جاهای دیدنی روسیه

جاهای دیدنی روسیه؛ از میدان سرخ تا دریاچه بایکال

روسیه، بزرگ‌ترین کشور جهان، جاذبه‌های گردشگری متعددی از سواحل زیبای دریای سیاه تا طبیعت بکر سیبری و بناهای تاریخی و غیره را در خود جای داده است. به این ترتیب، گردشگرانی که به‌دنبال تاریخ، هنر، فرهنگ، ماجراجویی، آرامش، شهرهای پر جنب‌و‌جوش یا مناظر قطبی و سرد هستند، در روسیه می‌توانند طیف وسیعی از رویاهای خود را به واقعیت تبدیل کنند. برای آشنایی با معروف‌ترین جاهای دیدنی روسیه که بخش زیادی از آن‌ها در شهرهای مسکو و سن پترزبورگ قرار دارند، با ادامه مقاله همراه باشید.

میدان سرخ

«میدان سرخ» (Red Square)، بزرگ‌ترین و معروف‌ترین میدان مسکو به شمار می‌رود که در مرکز شهر و در نزدیکی دیوار شمال شرقی کرملین قرار دارد. این میدان تاریخی که در سال ۱۹۹۰ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید، با چندین بنای تاریخی معروف احاطه شده است. از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به «کلیسای جامع سنت باسیل» (St. Basil’s Cathedral) اشاره کرد که با معماری دیدنی خود، هر گردشگری را متحیر می‌کند.

_{منبع عکس: unsplash.com، عکاس: Andrey Vavilkin}

«یادمان مینین و پوژارسکی» (Monument to Minin and Pozharsky؛ یادبود دو شاهزاده روس)، «مقبره لنین» (Lenin's Mausoleum؛ اولین رهبر اتحاد جماهیر شوروی)، «کاخ کرملین» (kremlin palace)، «موزه دولتی تاریخ روسیه» (State Historical Museum) و «کلیسای کازان» (Kazan Cathedral) از دیگر جاهای دیدنی مسکو هستند که در میدان سرخ واقع شده‌اند.

کاخ کرملین

«کاخ بزرگ کرملین» (Grand Kremlin Palace) یا کاخ کرملین از جاهای دیدنی میدان سرخ مسکو به حساب می‌آید که برای قرن‌ها، نمادی از قدرت و اقتدار روسیه بوده است. این جاذبه گردشگری که شامل برج‌ها، کاخ‌ها، کلیساها و یک موزه می‌شود، یکی از بزرگ‌ترین قلعه‌های قرون‌وسطایی اروپا است که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.

_{منبع عکس: flickr.com، عکاس: Jorge Lascar}

کرملین با ۲۰ برج باشکوه که برخی از آن‌ها به راستی شاهکارهای هنری محسوب می‌شوند، اقامتگاه اصلی رئیس‌جمهوری فدراسیون روسیه و میزبان مهم‌ترین مراسم‌ها و جلسات در این کشور است.

«تالار اسلحه‌خانه» (Armoury Chamber) از مکان‌های دیدنی کاخ کرملین و یکی از مهم‌ترین موزه‌های روسیه است. مجموعه‌ای از گران‌بهاترین آثار باستانی کشور در این محل نگهداری می‌شود که ارزشمندترین آن‌ها را می‌توان «کلاه مونوماخ» (Monomakh's cap؛ قدیمی‌ترین تاج روسی) و «صندوق الماس» (Diamond Fund؛ مجموعه جواهرات، سنگ‌های قیمتی و طلا) دانست.

کلیسای جامع سنت باسیل

کلیسای جامع سنت باسیل واقع در میدان سرخ مسکو شامل برج‌هایی با گنبدهای پیازی‌شکل و مزین به طرح‌ها و رنگ‌های متنوعی است و تضاد چشمگیری با ساختمان‌های تک‌رنگ دوره شوروی دارد که در بخش‌های زیادی از شهر به چشم می‌خورند. سنت باسیل که در فاصله سال‌های ۱۵۵۵ تا ۱۵۶۱ میلادی به دستور «ایوان چهارم» (Ivan IV؛ امپراتور روسیه) ساخته شد، به‌رغم آتش‌سوزی‌های متعدد، حمله ناپلئون و... همچنان پابرجا مانده است.

