سفر با کشتی کوچک؛ بهترین راه گردش در جزایر تایلند

کشتی‌های کروز سنتی تقریبا همه مشابه هم هستند؛ به‌طوری که هزاران مهمان در یک شهر شناور گشت می‌زنند، صدف می‌خورند و سپس به دیدن جاهای دیدنی نظیر ونیز و سانتورینی برده می‌شوند. این نوع سفر، خسته‌کننده است؛ اما کسانی که به‌دنبال تعطیلات دریایی آسان و همه‌جانبه هستند، به‌ندرت این روش را زیر سوال می‌برند. با این حال، سفرهای دریایی منشأ بسیاری از مشکل‌های مرتبط با سفر هستند و معضل رو به رشد اورتوریسم در مقاصد ساحلی را تشدید می‌کنند. در هر صورت سفرهای دریایی فقط به جابه‌جایی تعداد زیادی گردشگری بین مقاصد پربازدید خلاصه نمی‌شود و تخلیه‌ی زباله‌های انسانی در بنادر را به‌همراه دارند و فرهنگ شهرهای کوچک را به حدی تحت‌الشعاع قرار می‌دهند که آن‌ها چاره‌ای ندارند جز اینکه به‌طور کامل تغییر کنند تا بتوانند از پس انتظارات خیل عظیمی از گردشگران برآیند.

خوشبختانه، سفرهای دریایی خاصی برای مسافران اخلاق‌مدار و جسور نیز وجود دارد؛ کسانی که می‌خواهند سفر در دریا را به‌شکل هدفمند‌تری تجربه کنند و در عین حال بتوانند مقاصد معروفی نظیر تایلند را از منظری کاملا منحصربه‌فرد و به دور از ازدحام گردشگران ببینند. مسافرت با کشتی‌های کروز کوچک واقعا چه تفاوتی با سایر سفرهای دریایی معمول دارد؟ در این مقاله از کجارو، تجربه‌ی سفر به جزایر جنوبی تایلند با کشتی‌های کوچک را با شما در میان می‌گذاریم تا اطلاعات بیشتری از این نوع سفر به دست آورید.

سفر دریایی با کشتی کوچک چگونه است؟

در سفر با کشتی کوچک، درست مثل هر سفر دریایی دیگری، مسافران در ساحل سوار کشتی شده و به شهرهای بندری برده می‌شوند؛ اما جزئیات حدفاصل این دو اتفاق در حد قابل‌توجهی متفاوت است و از سوارشدن به کشتی شروع می‌شود. به‌عنوان مثال کشتی‌ای به نام «پانوراما ۲» (Panorama II) به‌جای اینکه چند هزار مسافر سوار کند، فقط ۴۸ مسافر با خود حمل می‌کند؛ هرچند که می‌تواند بیش از دو برابر این تعداد مسافر را داشته باشد. به این ترتیب، مسافران می‌توانند با افراد روی عرشه از جمله خدمه رفیق شوند و متعاقبا تجربه‌ای به دست آورند که بسیار شخصی است که از این نظر می‌تواند گزینه‌ای عالی برای مسافران انفرادی باشد.

فعالیت‌هایی که در طول سواری با این کشتی برای مسافران تدارک دیده شده است، از کلاس‌های آشپزی تایلندی تا دورهمی‌های شبانه زیر نور کشتی‌های عبوری را در بر می‌گیرد. بخش اعظم زمانی را که مسافران روی عرشه می‌گذرانند، به خوردن غذا یا استراحت‌کردن اختصاص می‌یابد و شب‌ها که حرکت کشتی بیشتر می‌شود، مسافران خواب هستند. هنگام شام، راهنماهای محلی که در طول سفر کنار مسافران در کشتی می‌مانند، آموزش‌هایی درباره‌ی فرهنگ و بوم‌شناسی مردم و محیط دریای آندامان در اختیارشان قرار می‌دهند تا با این کار آن‌ها برای فعالیت‌های آبی یا ساحلی پیش رو آماده شوند. علاوه بر این، راهنماها به مسافران می‌گویند که چطور می‌توانند گردشگر خوب و مسئولی باشند. تعداد کم مسافران این امکان را به آن‌ها می‌دهد تا هر تعداد سوالی که داشتند از راهنماها بپرسند. همین اشخاص راهنما در طول گشت‌وگذار در شهرها، مسافران را هدایت می‌کنند و نکته‌هایی را به آن‌ها می‌گویند که در جمعیت‌های بزرگ عملی نیست.

یکی از به‌یادماندنی‌ترین لحظه‌های سفر به تایلند، ملاقات با مردم «موکن» (Moken) است؛ گروهی دریانورد با اصالت آسترونزیایی که زندگی نیمه‌عشایری و جامعه‌ای شکارچی-گردآورنده دارند. اصلی‌ترین روش معیشت آن‌ها تغذیه‌ی مستقیم از گیاهان خوراکی و حیوانات حیات‌وحش است. بازدید از جزیره‌ی «کوه سورین» (Koh Surin) به‌واسطه‌ی وجود این اقلیت قومی، از حساسیت بالایی برخوردار است و در نتیجه با تعداد مسافرانی بیشتر از کشتی پانوراما ۲، امکان بازدید از آن وجود ندارد. راهنماها در طول این بازدید، داستان‌هایی از این مردم مطرح کرده و کل این تجربه را خیلی مختصر برگزار می‌کنند تا باعث آزار مردم محلی نشود.

