۲۵ دلیل برای سفر به نامیبیا (قسمت اول)

به سرزمین قدیمی‌ترین صحرای جهان خوش آمده‌اید. زیست‌بومی به‌شدت متمایز که از آفریقای جنوبی، در امتداد ساحل نامیبیا، به‌سمت آنگولا در شمال کشیده­ شده است. همچنین نامیبیا، طولانی‌ترین تپه­ شنی در جهان را دارد.

منطقه بسیار زیبای دیگری که می‌توان در این کشور بازدید کرد، جایی است که صحرا به اقیانوس اطلس می‌پیوندد. تپه‌های شنی به آب وصل می‌شوند و منظره‌ی زیبایی را به وجود می‌آورند که در هیچ جای دیگر جهان دیده نمی‌شود.

بیشتر بخوانید:

• تور مجازی: صحرای نامیب

آیا تابه‌حال چیزی از تپه­ شنی ۴۵ شنیده‌اید؟ این تپه ­شنی معروف، بیشترین عکس‌برداری را در بین تپه‌های شنی دارد که در قسمت «سسوس ولی» (Sossusvlei) از نامیبیا قرار دارد.

تپه­ شنی حدود ۵ میلیون سال قدمت دارد و دارای ۱۷۰ متر ارتفاع است، به‌طوری که از نظر ارتفاع، با هرم بزرگ جیزه قابل مقایسه است.

به‌عنوان یکی از بازدیدکننده‌ها، تعجب می‌کنم که چرا تپه‌ شنی دارای رکورد عکس‌برداری است. اما جواب این سوال در واقع آسان است. چون این تپه در کنار جاده قرار گرفته است. پس ماشین را متوقف می‌کنید، دکمه‌ عکس‌برداری را فشار می‌دهید و دوباره به راهتان ادامه می‌دهید.

کالاهاری، یکی از مکان‌های جالب برای بازدید در نامیبیا است که حیات‌وحش بسیار گوناگون و متمایزی دارد. این سرزمین، خانه حیواناتی مانند چیتا، گورخر، آهوی آفریقایی، شترمرغ، زرافه، فیل، غزال بزرگ آفریقایی و سگ وحشی آفریقایی است که این‌گونه، در معرض خطر انقراض قرار دارد. شما همچنین متوجه لانه‌های بی‌شمار پرندگان خواهید شد که از درختان آویزانند و در سراسر بیابان کالاهاری کشیده شده‌اند.

این بیابان، زادگاه پرنده­ جولای آفریقایی است که در واقع زیباترین لانه‌ها در جهان به‌وسیله­ این نوع پرندگان ساخته می‌شود. وزن این‌گونه پرندگان به ۱ کیلوگرم می‌رسد.

کلبه‌های زیادی در کالاهاری قرار­ دارند که پذیرای مهمانان و گردشگران هستند. پیشنهاد من به شما، «کلبه­‌ کالاهاری آنیب» (Kalahari Anib Lodge) است که به‌تازگی بازسازی شده و مکانی است که می‌توان حس مهمان‌نوازی را در آن به‌خوبی احساس کرد.

اگر کسی از من می‌پرسید که طلوع آفتاب را بیشتر ترجیح می‌دهم یا غروب، من غروب را انتخاب می‌کردم و برای اینکارم دلیل داشتم. چون من ۹۸ درصد از طلوع خورشید­ها را خواب بودم. اما این قضیه بعد از سفرم به نامیبیا تغییر کرد.

وقتی که در یکی از کلبه‌های صحرای نامیبیا به سر می­‌بردیم، صبح یکی از روزها را در تپه­ کوچک کنار کلبه به سر بردیم. نمی‌خواهم اغراق کنم، اما این یکی از زیباترین تجربه‌هایی بود که در زندگی­‌ام داشته‌ام. دیدن طلوع آفتاب بر فراز صحرای نامیبیا، با همه‌­ی زیباییش، چیزی فراتر از این دنیا بود.

چه چیزی به‌دنبال یک طلوع شگفت­‌انگیز می‌آید؟ بله. غروبی شگفت­‌انگیز تر!

در طول مدت اقامتمان در کلبه کالاهاری آنیب، من تجربه­ دیدن یکی از این غروب‌­ها را داشتم. در بخشی از سفرمان به آفریقا، در یکی از تپه­‌های شنی کوچک توقف کردیم. راننده، همه­ مقدمات برای لذت بردن از صحنه ناپدید شدن آفتاب در افق را برایمان آماده کرده­ بود. این فرصت تماشای غروب آفتاب، یک لحظه­ خاصی بود که هرگز فراموش نخواهم کرد. اگر شما نیز می‌خواهید لذت تماشای یکی از این غروب­‌ها را تجربه کنید، برای خودتان در یکی از این کلبه‌ها، اتاقی را رزرو کنید.

این مستعمره­ قبلی آلمان، به خاطر حیات وحش متمایزش نیز معروف است. اگرچه می‌توانید بسیاری از حیوانات را در سراسر این کشور پیدا کنید، برای دیدن بعضی از آن‌ها باید به پارک ملی اتوشا بروید. این پارک، خانه بلندترین فیل‌ها و کرگدن سیاه است که این‌گونه نیز در معرض خطر انقراض قرار دارد و به‌ندرت قابل‌مشاهده است.

شیرها نیز در این پارک وجود دارند که یکی از جاذبه‌های بزرگ این سرزمین‌اند. از پارک‌های ملی دیگر، می‌توان «پارک ملی واتربرگ» (Waterberg National Park) و «کیپ کراس سییل» (Cape Cross Seal) را نام برد که کیپ کراس، خانه­ بزرگ‌ترین خوک‌های آبی جهان است.

آلمان هیچ­‌گاه به‌عنوان یک کشور مستعمراتی قدرتمند مانند انگلیس و اسپانیا و پرتغال شناخته‌ نشد. هرچند آلمانی‌ها ادعا­هایی در آفریقا و گینه داشتند. نامیبیا نیز یکی از این سرزمین‌ها بود. هم‌اکنون نیز زبان آلمانی به‌طور فراگیر در این کشور استفاده می‌شود. حدود ۳۰۰,۰۰۰ نفر از نژاد­های آلمانی، هنوز در نامیبیا زندگی می‌کنند، مخصوصا در شهر­های «سواکوپموند» (Swakopmund) و «لودرتیز» (Ldertiz).

تاثیر آلمان، تاریخ کشور را شکل داده hست، اما گروه‌های مستعمراتی، یک سری جرم‌هایی را علیه قبیله‌های محلی انجام دادند که برای این کار­، دولت آلمان در سال ۲۰۰۴ به‌طور رسمی از آنان عذرخواهی کرد.

وقتی راجع به شهر­های پایتختی قاره­‌ آفریقا از جمله قاهره یا ژوهانسبورگ فکر می‌کنم، فقط شلوغی و پر جنب‌وجوشی شهر را به یاد می‌آورم. اما شهر ویندهک فرق می‌کند.

ویندهک، در مرکز جغرافیایی کشور واقع شده و حدود ۳۵۰ هزار نفر در این شهر زندگی می‌کنند. «کلیسای مسیح» (Christuskirche) و باغ‌های پارلمان، مکان‌های خوبی برای بازدید هستند. فروشگاه‌های محلی و خون‌گرم بودن مردم، برایم خیلی جالب بود.

من در هتل هیلتون اقامت داشتم. استخر پشت بام این هتل، چشم‌انداز بسیار خوبی از شهر را نمایان می‌کرد. این مکان، جای بسیار خوبی برای تماشای غروب آفتاب است.

مطالعه قسمت دوم