_{منبع عکس: unsplash.com، عکاس: Anastasiya Romanova}

سنت باسیل مجموعه‌ای متشکل از یک کلیسای مرکزی و ۹ کلیسای کوچک‌تر در اطراف آن است. هشت کلیسای کوچک‌تر نمادی از هشت پیروزی ایوان چهارم بر تاتارها هستند. کلیسای نهم به‌عنوان یادبود «سنت باسیل» (Saint Basil؛ از قدیسان مسکو) بنا شد که در قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی به‌خاطر توانایی‌های پیشگویی و خارق‌العاده‌اش توانسته بود، احترام ایوان چهارم را به خود جلب کند.

موزه پوشکین

«موزه پوشکین» (Pushkin Museum) یکی از بزرگ‌ترین موزه‌های روسیه در مسکو به حساب می‌آید که شاهکارهای هنری روسیه و همچنین آثاری از اروپا و سایر نقاط جهان نظیر نقاشی‌ها، مجسمه‌ها، طراحی‌ها، عکس‌ها و یافته‌های باستان‌شناسی را در خود جای داده است. از میان هزاران اثر موجود در این موزه می‌توان به تندیس‌ها و مصنوعات یونان و مصر باستان، موزاییک‌های بیزانسی و نقاشی‌ استادان بزرگی همچون «کلود مونه» (Claude Monet)، «رامبراند» (Rembrandt) و «پابلو پیکاسو» (Pablo Picasso) اشاره کرد.

_{منبع عکس: advantour.com، عکاس: نامشخص}

موزه پوشکین برای اولین بار در سال ۱۹۱۲ میلادی افتتاح شد و نام‌گذاری آن ارتباطی با «الکساندر پوشکین» (Alexander Pushkin؛ شاعر روس) ندارد. در واقع، این موزه به همت پروفسور «ایوان تسوتاييف» (Ivan Tsvetaev) تاسیس شد؛ فردی که اعتقاد داشت، شهر مسکو به موزه هنرهای زیبا نیاز مبرم دارد.

نگارخانه ترتیاکوف

«نگارخانه ترتیاکوف» (Tretyakov Gallery) در عمارتی باشکوه و تاریخی در مسکو قرار دارد که روزگاری متعلق به خاندانی اشرافی بود. گالری دولتی ترتیاکوف که در اواسط قرن نوزدهم میلادی تاسیس شد، یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های هنری روسیه در جهان را به نمایش گذاشته است.

_{منبع عکس: advantour.com، عکاس: نامشخص}

«پاول ترتیاکوف» (Pavel Tretyakov؛ تاجر و مجموعه‌دار روسی)، نگارخانه ترتیاکوف را به‌عنوان مجموعه‌ای خصوصی افتتاح کرد؛ زمانی که اولین خرید خود شامل مجموعه‌ای از ۱۰ اثر اصلی از هنرمندان هلندی را انجام داد. او در طول چهار دهه بعد، صدها اثر ارزشمند از هنرمندان ملی را جمع‌آوری کرد و در نهایت، تصمیم گرفت که گالری خود را در دسترس عموم قرار دهد و آن را به دولت مسکو اهدا کرد.

نگارخانه ترتیاکوف در دوره شوروی به شکوفایی خود ادامه داد و آثار آن به‌دلیل مصادره مجموعه‌های هنری خصوصی به میزان چشمگیری افزایش یافت. بیش از ۱,۳۰۰ اثر هنری روسی از قرن یازدهم تا اوایل قرن بیستم در این محل وجود دارد که از نمادها و موزاییک‌های پیش از مغول آغاز می‌شود و به نقاشی‌های منظره، پرتره، تاریخی و شاهکارهایی مانند نقاشی «تثلیث» (Trinity) اثر «آندری روبلف» (Andrei Rublev)‌ می‌رسد.