سفر دریایی با کشتی کوچک چه مزایایی دارد؟

لنگرانداختن در نزدیکی شهرها و سواحلی که امکان پهلوگیری کشتی‌های بزرگ‌تر از پانوراما ۲ وجود ندارد، مزیت فوق‌العاده‌ای برای سفر دریایی با کشتی کوچک به حساب می‌آید. علاوه بر این، دیگر لزومی ندارد که مسافران این کشتی‌های کوچک از فعالیت‌های استانداردی پیروی کنند که برای بازدید هم‌زمان هزاران مسافران گذاشته شده است و به این ترتیب می‌توانند به مکان‌هایی نظیر روستای «بان تالای نوک» (Baan Talay Nok) سر بزنند که در اثر سونامی سال ۲۰۰۴ تخریب شده بود و در جریان حال و روز مردمی قرار بگیرند که تحت‌تأثیر این اتفاق غم‌انگیز بودند و در صورتی که وقت کافی داشته باشند، از آن‌ها راجع به وضعیت و نحوه‌ی بازگشت به زندگی‌شان سوال کنند. وقتی نگران این نباشید که از ترس جاماندن از کشتی باید به‌سرعت به عرشه برگردید، حتی فعالیت کوچک و بی‌اهمیتی مثل دنبال‌کردن بزمجه‌ها در «کوه سورین تای» نیز بسیار لذت‌بخش می‌شود.

کشتی‌های مسافربری کوچک، فعالیت‌های بیشتری را برای مسافران تدارک می‌بینند؛ به‌طوری که امکان بازدید طولانی‌تر از ساحل و انجام فعالیت‌های آبی متعدد برای سرگرم‌شدن نیز وجود دارد. همین ویژگی کشتی‌های کوچک باعث می‌شود که افراد با سن‌وسال و توانایی فیزیکی مختلف دوست داشته باشند که در فعالیت‌های ساحلی شرکت کنند.

سفر با کشتی‌های کوچک چه تأثیری بر زمین و مردم محلی می‌گذارد؟

کشتی‌های مسافربری بسیار بزرگ می‌توانند بارها و بارها مسافران بسیار زیادی را در یک منطقه جابه‌جا کنند؛ موضوعی که معضل اورتوریسم را تشدید می‌کند و به‌تبع آن، به محیط‌زیست و زندگی مردم محلی آسیب می‌زند. با اینکه کشتی‌های مسافربری کوچک نگران حاشیه‌ی سود خود هستند؛ قطعا آسیبی که ۱۰۰۰ یا ۱۰ هزار مسافر به یک منطقه‌ی غواصی می‌زنند، با ۴۸ مسافر اتفاق نمی‌افتد. ضمن اینکه در چنین مواردی، تمرکز مسئولان فقط روی آشپزی معطوف نیست و از همین رو دورریز موادغذایی بسیار کمتر و محدودتر می‌شود. در واقع این کشتی‌ها روی غذاهای محلی تمرکز می‌کنند و آن را به‌عنوان یک تجربه‌ی فرهنگی در اختیار مسافران قرار می‌دهند.

در جایی مثل روستای «بان تالای نوک»، مردم محلی نحوه‌ی تهیه‌ی غذا را به بازدیدکنندگان نشان می‌دهند و از آن‌ها می‌خواهند تا در بازکردن نارگیل کمک کنند و روی آتش، خوراکی‌های شیرین و خوشمزه بپزند. این روش به اقتصاد محلی کمک می‌کند و در عین حال روش‌های جلوگیری از پسماند موادغذایی را به مسافران آموزش می‌دهد و در نهایت اینکه تجربه‌ای فوق‌العاده خوشمزه را برای آن‌ها رقم می‌زند. به این ترتیب، روش مذکور هم برای مردم محلی و هم مسافران بسیار مفید و مناسب است.

کشتی‌سواری در میان سواحل ماسه‌ای سفید و صخره‌های آهکی جزایر تایلند در دریای آندمان به این معنا است که تأثیر مخرب این نوع سفر بر محیط‌زیست و زندگی مردم به حداقل می‌رسد. این اتفاق از طریق گروه‌های کوچک گردشگران میسر می‌شود؛ چراکه برای جابه‌جایی آن‌ها به وسایل نقلیه‌ی کوچک‌تر نیاز است و از طرفی باعث حمایت از اقامتگاه‌ها و رستوران‌های محلی می‌شود.

وقتی افراد مطلع می‌توانند به مسافران تور تایلند نشان دهند که چطور یک مسافر مسئول باشند، کار مسافران بسیار آسان‌تر می‌شود. ضمن اینکه بازدید از جزایر جنوبی تایلند لذتی دوچندان پیدا می‌کند؛ زیرا مسافران می‌دانند چه کاری انجام دهند تا زیبایی این مناطق در اثر بازدید آن‌ها خدشه‌دار نشود و به همان اندازه زیبا باقی بمانند.