از باغ وحش قرار دارد. این باغ که در سال ۲۰۰۰ افتتاح شده، هنوز جوان است و تنها از حدود ۴۴ هکتار آن میتوان بازدید کرد. باغ گیاهشناسی دارای یک جنگل ابر مینیاتوری و بیش از ۶۰۰ گونه بروملیاد (bromeliad) است. در این باغ در روزهای شنبه و یکشنبه، یک مسیر هوایی جذاب برای بازدید وجود دارد؛ در این مسیر با استفاده از طنابهایی که روی چهار درخت بلند ساخته شدهاند، راه میروید؛ مسیری که پیمودن آن حدود ۴۵ تا ۹۰ دقیقه به طول میانجامد.
نویسنده: نگین توکلی