کوچکترین کشورهای جهان را بشناسید

صدیقه شجاعی دوشنبه، ۲۰ شهریور ۱۴۰۲ ساعت ۱۴:۰۶

از میان کشورهای مختلف، برخی به‌واسطه مساحت بسیار کم، خود جزو کوچکترین کشورهای جهان هستند که از آن جمله می‌توان به واتیکان و موناکو اشاره کرد.

کوچکترین کشورهای جهان را بر اساس دو معیار کمترین جمعیت یا کمترین مساحت کل رتبه‌بندی می‌کنند. در این مقاله کشورها با توجه به مساحت کل آن‌ها جزو ۱۰ کشور کوچک دنیا جای گرفته‌اند. مساحت کل به محدوده زمینی و آبی گفته می‌شود که توسط مرزهای آن کشور احاطه شده است. این مساحت اغلب بر حسب مایل مربع یا کیلومتر مربع نشان داده می‌شود و معمولا عدد ثابتی دارد.

شهر واتیکان کوچکترین کشور دنیا است و پس از آن موناکو و سن مارینو قرار دارند. در ادامه مقاله می‌توانید با کوچکترین کشورهای دنیا بر اساس مساحت آشنا شوید و اطلاعات کافی درباره آن‌ها به دست آورید.

۱۰. مالت

مساحت: ۳۱۶ کیلومتر مربع
جمعیت (سرشماری ۲۰۲۱ میلادی): ۵۱۹,۵۶۲ نفر
قاره: اروپا

مالت، مجمع‌الجزایری در جنوب اروپا و در جنوب ایتالیا است. این کشور که در دریای مدیترانه قرار دارد، از سه جزیره «مالت» (Malta)، «گوزو» (Gozo) و «کومینو» (Comino) تشکیل شده که مالت بزرگ‌ترین آن‌ها است.

_{منبع عکس: abercrombiekent.co.uk، عکاس نامشخص}

بومیان مالتی اکثریت قریب‌به‌اتفاق جمعیت کشور مالت را تشکیل می‌دهند. بریتانیایی‌ها نیز بیشترین اقلیت ساکن در مالت هستند. زبان مالتی و انگلیسی، زبان‌های ملی کشور محسوب می‌شود. یورو،‌ واحد پول مالت است.

«والتا» (Valletta)، پایتخت مالت و کوچکترین پایتخت اتحادیه اروپا است که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. ساختمان‌های متعدد با معماری باروک، خیابان‌های سنگ‌فرش، قلعه‌های باشکوه و... از جمله جاذبه‌های گردشگری والتا هستند. «کلیسای جامع سنت جان» ‌(St. John's Co-Cathedral) نمونه‌ای فوق‌العاده زیبا از معماری باروک است که به‌خاطر وجود آثار هنری ارزشمندی از چهره‌های سرشناسی مانند «کاراواجو» (Caravaggio)،‌ نقاش ایتالیایی قرن ۱۶ میلادی، بین گردشگران شهرت دارد.

«بازار خیابان بازرگان» (Merchant Street Market) یکی از طولانی‌ترین خیابان‌های والتا در مالت است که در آن از ساختمان‌های تاریخی تا کلیساها، کافه‌ها و خیابان‌های فرعی با مغازه‌های کوچک و عجیب‌وغریب یافت می‌شود.

«باغ‌های برکه بالا» (Upper Barrakka Gardens) باغی عمومی در پایتخت مالت است که از آنجا می‌توان مناظر فوق‌العاده‌ «بندر بزرگ» (Grand Harbour) را تماشا کرد. همچنین امکان صرف میان‌وعده و نوشیدنی در غرفه‌های غذا وجود دارد که در کنار چشم‌انداز باغ بسیار لذت‌بخش خواهد بود.

شهر «مدینا» (Mdina) که با نام «شهر خاموش» شناخته می‌شود، همچون موزه‌ای روباز در مالت است که با جاذبه‌های تاریخی مختلف، هر گردشگری را شگفت‌زده می‌کند. این شهر روزگاری به‌عنوان پایتخت مالت بود؛ تا اینکه پایتخت به شهر «بیرگو» (Birgu) منتقل و مدینا متروکه شد. مردم آن را مانند شهر ارواح می‌دانستند؛ به این ترتیب، نام مستعار شهر خاموش متولد شد.

_{منبع عکس: danaberez.com، عکاس: نامشخص}

کومینو، جزیره کوچکی با دو کیلومتر طول و ۱٫۷ کیلومتر عرض در مالت است که به‌راحتی می‌توان آن را با پای پیاده گشت. تالابی زیبا در این جزیره وجود دارد که با آبی به رنگ لاجوردی، محلی ایدئال برای عکاسی و استراحت است. بسیاری از گردشگران جزیره کومینو را برای غواصی انتخاب می‌کنند.