پارک-موزه تساریتسینو

«پارک-موزه تساریتسینو» یا «پارک-موزه ساریتسینو» (Tsaritsyno Museum-Reserve) به‌عنوان قصری ییلاقی برای «کاترین کبیر» (Catherine the Great؛ امپراتور روسیه) در مسکو ساخته شد؛ اما مورد توجه او و جانشینانش قرار نگرفت و متروکه ماند. پارک تساریتسینو در قرن نوزدهم میلادی به محلی محبوب برای تفریح تبدیل شد و اشراف مسکو در اطراف آن ویلاهای ییلاقی ساختند. با این حال، مجموعه مزبور تا پایان دوره شوروی در سایه‌ بی‌توجهی باقی ماند و سرانجام، پس از مرمت در سال ۲۰۰۷ میلادی، امکان بازدید مردم از آن فراهم شد.

_{منبع عکس: ویکی پدیا، عکاس: Marina Lystseva}

پارک-موزه تساریتسینو، ۴۰۵ هکتار مساحت دارد و از «کاخ بزرگ» (Grand Palace)، «خانه نان» (Bread House)، «گلخانه‌‌ها» (Greenhouses)، «کاخ کوچک کاترین دوم» (Small Palace of Catherine II)، «ساختمان‌های کوالری» (Cavalry Buildings)، «کاخ میانی» (Middle Palace) و «پارک لنداسکیپد» (Landscaped Park) تشکیل شده است.

پارک تساریتسینو به‌لطف مسیرهای جنگلی، دریاچه‌های زیبا، آلاچیق‌ها، پل‌ها، تندیس‌ها و فواره‌های دلربا، محلی عالی برای گشت‌وگذار به حساب می‌آید. کاخ این مجموعه نیز که با تلفیقی از سبک‌های مختلف معماری ساخته شده است، هر بیننده‌ای را محو تماشای خود می‌کند. همچنین، در موزه آن امکان مشاهده نقاشی‌ها، لباس‌ها، هنرهای تزیینی، مجسمه‌ها، یافته‌های باستان‌شناسی و غیره وجود دارد.

موزه آرمیتاژ

«موزه آرمیتاژ» (Hermitage Museum) یکی از محبوب‌ترین جاذبه های گردشگری سن پترزبورگ و جزو بزرگ‌ترین و معتبرترین موزه‌های جهان به شمار می‌رود که در سال ۱۷۶۴ میلادی توسط کاترین کبیر به‌عنوان موزه دربار تاسیس شد. این محل، نقش نگارخانه‌ای خصوصی را برای آثاری داشت که کاترین کبیر جمع‌آوری کرده بود. موزه آرمیتاژ در سال ۱۸۵۲ به‌روی عموم باز شد.

_{منبع عکس: bucketlisttravels.com، عکاس: نامشخص}

نمایشگاه‌های داخلی و خارجی متنوع، استودیوی هنرهای تجسمی و ۱۲ هکتار باغ و فضای سبز، بخش‌های مختلف موزه آرمیتاژ را تشکیل می‌دهند. مجموعه‌های آرمیتاژ نزدیک به سه میلیون اثر هنری مربوط به عصر حجر تا دوره معاصر را در بر می‌گیرند و شامل نقاشی‌ها، مجسمه‌ها، یافته‌های باستان‌شناسی و... می‌شوند.

در گنجینه هنری بی‌نظیر آرمیتاژ می‌توان به تماشای یکی از غنی‌ترین و متنوع‌ترین مجموعه‌های نقاشی اروپای غربی از قرون‌وسطا تا به امروز نشست و شاهکارهای بی‌بدیل هنرمندان نامدار رنسانس ایتالیا، باروک هلندی، فلاندری و فرانسوی را از نزدیک تماشا کرد. از آثار هنری روسی و مصری تا مجموعه‌ گسترده‌ای از آثار هنری آسیایی، به‌ویژه آسیای مرکزی، نیز در این موزه به نمایش در آمده است.

