کم بازدیدترین کشورهای جهان

عنوان کم بازدید‌ترین کشور اروپایی، با ۶۱۰۰۰ گردشگر در سال ۲۰۱۴، از آن لیختن‌اشتاین شد. پیش‌بینی می‌شود این آمار در سال ۲۰۱۵ به میزان ۷.۵ درصد کاهش یابد. بسیار خب، ما چه چیز را از دست داده‌ایم؟ این کشور کوچک آلمانی زبان بین اتریش و سوئیس واقع شده و دارای مناظر کوهستانی خیره‌کننده، مکان‌های مناسب برای پیاده روی، دوچرخه‌سواری در کوهستان و ورزش‌های زمستانی و یک قلعه تاریخی متعلق به قرن ۱۲ به نام فادوتس است. لیختن‌اشتاین یک گالری هنر‌های معاصر زیبا و یک موزه پستی هم دارد.

در سال گذشته کمتر از ۱۰۰ هزار گردشگر از مولداوی دیدن کرده‌اند. جمهوری سوسیالیستی مولداوی بین دو کشور اوکراین و رومانی قرار گرفته و پایتخت آن به نام کیشیناو دارای قلعه‌های قرون‌وسطایی، استحکامات رومی و سایت باستانی Old Orhei است. در کاوش‌های به عمل آمده، ساختمان‌هایی مربوط به دوران پارینه‌سنگی در این سایت باستانی کشف شده است. اکثریت مردم مولداویایی هستند، اما از ملیت‌های اوکراینی، روسی، رومانیایی و مردم قوم ترک‌تبار گاگائوز هم در مولدوای زندگی می‌کنند.

سن مارینو دومین کشور کم بازدید در اروپا است؛ کشوری (کشور مستقل با جمعیت یا وسعت بسیار کم) کوهستانی که با قلمرو ایتالیای احاطه شده و در شمال شرقی کوهستان آپنینی واقع شده است. استحکامات، برج‌ها، دیوار‌ها و دژ‌ها، و همچنین میدان و کلیسای نئوکلاسیکی قرن ۱۹، همراه با کوه تیتانو که در سال ۲۰۰۸ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد، قدمت این کشور را تا قرن ۱۳ باز می‌گرداند.

تعداد ۱۳۳۰۰۰ گردشگر در سال ۲۰۱۴ از بوتان دیدن کرده‌اند که این میزان در سال ۲۰۱۲ فقط ۱۴۰۰۰ نفر بوده است. پیش‌بینی می‌شود این رقم، در صورت ارائه آمار سال ۲۰۱۵ تا ۱۴.۸ درصد کاهش یابد. اما این کشور که تولید را بر‌اساس خوشبختی ناخالص ملی اندازه‌گیری می‌کند و بیشتر از ۹۰ درصد جمعیتش خوشحال و راضی هستند، حرف‌های بیشتری برای گفتن دارد. تلگراف تراوِل قبلا دره‌های پوناکا و پارو را سرزمین تپه‌های سر‌سبز، رودخانه‌های شفاف، کوه‌های بلند و مزرعه‌هایی که در آن محصولات را هنوز با گاو آهن و گاو و داس پرورش می‌دهند، توصیف کرده بود. تعداد کم گردشگران آن ممکن است به‌دلیل زیر‌ساخت‌های نسبتا توسعه نیافته و مشکل دسترسی به این منطقه باشد. کمتر از ۱۰ خلبان گزارش کرده‌اند که فرود نسبتا مشکلی را در فرود‌گاه این کشور داشته‌اند.

بنگلادش یکی از پر‌جمعیت‌ترین کشورهای جهان و از نواحی سیل‌خیز جهان، در سال ۱۹۷۱ از پاکستان امروزی جدا و کشوری جدا‌گانه شد. این کشور از فقر عمیقی رنج می‌برد، اما صنعت گردشگری در مقیاس کوچک، در قالب کوه‌پیمایی‌ها و بازدید از مزارع چای ‌آن وجود دارد. صومعه باستانی ویهارای بودایی، ثبت شده در میراث جهانی یونسکو که تصویر آن را در بالا می‌بینید، در شهر پاهارپور قرار دارد. بر‌اساس گزارش وزارت امور خارجه بنگلادش، خطر بالای تروریسم در نقاط مختلف این کشور وجود دارد.

