نپال کجاست؟
اگر می‌خواهید دنیا را زیر پایتان ببینید کوله‌پشتی را بردارید و راهی بلندترین کوه دنیا، اورست در نپال شوید. اما این تنها نکته قابل‌توجه نپال نیست. در این مقاله از کجاست، برای آشنایی بیشتر با این کشور آسیایی با کجارو همراه باشید.
مقاله‌های مرتبط:
نپال کشوری محصور در خشکی در جنوب آسیا است که از ۷ استان، ۷۵ بخش و ۷۴۴ بخش محلی تشکیل شده و پایتخت آن کاتماندو است. جمعیت این کشور ۲۶/۴ میلیون نفر است و ۹۳امین کشور بزرگ دنیا به شمار می‌رود. نپال از شمال با چین و از جنوب، شرق و غرب با هند همسایه است. با اینکه در قسمت جنوب شرق تنها ۲۷ کیلومتر با بنگلادش فاصله دارد اما هیچ مرزی با یکدیگر ندارند.
جغرافیای نپال شامل زمین‌های حاصلخیز، تپه‌های جنگلی و ۸ کوه بلند دنیا از جمله اورست (که بلندترین نقطه دنیا به شمار می‌رود) است.
تاریخ
ابزاری که از دوران نوسنگی در دره کاتماندو پیدا شده‌اند نشان می‌دهند که قدمت حضور انسان در منطقه هیمالیا به حداقل ۱۱ هزار سال بازمی‌گردد. طبق یافته‌ها نخستین افراد مردمان کاساندا (Kusunda) بودند که در این منطقه زندگی می‌کردند.
در اوایل قرن ۱۲ رهبرانی در غرب نپال شروع به حکمرانی کردند که نام آن‌ها با مالا (Malla) پایان می‌یافت (مالا کلمه‌ای به زبان سانسکریت و به‌معنای کشتی‌گیر است). این پادشاهان به‌مدت ۲۰۰ سال یعنی تا زمانی که حکومت به دو بخش تقسیم شد بر مردم حکومت کردند. در اواخر قرن ۱۴ سلسله مالای دیگر در دره کاتماندو پدید آمد و از آن پس بیشتر مرکز نپال تحت حکومت یک قانون متحد شدند. در سال ۱۴۸۲ این منطقه به سه پادشاهی کاتماندو، پاتان و باکتاپور تقسیم شد.
در اواسط قرن ۱۸ شاه نارایان (Prithvi Narayan)، پادشاه گورخا، تصمیم گرفت تا نپال امروزی را گرد هم آورد. پس از جنگ‌ها و خونریزی‌های بسیار دره کاتماندو را تصرف کرد. شرح کامل پیروزی شاه را پدر جوزپه، که از شاهدان عینی است نوشته است. پس از سال‌ها جنگ با قوم‌ها و کشوری چون انگلیس و نهایتا نفاق در خانواده سلطنتی، حکومت از دست گورخا خارج شد و فرمانده‌ای به نام یونگ بهادر کانوار (Jung Bahadur Kunwar) با کشتن ۴۰ شاهزاده سلسله رانا را پایه‌گذاری کرد. این خاندان از سال ۱۸۴۶ تا ۱۹۵۶ قدرت را در دست داشتند.
در اواخر دهه ۱۹۴۰ جنبش و حذبی سیاسی در نپال علیه حکومت استبدادی رانا پدید آمد که از طرف هند حمایت می‌شد. نتیجه آن که دوران پادشاهی رانا به پایان رسید و سرکرده حذب به نام تریبهووان (TRibhuvan) حکومت را که شامل کنگره نپال بود به دست گرفت.
در سال ۱۹۹۶ حذب کمونیست نپال تصمیم گرفت تا بوسیله خشونت جمهوری را جاگزین سیستم پادشاهی وقت کند. این اقدام به جنگ داخلی نپال منتهی شد که بیش از ۱۲۰۰۰ کشته داشت.
در ۱ ژوئن ۲۰۰۱ طی یک قتل عام در قصر شاه بیرندرا و ملکه آیشواریا و ۷ نفر دیگر از خانواده سلطنتی به قتل رسیدند. مظنون را ولیعهد دیپندرا می‌دانستند که سه روز بعد خودکشی کرد. مردم این عملش را پاسخی به جواب منفی والدینش به انتخابش برای ازدواج می‌دانستند، در غیر این صورت جوابی برای این قتل عام نبود.
پس از این کشتار برادر پادشاه، جیاندرا (Gyanedra) در ۱ فوریه ۲۰۰۵ به پادشاهی رسید. پادشاه جدید تمام قوای خود را برای برکنار کردن حذب مائوئیسم (نوعی حذب کمونیستی) به کار گرفت اما این ابتکار عمل ناموفق بود. در سال ۲۰۰۶ پادشاه اعلام کرد که قدرت را به دست مردم می‌دهد و در سال ۲۰۰۹ حکومت خود را به جمهوری تغییر داد.
بنابراین نظام سلطنتی برچیده شد و پادشاه کاخ را برای ورود رئیس‌جمهوری ترک گفت.