آب‌وهوای فوق‌العاده مطلوب مالت و آب‌های شفاف آن باعث شده است که غواصان از گوشه‌وکنار دنیا به این کشور سفر کنند. بیش از ۱۲۰ محوطه غواصی در این مجمع‌الجزایر وجود دارد.

۹. مالدیو

مساحت: ۲۹۸ کیلومتر مربع
جمعیت (سرشماری ۲۰۲۲ میلادی): ۵۱۵,۱۲۲ نفر
قاره: آسیا

مالدیو که با نام رسمی «جمهوری مالدیو» شناخته می‌شود، کشوری جزیره‌ای در اقیانوس هند است. این کشور حدود ۱,۲۰۰ جزیره و ۲۶ جزیره مرجانی دارد. مساحت مالدیو تقریبا به ۹۰,۰۰۰ کیلومتر مربع می‌رسد؛ اما فقط ۲۹۸ کیلومتر مربع آن، خشکی است.

_{منبع عکس:‌ edition.cnn.com، عکاس: نامشخص}

مردم مالدیو از نظر قومی با مردم شبه‌قاره هند مرتبط هستند و ظاهرا اولین ساکنان آن از سریلانکا و جنوب هند بوده‌اند. «دیوهی» (Dhivehi) به‌عنوان زبان رسمی مالدیو شناخته می‌شود که یک زبان هندی-آریایی است. عربی، هندی و انگلیسی نیز در این کشور صحبت می‌شود. واحد پول آن، روفیه مالدیو (Maldivian Rufiyaa) است.

حدود پنج درصد از صخره‌های مرجانی کره زمین، در مالدیو قرار دارد؛ صخره‌هایی که محل زندگی هزاران گونه ماهی است. به‌لطف غذای زیاد در آب‌های مالدیو، ماهی‌های بزرگ دریایی مانند سفره‌ماهی دیو و کوسه‌نهنگ‌ها نیز در این منطقه زندگی می‌کنند.

مالدیو جزایر زیادی برای تفریحات آبی دارد

معیشت مردم مالدیو در گذشته به‌طور سنتی به دریاها وابسته بود و از ماهیگیری امرارمعاش می‌کردند. با اینکه امروزه ماهیگیری همچنان به اقتصاد خانواده‌ها کمک می‌کند، گردشگری منبع اصلی درآمد مردم است.

جزایر کوچک مالدیو با سواحل شنی و آب‌های کم‌عمق و شفاف، امکان انجام انواع ورزش‌های آبی را برای علاقه‌مندان مهیا کرده‌اند و مقصدی عالی برای تعطیلات محسوب می‌شوند. از میان این جزایر، فقط ۲۰۰ جزیره مسکونی هستند.

«جزیره الیماتا» ‌(alimatha Island) یکی از جاهای دیدنی مالدیو با آب‌های نیلگون و شفاف است که محل مناسبی برای غواصی و قایق‌سواری به شمار می‌رود. ضمن اینکه جزیره الیماتا به‌لطف وجود انواع مراکز اسپا، رستوان و... به بهشتی برای تعطیلات خانوادگی و ماه عسل تبدیل شده است.

«ساحل جزیره ولیگاندو» (Veligandu Island Beach)، جزیره کوچکی مملو از فضای سبز دیدنی است که آرامش بی‌نظیری را برای گردشگران به ارمغان می‌آورد. همچنین، تالاب‌هایی در این جزیره قرار دارد که امکان غواصی و اسنورکلینگ (شنا در سطح آب با ماسک غواصی و لوله تنفسی) در آن‌ها هر کسی را به وجد می‌آورد. این جزیره در مجاورت یک دهکده ماهیگیری قرار دارد که با غذاهای لذیذ دریایی از گردشگران پذیرایی می‌کند.

_{منبع عکس: booking.com، عکاس: نامشخص}

«شهر ماله» (Male City) بزرگ‌ترین شهر و پایتخت مالدیو محسوب می‌شود که ساختمان‌ها، ادارات، مغازه‌ها، رستوران‌ها و مساجد متعددی در آن قرار دارد. ماله بهترین محل برای آشنایی با سبک زندگی مردم مالدیو و همین طور یافتن کشتی‌ها و قایق‌های تندرو برای رفتن به جزایر دیگر است. «مسجد جمعه (جامع) ماله» (Male Friday Mosque) که قدمت آن به سال ۱۶۵۶ میلادی می‌رسد، بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین مسجد کشور به حساب می‌آید.

