مائوریزیو گیلیانو؛ مارکو پولوی عصر مدرن

زندگی و تحصیلات

مائوریزیو گیلیانو که یک دوستدار سفر، روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی انگلیسی-ایتالیایی است، در ۲۴ فوریه ۱۹۷۵ در شهر میلانِ ایتالیا دیده به جهان گشود. پدرش وکیل و مادرش زنی خانه‌دار بود. مائوریزیو گیلیانو بخشی از تحصیلاتش را در میلان ایتالیا و بخش باقی‌مانده را در منچستر انگلستان به پایان رساند. او پس از اتمام سطوح اولیه و پایینی تحصیلاتش، وارد دانشگاه مشهور آکسفورد شد که در آنجا مدرک کارشناسی‌اش را در سال ۱۹۹۶ به‌دست آورد. مائوریزیو یک سال بعد و در ۱۹۹۷ مدرک کارشناسی ارشد خود را در یک دانشگاه پر آوازه‌ی دیگر یعنی دانشگاه کمبریج کسب کرد. حیطه‌ی تخصصی او در فلسفه، علوم سیاسی و اقتصاد بود که عمدتا مطالب مربوط به آمریکای لاتین و اروپای شرقی را مورد مطالعه قرار می‌داد.

دستاوردهای سفری و رکوردها

مائوریزیو گیلیانو با سفر به ۲۳۸ منطقه در سراسر دنیا از جمله ۱۹۳ کشور، سابقه‌ی درخشانی در سفر کردن به ثبت رسانده است. سازمان «رکوردهای جهانی گینس» نام او را به‌عنوان جوان‌ترین فرد روی کره زمین که به چنین موفقیتی دست یافته، ثبت کرده است. سفرهای بین‌المللی او در ۱۴ سالگی آغاز شد. مائوریزیو تا ۱۶ سالگی به کشور آفریقایی سیرالئون و کشور آلبانی در جنوب شرق اروپا سفر کرده بود. یک سال بعد و در اواسط تابستان ۱۹۹۲ او برای شرکت در مسابقات ورزشی «نادام» به مغولستان سفر کرد.

طی ۱۲ سال آینده کشوری نمانده بود که گیلیانو به آن نرفته باشد و در ۲۰ فوریه ۲۰۰۴، در سن ۲۸ سال و ۳۶۱ روز، نام او به‌عنوان جوان‌ترین فردی که توانسته به تمامی ۱۹۳ کشور دنیا سفر کند، در فهرست رکوردهای جهانی گینس به ثبت رسید. این موفقیت، با سفر به کشور سورینام در شمال شرقی کرانه‌های اقیانوس اطلس در آمریکای جنوبی در همان تاریخ (۲۰ فوریه ۲۰۰۴) حاصل شد. گیلیانو در ۲۴ فوریه ۲۰۰۴ در کشور سورینام طی یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که میراث فرهنگی غنی این کشور، دلیلی بر انتخاب سورینام به‌عنوان مقصد نهایی وی در ثبت این رکورد بزرگ بوده است. گیلیانو وقتی برای حصول اطمینان از ثبت نامش در فهرست رکوردهای گینس به مرکز این سازمان در لندن رفت، همراه خود ۴۲ گذرنامه با مهر مهاجرت از تمامی کشورهایی که به آن‌ها سفر کرده بود، داشت.

فعالیت‌های سیاسی، تحصیلات آکادمیک و روزنامه‌نگاری

اهداف سفری گیلیانو صرفا در تفریح و گشت‌وگذار خلاصه نمی‌شود؛ بلکه او در سفرهایش، خود را در مسائل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی هر کشور درگیر کرده و گزارش‌های خبری که حاکی از وضعیت مردم در آن کشورها است، تهیه می‌کرد. برخی از آثار مهم منتشر شده از او در مورد مسائل سیاسی کشور کوبا است. گیلیانو در کتاب «تحول کوبا و بن‌بست آمریکا» و مقاله‌ای که درمورد دموکراتیک کردن حکومت منتشر کرده، چگونگی همدردی دیگر کشورها در مقابل تحریم اقتصادی کوبا توسط آمریکا را نشان می‌دهد. او همچنین در کتاب «پرونده‌ی CEA» که در سال ۱۹۹۸ منتشر کرد، تمرکز خود را بر کشور کوبا حفظ کرده بود. گیلیانو در این کتاب، روابط و منازعات بین سازمان‌های سیاسی کوبایی و روشنفکران کشور را توصیف می‌کند. نگرش او درمورد این موضوع، در نوع خود بسیار جالب و منحصربه‌فرد ‌است؛ به‌طوری که نوشته‌های او در این کتاب، در دانشگاه‌ها تدریس و بررسی می‌شود. نوشته‌های گیلیانو الهام‌بخش دیگر نویسندگان کوبایی در تحریر کتبی در همین خط فکری شد. گیلیانو علاوه بر کوبا، گزارش‌هایی از کشورهای میانمار و تیمور شرقی نیز تهیه کرد. او همچنین یک مقاله‌ی قابل‌توجه درمورد کره شمالی منتشر کرد. لازم به ذکر است، در سال ۲۰۰۰ گیلیانو نقش مهمی به‌عنوان مشاور در کمیسیون حقوق بشر مجلس سنای ایتالیا ایفا کرد.