نیمه شرقی جزیره تیمور با صخره‌های مرجانی احاطه شده، در حالی که فضای داخل کشور پوشیده از بافت جنگلی کوهستانی است و آن را محلی مناسب برای غواصان ماجرا‌جو و راه‌نوردان ساخته است. همچنین این کشور دارای ساختمان‌های مستعمرات بسیاری از دوران استعمار پرتغالی‌ها و غار‌های کرکر با نقاشی‌های شگفت‌انگیز روی دیواره‌های آن با قدمتی ۱۳۰۰۰ ساله است.

این کشور کوچک در جزیره بورنئو مملو از جنگل‌های سر‌سبز است. از دیدنی‌های آن می‌توان به، پارک ملی اولو تمبورانگ با بزرگ‌ترین‌ قایق‌‌های داخل‌ کشتی‌ بازرگانی‌، میمون‌های پوزه‌دراز و همچنین برخی از معماری‌های حیرت‌انگیز اسلامی، به کار رفته در مسجد سلطان عمر علی سیف‌الدین، اشاره کرد.

این کشور مجموعه‌ای از ۳۳ جزیره در اقیانوس آرام و در امتداد خط استوا، بین استرالیا و باخا کالیفرنیا (یکی از ایالت‌های مکزیک) است. در زمان جنگ جهانی دوم و در امتداد سواحل پایتخت آن، تاراوای جنوبی، یکی از خونین‌ترین رخداد‌های جنگ جهانی دوم بین ژاپن و آمریکا رقم خورد. اما امروزه مکانی برای گردشگران علاقه‌مند به ماهیگیری و غواصی است.

کوچکترین کشور جهان پس از واتیکان، کشوری بدون نیرو‌های مسلح و با کمترین میزان جرم و جنایت است. هیچ حزب سیاسی در این کشور وجود ندارد و ارتباطات سیاسی بر‌اساس صداقت و وفاداری جزیره‌ای، خانوادگی و شخصی است. به احتمال زیاد خبری که ممکن است قبلا آن را نشنیده باشید، بازدید پرنس ویلیام و کیت میدلتون از این کشور در سال گذشته بوده است. ملکه الیزابت دوم (ملکه انگلیس) رئیس دولت این کشور است، نوع حکومت آن دموکراسی پارلمانی و از کشور‌های همسود (کشور‌های مستعمره بریتانیا) است.

این سرزمین تحت سلطه بریتانیا ولی در خارج از آن، بیشتر به خاطر آتشفشان نسبتا فعال سوفریز هیلز، زمانی که در دهه ۹۰ فوران کرد و پایتخت سابق جزیره، پلیموث، را با بارانی از خاکستر پوشاند، شناخته شده است. در حال حاضر، از جاذبه‌های گردشگری این جزیره می‌توان به غواصی و جاری بودن زندگی در شهر کوچک آن اشاره کرد. کارشناس دریای کارائیب تلگراف تراوِل، فِرِد مائر، بازدید از این جزیره را در ماه مارس که در قرن ۱۷ و پس از ورود مهاجران ایرلندی به‌عنوان «جزیره زمرد» شناخته شده بود، پیشنهاد می‌کند. او می‌نویسد:

هر ساله در روز ۱۷ مارس که روز سنت پاتریک نامیده می‌شود، مراسم گرامیداشت و جشن و سرور با هدف برجسته ساختن فرهنگ محلی و میراث ایرلندی جزیره، برگزار می‌شود.