«ساحل بیکینی» (bikini beach)، «موزه ملی» (National Museum) و ساحل Hulhumale از جمله جاذبه‌های گردشگری پرطرفدار در مالدیو هستند.

۸. سنت کیتس و نویس

مساحت: ۲۶۳ کیلومتر مربع
جمعیت (سرشماری ۲۰۲۱ میلادی): ۴۷,۶۰۶ نفر
قاره: آمریکای شمالی

«فدراسیون سنت کیتس و نویس» (Federation of Saint Kitts and Nevis)، کشوری شامل دو جزیره است که در دریای کارائیب قرار دارد. جزیره سنت کیتس و جزیره نویس بر اثر فعالیت‌های آتشفشانی شکل گرفته‌اند و کوهستانی هستند. سنت کیتس، جزیره‌ای حاصلخیز با سواحل شنی زیبا است. جزیره نویس در احاطه صخره‌های مرجانی قرار گرفته است و سواحلی با شن‌های سفید دارد.

_{منبع عکس: globalresidenceindex.com، عکاس: نامشخص}

کریستف کلمب در سال ۱۴۹۳ میلادی سنت کیتس را کشف کرد و چنان تحت‌تاثیر زیبایی طبیعی و شکل جزیره قرار گرفت که آن را «سنت کریستوفر»، قدیس پشتیبان مسافران، نام‌گذاری کرد. این نام بعدها به‌صورت کوتاه‌ «سنت کیتس» تبدیل شد.

جنوبی‌ترین نقطه سنت کیتس و شمالی‌ترین نقطه نویس حدود ۱۰ کیلومتر با هم فاصله دارند؛ اما حدودا تا اواخر قرن نوزدهم به‌صورت ایالت‌های جداگانه و مستعمره بریتانیا اداره می‌شدند. این دو جزیره در نهایت متحد شدند و در سال ۱۹۸۳ به استقلال کامل رسیدند.

اکثر جمعیت سنت کیتس و نویس را آفریقایی‌تبارها تشکیل می‌دهند. واحد پول رسمی این کشور، دلار کارائیب شرقی و زبان رسمی، انگلیسی است.

گردشگران بنا بر دلایل زیادی به سنت کیتس و نویس سفر می‌کنند که از آن جمله می‌توان به شنا در آب‌های زلال، پیاده‌روی و استراحت در سواحل بکر و غواصی در کشتی‌های غرق‌شده قدیمی و صخره‌های مرجانی و غیره اشاره کرد.

یکی از راه‌های گردش در سنت کیتس، سوارشدن بر «قطار قدیمی شکر» (Old Sugar Train) است که به‌عنوان یک تور ریلی عالی، مناظری دیدنی را پیش روی گردشگران می‌گذارد. در طول مسیر علاوه بر مزارع متروکه شکر و ساختمان کلیساها می‌توان شاهد مردم بومی بود که برای گردشگران دست تکان می‌دهند.

_{منبع عکس: smartmeetings.com، عکاس: نامشخص}

«پارک ملی تپه دژ بریمستون» (Brimstone Hill Fortress National Park) از جاذبه‌های گردشگری جزیره سنت کیتس محسوب می‌شود که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. دژ مزبور که به‌خوبی حفظ شده، توسط مهندسان نظامی انگلیس طراحی و به دست بردگان آفریقایی ساخته شده ‌است. این محل یکی از بهترین استحکامات تاریخی حفظ‌شده در قاره آمریکا به حساب می‌آید.

استفاده از زیپ‌ لاین در جنگل‌های بارانی سرسبز، از تفریحات جذاب سنت کیتس است. تماشای مناظر دیدنی جنگل و میمون‌ها در لابه‌لای شاخه درختان، چشم‌اندازه تپه بریمستون و... یک ماجراجویی فراموش‌نشدنی برای کل خانواده محسوب می‌شود.

«کوه لیاموئیگا» (Mount Liamuiga)، آتشفشان خاموشی در سنت کیتس است که صعود چهار ساعته به آن شامل بازدید از آبشارها، جنگل‌های بارانی استوایی و جنگل ابر در ارتفاعات می‌شود.

جزیره نویس یکی از بهترین نقاط بکر و آرامش‌بخش در دریای کارائیب به شمار می‌رود که با آسمان آبی، هوای پاک و سواحل طولانی خلوت، سفری خاطره‌انگیز و رویایی را برای گردشگران به یادگار می‌گذارد.