آب و هوا
بهار
کشور نپال ۵ فصل را تجربه می‌کند: تابستان، موسمی، پاییز، زمستان و بهار. در فصل زمستان کوه‌های هیمالیا جلوی بادهای سردی که از آسیای مرکزی می‌وزند را می‌گیرند و باعث ایجاد بادهای موسمی می‌شوند.
تابستان
آب و هوا در این کشور از استوایی تا بسیار سرد متغیر است. دوره پیش از بادهای موسمی که از ماه مه شروع می‌شود، و دوره بعد از بادهای موسمی، یعنی بعد از ماه اکتبر هوا خوب است، البته گاهی برف می‌بارد.
پاییز
بهترین وقت برای سفر پاییز است.
اقتصاد
اقتصاد نپال از راه کشاورزی و صنعت می‌چرخد. محصولات کشاورزی عبارت‌اند از چای، برنج، ذرت، نی‌شکر، سبزیجات ریشه‌ای، و محصولات دامداری شامل شیر و گوشت گاومیش است. صنعت نیز به فرآوری محصولات کشاورزی از جمله چتایی (یا جوت یا کنف هندی که نوعی گیاه بلند است که از آن به‌شکل نخی بسیار محکم استفاده می‌کنند)، نی‌شکر، تنباکو و غلات می‌پردازد.
اقتصاد نپال تحت‌تاثیر منفی بلاتکلیفی‌های سیاسی است. با این وجود جمعیت کشور رو به رشد بوده و از سال ۲۰۰۳ تعداد افراد فقیر رو به کاهش است. از سال ۲۰۰۳/۲۰۰۴ جمعیت فقیر ۵۳ درصدی در سال ۲۰۱۰/۲۰۱۱ به ۲۴ درصد کاهش یافته است.
همچنین گردشگری دومین درآمد خارجی کلان نپال به شمار می‌رود.
حمل و نقل
نپال از راه‌های ترابری اصلی جهان چه زمینی، چه هوایی و چه دریایی دور مانده است. با این حال حمل و نقل داخلی شامل ۴۷ فرودگاه و از اوضاع بهتری برخوردار است. مناطق بلند و کوهستانی که دو سوم شمال را دربرگرفته‌اند ساخت جاده را مشکل و هزینه‌بر کرده‌اند.
تقریبا ۶۰ درصد راه‌ها و جاده‌ها به‌خصوص مسیرهای روستایی در فصل‌های بارانی مسدود و غیر قابل استفاده هستند.
تنها بندر ساحلی قابل استفاده واردات کالا بندر کلکته است.
با این اوصاف گسترش و پیشرفت ضعیف جاده‌ها و مسیرهای داخلی، دسترسی به فروشگاه‌ها، مدرسه‌ها و بیمارستان را با دشواری مواجه کرده است.
زبان
زبان مردم نپال ریشه در ۳ گروه زبانی هندوآریایی، تبتی-برمه‌ای و بسیاری زبان‌های بومی دارد. بر اساس آمار سال ۲۰۱۱ زبان‌های اصلی مردم نپال شامل زبان نپالی (۴۴/۶٪)، میتهیلی (۱۱/۷٪)، بوچپوری (۶/۰٪)، تارو (۵/۸٪)، تامانگ (۵/۱٪)، بهاسایی (۳/۲٪)، باجیکا (۳٪)، ماگار (۳/۰٪)، دوتلی (۳/۰٪)، اردو (۲/۶٪)، و سانوار است.
نپالی زبان رسمی کشور است.
مذهب
Nepal. Kathmandu. Pashupatinath.
بیشتر نپالی‌ها طرفدار هندو هستند. معبد پاشوپاتینات (Pashupatinath) معبد معروف شیوا، الهه زمین و آسمان، در این کشور قرار دارد و همه ساله هنودوها از سراسر جهان برای زیارت به این معبد می‌آیند.
معبد لومبینی که از مقصدهای زیارتی بوداها است جزو میراث جهانی یونسکو به شمار می‌رود.
جشن‌ها و روزهای تعطیل
نپال ۳۶ روز در سال را به جشن‌ها اختصاص می‌دهد. طبق تقویم هندو سال جدید از اول ماه بایساک (Baisakh) (اواسط ماه آوریل، که سال دقیقا به ۱۲ ماه تقسیم می‌شود). شنبه تعطیل رسمی نپالی‌ها است. روزهای تعطیل دیگر شامل ۱۸ فوریه روز شهادت و جشن‌های هندوها است.
موقعیت
موقعیت نپال روی نقشه
مسیر دستیابی
Sarangkot Viewpoint, Pokhara, Nepal
نپال جزو کشورهایی است که نیاز به ویزای فرودگاهی دارد. از آنجایی که ارزش پول نپال از دلار کمتر است، می‌توان گفت نسبتا کشور ارزانی است. اگر شخصا و بدون تور به نپال سفر کنید با تدابیری چون استفاده از هاستل به‌جای هتل یا رستوران‌های ارزان اما باکیفیت می‌توانید سفر ارزان و خوبی داشته باشید. در صورت تمایل برای راحتی و امنیت بیشتر به‌خصوص هنگام کوهنوردی یا پیاده‌روی در جنگل می‌توانید با تورها سفر کنید.
دیدگاه