برجسته ترین آثار هنری موزه آرمیتاژ؛ از داوینچی تا ونگوگ

نسخه اولیه این مقاله در تاریخ ۱۳۹۸/۱۰/۲۰ منتشر شده و در تاریخ ۱۳۹۹/۱۱/۱۲ به‌روزرسانی شده است.

اگر قصد سفر به سن پترزبورگ در روسیه را دارید، هرگز مشهورترین موزه دنیا، موزه آرمیتاژ (Hermitage Museum) را فراموش نکنید. این موزه با داشتن بیش از سه میلیون اثر هنری در سالن‌ها و ساختمان‌های مختلف، باعث می‌شود بازدیدکنندگان در بازدید از آثار دچار سردرگمی شوند. در این مقاله شما را در دیدن آثار مهم این موزه که یکی از جاهای دیدنی روسیه است، راهنمایی خواهیم کرد.

با اینکه نقاش اصلی این نقاشی هنوز مشخص نیست، بر اساس خطوط و خصوصیات، به لئوناردو داوینچی نسبت داده می‌شود. این تابلو زنی را به تصویر می‌کشد که در حال شیر دادن به نوزادش است. صورت خانم اندکی کج و روبه‌ بالا است و در حالی که با عشق به چهره فرزندش می‌نگرد، لبخندی گوشه لب او پیدا است. این نقاشی در بیشتر سال‌ها‌ی قرن ۱۹ در مالکیت خانه میلانی لیتا (Milanese house of Litta) بود و نامش را از همین مکان گرفته است. سپس یکی از اعضای خانواده میلانی آن را به آرمیتاژ هدیه داد.

جیمز کاکس، زرگر و پیشه‌ور بریتانیای کبیر، این ساعت طاووسی را با اندازه واقعی ساخت. این ساعت یک سیستم مکانیکی پیچیده دارد؛ وقتی طاووس پرهایش را باز می‌کند، جغد نیز چشمانش را باز می‌کند و خروس می‌خواند. زمانی که کاترین دوم ساعت را خرید، مکانیزم ساعت طی حمل‌ونقل آسیب دید و مکانیک‌های روسی شروع به تعمیر آن کردند. از آن روز تابه‌حال کاملا قابل استفاده بوده است؛ اما به‌خاطر شکنندگی و ظرافت مکانیزمش، طاووس تنها هفته‌ای یک بار، چهارشنبه‌ها، پرهایش را باز می‌کند.

اثر هنرمند ایتالیایی، آنتونیو کانووا، سه دختر زئوس، Euphrosyne، Algaea و Thalia، را به‌شکل مجسمه نمایان ساخته است. این اثر مربوط به دوران نئوکلاسیک است و مفهوم زیبایی و اینکه زنان باید چگونه به تصویر کشیده شوند را به چالش می‌کشد. این سه خانم که از یک قطعه بزرگ سنگ مرمر با تکنیک‌های عالی تراشیده شده‌اند (حتی بافت پوستشان هم پیدا است)، روبه‌روی هم ایستاده‌اند.

در اوایل قرن ۱۸ زمانی که سن پترزبورگ برای اولین بار به‌عنوان پایتخت اعلام شد، بقایای تابوت الکساندر نوسکی (یک شاهزاده و قهرمان) را آوردند و شهر اکساندرنوسکی لاورا را به‌عنوان منزلگاهش ساختند. طی آشوب‌های انقلاب روسیه بقایای قبر او به غارت برده شد. تابوت‌دان نقره بزرگ و یک‌ونیم تنی او تکه‌تکه و به موزه ارمیتاژ منتقل شد.

یکی دیگر از شاهکارهای رامبرانت از آخرین آثار او نیز است، بازگشت پسر مسرف نام دارد. او در این اثر صحنه‌ای از داستان‌های کتاب مقدس را به تصویر می‌کشد. این نقاشی بخشش را نشان می‌دهد؛ یک پدر پسرش را پس از اینکه تمام ارث و اموالش را به هدر داده می‌بخشد. نور بر چهره پر از عشق پدر متمرکز است. این در حالی است که دیگر افراد در تاریکی قرار گرفته‌اند. ترکیب هنری اثر، درونمایه‌ شفقت و عشق به فرزند را نشان می‌دهد.

این یکی از دو نقاشی هنری ماتیس (Henri Matisse)، با اسم مشترک است. نقاشی خواهر در موزه هنرهای مدرن نیویورک نگهداری می‌شود. اولین بار یک تاجر روسی به نام سرگی شوکین این تابلوی بزرگ را برای عمارت در موسکو سفارش داد. این اثر تا زمان انقلاب در همان جا ماند. پیش از سفارش، ماتیس در حال بررسی مفهوم حرکات و پایکوبی به‌خصوص رقص محلی بود.

این نقاشی کوچک از هنرمند ایتالیایی، رافائل، مریم مقدس را نشان می‌دهد که فرزندش را در حال کتاب خواندن در آغوش دارد. این کار ناتمام باقی ماند. منتقدان هنری معتقدند که این آخرین اثر رافائل در اومبریا، پیش از عزیمتش به فلورانس بود و به همین خاطر آن را ناتمام رها کرده است. این اثر هدیه‌ الکساندر دوم روسیه به همسرش ماریا الکساندرونا است.