۷. جزایر مارشال

مساحت: ۱۸۱ کیلومتر مربع
جمعیت (سرشماری ۲۰۲۱ میلادی): ۴۲,۰۵۰ نفر
قاره: استرالیا و اقیانوسیه

جمهوری جزایر مارشال (Marshall Islands) یکی از کوچکترین کشورهای جهان است که در اقیانوس آرام قرار دارد. این کشور در نتیجه پیمان اتحادیه آزاد با آمریکا در سال ۱۹۹۰ اعلام استقلال کرد؛ هرچند ارتباط تنگاتنگی با آمریکا دارد و از آن خدمات دفاعی، یارانه و خدمات اجتماعی دریافت می‌کند. جزایر مارشال عضو سازمان ملل متحد و جامعه اقیانوس آرام است.

_{منبع عکس: state.gov، عکاس: نامشخص}

اکثر جمعیت جزایر مارشال را مردم بومی تشکیل می‌دهند. ملیت‌های دیگری مانند فیلیپینی، چینی و آمریکایی نیز در این کشور ساکن هستند. در جزایر مارشال دو زبان رسمی، مارشالی و انگلیسی وجود دارد که مردم اغلب به هر دو زبان صحبت می‌کنند.

جزایر مارشال، یکی از نزدیک‌ترین کشورهای دنیا به خط استوا است که در طول جنگ جهانی دوم با انفجارهای هسته‌ای ویران شد.

جزایر مارشال از ۲۹ مجمع‌الجزایر مرجانی تشکیل شده است که بیش از ۱۱۰۰ جزیره بزرگ و کوچک را در خود جای داده‌اند. به این مجمع‌الجزایر، «آب‌سنگ حلقوی» یا «خوست» (atoll) گفته می‌شود که به‌شکل دایره یا نعل اسب هستند و مرداب کم‌عمقی در وسط آن‌ها قرار دارد.

«ماجورو» (Majuro)، پایتخت جزایر مارشال، بهترین محل برای شروع گردش و تفریح در این منطقه به حساب می‌آید. ماجورو، یک آب‌سنگ حلقوی با ۶۴ جزیره کوچک است. تالاب‌های دنج و بکری در این محل وجود دارد که برای کاوش و استراحت عالی هستند.

«آب‌سنگ حلقوی آرنو» (Arno atoll) با مساحت ۱۳ کیلومتر مربع، در نزدیکی ماجورو قرار دارد. گردشگرانی که عاشق طبیعت بکر، آب زلال دریا و حیوانات دریایی شگفت‌انگیز هستند، قطعا بازدید از آرنو را در برنامه خود می‌گنجانند.

_{منبع عکس: progressive.org، عکاس: نامشخص}

«آب‌سنگ حلقوی بیکینی»‌ (Bikini Atoll) یکی از جاهای دیدنی جزایر مارشال به حساب می‌آید که محلی ایدئال برای علاقه‌مندان به ورزش‌های ماجراجویی، قایق‌رانی و غیره است.

«گذرگاه کالالین» (Kalalin pass) مملو از دیوارهای مرجانی با انواع گونه‌های ماهی و مرجان است؛ ازهمین‌رو،‌ غواصان عاشق آن هستند. علاوه بر این، ده‌ها کشتی و هواپیمای جنگ جهانی دوم در کالالین وجود دارد که می‌توان در یکی از هواپیماها، غواصی شگفت‌انگیز و متفاوتی را تجربه کرد.

«موزه و کتابخانه عمومی الل» (Alele Museum & Public Library) به‌عنوان موزه ملی جزایر مارشال فعالیت می‌کند و میزبانی از تنها کتابخانه عمومی کشور را نیز بر عهده دارد. تمرکز این موزه بر فرهنگ بومی است و شامل نمایش آثاری از جمله ناوبری سنتی، ابرازهای جنگی، صنایع دستی و جواهرات می‌شود.

۶. لیختن ‌اشتاین

مساحت: ۱۶۰ کیلومتر مربع
جمعیت (سرشماری ۲۰۲۰ میلادی): ۳۸,۷۵۶ نفر
قاره: اروپا

«لیختن ‌اشتاین» (Liechtenstein)، کشور کوچکی محصور در خشکی است که هیچ راهی به آب‌های آزاد (اقیانوس و دریا) ندارد. این کشور بین سوئیس و اتریش قرار گرفته است و در زمره زیباترین کشورهای آلپی (کشورهای دارای رشته‌کوه آلپ) در اروپا گنجانده می‌شود.

_{منبع عکس: neverendingfootsteps.com، عکاس: نامشخص}

لیختن ‌اشتاین عضو منطقه شنگن، منطقه اقتصادی اروپا، انجمن تجارت آزاد اروپا، شورای اروپا و سازمان ملل است. تقریبا یک‌سوم جمعیت این کشور را خارجی‌ها تشکیل می‌دهند که اکثرا از اتریش، آلمان و سوئیس هستند. واحد پول لیختن ‌اشتاین، فرانک سوئیس است؛ هرچند یورو نیز در این کشور کاربرد دارد. مردم این منطقه به زبان آلمانی صحبت می‌کنند.