قلعه پیتر و پل

«قلعه پیتر و پل» (Peter and Paul Fortress) به‌خاطر تاریخ افسانه‌ای خود، یکی از مهم‌ترین جاهای دیدنی سن پترزبورگ است. این قلعه در بحبوحه جنگ «پتر کبیر» (Peter the Great؛ اولین امپراتور روسیه) با سوئد، برای دفاع از شهر سن پترزبورگ در برابر حملات دریایی در سال ۱۷۰۳ میلادی ساخته شد. قلعه پیتر و پل، اولین بنای آجری و سنگی در شهر تازه‌تاسیس سن پترزبورگ بود.

_{منبع عکس: ets-russiatravel.com، عکاس: نامشخص}

قلعه پیتر و پل که با هدف نظامی احداث شده بود، خیلی زود به یکی از مخوف‌ترین زندان‌های امپراتوری روسیه تبدیل شد که بسیاری از زندانیان معروف و سیاسی از جمله «ماکسیم گورکی» (Maxim Gorky؛ نویسنده روس) و «فئودور داستایفسکی» (Fyodor Dostoevsky؛ نویسنده روس) در آن زندانی بودند.

اولین بنایی که در داخل دیوارهای قلعه پیتر و پل ساخته شد، کلیسایی چوبی بود که بعدها جای خود را به کلیسای جامع باشکوه امروزی داد. «کلیسای جامع پتر و پاول» یا «کلیسای جامع پیتر و پل» (Peter and Paul Cathedral) یکی از جاذبه‌های اصلی این مجموعه است که مناره طلایی برج با فرشته‌ای در بالای آن، نماد آرمان‌های روسیه برای تبدیل‌شدن به قدرتی اروپایی بود. «موزه دولتی تاریخ سن پترزبورگ» (State Museum of Saint Petersburg History) و ضرابخانه از دیگر جاهای دیدنی قلعه هستند.

کاخ کاترین

پتر کبیر پایه‌های سن پترزبورگ را بنا نهاد و پس از آن، دستور ساخت کاخی را برای «کاترین اول» (Catherine I؛ همسر دوم پتر کبیر) در این شهر داد. «کاخ کاترین» (Catherine Palace) در اصل یک ساختمان دو طبقه ساده بود؛ اما بعدها «بارتولومئو راسترلی» (Bartholomeo Rastrelli)، معمار ارشد دربار سلطنتی، موظف شد تا آن را به‌شکل عمارتی در حدواندازه «کاخ ورسای» (Palace of Versailles) فرانسه طراحی کند.

_{منبع عکس: lonelyplanet.com، عکاس: نامشخص}

کاخ کاترین با نمای آبی، سفید و طلایی خود همچون نگینی در شهر «پوشکین» (Pushkin) می‌درخشد که در فاصله کمی از جنوب سن پترزبورگ واقع شده است. جالب اینکه، در دوره «ملکه الیزابت» (Empress Elizabeth؛ امپراتور روسیه) بیش از ۱۰۰ کیلوگرم طلا برای تزیین نمای بیرونی کاخ مورد استفاده قرار گرفت. «اتاق کهربا» (Amber Room)، «تالار پرتره» (Portrait Hall)، «پارک کاترین» (Catherine Park) و «کاخ کوچک آرمیتاژ» (Hermitage Pavilion) از بخش‌های دیدنی کاخ کاترین هستند.

کاخ پترهوف

«کاخ پترهوف» (Peterhof Palace) یکی از جواهرات معماری روسیه است که در «پترگوف» (Petergof)، از شهرهای منطقه فدرال سن پترزبورگ، قرار دارد. این کاخ در اواخر دوره سلطنت پتر کبیر به‌عنوان محل اقامت شخصی او مورد استفاده بود. مجموعه مزبور که از آن به‌عنوان «کاخ ورسای روسیه» یاد می‌شود، تعدادی کاخ‌ زیبا دارد که بزرگ‌ترین آن‌ها به باغی سرسبز با فواره‌های متعدد مشرف است.