کلود مونه نقاشی‌های زیادی از دشت‌ها را در منزلش در ژیورنی داشت. خیلی از آن تابلوها دشت شقایق را نشان می‌دهند که امروزه یکی از آن‌ها در موزه آرمیتاژ است. در سبک امپرسیونیسم قرن ۱۹، توجه‌ها از جزئیات گرفته و به ایده‌ها و احساسات منتقل می‌شود. مونه یکی از رهبران این سبک نقاشی است.

تیسین و شاگردانش نقاشی‌های زیادی با یک مضمون دارند که یکی از آن‌ها در موزه آرمیتاژ است. این نقاشی صحنه اغوای دانائه توسط زئوس را نشان می‌دهد که خود را به‌شکل بارانی از طلا درآورده است.

این نقاشی متعلق به قرن ۱۶ و اثر هنرمند اسپانیایی، ال گرکو است. نفر سمت راست پولس است که حین خطابه و کتاب به دست نقاشی شده است. چهره او مصمم و آرام است. پیتر، در سمت دیگر، ضعیف و آشفته نشان داده شده است. این نقاشی افراد مقدس را قدیس نشان نداده است. آن‌ها به‌صورت ایدئال نشان داده نشده‌اند و ضعف‌های آن‌ها در نقاشی پیدا است. به همین دلیل این اثر در زمان خود از طرف شاه اسپانیایی رد شد.

کاندینسکی در این نقاشی که به چشم عوام چند لکه رنگ است، تصاویر بسیاری را با هم ترکیب کرده است، از جمله برهنگی، حیوانات، نخل، باران و غیره. این اثر برخلاف پیچیدگی‌اش، تنها در سه روز تکمیل شده است و در نتیجه یکی دیگر از شاهکارهای کاندینسکی متولد شد و او را به برجسته‌ترین افراد جنبش آبستره تبدیل کرد.

این مجسمه باشکوه اثر انتونیو کانووا، دو شخصیت اسطوره‌ای سایکی و کوپیدو، را نشان می‌دهد که سایکی پس از بوسه‌های کوپیدو بیدار می‌شود. تفاوت مرمر صاف پوست عشاق و بافت زبر صخره، نشان‌دهنده‌ تکنیک و مهارت هنرمند ایتالیایی است.

این نقاشی جزو اولین نقاشی‌های هنرمند اسپانیایی دیه‌گو ولاسکوئز است. این نقاشی یک میز ناهار ساده با دو انار و یک تکه نان را نشان می‌دهد. توجه نقاش به جزئیات باعث شده تا چروک رومیزی و یقه مردان نیز فراموش نشود. نور نقاشی چهره افراد را زنده کرده است و تمام چین‌خوردگی‌ها را نشان می‌دهد.

این نقاشی یک موضوع فرعی از نقاشی‌های معمول نقاش از بالرین‌ها است. این نقاشی خانواده لپیک (Lepic) و سگشان را به تصویر می‌کشد که در حال عبور از میدان کنکورد پاریس هستند. موقعیت ناشیانه افراد و استفاده غیرمعمول از فضا، اولین تاثیرات عکاسی را نشان می‌دهد. پس از جنگ جهانی دوم، این نقاشی تا دهه‌ها گمشده محسوب می‌شد تا اینکه مقامات روسی آن را پیدا کردند و در موزه آرمیتاژ قرار دادند.

تصویر پرجنب‌وجوش و صادق بدن‌های انسان‌ها، بدون هیچ شکی نشان می‌دهد که این اثر، اثر دستان پیتر پل روبینس است. با اینکه مضمون باکانلیا در نقاشی‌های او موضوعی عمومی بود؛ اما خود باکوس را غیرمتعارف می‌کشیده است.

کاراواجو استاد سبک باروک ایتالیایی است. نوازنده عود یکی از اولین آثار او و پر از نمادهای عشق و مهربانی است. آلات موسیقی، عود و دیگر سازهای روی میز، لذت زودگذر را نشان می‌دهند. خود کاراواجو این اثر را یکی از موفق‌ترین آثارش می‌داند.

این اثر که به «بانوی رنوآر» نیز معروف است، موضوع نقاشی‌های بسیاری بوده است. برخلاف لباس سیاه، سایه‌های خاکستری، چروک‌ها را نشان می‌دهند و بازی نور و رنگ را خلق می‌کنند. صورت زن جزئیات زیادی ندارد و این از ویژگی‌های آثار هنرمند آن است.

نقاشی جودیت اثر هنرمند ایتالیایی جورجونه، یکی از کم‌یاب‌ترین نقاشی‌های موزه آرمیتاژ است. این اثر که با ورنی زرد پررنگ و غلیظ پوشیده شده بود، در قرن ۱۹ تعمیر شد. این بازسازی در سال ۱۹۷۱ اثر را به بهترین حالت ممکن به حالت اولیه‌اش بازگرداند. موضوع نقاشی به کتاب جودیت اشاره دارد.

ونسان ون گوگ در ابتدا این اثر را فقط برای تزیین منزلش کشید. این هنرمند مدت طولانی را در آرل، محل تولد این نقاشی، زندگی کرد. پدرش او نیز یک کشیش بود. این نقاشی دوران تعیین‌کننده زندگی خود نقاش در دهه ۱۸۸۰ را نشان می‌دهد؛ زمانی که تصمیم گرفت شغلش را به هنر تغییر دهد. نظرات خود را در خصوص آثار هنری موزه آرمیتا‌ژ با ما و سایر کاربران کجاروبه اشتراک بگذارید.