لیختن ‌اشتاین، کشوری کوهستانی است که گردشگران زیادی برای انجام تفریحاتی مانند اسکی، فعالیت‌های زمستانی و کوهنوردی به آن سفر می‌کنند. «فادوتس» (Vaduz)، پایتخت لیختن ‌اشتاین، یکی از زیباترین پایتخت‌های اروپا است. منطقه‌ای تاریخی به نام Stadtle در فادوتس وجود دارد که انتخاب خوبی برای علاقه‌مندان به تاریخ محسوب می‌شود.

«اتاق گنج پادشاهی لیختن اشتاین» (Treasure Chamber of the Principality of Liechtenstein)، از جاهای دیدنی فادوتس، مجموعه‌ای خصوصی از گنجینه ۴۰۰ ساله خانواده سلطنتی کشور را در خود جای داده است.

«موزه ملی لیختن اشتاین» (Liechtenstein National Museum) در مسافرخانه‌ای از قرن پانزدهم میلادی فعالیت می‌کند. نمایشگاه‌هایی در ارتباط با آثار پیش از تاریخ و تاریخ اولیه کشور لیختن اشتاین را می‌توان در این موزه پایتخت مشاهده کرد.

_{منبع عکس: worldtravelguide.net، عکاس: نامشخص}

«قلعه گوتنبرگ» (Gutenberg Castle) بر فراز روستای «بالزرس» (Balzers) در جنوب لیختن اشتاین قرار دارد. این قلعه باشکوه که در سال ۱۱۸۰ میلادی تاسیس شد، به‌عنوان موزه به روی گردشگران باز است.

«تریزنبرگ» (Triesenberg) یکی از شهرهای دیدنی لیختن اشتاین به شمار می‌رود که در مکانی زیبا در وسط دره آلپی واقع شده است. طبیعت بکر، کلبه‌های زیبا، هتل‌ها و مسافرخانه‌های متعدد، این محل را به مقصد گردشگران تبدیل کرده‌اند.

۵. سن مارینو

مساحت: ۶۱ کیلومتر مربع
جمعیت (سرشماری ۲۰۲۰ میلادی): ۳۴,۰۰۷ نفر
قاره: اروپا

در کنار واتیکان، «سن مارینو» (San Marino) کشور کوچک دیگری در ایتالیا است که از اعضای شورای اروپا محسوب می‌شود. این کشور پس از واتیکان و موناکو، در جایگاه سومین کشور کوچک اروپا قرار دارد.

_{منبع عکس: travelguide.de، عکاس: نامشخص}

سن مارینو نام خود را از «مارینوس» (Marinus)، بنیان‌گذار آن، گرفته است که طبق افسانه‌ها این جمهوری را در سال ۳۰۱ پس از میلاد تاسیس کرد. جالب اینکه یونسکو این کشور را جزو قدیمی‌ترین جمهوری‌های جهان می‌داند. شهروندان سن مارینو را مردم بومی این منطقه و ایتالیایی‌ها تشکیل می‌دهند. زبان اصلی مردم، ایتالیایی است و از یورو به‌عنوان واحد پول رسمی خود استفاده می‌کنند.

پایتخت کشور سن مارینو، شهری به همین نام است که روی یک تپه قرار دارد. «مرکز تاریخی سن مارینو» (San Marino Historic Centre) که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده، مملو از بناهای قرون‌وسطایی است؛ بناهایی که به‌همراه با خیابان‌های سنگ‌فرش، میدان‌های دیدنی، کلیساهای تاریخی و غیره، از جمله جاهای دیدنی اروپا محسوب می‌شود.

«کوه تیتانو» یا «کوه تیتان» (Mount Titano) در سن مارینو در فهرست میراث جهانی یونسکو به چشم می‌خورد. این کوه دارای مسیرهای کوهنوردی زیبایی است و چشم‌اندازی فوق‌العاده از شهر را پیش روی کوهنوردان می‌گذارد. سه قلعه قرون‌وسطایی به نام‌های «گوایتا» (Guaita)، «چستا» (cesta) و «مونتاله» (Montale) در بالای کوه تیتان وجود دارد که از جاذبه‌های نمادین و معروف سن مارینو به شمار می‌روند.

_{منبع عکس: planetofhotels.com، عکاس: نامشخص}

«موزه ملی» (National Museum) در سن مارینو محلی عالی برای علاقه‌مندان به تاریخ است. مجموعه‌های باستان‌شناسی از مصنوعات عصر نوسنگی تا یافته‌های رومی در این موزه وجود دارد. همچنین آثار باستانی مصر، نقاشی‌های قرن هفدهمی و سکه‌های تاریخی سن مارینو در چهار طبقه موزه ملی به نمایش در آمده‌اند.