_{منبع عکس: globeguide.ca، عکاس: نامشخص}

«تالار رقص» (Ballroom)، «تالار پرتره‌ها» (Hall of Portraits)، «تالار چینی» (Chinese Hall) و «تالار تاج‌وتخت» (Throne Hall) از بخش‌های دیدنی کاخ پترهوف هستند. پارک‌های پترهوف نیز به‌اندازه‌ خود کاخ اهمیت دارند و معروف‌ترین آن‌ها را می‌توان «پارک پایینی» (Lower Park) دانست؛ جایی که مجموعه‌ای تماشایی از فواره‌ها، نگاه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کنند.

کرملین کازان

«کرملین کازان» (Kazan Kremlin) که در مرکز شهر کازان روسیه قرار دارد، در سال ۲۰۰۰ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. کرملین کنونی به دستور «ایوان چهارم» پس از فتح کازان در سال ۱۵۵۲ میلادی ساخته شد. مجموعه‌ کرملین کازان شامل استحکامات، ادارات دولتی، «قصر فرماندار» (Governor’s Palace)، «کلیسای جامع بشارت» (Annunciation Cathedral)، «صومعه ناجی-تجلی» (Saviour-Transfiguration Monastery) و... می‌شود.

_{منبع عکس: russiable.com، عکاس: نامشخص}

از بین برج‌های کاخ کرملین که امروزه باقی مانده‌اند، «برج اسپاسکایا» (Spasskaya Tower) معروف‌تر از بقیه است و به‌عنوان ورودی اصلی کرملین عمل می‌کند. «مسجد قل‌ شریف» (Qol Sharif Mosque)، از بزرگ‌ترین مساجد اروپا و نقاط دیدنی کاخ کرملین کازان محسوب می‌شود؛ به‌خصوص که بخشی از آن به «موزه‌ فرهنگ اسلامی» (Museum of Islamic Culture) اختصاص دارد.

کلیسای جامع کازان

«کلیسای جامع کازان» (Kazan Cathedral) که با نام «کلیسای جامع بانوی ما کازان» (Cathedral of Our Lady of Kazan) نیز شناخته می‌شود، یکی از بزرگ‌ترین کلیساهای سنت پترزبورگ است که در اوایل قرن ۱۹ میلادی ساخته شد.

_{منبع عکس: advantour.com، عکاس: نامشخص}

تمثال «مادر خدای کازان» (Mother of God of Kazan)، یکی از مقدس‌ترین تمثال‌ها در روسیه، در کلیسای جامع کازان نگهداری می‌شود و زائران زیادی در صف می‌ایستند تا بر آن بوسه بزنند. از دیگر بخش‌های جذاب کلیسا می‌توان به مجسمه‌های فضای داخلی و خارجی اشاره کرد که توسط بهترین استادان روس خلق شده‌اند. هنرمندان برجسته‌ای از اواخر قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹ نیز روی دیوارها و ستون‌های گنبد را با نقاشی‌های زیبایی آراسته‌اند که برای گردشگران جذابیت دارند.

دریاچه بایکال

«دریاچه بایکال» (Lake Baikal) واقع در سیبری، عمیق‌ترین و قدیمی‌‌ترین دریاچه آب شیرین در جهان است که با زیبایی طبیعی فوق‌العاده‌اش، هر گردشگری را مجذوب خود می‌کند. این گنجینه طبیعی، در میان کوه‌های سربه‌فلک‌کشیده، جنگل‌های انبوه و صخره‌های سنگی عظیم قرار دارد.

_{منبع عکس: rbth.com، عکاس: نامشخص}

دریاچه بایکال که محل زندگی طیف وسیعی از گونه‌های گیاهی و جانوری به حساب می‌آید، با رنگ آبی منحصربه‌فرد و شفافیت استثنایی خود مشهور است. این دریاچه به‌خاطر ارزش و اهمیتش در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.