انتخاب مقصد سفر در میان زیبا‌ترین جزائر دریای کارائیب سخت است. اما جزیره آنگویلا به‌خوبی می‌تواند در بین گزینه‌های انتخابی قرار بگیرد. شاید دلیل عمده بازدید کم از این جزیره دشوار بودن دسترسی به آن باشد. گردشگران باید از طریق کشور جزیره‌ای کوچک سنت لوسیا به این جزیره سفر کنند. در ماه‌های اوج فصل سرما، آنگویلا انتخاب دنج و آرام آمریکایي‌های ثروتمند از جمله بسیاری از افراد مشهور برای سفر به این جزیره است.

این کشور کم بازدید در آمریکای جنوبی، در همسایگی کشور‌های گویان و سورینام، سرزمینی تحت سلطه فرانسه ولی خارج از مرز‌های آن، است. کریس ماس که مطالب بسیاری در مورد آمریکای جنوبی برای تلگراف تراول نوشته، گفته پایتخت آن کاین است، فرهنگ کافه‌نشینی و غذا‌های فرانسوی در آن مشخص و مواد غذایی چینی و ویتنامی هم در آن ارائه می‌شود. شهر با بسیاری از ساختمان‌های چوبی که هنوز پا‌بر‌جا است، بسیار خوش عکس است.

کم بازدید‌ترین کشور قاره آفریقا، از دو جزیره تشکیل شده و با نزدیک‌ترین همسایه‌اش در خاک قاره آفریقا، گابون، ۲۲۵ کیلومتر فاصله دارد و غنی از نفت و کاکائو است. گر‌چه گردشگرانی از بریتانیا به این جزیره می‌آیند، اما تقریبا صنعت گردشگری در این جزیره وجود ندارد. معماری به‌جای مانده از دوران استعمار پرتغالی‌ها باعث جذابیت شهر سائوتومه شده و امور حرفه‌ای مانند غواصی، ماهی‌گیری و تماشای دلفین‌ها و نهنگ کوهان‌دار بین ماه‌های ژوئیه و اکتبر، می‌تواند عامل جذب گردشگر باشد.

مجمع‌الجزایر کومور واقع در شرق سواحل موزامبیک و شمال غربی ماداگاسکار، دارای مناظر آتشفشانی با‌شکوه و برخی از بهترین صخره‌های مرجانی ناشناخته در جهان برای غواصان، و زیستگاهی برای میمون‌های لمور و خفاش‌های میوه‌خوار لیوینگستون است. زبان رسمی آن عربی است، اما زبان سواحیلی و فرانسوی هم در آن رایج است.

در سال ۲۰۱۵ تنها ۲۴۰۰۰ گردشگر از سیرالئون دیدن کردند که از میزان ۴۴۰۰۰ گردشگر در سال ۲۰۱۴ کمتر است. علت کاهش عمده تعداد گردشگران، شیوع بیماری ابولا در این کشور است. از آنجا که خطر گسترده این ویروس کشنده، کاهش خواهد یافت، امید‌ها برای بهبود طولانی مدت صنعت گردشگری این کشور که مدت زیادی است از جنگ و فقر رنج می‌برد، افزایش یافته است.

با وجود اینکه آمار ورود گردشگران از سال ۲۰۱۰ به سازمان گردشگری جهانی گزارش نشده، اما با این حال عنوان کم بازدید‌ترین کشور خاورمیانه به کویت تعلق می‌گیرد. همسایه کشور‌های ایران و عراق در سال ۱۹۹۰ مورد تجاوز رژیم بعثی صدام حسین قرار گرفت که در نهایت منجر به جنگ اول خلیج فارس شد. امروزه کشور کویت به مکانی بسیار آرام و صلح آمیز تبدیل شده و هر ساله بیشتر از ۵۰۰۰ گردشگر از آن بدون هیچ مشکلی دیدن می‌کنند. از جاذبه‌های گردشگری کویت می‌توان به مجموعه نفیسی از هنرهای اسلامی، برج‌های کروی کویت و بندر جهاز (Dhow harbour) را، نام برد.

منبع: Telegraph Travel