«موزه کنجکاوی‌ها» (Museum of Curiosities)، «موزه موم» (Wax Museum)، «موزه فرهنگ و سنت‌های کشاورزی» (Museum of Agricultural Culture and Traditions) و «موزه سکه و تمبر» (Coin and Stamp Museum) از جاهای دیدنی سن مارینو هستند.

۴. تووالو

مساحت: ۲۶ کیلومتر مربع
جمعیت (سرشماری ۲۰۱۷ میلادی): ۱۰,۸۲۸ نفر
قاره: استرالیا و اقیانوسیه

«تووالو» (Tuvalu)، کشوری جزیره‌ای در اقیانوس آرام جنوبی است که در نیمه راه استرالیا و هاوایی قرار دارد. تووالو به‌عنوان یک مجمع‌الجزایر شامل سه جزیره صخره‌ای و ۶ جزیره مرجانی می‌شود. این کشور در سال ۱۹۷۸ استقلال خود را به دست آورد؛ اما تا قبل از آن مستعمره بریتانیا بود.

_{منبع عکس: state.gov، عکاس: نامشخص}

اکثر ساکنان تووالو را پولینزیایی‌‌ها تشکیل می‌دهند؛ گروهی قومی که بومی «پلینزی» (Polynesia)، منطقه‌ای وسیع در اقیانوس آرام، هستند. مردم به زبان تووالویی صحبت می‌کنند. واحد پول این کشور، دلار تووالو است.

«فونافوتی» (Funafuti) بزرگ‌ترین جزیره و پایتخت تووالو است که تقریبا بیش از نیمی از جمعیت کشور در آن زندگی می‌کنند. غواصی در آب‌های جزیره فونافوتی و در میان ماهی‌های استوایی رنگارنگ و لاک‌پشت‌های دریایی، از گزینه‌های پرطرفدار بین گردشگران است. قایق‌سواری در فونافوتی و بازدید از جزایر خالی از سکنه اطراف آن نیز طرفداران خاص خود را دارد.

دهکده «وایاکو» (Vaiaku) واقع در جزیره مرجانی فونافوتی به‌خاطر محیط آرامش‌بخش، تالاب‌های زیبا، صخره‌های مرجانی، سواحل شنی دیدنی و استراحتگاه‌های مجلل، بین گردشگران شناخته شده است. همچنین این دهکده، بهترین مکان برای آشنایی با تاریخ تووالو محسوب می‌شود؛ زیرا «کتابخانه و آرشیو ملی تووالو» (Tuvalu National Library and Archives) در آن قرار دارد.

«جزیره نیوتائو» (Niutao Island)، در شمال تووالو، سواحل شنی بکر و زیبایی دارد. علاوه بر این، فرصت انجام‌دادن فعالیت‌های آبی مانند غواصی و شنا برای علاقه‌مندان مهیا است.

_{منبع عکس: timelesstuvalu.com، عکاس: نامشخص}

«محوطه‌های جنگ جهانی دوم» (World War II Sites) یکی از جاذبه‌های گردشگری معروف در تووالو هستند. تووالو در طول جنگ جهانی دوم به‌عنوان پایگاهی برای نیروهای متفقین عمل می‌کرد؛ به همین دلیل، بقایای این رویداد تاریخی را می‌توان در گوشه‌وکنار کشور مشاهده کرد. شاید مهم‌ترین آن‌ها را بتوان هواپیمای غرق‌شده در «جزیره موتولالو» (Motulalo) دانست.

از جذاب‌ترین جاهای دیدنی تووالو می‌توان به «غارهای نانومانگا» (Caves Of Nanumanga) اشاره کرد که طرفداران زیادی بین غواصان دارد. این غار زیرآب که در سال ۱۹۸۶ توسط گروهی از غواصان کشف شد، به‌عنوان غار آتش نیز شناخته می‌شود. در حقیقت، بر اساس نشانه‌هایی که از زندگی در غار به دست آمده است، ساکنان آن از آتش استفاده می‌کردند. این بدان معنا است که در زمان سکونت انسان‌ها، غار در بالای آب قرار داشت و امروزه، افزایش سطح آب دریا تهدیدی بزرگ برای تووالو محسوب می‌شود.