گیلیانویِ بشر دوست

گیلیانو به‌خاطر فعالیت‌های بشر دوستانه‌اش در بسیاری از کشورها همواره مورد تحسین واقع شده است. این فعالیت‌های بشردوستانه نه‌تنها به‌خاطر سفرهای او، بلکه برای بررسی‌های دقیق و مطالعاتش در برخی سازمان‌های بین‌المللی بزرگ مورد تمجید است. به‌عنوان نمونه، او در سال ۲۰۰۴ برای سازمان بین‌المللی مهاجرت پاکستان و در سال ۲۰۰۵ در برنامه‌ی توسعه‌ی سازمان ملل متحد برای افغانستان مشارکت کرد که در هر دو موارد یاد شده، نقشی حیاتی به‌عنوان رابط رسانه‌ای بر عهده داشت. او بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ در برنامه‌های مختلف سازمان ملل متحد برای چندین کشور آفریقایی نیز همکاری کرد. او در این مدت نقش مهمی در آشکارسازی وضعیت اسفبار پناهجویان کشورهایی مثل جمهوری دموکراتیک کنگو و آنگولا ایفا کرد. او درمورد نحوه‌ی استفاده از تجاوز جنسی بین احزاب مختلف جنگی برای مجازات غیر نظامیان منطقه، مطالبی نوشت. همچنین تلاش‌های او، استثمار غیرقانونی مهاجران آفریقایی که به اجبار وطن خود را در پی خشونت‌های فراوان ترک کرده بودند را نیز برملا کرد.

مائوریزیو گیلیانو همچنین نگاه جهانیان را به سیل‌های پاکستان که در سال ۲۰۱۰ به وقوع پیوستند، جلب کرد. او در جریان این حوادث به‌عنوان سخنگوی سازمان ملل وارد عمل شد. او چگونگی و پیامدهای این سیل‌ها را در سخنرانی خود توضیح داد و اینکه اگر کمک کافی به قربانیان سیل نشود، تبعاتی مثل کمبود غذا و انواع بیماری، گریبان‌گیر مردم پاکستان خواهد شد.

سختی‌های بر سر راه

اگرچه سفرهای مائوریزیو گیلیانو، تمجید و تحسین‌های جهانی را برای او در پی داشت، با این‌حال، دستیابی به چنین موفقیتی به‌راحتی حاصل نشده است. او همواره با چالش‌های زیادی روبه‌رو بوده و با شرایط دشوار در بسیاری از کشورها دست‌وپنجه نرم کرده است. برای نمونه، پس از عکاسی او از رهبر کشور میانمار، آنگ سان سو چی در سال ۱۹۹۸ و ارسال آن تصاویر برای «اتحادیه ملی دموکراسی» از ورود او به این کشور ممانعت به عمل آمد. مثال دیگر اینکه، در سال ۲۰۰۲ وقتی گیلیانو می‌خواست از پل «الن‌بی» در وست‌بنک اردن عبور کند، توسط پلیس اسرائیل دستگیر شد. جمهوری دموکراتیک کنگو برچسب «سخنگوی تجاوز» را حین سخنرانی گیلیانو علیه تجاوزهایی که بر زنان آفریقایی صورت گرفت، به او نسبت داد. همچنین او متهم به اغراق و زیاده‌گویی درمورد وضعیت اضطراری پاکستان در پی وقوع سیل نیز شد. با این‌حال، هیچ‌یک از این چالش‌ها و انتقادهایی که از گیلیانو شد، خللی در انجام فعالیت‌های بشر دوستانه‌اش ایجاد نکرد.

الگویی برای شهروندان دنیا

مائوریزیو گیلیانو به‌عنوان یک بشر دوستِ جهانگرد و صاحب رکورد گینس، الگویی برای جوانان تشنه‌ی سفر در سراسر دنیا محسوب می‌شود. او به‌خوبی نشان داد، کارهای بزرگی مانند سفر به تمامی کشورهای جهان آن هم در سن ۲۸ سالگی که به‌نظر کاری غیرممکن می‌رسد، با تلاش و کوشش قابل دستیابی است. گیلیانو نه‌تنها الهام‌بخش دوست‌داران سفر است، بلکه روش‌های استفاده‌ی او از تجاربش برای کسب اطلاعات درمورد مردم، سیاست، فرهنگ و اقتصاد کشوری خاص در نوع خود منحصر به‌فرد است. همچنین نحوه‌ی شرح اطلاعات به دست آمده از کشورها، برای دیگر مردم جهان نیز از جمله ویژگی‌هایی‌ست که گیلیانو را از دیگر جهانگردان متمایز می‌سازد. او با سخنرانی به‌نمایندگی از مردم درمانده‌ی ملل مختلف جهان، نگاه‌های بین‌المللی را به‌سمت مشکلات آنان جلب می‌کند؛ مشکلاتی مانند نقض حقوق بشر و عدم بهره‌مندی از امکانات اولیه برای مردم دنیا.