پاکسازی بقایای معماری محوطه تاریخی صفه سرمسجد در مسجد سلیمان

معاون میراث‌فرهنگی خوزستان، مرجان شوشتری، امروز شنبه ۵ اسفند ۹۶ گفت:

به‌منظور پاک‌سازی و سامان‌دهی بخش‎های آسیب‎دیده مجموعه سرمسجد بر فراز صفه مقدس که پیش‌تر از سوی گیرشمن کاوش و معرفی شده بود، هم اکنون طی قراردادی با هماهنگی پژوهشگاه باستان‎شناسی، تحت عنوان پاک‌سازی و سامان‌دهی صفه سرمسجد از‌ سوی اداره‎کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری خوزستان عقد شد و مقدمات اجرایی لازم فراهم آمد.

وی اضافه کرد:

به‌منظور رعایت کامل اصول فعالیت در محوطه‎های تاریخی، دقت حداکثری در شناخت بقایای معماری موجود، بهره‎گیری کامل از اسناد منتشرشده از سوی کاوشگران اولیه مجموعه و انجام نظارت مستمر بر جمع‎آوری بقایای فروریخته معماری با مشورت استادان و پیشکسوتان امر، قرار شد در وهله اول در محل‎های مشخص‎شده پیش از هرگونه اقدام در راستای پاک‏‌سازی، تیم باستان‎شناس اقدام به جمع‌آوری بقایای فروریخته، پاک‌سازی محیطی و فراهم آوردن مقدمات لازم کند.

معاون میراث‌فرهنگی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری خوزستان تأکید کرد:

بر این اساس، طرح اولیه آماده و مجوز لازم با عنوان برنامه پاک‎سازی و جمع‎آوری بقایای معماری فروریخته معبد بزرگ و معبد شمال شرقی مسجد سلیمان از‌ سوی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری صادر شد. درحال حاضر عملیات مستندسازی میدانی اولیه با رعایت تمام اصول علمی، اقدامات اولیه برای پاک‌سازی محیطی و گردآوری بقایای آواری فروریخته در دو بخش مشهور به معبد مرکزی و بنای مشهور به شمال شرقی صورت گرفته و فضاهای لازم برای انجام اقدامات پاک‎سازی با هدف سامان‌دهی و حفاظت مشخص شده است.

شوشتری افزود:

پس از مشخص شدن فضاها و بقایای معماری، اقدامات لازم به‌منظور حفاظت و تثبیت وضع موجود و در صورت لزوم بازچینی و تکمیل بخش‎های فروریخته با استفاده از مصالح خود مجموعه انجام شد.

وی بیان کرد:

گمانه‎زنی برای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه سرمسجد، طراحی سایت موزه، بازچینی برخی جداره‎های فروریخته، پژوهش‎های منظر فرهنگی به‌منظور تکمیل نقشه عرصه و حریم پیشنهادی محوطه‎ی سرمسجد و عملیات سال جاری با هدف مرمت و ساماندهی مجموعه، از دیگر طرح‎های اجراشده از‌ سوی سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری برای شناخت، حفاظت و معرفی این اثر تاریخی ارزشمند است.

صفه تاریخی سرمسجد مشرف بر شهر مسجدسلیمان و در جوار بافت مسکونی محله نصیرآباد قرار گرفته و در سال ۱۳۱۶ با شماره سند ۳۰۰ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. رومن گیرشمن بیشترین پژوهش‌های میدانی در این مجموعه را انجام داده است. کسانی مانند ژاک دومرگان، آندره گدار و سراورل اشتاین قبل از او نیز به آثار تاریخی این منطقه اشاره‌هایی کرده‌اند.