۳. نائورو

مساحت: ۲۱ کیلومتر مربع
جمعیت (سرشماری ۲۰۱۹ میلادی): ۱۲,۱۳۲ نفر
قاره: استرالیا و اقیانوسیه

کشور «نائورو» (Nauru) جزیره‌ای در اقیانوس آرام مرکزی است که به‌عنوان کوچکترین کشور جزیره‌ای جهان محسوب می‌شود. پایتخت این کشور، «یارن» (Yaren) نام دارد. مردم بومی نائورو، بزرگ‌ترین گروه قومی این جزیره را تشکیل می‌دهند. ملیت‌های اروپایی و چینی نیز در نائورو زندگی می‌کنند.

_{منبع عکس: twomonkeystravelgroup.com، عکاس: نامشخص}

نائورویی، زبان اکثریت مردم در جزیره نائورو است؛ هرچند زبان انگلیسی نیز در این کشور کاربرد دارد و در امور دولتی و تجاری استفاده می‌شود. واحد پول این کشور، دلار استرالیا است.

از آنجا که نائورو در زمینه گردشگری توسعه نیافته است و دسترسی به آن آسان نیست، سالانه کمتر از ۵۰۰ گردشگر به این جزیره‌ وارد می‌شوند. گردشگران می‌توانند در محیطی آرامش‌بخش و بدون ازدحام جمعیت، از تفریح در سواحلی با شن‌های سفید و غواصی در آب‌های زلال لذت ببرند. احتمالا بازدید از کل جزیره، کمتر از یک روز طول می‌کشد.

کشور نائورو به‌حدی کوچک است که برای تماشای آن می‌توان به «کامند ریج» (Command Ridge) با ۶۵ متر ارتفاع رفت؛ اینجا به‌عنوان بلندترین نقطه نائورو، چشم‌انداز فوق‌العاده‌ای به اطراف دارد. نائورو در طول جنگ جهانی دوم توسط ژاپنی‌ها اشغال شد و کامند ریج پناهگاه ارتباطی ژاپنی‌ها بود و امروزه برخی از بقایای جنگ، از جمله نوشته‌های ژاپنی روی دیوارها در این منطقه به چشم می‌خورد.

۲. موناکو

مساحت: ۲٫۱ کیلومتر مربع
جمعیت (سرشماری ۲۰۱۶ میلادی): ۳۷,۰۷۱ نفر
قاره: اروپا

موناکو که با نام «شاهزاده‌نشین موناکو» نیز شناخته می‌شود، در غرب اروپا قرار دارد. این کشور به‌رغم وسعت کوچکش، جمعیتی بیش از ۳۶,۰۰۰ نفر را در خود جای داده است.

_{منبع عکس: getyourguide.com، عکاس: نامشخص}

«مونت‌ کارلو» (Monte Carlo) نام منطقه‌ای اعیان‌نشین در موناکو است که به‌دلیل قوانین مالیاتی و جمعیت ثروتمندش شهرت دارد. حدود ۳۰ درصد از ساکنان این منطقه، میلیونر هستند.

موناکو بخشی از اتحادیه اروپا نیست؛ اما به‌عنوان یکی از کشورهای عضو شورای اروپا، از یورو به‌عنوان تنها ارز خود استفاده می‌کند.

اکثر جمعیت موناکو را ثروتمندان تشکیل می‌دهند

زبان رسمی موناکو، فرانسوی است؛ اگرچه مردم به زبان‌های دیگری از جمله ایتالیایی و انگلیسی نیز صحبت می‌کنند. جالب اینکه، افرادی که در موناکو به دنیا آمده‌اند، جمعیت اقلیت را تشکیل می‌دهند. فرانسوی‌ها بیش از یک‌چهارم جمعیت کشور را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین ملیت‌های ایتالیایی، بلژیکی، آلمانی، آمریکایی و... در موناکو زندگی می‌کنند.

موناکو با طبیعت زیبا و سرسبز، آب‌وهوای مطبوع مدیترانه‌ای، دریایی با آب زلال و غیره، بهشتی روی این کره خاکی است. این کشور که بالاترین درآمد سرانه اروپا را دارد، با هتل‌های پنج ستاره مجلل، بوتیک‌های مد از طراحان معروف، قایق‌های تفریحی لوکس و رستوران‌های درجه یک، مقصدی پرزرق‌وبرق برای تفریح و خوش‌گذرانی به حساب می‌آید.

یکی از رویدادهای مهم ورزشی دنیا هر سال در موناکو اتفاق می‌افتد؛ «مسابقات فرمول یک جایزه بزرگ موناکو» (Monaco Grand Prix) از معتبرترین مسابقات اتومبیل‌رانی است که طرفداران زیادی دارد.

«کاخ شاهزاده موناکو» (Prince's Palace of Monaco) محل استقرار یکی از قدیمی‌ترین سلطنت‌های دنیا بوده است. خاندان «گریمالدی» (Grimaldi) پس از آنکه موناکو را از سلطه جمهوری جنوا خارج کرد، این کشور را در سال ۱۲۹۷ بنیان نهاد.