امکان انجام‌دادن فعالیت‌های تفریحی مختلف در دریاچه بایکال وجود دارد. در تابستان می‌توان از شنا، قایق‌رانی، کایاک‌سواری و ماهیگیری لذت برد. در زمستان که دریاچه به سرزمین عجایب تبدیل می‌شود، اسکیت روی یخ، ماهیگیری در یخ و سورتمه‌سواری با سگ از گزینه‌های سرگرم‌کننده برای گردشگران ماجراجو به شمار می‌رود.

کلیسای ناجی در خون

«کلیسای ناجی در خون» (Church of the Savior on Spilled Blood) را به یاد «الکساندر دوم» (Alexander II؛ امپراتور روسیه) در سن پترزبورگ احداث کردند که در سال ۱۸۸۱ میلادی ترور شد. این کلیسا در همان مکان ترور قرار دارد؛ جایی که مردی جوان، بمبی را به‌سمت کالسکه او پرتاب کرد.

_{منبع عکس: rbth.com، عکاس: نامشخص}

کلیسای ناجی در خون که نمایی مشابه کلیسای جامع سنت باسیل در مسکو دارد، با پنج گنبد پیازی‌شکل خود، برای هر بیننده‌ای جذاب و دیدنی است. زیباترین بخش از فضای داخلی و خارجی کلیسای جامع را باید مجموعه‌ موزاییک‌های آن دانست که از بزرگ‌ترین مجموعه‌های موزاییک در اروپا به حساب می‌آید. نقوش این موزاییک‌ها بر اساس نقاشی‌های «ویکتور واسنتسوف» (Viktor Vasnetsov)، «میخائیل نستروف» (Mikhail Nesterov) و «میخائیل وروبل» (Mikhail Vrubel) خلق شده‌اند. علاوه بر این، ۲۰ لوح گرانیتی در نمای بیرونی کلیسا وجود دارد که مهم‌ترین رویدادهای دوره سلطنت الکساندر دوم را روایت می‌کنند.

شبه‌جزیره کامچاتکا

«شبه‌جزیره کامچاتکا» (Kamchatka Peninsula) در شرق دور روسیه واقع شده است. این منطقه به‌واسطه چشم‌اندازهای آتشفشانی، چشمه‌های آب‌گرم، دریاچه‌های زیبا، رودخانه‌های عظیم، اکوسیستم‌های متنوع، فرصت‌های پیاده‌روی، ماهیگیری و تماشای حیات‌وحش، مقصدی عالی برای علاقه‌مندان به طبیعت و ماجراجویی به حساب می‌آید. این شبه‌جزیره روسی که به‌عنوان «سرزمین یخ و آتش» شناخته می‌شود، میزبان بیش از ۳۰۰ آتشفشان، از جمله برخی از فعال‌ترین آتشفشان‌های جهان، است.

شبه‌جزیره کامچاتکا محل زندگی گونه‌های جانوری مختلفی از جمله خرس‌های قهوه‌ای، گوزن‌های شمالی، گرگ‌ها، روباه‌های قطبی، سمورها، شیرهای دریایی، نهنگ‌های قاتل و بسیاری از گونه‌های پرندگان است.

طبیعت شگفت‌انگیز کامچاتکا، این سرزمین را به گنجینه‌ای جهانی بدل کرده و آن را در فهرست میراث جهانی یونسکو جای داده است. کامچاتکا، بهشتی برای عاشقان هیجان به حساب می‌آید و با امکانات بی‌شمار خود، فرصت کوهنوردی و حتی فتح قله‌های آتشفشانی را در اختیارشان قرار می‌دهد. قایق‌سواری در رودخانه (رفتینگ)، اسکی با هلیکوپتر، غواصی، سافاری و پرنده‌نگری از دیگر فعالیت‌های تفریحی در این شبه‌جزیره هستند.

_{منبع عکس: worldatlas.com، عکاس: نامشخص}

_{نویسنده: صدیقه شجاعی}