_{منبع عکس: celebritycruises.com، عکاس: نامشخص}

«موزه اقیانوس‌شناسی موناکو»‌ (Oceanographic Museum of Monaco) شامل موزه و یکی از قدیمی‌ترین آکواریوم‌های جهان است. نمایشگاه‌های متعددی در ارتباط با علوم دریایی و اقیانوس‌شناسی در این موزه برگزار می‌شود. ضمن اینکه مجموعه‌های علمی ارزشمندی از اکتشافات و ماجراجویی‌های «شاهزاده آلبرت اول» (Prince Albert I)، یکی از پادشاهان موناکو، در آن به چشم می‌خورد.

«کلیسای جامع سنت نیکلاس» (Saint Nicholas Cathedral) که با نام «کلیسای بانوی معصوم ما» (Cathedral of Our Lady Immaculate) نیز شناخته می‌شود، از جمله جاهای دیدنی موناکو است. علاوه بر این، «ساحل لارووتو» (Larvotto Beach)، «بندر موناکو» (Monaco Harbor) و «موزه ملی جدید موناکو» (New National Museum of Monaco) از گزینه‌های عالی برای گردش هستند.

۱. واتیکان

مساحت: ۰٫۴۴ کیلومتر مربع
جمعیت (سال ۲۰۲۳ میلادی): ۵۱۹ نفر
قاره: اروپا

واتیکان کوچکترین کشور جهان است که در ۱۱ فوریه ۱۹۲۹ (۲۲ بهمن ۱۳۰۷ خورشیدی) به‌طور رسمی به‌عنوان کشوری مستقل اعلام شد. واتیکان در داخل شهر رم ایتالیا قرار دارد.

اکثر ساکنان واتیکان را افراد روحانی، کارمندان دولت و اعضای گارد سوئیسی (محافظان پاپ و کاخ واتیکان) تشکیل می‌دهند. استفاده از محافظان سوئیسی در واتیکان به چندین قرن قبل برمی‌گردد؛ زمانی که «پاپ ژولیوس دوم» (Pope Julius II) در سال ۱۵۰۶ میلادی از سربازان مزدور سوئیسی درخواست کرد که به‌عنوان گارد شخصی او خدمت کنند. این سنت همچنان وجود دارد.

_{منبع عکس: unsplash.com، عکاس: alan liu}

ملیت‌های مختلفی نظیر ایتالیایی، سوئیسی، آرژانتینی و غیره در واتیکان زندگی می‌کنند. برای شهروندی در شهر واتیکان، تاییدیه پاپ لازم است.

واتیکان، مکان مقدسی محسوب می‌شود که مقر مذهب کاتولیک در دنیا است. پاپ در این کشور زندگی می‌کند و تمام تصمیمات مرتبط با مذهب کاتولیک، در واتیکان گرفته می‌شود. علاوه بر این، بسیاری از پیروان کاتولیک حداقل یک بار در زندگی خود به زیارت این محل می‌روند.

«کلیسای سنت پیتر» یا «سن پیترو» (St Peter’s Basilica)، واقع در قلب واتیکان، یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین کلیساهای جهان است؛ ضمن اینکه تعداد زیادی آثار هنری مانند مجسمه «پیه‌تا» (Pieta) از «میکل‌آنژ» (Michelangelo) در این کلیسا به چشم می‌خورد.

_{منبع عکس: architecturaldigest.com، عکاس: نامشخص}

«کلیسای سیستین» (Sistine Chapel) یکی از جاذبه‌های اصلی واتیکان به حساب می‌آید که نقاشی‌های باشکوهی زینت‌بخش دیوارها و سقف آن شده است. از جمله این نقاشی‌ها می‌توان به اثر معروف میکل‌آنژ روی سقف کلیسا اشاره کرد که شامل صحنه‌های کتاب انجیل مانند «آفرینش انسان» می‌شود.

«کاخ واتیکان» (Vatican Palace)، «میدان سنت پیتر» (St. Peter's Square)، «موزه‌های واتیکان» (Vatican Museums)، «باغ‌های واتیکان» (Vatican Gardens)، «کتابخانه واتیکان» (Vatican Library) و... از جمله جاذبه‌های گردشگری واتیکان هستند.

_{منبع عکس: pixabay.com، عکاس: نامشخص، مالت}

تاکنون تجربه سفر به کوچکترین کشورهای دنیا را داشته‌اید؟ برای شما نیز جالب است که برخی کشورها به‌اندازه یک روستا یا شهرک هستند و برای خود حکومت مستقلی دارند؟ حتما دیدگاه و تجربه خود را با کاربران کجارو در میان بگذارید.